Σύγκρουση ΝΑΤΟ - Ρωσίας και οι Ελληνικές επιλογές

Του Νικόλαου Λάου*

Στη μετασοβιετική εποχή, ο σκοπός του ΝΑΤΟ έχει καταστεί η περικύκλωση της Ρωσικής Ομοσπονδίας και η διαμόρφωση μιας στρατηγικής κατάστασης στην οποία η Ρωσία θα ήταν ανίκανη να επιδώξει και να εφαρμόσει μια αποτελεσματική πολιτική εθνικής ασφάλειας. Επίσης, υπό τον Γενικό Γραμματέα Φογκ Ράσμουσεν (Fogh Rasmussen), το ΝΑΤΟ (έχοντας προ πολλού χρόνου εκτραπεί από τον ρόλο του ως αμυντική συμμαχία του Βορείου Ατλαντικού) ανέλαβε δράσεις στον Ειρηνικό, ακολουθώντας την πολιτική “Asia Pivot” των ΗΠΑ για τη στρατηγική περικύκλωση της Κίνας. Στη δεκαετία του 2000, η κλιμάκωση της προς Ανατολάς επέκτασης του ΝΑΤΟ και της ΕΕ προκάλεσε αλλαγή καθεστώτων μέσω των λεγομένων «χρωματιστών επαναστάσεων», μέσω οικονομικών κυρώσεων και τελικά μέσω πραξικοποημάτων και πολέμου (όπως λ.χ. το υποστηριζόμενο από τη Δύση πραξικόπημα εναντίον του νομίμου Ουκρανού προέδρου Βίκτορ Γιανουκόβιτς τον Φεβρουάριο του 2014 και ο εμφύλιος πόλεμος που ακολούθησε την ανατροπή της κυβέρνησης Γιανουκόβιτς).

Ο σκοπός του Ευρωατλαντικού πόλου είναι όχι μόνο η αλλαγή καθεστώτος στη Ρωσία και στην Κίνα, αλλά και ο γεωπολιτικός έλεγχος του συνόλου των εδαφών τους. Όπως είχαν κάποτε δηλώσει τόσο η απαισίας μνήμης πρώην Αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών Μαντλίν Ολμπράιτ (Madeleine Albright) και ο πρώην Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Γιόσκα Φίσερ (Joschka Fischer), η Ρωσία ελέγχει υπερβολικά πολλές πρώτες ύλες για να το επιτρέψει η Δύση.

Στη δεκαετία του 2010, η ιμπεριαλιστική απληστία του Ευρωατλαντικού πόλου τροφοδοτείται από την οξύτατη κρίση του δια-Ατλαντικού χρηματοοικονομικού τομέα, η οποία κρίση οδηγεί σε έναν γεωπολιτικό λογισμό παρόμοιο με εκείνον ο οποίος διαμόρφωσε την τάση που έθεσε στο στόχαστρο την Ευρασιατική Heartland πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Όμως, σε αντίθεση προς τη δεκαετία του 1910, στη δεκαετία του 2010, η ανθρωπότητα έχει ήδη εισέλθει στην εποχή των θερμοπυρηνικών όπλων και γι’ αυτό οι γεωπολιτικοί υπολογισμοί είναι πολύ πιο πολύπλοκοι.

Στην αρχική φάση της ιστορίας του, το ΝΑΤΟ βασιζόταν στην αρχή Bundeswehr, σύμφωνα με την οποία οι αξιωματικοί ενημερώνονταν για τη συνολική κατάσταση των πραγμάτων και ενθαρρύνονταν να σκέπτονται στη συνέχεια με τον δικό τους νου. Στη μετασοβιετική εποχή, η νέα δομή του ΝΑΤΟ συνεπάγεται ότι η ανεξάρτητη σκέψη και ο στρατηγικός διάλογος δεν περιλαμβάνονται στις επαγγελματικές αρμοδιότητες της στρατιωτικής ηγεσίας, της οποίας πλέον ο ρόλος, ουσιαστικά, είναι απλώς να εκτελεί εντoλές. Αυτή η νέα λειτουργία του ιμπεριαλιστικού Στρατού των Ευρωατλαντιστών περιεγράφη σαφώς από τον Σάμιουελ Χάντινγκτον (Samuel Huntington), εκείνον τον διαβόητο προπαγανδιστή του «Πολέμου των Πολιτισμών», στο βιβλίο του The Soldier and the State. Ρομποτοποιημένες, άρα υπανθρωπικές, μονάδες μιας καταστροφικής κρεατομηχανής: ιδού οι ΝΑΤΟϊκοί Στρατοί, δολοφονικά ρομπότ στα χέρια της ηγέτιδος κλίκας του ευρωατλαντικού πόλου.

Το φετεινό καλοκαίρι, ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Χουσεΐν Ομπάμα και η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ), ως ο οικονομικός βραχίονας του ΝΑΤΟ, επέβαλαν απολύτως άδικες κυρώσεις εναντίον της ρωσικής οικονομίας με σκοπό, κατ’ αρχάς, να εμποδίσουν τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν από το να παράσχει στρατιωτική βοήθεια προς τον ρωσόφιλο πληθυσμό που βρίσκεται στα πρόθυρα της γενοκτονίας στην Ανατολική Ουκρανία και, δεύτερον, να πυροδοτήσουν την ανατροπή του προέδρου Πούτιν από τον ρωσικό λαό λόγω των δυσμενών συνεπειών της διεξαγόμενης από τη Δύση επιχείρησης υπονόμευσης της ρωσικής οικονομίας. Μάλιστα, πρόσφατα, στο γερμανικό περιοδικό Der Spiegel, ο Wolfgang Mόnchau, αρθρογράφος των Financial Times, έγραψε ότι η επερχόμενη έκρηξη της χρηματοοικονομικής βόμβας, σε μερικές εβδομάδες, θα ανατινάξει την κυβέρνηση του προέδρου Πούτιν!

Οι λόγοι για τους οποίος οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση επιδιώκουν με τόσο πάθος την απόσπαση της Ουκρανίας από τη ρωσική σφαίρα επιρροής και την ένταξη της Ουκρανίας στους ευρωατλαντικούς θεσμούς (Ευρωπαϊκή Ένωση και ΝΑΤΟ) είναι οι εξής: (α) Η Ουκρανία αποτελεί γεωπολιτικό και κυρίως γεωοικονομικό (λόγω γεωγραφικής θέσης και αγωγών ενέργειας) σύνδεσμο της Ρωσικής Ομοσπονδίας με την Κεντρική Ευρώπη και με τη Δυτική Ευρώπη γενικότερα. (β) Η Ουκρανία, στο πλαίσιο του σοβιετικού συστήματος, ανέπτυξε εξαιρετικά υψηλής ποιότητας μεταποίηση και κατόρθωσε να διατηρήσει την υψηλή ποιότητα των εργοστασίων της και στη μετασοβιετική εποχή. Η ουκρανική μεταποίηση αφενός μπορεί να ανταγωνιστεί επάξια τις αντίστοιχες μεταποιητικές μονάδες της Δύσης, αφετέρου αποτελεί σημαντικό προμηθευτή της Ρωσίας. Οι ευρωατλαντιστές επιδιώκουν να εντάξουν την Ουκρανία στην Ευρωπαϊκή Ένωση για να προκαλέσουν την αποβιομηχάνιση της Ουκρανίας και έτσι ο δευτερογενής τομέας της ουκρανικής οικονομίας να μη μπορεί να ανταγωνιστεί τον δευτερογενή τομέα των κυρίαρχων οικονομιών της Δυτικής Ευρώπης, αλλά και για να σπάσουν τον μεταποιητικό δεσμό μεταξύ της Ουκρανίας και της Ρωσίας. (γ) Η Ουκρανία (ειδικά το Κίεβο) αποτελεί πολιτιστική κοιτίδα των Ρώσων και πεδίο ιστορικών μαχών των Ρώσων Ορθοδόξων Χριστιανών εναντίον ιμπεριαλιστικών επιδρομών που πραγματοποίησαν, τον 13ο αιώνα, οι Σταυροφόροι της Δύσης (ιδίως οι Τεύτονες Ιππότες) εναντίον του ορθόδοξου χριστιανικού κόσμου της Ανατολής.

Για τη Δύση, η πολιτιστική και θρησκευτική υπονόμευση και χειραγώγηση της Ουκρανίας αποτελεί στρατηγικό στόχο. Εξ ου και, στην εξέγερση και το πραξικόπημα εναντίον της νόμιμης ουκρανικής κυβέρνησης του Βίκτορ Γιανουκόβιτς, χρησιμοποιήθηκαν ευρέως Ουνίτες και γενικά πολίτες ελεγχόμενοι ψυχοπολιτιστικά από τη Δύση. Μάλιστα, σε αυτήν κοιτίδα της ρωσικής Ορθοδοξίας, μετά από την χειραγωγούμενη από τους ευρωατλαντιστές πραξικοπηματική ανατροπή της κυβέρνησης Γιανουκόβιτς, την προεδρία της Ουκρανίας κατέλαβε προσωρινά (μέχρι τη διενέργεια εκλογών) ο Ολεξάντερ Τουρτσίνοφ, ο οποίος στο θρήσκευμα είναι Ευαγγελικός Βαπτιστής, ενώ την πρωθυπουργία της χώρας κατέλαβε προσωρινά (μέχρι τη διενέργεια εκλογών) ο Αρσένιι Γιατσένιουκ, ο οποίος στο θρήσκευμα είναι Ουνίτης και επίσης, όπως αποκάλυψε, στην ιστοσελίδα του, ο ενημερωτικός όμιλος The Voice of Russia, o Γιατσένιουκ έχει στενούς δεσμούς με τη διαβόητη αμερικανική θρησκευτική οργάνωση της Σαϊεντολογίας (Scientology), σεμινάρια της οποίας έχει παρακολουθήσει.

Όμως, παρά τις στρατιωτικές, οικονομικές, ψυχολογικές και ευρύτερες πολιτικές επιθέσεις του Ευρωατλαντικού πόλου, η Ρωσία, λόγω των BRICS και των καλών σχέσεων που έχει δομήσει με τη Λατινική Αμερική, δεν είναι ούτε γεωπολιτικά ούτε καν, στενά, γεωοικονομικά απομονωμένη. Το 2014, η Ρωσική Διαστημική Υπηρεσία Roscosmos συνεργάζεται ήδη με το κινεζικό στρατιωτικό σύστημα για την αντικατάσταση αμερικανικών ηλεκτρονικών υποδομών, οι οποίες (στο πλαίσιο εκβιασμών των ΗΠΑ προς την Κίνα) διακρατούνται από τους Αμερικανούς προμηθευτές. Αυτό μάλιστα μπορεί να είναι το πρώτο βήμα μιας νέας τεχνολογικής συμμαχίας μεταξύ των κρατών-μελών των BRICS. Πολλά κράτη της Λατινικής Αμερικής και της Κεντρικής Ασίας επιθυμούν διακαώς να προμηθεύουν τη Ρωσία με αγροτικά προϊόντα. Επίσης, μέσω των BRICS (δεδομένης μάλιστα της νέας φιλορωσικής ινδικής κυβέρνησης), η Ρωσία μπορεί να αρθρώσει μια στρατηγική για μια εναλλακτική, καλύτερη οικονομική παγκόσμια τάξη πραγμάτων.

Επιπλέον, σε αντιδιαστολή προς τους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Ρωσία ορθώνει μια νέα στρατιωτική συμμαχία, δηλαδή τον Οργανισμό του Συμφώνου Συλλογικής Ασφάλειας (Collective Security Treaty Organization), ως εναλλακτική επιλογή προς το ΝΑΤΟ, και μια νέα οικονομική συμμαχία, δηλαδή την Ευρασιατική Οικονομική Ένωση (Eurasian Economic Union, EaEU), ως εναλλακτική επιλογή προς την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Στρατηγική Πρόταση για την Ελλάδα:

Για γεωπολιτικούς, οικονομικούς, πολιτικούς, αλλά πρωτίστως πολιτιστικούς και ευρύτερους υπαρξιακούς λόγους, η Ελλάδα πρέπει να κάνει τις εξής στρατηγικές κινήσεις:

Πρώτον, η Ελλάδα πρέπει να αποχωρήσει πλήρως από το ΝΑΤΟ και να γίνει πλήρες μέλος του Οργανισμού του Συμφώνου Συλλογικής Ασφάλειας.

Δεύτερον, η Ελλάδα πρέπει να αποχωρήσει πλήρως από την Ευρωπαϊκή Ένωση, περιλαμβανομένης προφανώς της Ευρωζώνης και, με εθνικό νόμισμα (Δραχμή), να γίνει πλήρες μέλος της Ευρασιατικής Οικονομικής Ένωσης, που είναι ένας αχανής, νέος επενδυτικός και γενικά γεωοικονομικός χώρος. Η Ευρασιατική Οικονομική Ένωση αποτελεί μια εμπορική και τελωνειακή ένωση η οποία αφήνει στα κράτη μέλη της σημαντικούς βαθμούς ελευθερίας στην άσκηση εθνικής οικονομικής πολιτικής, ενώ τους προσφέρει στρατηγικά οικονομικά πλεονεκτήματα και τεράστιες αγορές. Στις 29 Μαΐου 2014, οι πρόεδροι της Ρωσίας, του Καζακστάν και της Λευκορωσίας συναντήθηκαν στην πρωτεύουσα του Καζακστάν, Αστάνα και επισφράγησαν επισήμως τη συμφωνία τους για την ολοκλήρωση της δημιουργίας της Ευρασιατικής Ένωσης μέχρι την 1η Ιανουαρίου 2015.

Τρίτον, μέσω των δύο προαναφερθεισών στρατηγικών κινήσεων, η Ελλάδα πρέπει να αξιοποιήσει, οικονομικά και πολιτικά, ολόκληρο το σύστημα των BRICS. Ο οικονομικός σύνδεσμος BRICS, μεταξύ της Βραζιλίας, της Ρωσίας, της Ινδίας, της Κίνας και της Νότιας Αφρικής, αποτελεί έναν θεσμό οικονομικής συνεργασίας που αντιπροσωπεύει περίπου το 40 τοις εκατό του παγκοσμίου πληθυσμού και περίπου το 20 τοις εκατό του παγκοσμίου Ακαθαρίστου Εγχωρίου Προϊόντος.

* Partner (Ειδικός στη Γεωπολιτική και τη Διεθνή Ασφάλεια) της R-Techno
Πηγή R-Techno

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση