Η Ρωσία, το ΝΑΤΟ και η Υπερεθνική Ελίτ

Ενώ, σε ένα στρατοκρατούμενο Κάρντιφ, το ΝΑΤΟ βυσσοδομεί για το πώς θα υποτάξει άμεσα μεν το λαό της Ανατολικής Ουκρανίας στη χούντα που του επέβαλε με «πραξικόπημα από τα κάτω» η Υπερεθνική Ελίτ (Υ/Ε), αλλά έμμεσα και τον ίδιο τον ρωσικό λαό, που στη μεγάλη πλειοψηφία του στηρίζει τον αγώνα τους, η ίδια η ρωσική ελίτ αντιμετωπίζει μια κρίσιμη επιλογή.

Γράφει ο Τάκης Φωτόπουλος 

Και όσον αφορά το ΝΑΤΟ, είναι σε όλους βέβαια γνωστός ο ρόλος του ως ίσως ο πιο επιθετικός πολιτικοστρατιωτικός οργανισμός στην Ιστορία, που μόνο το τελευταίο τέταρτο του αιώνα, άμεσα ή έμμεσα, έχει χύσει ποτάμια αίματος για να συντρίψει κάθε λαό που, έστω δυνητικά, θα αντιστεκόταν στην πλήρη ενσωμάτωσή του στη ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, (Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη, Συρία, Ουκρανία κ.λπ.) Γι' αυτό και οι «λαοπρόβλητες» ΝΑΤΟϊκές ελίτ, που αποφασίζουν τώρα ακόμη και για πόλεμο, στον οποίο θα καλέσουν μετά τα λαϊκά στρώματα να δώσουν τη ζωή τους, δεν μπορούσαν να κυκλοφορούν στην Ουαλία παρά μόνο κάτω από την ένοπλη προστασία χιλιάδων στρατιωτικών, αστυνομικών, σεκιουριτάδων κ.λπ.

Δεν είναι όμως το ίδιο γνωστός ο διχασμός της ρωσικής ελίτ πάνω στο κρίσιμο θέμα της ενσωμάτωσης στη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ) της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και της δημιουργίας ενός πραγματικά εναλλακτικού πόλου, σε αντίθεση με τον ψευδο-εναλλακτικό πόλο των BRICS χωρών που, (εκτός Ρωσίας), είναι πλήρως ενσωματωμένες στη ΝΔΤ. Είναι άλλωστε φανερό σήμερα πως καμία ενσωματωμένη στη ΝΔΤ χώρα δεν μπορεί να εγκαθιδρύσει σχέσεις ισοτιμίας με την Υ/Ε -κυρίως την «Ομάδα των 7»- που τη διαχειρίζεται, ακόμα και αν είναι μια ισχυρή χώρα του μεγέθους της Ρωσίας. Γι' αυτό άλλωστε σύσσωμη η Υπερεθνική Ελίτ επιχειρεί σήμερα να υπονομεύσει το σχέδιο για την Ευρασιατική Ενωση, το οποίο, κάτω από την ηγεσία της Ρωσίας, θα μπορούσε να δημιουργήσει τη βάση για μια δημοκρατική παγκόσμια τάξη κυρίαρχων εθνών, σε αντίθεση με τη ΝΔΤ που ουσιαστικά κατεδαφίζει την οικονομική και εθνική κυριαρχία.

Περιττό να προσθέσουμε πως οι «Μαρξιστές της συμφοράς», οι οποίοι δεν έχουν πάρει μυρωδιά από τις σεισμικές αλλαγές που επήλθαν από το νέο συστημικό φαινόμενο της ανάδυσης, και σε συνέχεια, της κυριαρχίας, των πολυεθνικών τα τελευταία περίπου 30 χρόνια, και από τη συνακόλουθη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, μιλούν ακόμη για ενδο-ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις. Και αυτό, σε αντίθεση με τη στάση υπέρ της Ευρασιατικής Ενωσης που εύστοχα υιοθέτησε τόσο το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας, όσο και το Ουκρανικό Κομμουνιστικό Κόμμα.

Προφανώς, για τις μαρξιστικές αυτές διάνοιες οι συγκρουόμενοι ιμπεριαλισμοί είναι, από τη μια μεριά, αυτός των χωρών της Υ/Ε που σε αγαστή σύμπνοια ελέγχουν την παγκόσμια οικονομία και σε συνεργασία με τις ελεγχόμενες από αυτές χώρες αποτελούν τη «διεθνή κοινότητα» και, από την άλλη, ο εναλλακτικός ρωσικός «ιμπεριαλισμός». Ενας ιμπεριαλισμός που ούτε κανένα ιμπεριαλιστικό πόλεμο έχει κάνει στη ΝΔΤ, ούτε ελέγχει σημαντικές υπερεθνικές επιχειρήσεις, και διαθέτει ελάχιστη, αν όχι οριακή, υπερ-εθνική κυριαρχία - δηλαδή, συγκέντρωση οικονομικής, πολιτικής, στρατιωτικής, μιντιακής και πολιτιστικής δύναμη στο διεθνές επίπεδο. Εκτός, βέβαια, αν θεωρήσουμε μη ιμπεριαλιστικές μόνο τις κομμουνιστικές χώρες, οπότε μένουμε βασικά με τη Βόρεια Κορέα!

Αντίθετα, όπως προκύπτει από σειρά σημαντικών ενδείξεων, η Ρωσία δεν είναι ακόμη πλήρως ενσωματωμένη στη ΝΔΤ, παρά την πρόσφατη ένταξή της στην Παγκόσμια Οργάνωση Εμπορίου (ΠΟΕ) που την οδηγεί σε αυτήν. Γι' αυτό και το ΚΚ Ρωσίας σωστά ζητά την άμεση έξοδο της χώρας από τον ΠΟΕ -σε αντίθεση με το ΚΚΕ που (αν δεν σφάλλουμε), δεν το έχουμε δει να προβάλλει παρόμοιο αίτημα!
Ετσι, η Ρωσία:

Δεν είναι πλήρες μέλος της Υ/Ε και όταν την έβαλαν σαν «τσόντα» στην Ομάδα των «7+1», κάθε φορά που η κυβέρνησή της εναντιωνόταν στη συστηματική περικύκλωση της χώρας από την Υ/Ε και το ΝΑΤΟ, πρώτα στη Γεωργία και τώρα στην Ουκρανία, αποπεμπόταν πάραυτα από την Υ/Ε.
Η οικονομική της ελίτ δεν είναι ενσωματωμένη στην υπερεθνική οικονομική ελίτ αφού δεν ελέγχει σημαντικές, καθαρά ιδιωτικές, πολυεθνικές και επομένως δεν ασκεί οποιονδήποτε σημαντικόν έλεγχο στους διεθνείς οικονομικούς οργανισμούς (ΔΝΤ, Παγκ. Τράπεζα, ΠΟΕ κ.λπ.) που ελέγχει η Υ/Ε. Ακόμη η ανάπτυξη, η έρευνα και η τεχνολογία της δεν εξαρτώνται βασικά από τις πολυεθνικές στο έδαφός της (όπως π.χ. στην Κίνα). Παρ' όλα αυτά, οι «ολιγάρχες» της (δηλαδή οι κλεπτοκράτες που έγιναν καπιταλίστες από το ξεπούλημα των σοβιετικών επιχειρήσεων) διακαώς επιθυμούν την πλήρη ενσωμάτωση στη ΝΔΤ, αλλά βρίσκονται αντιμέτωποι με το άτυπο λαϊκό μέτωπο κατά της παγκοσμιοποίησης που περιλαμβάνει από κομμουνιστές μέχρι πατριώτες και ορθόδοξους.

Η πολιτικο-στρατιωτική της ελίτ έχει αποκλειστεί από τους υπερεθνικούς πολιτικοστρατιωτικούς οργανισμούς που ελέγχει η Υ/Ε (ΝΑΤΟ κ.λπ.) και έχει εξοστρακιστεί ακόμη και από τον κύριο υπερεθνικό πολιτικό οργανισμό, τον ΟΗΕ, τη Γενική Συνέλευση του οποίου ελέγχει η «διεθνής κοινότητα» (βλ. π.χ. την ψηφοφορία για την Ουκρανία), ενώ στο Συμβούλιο Ασφαλείας, αν έχει αποφύγει μέχρι τώρα αποφάσεις για εμπάργκο, αν όχι και για στρατιωτική επέμβαση εναντίον της, το οφείλει μόνο στο βέτο που είχε κερδίσει η ΕΣΣΔ.

Η υπερεθνική μιντιακή της δύναμη είναι οριακή, αφού τα διεθνή ΜΜΕ ελέγχονται από πολυεθνικές και μεγιστάνες της Υ/Ε. Γι' αυτό και ο μέσος δυτικός πολίτης αυτό που έχει «καταλάβει» για την Ουκρανία είναι ότι κάποιος κακός δικτάτορας (Πούτιν) κάνει εισβολές κ.λπ. για να ξανακτίσει τη Σοβιετική Ενωση!

Η κρίσιμη, επομένως, επιλογή από την οποία θα κριθεί η τύχη όχι μόνο της Ρωσίας και της Ευρασιατικής Ενωσης, αλλά όλων μας, θα γίνει στη Ρωσία. Εκεί θα κριθεί εάν θα επικρατήσει τελικά το παγκοσμιοποιημένο τμήμα της ελίτ της, ή αντίθετα το πατριωτικό. Εάν, δηλαδή, θα υποταχθούμε στην παγκόσμια διακυβέρνηση της Υ/Ε ή εάν θα κτίσουμε ενώσεις εθνών με εθνική και οικονομική κυριαρχία που θα στηρίζονται στην αυτοδυναμία - προϋπόθεση για κάθε συστημική αλλαγή στο μέλλον...

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση