Η "νέα Τουρκία" του Ερντογάν "καθαρίζει" τους μη αρεστούς δημοσιογράφους

Ενορχηστρωμένες επιθέσεις, απειλές θανάτου, στοχοποίηση, αποκλεισμός, εξαναγκασμοί σε παραίτηση. Αυτή είναι η «νέα Τουρκία» του Ταγίπ Ερντογάν για τους δημοσιογράφους που τον επέκριναν ως πρωθυπουργό και εξακολουθούν να τον επικρίνουν τώρα ως πρόεδρο και οι οποίοι συγκαταλέγονται πλέον με σαφήνεια στην ίδια κατηγορία των εσωτερικών «εχθρών» του Τούρκου ηγέτη, μαζί με το «παράλληλο κράτος» του κληρικού Φετουλάχ Γκιουλέν, τους δικαστικούς, τους διαδηλωτές του Γκεζί, τους «αντιδραστικούς επιχειρηματίες», τους «πουλημένους» αστυνομικούς κ.λπ.

Μόλις την περασμένη εβδομάδα η δημοσιογράφος των New York Times στην Τουρκία, Τζεϊλάν Γεγινσού -πρώην ρεπόρτερ και της εφημερίδας Hurriyet- δημοσίευσε στην εφημερίδα της μια εις βάθος έρευνα για τη στρατολόγηση νεαρών Τούρκων στην πρωτεύουσα Αγκυρα από τους εξτρεμιστές του «Ισλαμικού Κράτους». Η Γεγινσού έκανε ρεπορτάζ στην πολύ φτωχική συνοικία Χατζιμπαϊράμ, που έχει εξελιχθεί, όπως γράφει, σε «θερμοκήπιο» για τους φανατικούς ισλαμιστές τον τελευταίο χρόνο και η εφημερίδα της έκανε το «λάθος» να συνοδεύσει την ιστορία με μια φωτογραφία του Ταγίπ Ερντογάν, που μαζί με τον νέο πρωθυπουργό Αχμέτ Νταβούτογλου, έβγαιναν από τζαμί της περιοχής.

Προσωπική επίθεση

Δεν πέρασαν λίγα 24ωρα και ο Ταγίπ Ερντογάν εξέφρασε δημοσίως τον θυμό του και για το ρεπορτάζ και για τη φωτογραφία. Και παρ’ ότι η μεν δημοσιογράφος διευκρίνισε ότι δεν ευθύνεται αυτή για την εικονογράφηση, η δε εφημερίδα φρόντισε να αποσύρει τη φωτογραφία, ο Τούρκος πρόεδρος ξέσπασε χαρακτηρίζοντας το άρθρο «κατάπτυστο, ξεδιάντροπο και κακόηθες», δίνοντας έτσι το έναυσμα για ένα κύμα επιθέσεων κατά της ρεπόρτερ. Η Γεγινσού βομβαρδίστηκε με απειλές. Σχεδόν στο σύνολό του ο φιλοκυβερνητικός Τύπος φιλοξένησε σειρά δημοσιευμάτων για να αποδομηθεί η έρευνά της, ενώ ορισμένες εφημερίδες τη στοχοποίησαν περαιτέρω προβάλλοντας στα πρωτοσέλιδά τους τη φωτογραφία της και λεπτομέρειες για την οικογένειά της. Οι New York Times απάντησαν καταδικάζοντας την εκστρατεία εναντίον της δημοσιογράφου τους και ζητώντας από την Τουρκία να προστατεύσει το προσωπικό της εκεί.

Αυτό ήταν το πολλοστό κρούσμα. Ηταν συνήθεια του Ερντογάν να «παρεμβαίνει» στον χώρο του Τύπου με πολλούς τρόπους εδώ και χρόνια διαμορφώνοντας τοπίο ευνοϊκό γι’ αυτόν. Ωστόσο, μετά τις περσινές μαχητικές διαδηλώσεις με αφορμή το πάρκο Γκεζί, η πρακτική αυτή υιοθετήθηκε πλήρως σε όλα τα μέτωπα: από τις σελίδες του φιλοκυβερνητικού Τύπου, μέχρι τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης και τα δημόσια φόρα. Κάθε φορά ο ίδιος ο Ερντογάν ή στελέχη της κυβέρνησής του έδιναν το σύνθημα κατηγορώντας δημοσιογράφους ξένων και ντόπιων ΜΜΕ ότι θέλουν να υπονομεύσουν την ηγεσία της χώρας. Η πιο καλολαδωμένη μηχανή εξυπηρέτησης αυτής της στρατηγικής έχει αποδειχτεί το Twitter, όπου «φίλοι», «οπαδοί», ανώνυμα ή επώνυμα διασπείρουν «πληροφορίες» για τους… εχθρούς της κυβέρνησης και από εκεί τη σκυτάλη παίρνουν οι φίλα προσκείμενες στον Ερντογάν εφημερίδες και ιστοσελίδες, που δημοσιοποιούν τα ονόματα των «προδοτών» ή των «υπονομευτών», με τα προσωπικά τους στοιχεία και τις φωτογραφίες τους. Στη διάρκεια των περσινών ταραχών, για παράδειγμα, ο δήμαρχος της Αγκυρας κατηγόρησε τη ρεπόρτερ του BBC Σελίν Γκριτ ότι είναι «πράκτορας των Βρετανών». Τον περασμένο Μάιο, ο Ερντογάν έβαλε στο στόχαστρο τη Ρεγκίν Ασλάν, επίσης δημοσιογράφο του BBC, κατηγορώντας την ότι χρησιμοποίησε ηθοποιούς για να παριστάνουν συγγενείς θυμάτων της τραγωδίας στο ορυχείο της Σόμα, που εξέφραζαν την οργή τους κατά της κυβέρνησης -ισχυρισμός που είχε δημοσιευτεί νωρίτερα σε φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ. Και μόλις πριν από ενάμιση μήνα ξεκίνησε άλλη μια εκστρατεία κατά της Αμπερίν Ζαμάν, ανταποκρίτριας του Economist και αρθρογράφου της τουρκικής Taraf. Με αφορμή σχόλιό της σε συνέντευξή της, ο Ερντογάν την αποκάλεσε «ξετσίπωτη φανατική μεταμφιεσμένη σε δημοσιογράφο (…) που θα έπρεπε να ξέρει ποια είναι η θέση της», προκαλώντας την έντονη αντίδραση του Economist. «Η κ. Ζαμάν συνεργάζεται με εμάς επί 15 χρόνια» ανέφερε στην απάντησή του το βρετανικό περιοδικό, «και χαίρει σεβασμού. Υποστηρίζουμε σταθερά και αυτήν και τη δουλειά της. Ο εκφοβισμός δημοσιογράφων δεν έχει θέσει σε μια δημοκρατία. Υπό την ηγεσία του κ. Ερντογάν, η Τουρκία εξελίσσεται σε μια χώρα όπου πολύ δύσκολα μπορεί να δουλέψει ένας δημοσιογράφος».

Απειλές

Την ίδια μεταχείριση με αυτή της Αμπερίν Ζαμάν επιφύλαξε η τουρκική κυβέρνηση και οι πιστοί ακόλουθοί της και στον απεσταλμένο του CNN, Ιαν Γούτσον, ενώ ο απεσταλμένος του γερμανικού περιοδικού Der Spiegel, Χασνάιν Καζίμα, αναγκάστηκε να φύγει από τη χώρα, έχοντας δεχτεί «εκατοντάδες απειλές για τη ζωή του», με αφορμή τα ρεπορτάζ του για την τραγωδία στη Σόμα.

Εν τω μεταξύ, παράλληλα με την εκστρατεία κατά των ξένων μέσων ενημέρωσης, συνεχίζεται το ξεκαθάρισμα μεταξύ των ντόπιων δημοσιογράφων. Μόλις την περασμένη εβδομάδα, ο νέος πρωθυπουργός της χώρας Νταβούτογλου κατηγόρησε ευθέως την εφημερίδα Zaman ότι είναι όργανο του λεγόμενου «παράλληλου κράτους» και ότι συνωμοτεί για να βλάψει την εικόνα της Τουρκίας. Οπως έγινε γνωστό χθες, δικαστήριο ήδη επιδιώκει να «κλείσει» τον λογαριασμό στο Twitter του διευθυντή σύνταξης της εφημερίδας Τζελίλ Σαγίρ, έπειτα από αίτημα -ανώνυμου προς το παρόν- «θιγόμενου», με την κατηγορία ότι «παραβιάζει» διάφορα άρθρα του Συντάγματος και ότι τα tweets του συνιστούν «επίθεση στα προσωπικά δικαιώματα» του… αγνώστου ενάγοντος.

«Εάν κάτι έχουμε μάθει, είναι ότι δεν πρέπει κανείς να τα βάζει με τον Ερντογάν», γράφει ο Εμρέ Ντελιβελί στη Hurriyet, «διότι εάν τα βάλεις μαζί του, θα ανταποδώσει κι αυτός στον μέγιστο βαθμό!».

Πηγή Efsyn


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση