Τo χάος στην Ουκρανία και η Ελληνική ευκαιρία

Γράφει ο Μενέλαος Τασιόπουλος

Εντός ελάχιστων εικοσιτετραώρων και κατόπιν δημοψηφίσματος αναμένεται η απόφαση ενσωμάτωσης της Κριμαίας στη Ρωσία. Αυτό σηματοδοτεί μία σειρά από εξελίξεις που θα πρέπει να αξιολογηθούν από την ελληνική στρατηγική, αφού τα γεωπολιτικά δεδομένα στη βόρεια και κεντρική Ευρώπη, στον Καύκασο αλλά και πέριξ της Μαύρης Θάλασσας αλλάζουν δραματικά.

Πολλοί στην Ελλάδα ανησυχούν συσχετίζοντας αυτά που συμβαίνουν στην Κριμαία, θεωρώντας τα κακό προηγούμενο για την περίπτωση δημιουργίας δεδομένων απόσχισης της Θράκης από την Ελλάδα ή πλήρους διχοτόμησης στην Κύπρο.

Αυτές οι ασκήσεις ηττοπάθειας και ελλείμματος θάρρους δεν λαμβάνουν υπόψη τους κάποιες παραμέτρους που τελικά όχι απλώς διασφαλίζουν τη γεωπολιτική θέση της Ελλάδας μέσα σε ένα χάος ανακατατάξεων, αλλά καθιστούν απόλυτα αναγκαία την ελληνική παραμονή στην ενεργειακή ενότητα της Ανατολικής Μεσογείου μαζί με την Κύπρο και το Ισραήλ.

Η ένωση της Κριμαίας δίνει επιπλέον υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ στη Ρωσία στη Μαύρη Θάλασσα, που θα συναντηθούν με τις ανάλογες ζώνες της Τουρκίας αυξάνοντας μεσοπρόθεσμα τις συνθήκες έντασης μεταξύ τους, στερώντας μάλιστα αυτές τις ζώνες από τη (διχασμένη μεταξύ ρωσόφιλων και γερμανόφιλων) Ουκρανία.

Οι εξελίξεις αυτές αναβαθμίζουν στα επίπεδα εποχής του Ψυχρού Πολέμου τη σημασία του περάσματος από τα Δαρδανέλια που δεν βοηθά σαν οπτική μόνο την αποσταθεροποιημένη εκ των έσω Τουρκία, αλλά και την κατέχουσα το Αιγαίο Ελλάδα. Καμία περίπτωση δεν υπάρχει στις συνθήκες αυτές να επιτραπεί από τις ΗΠΑ κάποια προκλητική ενέργεια της Τουρκίας σε βάρος της Ελλάδας, που θα δημιουργούσε ρωγμές στη συνοχή της νοτιο-ανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ.

Οι επιδιώξεις αναθεωρητισμού στη χάραξη των συνόρων από τον Καύκασο έως το Σουδάν στην Αφρική, δημιουργούν τρεις αναγκαιότητες.

Πρώτον, την απάλειψη των εστιών έντασης στη βάση της ισλαμικής επιθετικότητας και τρομοκρατίας στη Βαλκανική με αφετηρία την αποσταθεροποίηση του «ατυχούς κράτους» της Βοσνίας.

Δεύτερον, τη διασφάλιση των διαδικασιών διαλόγου, ακόμη και εάν δεν υπάρξει οριστική λύση, σε χρονίζουσες διεθνείς διαφορές όπως του Κυπριακού και του Παλαιστινιακού.

Και τρίτον, ένα θεωρητικό «τείχος ασφαλείας» στη νοητή γραμμή Κρήτη – Αιγαίο – Θράκη, ευρωπαϊκού και όχι μόνον ελληνικού εδάφους, στην επέκταση της έντασης που κυριαρχεί στην Ανατολή (Συρία, Ιράκ, Κουρδιστάν).

Στον ενεργειακό και εμπορικό τομέα η αποσταθεροποίηση στην Ουκρανία (που προβλέπεται να έχει διάρκεια και να είναι «μεταδοτική», σύμφωνα με τη φράση που χρησιμοποίησε ως απειλή προς τη Δύση ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Λαβρόφ) ανοίγει το δρόμο για την κατασκευή του πολύπαθου αγωγού South Stream από την Gazprom, που παρακάμπτοντας τα εδάφη της Ουκρανίας θα τροφοδοτεί τη νότια και κεντρική Ευρώπη μέσω Βουλγαρίας και Ελλάδας, συμπληρώνοντας τις ποσότητες που παρέχονται από τη Ρωσία απευθείας στη Γερμανία μέσω του αντίστοιχου Nord Stream. Το αμερικανικής αντίληψης δόγμα που είχε διατυπωθεί ακόμη και πριν από την κρίση στην Ουκρανία «όχι πλέον πολλαπλές πηγές αλλά πολλαπλές διαδρομές για να διασφαλιστεί η ενεργειακή επάρκεια της Ευρώπης», θα βρει εφαρμογή στο επίπεδο αυτό, ανατρέποντας τις ενστάσεις του παρελθόντος.

Παράλληλα και για να αποσοβηθούν τυχόν δυσχέρειες στο άμεσο μέλλον για τις θαλάσσιες μεταφορές μέσω Δαρδανελίων και εφόσον καμφθούν οι αντιδράσεις των τουριστικών επιχειρήσεων στο Μπουργκάς της Βουλγαρίας, προβλέπεται να ενθαρρυνθεί η κατασκευή του αγωγού Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη, με την ενίσχυση και του σιδηροδρομικού δικτύου της νότιας Βαλκανικής.

Πηγή «Δημοκρατία»

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση