Απoψεις

[Απόψεις][bleft]

Ελλαδα

[Ελλάδα][threecolumns]

Ευρωπη

[Ευρώπη][bsummary]

Κοσμος

[Κόσμος][grids]

Alors, c’est la guerre (Έτσι, αυτό είναι πόλεμος)

Αυτή υπήρξε βεβαίως η ακριβής (βαθύτατα ποιητική και μεγαλειωδώς ανατριχιαστική) διατύπωση της τελευταίας μεγάλης άρνησης που ειπώθηκε από επίσημο στόμα στον ελλαδικό χώρο και την οποία τιμήσαμε πάλι (θεωρητικά τουλάχιστον) πριν από λίγες ημέρες. 
Και αυτή ήταν η ακριβής απαρχή του έπους που έγραψε με το αίμα της η τελευταία γενιά Ελλήνων που υπήρξε στην Ιστορία. Ακριβώς δηλαδή λίγο πριν την έναρξη της τελικής φάσης της οριστικής τους μετάλλαξης…

Αυτό το γεγονός, το αίμα που συνολικά χύθηκε τότε επί τέσσερα ολόκληρα χρόνια, ήταν η τελευταία πράξη αντιστάσεως του πάλαι ποτέ λαού της αντιστάσεως, το κύκνειο τουτέστιν άσμα του, στη μέση μιας πορείας που είχε βεβαίως δρομολογηθεί αρκετά πριν. Μιας πορείας εκποιητικού εκσυγχρονισμού και εκπολιτιστικής εκπόρνευσης. Η τελευταία του πράξη, λίγο πριν υποταχτεί εκουσίως και καθ’ ολοκληρίαν πια στα σκουπίδια. Επτά δεκαετίες πλέον αργότερα, απομείναμε παραδομένοι στην παρακμή και την ασυναρτησία, τυφλοί και αμνησιακοί, να ακούμε λόγια για έργα του παρελθόντος, που δείχνουν να είναι όμως πια πολύ μακριά από μας, ώστε να μπορούν να μάς αγγίξουν. 
Πώς να ακουστεί δηλαδή πια στ’ αυτιά σου η λέξη «αυταπάρνηση» στους καιρούς της απόλυτης αποθέωσης του ψυχωτικού ατομοκεντρισμού; 
Και πώς ν’ ακουστεί στους καιρούς της βαριάς κατάθλιψης η λέξη «ηρωισμός»; 
Ή στους καιρούς του υστερικού μηδενισμού η λέξη «πίστη»; 
Νευρωτικά υποχείρια πλέον του Τίποτε, κενά και θλιβερά σαρκία, που απέμειναν να περιφέρονται δίχως νόημα και σκοπό και να προσκυνούν ειδωλόθυτα. Μία άχρωμη, συρφετώδης και βαθέως υπνώττουσα ανθρωπομάζα, που κατ’ ουσίαν αναμένει πια μόνο την ώρα που ως σκέτος χους εις σκέτον χουν απελεύσεται – και που το μόνο όνειρο που της απέμεινε πλέον είναι να διατηρήσει, παντί τω τρόπω και παντί τω τιμήματι, για λίγο ακόμη μέσα σε μια τελευταία ψευδαίσθηση απατηλής χλιδής το πανάθλιο σαρκίο της…

Και βέβαια, ακόμη κι αν κάτι πάει κάποια στιγμή ν’ αναρριπίσει μέσα σου, αυτός ο τόπος πια δεν το αφήνει. Αυτός ο τόπος, που εδώ και πολλά χρόνια τον λυμαίνονται γονυκλινείς ριψάσπιδες, τρομαγμένες απ’ τον ίδιο τους τον ίσκιο πολιτικές καρικατούρες, πλανεμένοι ιεράρχες, πουλημένα δημοσιογραφούντα τομάρια και γραικύλοι ψευτοκουλτουριάρηδες, σε τραβάει πια συνεχώς προς τα κάτω, δεν σε αφήνει να ξαναβγείς στο φως. 
Με την τεχνητή εμπλοκή στα αγχωτικά γρανάζια του αδυσώπητα μειούμενου μεροκάματου, με την απειλή της οικονομικής κατάρρευσης, με τον ανελέητο φασισμό του μνημονιακού μονόδρομου, με τη χυδαία ηλιθιότητα των βοθροκάναλων, με τη φασιστική ιδεολογική τρομοκρατία μιας ψευδεπίγραφα προοδευτικής και μηδενιστικής πλέμπας, που εξεμεί τη φωταδιστική της υστερία ενάντια σε κάθε τι το αυτονόητο και εκσπερματώνει χύδην πάνω σε κάθε τι το αυθεντικό. 
Αυτός ο τόπος πια έχει ταχθεί για να σε βουλιάζει, κάθε μέρα που περνάει όλο και πιο πολύ, μέσα στα αφόρητα και βρωμερά περιττώματά του…

Αλλά και γιατί άραγε να μην είναι έτσι; Γιατί δηλαδή ετούτο το βύθιο σύγχρονο μικροελλαδίτικο Μηδέν θα έπρεπε να έχει να επιδείξει κάτι καλύτερο στη θλιβερή βιτρίνα του; 
Αφήστε τώρα τους λίγους που – κόντρα στη λογική και το ρεύμα των Καιρών – μπορούν και μας κρατάνε ακόμα στη ζωή, ζώντας αυτεξουσίως οι ίδιοι σε κάποιες «φυλακές», ως ελεύθεροι και ωραίοι. Εγώ σας μιλώ για τη βιτρίνα. 
Τοιούτοι λοιπόν έπρεπον ημίν και εκκοσμικευμένοι κληρικοί και προδότες πολιτικοί και φονιάδες γιατροί και ανελλήνιστοι καθηγητές και κλέφτες έμποροι και μεγαλοαπατεώνες εργολάβοι. 
Ανύπαρκτοι συλλήβδην επί ανυπάρκτων και μηδενικά επί μηδενικών και σκύβαλα επί σκυβάλων. 
 Πού το παράξενο δηλαδή; Σαρξ εκ της σαρκός ημών – όλοι τους. 
Τρεις συνεχόμενες γενεές εκμαυλισμένων ελληνέζων ώδινον – και είναι κάμποσα χρόνια τώρα που φυσιολογικά πλέον γεννοβολούν, εξεμώντας και εκβάλλοντας τα ποικιλόμορφα εκτρωματικά τους κυήματα προς κάθε δυνατή κατεύθυνση.

Alors, c’est la guerre. Τότε λοιπόν, πόλεμος. 
Πάντοτε ανατριχιαστικά μεγαλειώδες, κενό πλέον ωστόσο, φοβάμαι, παντός νοήματος. Και αν πάντως δεν είναι, απομένει να αποδειχθεί. 
Προς τα πού όμως να το ξαναπρωτοπείς επτά δεκαετίες αργότερα, επτά ολόκληρες δεκαετίες αλαλάζουσας βλακείας, εξουθενωτικής αμνησίας και έρπουσας υποταγής; 
Επτά ολόκληρες δεκαετίες, που μάθαμε μονάχα να μηρυκάζουμε ενδοτισμούς και κρετίνικες ονειρώξεις ευμάρειας ή να ψιθυρίζουμε μιθριδατικά «δε βαριέσαι» και «δεν πειράζει»; 
Πώς να ξαναπείς τελικά κάτι τόσο αυτονόητο ίσως, που όμως πολύ απλά πρέπει να το φωνάξεις, γιατί από την ίδια του τη φύση ασφαλώς δεν μπορεί να προφερθεί δια ψιθυρισμού; 
Ναι, εμείς είμαστε εδώ, πάντα στις επάλξεις μας, έτοιμοι να δώσουμε την τελευταία ικμάδα μας στην προσπάθεια να σαλπίσουμε έναν νέο ανένδοτο, ένα αγώνα αναγέννησης και ανασύνθεσης, στην τελευταία ίσως ιστορική ευκαιρία που μάς απέμεινε στο χείλος κυριολεκτικά του γκρεμού, εκεί όπου καραδοκεί ο οριστικός αφανισμός μας. 
Ταυτόχρονα όμως είναι πάντα εδώ και οι Μήδοι – και επιχειρούν να διαβούνε. 
Βρίσκονται έξω από τα σύνορα, βρίσκονται εντός των τειχών, βρίσκονται και μες στους ίδιους τους εαυτούς μας. 
Έχει απομείνει άραγε κάποιο γονίδιο ζωντανό, κάποια έστω απλή ανάμνηση, από εκείνη τη στερνή γενιά των αυθεντικών Ελλήνων;


Post A Comment
  • Blogger Comment using Blogger
  • Facebook Comment using Facebook
  • Disqus Comment using Disqus

7 σχόλια :

  1. Και βέβαια, ακόμη κι αν κάτι πάει κάποια στιγμή ν’ αναρριπίσει μέσα σου, αυτός ο τόπος πια δεν το αφήνει. Αυτός ο τόπος, που εδώ και πολλά χρόνια τον λυμαίνονται γονυκλινείς ριψάσπιδες, τρομαγμένες απ’ τον ίδιο τους τον ίσκιο πολιτικές καρικατούρες, πλανεμένοι ιεράρχες, πουλημένα δημοσιογραφούντα τομάρια και γραικύλοι ψευτοκουλτουριάρηδες, σε τραβάει πια συνεχώς προς τα κάτω, δεν σε αφήνει να ξαναβγείς στο φως.

    αυτη η παραγραφος τα λεει ολα και να εισαι σιγουρος πως οταν ερθει εκεινη η αγια ωρα που θα φυγει αυτο το συχαμα που κυβερνα επι τοσα χρονια την Ελλαδα και ερθει νεα πατριωτικη δυναμη με αλλη θεωρηση των πραγματων και φερει τα πραγματα στην σωστη τους διασταση ολα θα αλλαξουν μονομιας τοτε κατι θα σκυρτισει στην ψυχη του καθε κοιμισμενου με ροχαλιτα πατριωτη και θα ανοιξει τα ματια του να δει το φως του ηλιου θα εμπνευστει και θα πεταξει η σπιθα της αναζωπυρωσης του ελληνισμου....σαν να πετας τσιγαρο σε δεξαμενη με υγραεριο...δεν σου λεω τιποτα ...τοτε θα δουμε ΠΟΙΟΣ ειναι ο Ελληνας και δεν θα το πιστευουμε.....ΟΛΗ Η ΑΙΤΙΑ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ, ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αγαπητέ μου φιλέ δυστυχώς δεν έχουμε δη τίποτα ακόμα όλοι αυτοί που κυβερνούν δεν τους καίγεται καρφί τι γίνετε στο κόσμο κάθε πρωί έχουν τα μπέικον και της μαρμελάδες και το ζεστό γάλα πανό στο τραπέζι και ο περισσότερος κόσμος δεν έχει να δώσει στα παιδιά τους φαγητό να φάνε αλλά να δούμε ποτέ θα ξυπνήσει αυτός ο κόσμος να τους μαυρίσει

    Μερικές φόρες δεν ξέρω αναρωτιέμαι τι λαός είμαστε είναι έτσι όπως μας παρουσιάζουν τετραπέρατη η είμαστε τελικά μπούφοι δεν μπορώ να το προσδιορίσω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ακριβως αυτο που θελουν οι πολιτικοι και οι δημοσιογραφοι αυτο ειμαστε...και αν θες χαρακτηρισμο...ειμαστε καθε καρυδιας καρυδι απο ολα εχει ο μπαξες...τα περισσοτερα ειναι χαλασμενα αλλα δεν πειραζει επιβιωνουμε και με τους λιγους αλλα αληθινους πατριωτες ,χριστιανους,οικογενειαρχες..με αγαπη κα αξιοπρεπεια να μαχομαστε για τα προ το ζειν.

      Διαγραφή
  3. Ρε παιδιά, δεν καταλαβαίνετε πως η μετάφρασή σας δεν κολλάει με τα ελληνικά;
    "Έχουμε πόλεμο λοιπόν"... και καλή λευτεριά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μετά τον πόλεμο, λεφτά και όρεξη για πολιτική είχαν οι μαυραγορίτες, οι γερμανοτσολιάδες και οι ξένοι(ελληνοποιημένοι και μη) πράκτορες.Το λάθος μας είναι, ότι νομίζουμε ότι ελευθερωθήκαμε. Τις κυβερνήσεις μας, τις καθορίζουν οι εχθροί μας. Και οι γονείς και οι παππούδες μας το ξέρουν αυτό. Γι΄αυτό,αντί να τους κάνουμε τη χάρη,ας γράψουμε τα κόμματα στα α... μας που πάντα ξένοι τα αφέντευαν (από την επανάσταση ακόμα) κι ας δούμε πως θα βοηθήσουμε ο Έλληνας τον Έλληνα, κι όχι τους ξένους αφέντες ή τους υπαλλήλους τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Aφου δεν ενδιαφερομαστε παρα μονο για το χρημα...Αμορφωτοι και χαμηλου επιπεδου νεοελληνες που ρημαξαν τα σχολεια και τα πανεπιστημια πως να καταλαβουν; απλα κοιτουν τον καθε τυχαρπαστο σαν σκυλοι με τη γλωσσα εξω μηπως ριξει κανα κοκκαλο. Ετσι δεν πανε μπροστα οι κοινωνιες. Ο πατος ειναι εμπρος μας. Μετα οσοι επιζησουν θα δουνε προκοπη αλλα με αλλες συνθηκες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Όταν πιά γεράσουμε θα μας ενδιαφέρει μόνο η σούπα εάν είναι ζεστή.
    Τώρα που δήθεν είμαστε νέοι θέλουμε χρήμα για να υποστηρίξουμε απο συνήθεια και εγωισμό ένα βοιωτικό επίπεδο που ζήσαμε σαν όνειρο.
    Όσο για τον εμφύλιο που δέν έληξε ακόμη,πρέπει να επαναεξετάσουμε ποιός είναι στην θέση του δικαιοπρακτικά και ιστορικά ηθικά ,και ας δούμε που έπρεπε να είναι η περπατησια του Ρήγα,του Γκούρα,του Κολλέτη,του Μαυροκορδάτου,του Άρη,του Ζαχαριάδη,του Παρσαλίδη,του Φωστηρόπουλου,του Ντερτιλή,του Παπαδόγκονα και του αδερφού του Παπαδόπουλου ,του Πατακού,του Ζωιτάκη.του Τσάτσου,και του Καραμανλή,των Μητσοτάκηδων, των Παππανδρέου.
    Που έπρεπε να είναι και που είναι στην ηθική μας κλίμακα .

    Αλ Τσαντίρι Νιούζ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...



Ελληνοτουρκικα

[Ελληνοτουρκικά][bleft]

ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ

[Γεωπολιτική][grids]

διαφορα

[διάφορα][bsummary]

ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ

[μυστικές υπηρεσίες][bleft]