Ανύπαρκτη συνθήκη είναι η βάση συζητήσεων του Νίμιτς με Ελλάδα και Σκόπια

Ουσιαστικές διαφορές μεταξύ Αθήνας - Σκοπίων διαπίστωσε ο Νίμιτς 

Στη διαπίστωση ότι «εξακολουθούν να υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές μεταξύ των δύο μερών για το ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ» προχώρησε ο διαμεσολαβητής του ΟΗΕ Μάθιου Νίμιτς, μετά τη συνάντηση που είχε χθες, Τετάρτη, στα Σκόπια με τον πρωθυπουργό της ΠΓΔΜ Νίκολα Γκρούεφσκι.

Ο κ. Νίμιτς δήλωσε ότι στις συναντήσεις που είχε στην Αθήνα και στα Σκόπια εξετάσθηκε η τελευταία πρόταση που είχε υποβάλει τον Απρίλιο, δηλαδή το «Άνω Δημοκρατία της Μακεδονίας».

«Έλαβα τις παρατηρήσεις των δύο μερών για την πρόταση του Απριλίου. Η Αθήνα έθεσε δύο ζητήματα σχετικά με την πρόταση, ενώ εδώ στα Σκόπια είχα μία αναλυτική συζήτηση και ενημερώθηκα για τη θέση της χώρας, η οποία δεν έχει αλλάξει. Εξακολουθούν να υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές, σημαντικές διαφορές μεταξύ των δύο μερών, λύση μέχρι στιγμής δεν υπάρχει. Συζητούμε μερικές πτυχές μίας λύσης και οι διαπραγματεύσεις θα συνεχιστούν» δήλωσε ο κ. Νίμιτς.

Απαντώντας σε ερώτηση που εντοπίζονται οι διαφορές μεταξύ της ΠΓΔΜ και της Ελλάδας σχετικά με την τελευταία πρότασή του, ο κ. Νίμιτς ανέφερε ότι αυτές αφορούν δύο σημεία: επί ποιου όρου θα τεθεί ο προσδιορισμός (αν δηλαδή ο προσδιορισμός αφορά τον γεωγραφικό ή τον πολιτειακό όρο) και το εύρος χρήσης της ονομασίας που θα μπορούσε να συμφωνηθεί.

«Έκανα μία πρόταση για μία ονομασία η οποία πρέπει να περιλαμβάνει τον όρο Μακεδονία διότι η χώρα βρίσκεται στην περιοχή της Μακεδονίας, όμως δεν είναι ολόκληρη η Μακεδονία. Η Μακεδονία είναι μεγάλη περιοχή η οποία οριοθετήθηκε (ΣΣ : Συνθήκη του Βουκουρεστίου) πριν από 100 χρόνια. Το μεγαλύτερο μέρος της Μακεδονίας ανήκει στην Ελλάδα, συνεπώς πρέπει να υπάρχει ένας προσδιορισμός ώστε να γίνεται σαφής διάκριση. Υπό το πρίσμα αυτό πρότεινα έναν προσδιορισμό.
Η ελληνική πλευρά έχει θέση σχετικά με το που πρέπει να τεθεί ο προσδιορισμός, ενώ η εδώ κυβέρνηση έχει διαφορετική άποψη επ' αυτού. Πρόκειται για μία ουσιαστική διαφορά. Το θετικό είναι ότι συζητάμε με τα δύο μέρη για ένα όνομα το οποίο θα περιλαμβάνει τον όρο Μακεδονία, όμως υπάρχει διαφορά σχετικά με το που πρέπει να τεθεί ο προσδιορισμός» ανέφερε ο κ. Νίμιτς.

Όσον αφορά το εύρος χρήσης του ονόματος, ο κ. Νίμιτς ανέφερε πως «η ελληνική πλευρά επιμένει στη θέση πως η ονομασία που θα μπορούσε να συμφωνηθεί πρέπει να ισχύει παντού: τόσο για διεθνή όσο και για εσωτερική και για κάθε επίσημη χρήση». Με τη θέση αυτή, όπως σημείωσε ο κ. Νίμιτς, διαφωνεί η ΠΓΔΜ.


Εμείς από την πλευρά μας επισημαίνουμε πως ο κ. Νίμιτς κινείται με βάση τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου. Αυτή του η απόφαση είναι εξόχως παράνομη, αφού η συγκεκριμένη συνθήκη:
- Υπογράφηκε το 2012 και είχε ισχύ 100 χρόνια (η ισχύς της τερματίστηκε στο 2012)
- Ανατράπηκε από τους Βαλκανικούς πολέμους
- Καταργήθηκε από τη συνθήκη των Παρισίων του 1947
Με ποιά αιτιολογία και πως νομιμοποιείται, λοιπόν, ο κ. Νίμιτς προτάσει την συγκεκριμένη ανύπαρκτη συνθήκη;
Με ποιό σκεπτικό η ελληνική πλευρά συζητά μαζί του, με βάση μία ανύπαρκτη και χωρίς καμία απολύτως ισχύ συνθήκη;
Μπορεί ο κ. Βενιζέλος, ως αρμόδιος υπουργός να αιτιολογήσει δημοσίως το κυβερνητικό σκεπτικό ή μήπως "κωλύεται" λόγω του ότι οι συζητήσεις γίνονται κατόπιν "άνωθεν" εντολών και τόσο ο ίδιος όσο και γενικότερα η Ελληνική κυβέρνηση είναι απλά διεκπεραιωτές και εκτελεστές μίας ήδη υπάρχουσας απόφασης που αποκρύπτεται από τον Ελληνικό λαό; 


Λάιος Παναγιώτης

-->

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση