Ακριτολογίες

Γράφει ο Ακρίτας

Πως το είπε το δημοσιογραφικό παπαγαλάκι του Μνημονίου; 

Για πρώτη φορά φορολογείται η ακίνητη περιουσία στην Ελλάδα. 

Τελικά πρέπει να τους τα δίνουν γραμμένα από την Τρόικα για να λένε τέτοια φληναφήματα.

***

«Μικρότερο φόρο σε σχέση με τα ποσά που πληρώνουν σήμερα για το «χαράτσι» και το ΦΑΠ θα πληρώνουν από το 2014 οι ιδιοκτήτες ακίνητης περιουσίας πολύ μεγάλης αξίας»… έγραψε το Σαμαρικό antinews.

Τι άλλο θες να καταλάβεις ότι ο νέος φόρος αποσκοπεί στην ελάφρυνση των λίγων πλουσίων και την επιβάρυνση των πολλών; 

Διότι ο Βουλευτής και ο Πολιτικός που κληρονόμησε καμιά 20αριά σπίτια και διαμερίσματα, από τον πατέρα του Βουλευτή, πως θα συνεχίσει να πληρώνει....ΦΑΠ; 

Ένας από τους σκοπός της νεοφιλελεύθερης πολιτικής είναι η αναδιανομή του εισοδήματος και του υπάρχοντος κεφαλαίου, από τα χαμηλά προς τα υψηλά εισοδηματικά στρώματα.

Αυτό επιτυγχάνεται με την: 

α) αύξηση φορολογίας στα μεσαία/κατώτερα εισοδηματικά/ιδιοκτησιακά στρώματα και μείωση στα υψηλά 

β) εσωτερική υποτίμηση και ελαχιστοποίηση του κοινωνικού κράτους

***

Πόσοι από τους πολιτικούς που «καίγονται» για την Δημόσια Παιδεία, σπούδασαν σε Δημόσια σχολεία ή στέλνουν/έστειλαν τα παιδιά τους σε αυτά; 

Για να θυμόμαστε ποιοι μας κυβερνούν δεκαετίες τώρα.

***

Κροκοδείλια δάκρυα από τους Μνημονιακούς Υπουργούς για την μείωση των γεννήσεων στην Ελλάδα. 

Από Μνημονιακούς που ψήφισαν τον Ηρώδειο Φορολογικό νόμο του Στουρνάρα, όπου θεωρεί ως... τεκμήριο το τέκνο και φορολογεί εξίσου τον γονιό με αυτόν που δεν έχει παιδί.

***

Η «αστική» δημοκρατία είναι μία ιδεολογική εφεύρεση της ελληνικής άκρας αριστεράς.

Δεν υπάρχει τέτοιου είδους δημοκρατία. 

Αλλά ποιοι άλλοι χρησιμοποιούν τον ίδιο όρο; 

Μα φυσικά οι νεοναζιστές. 

Τυχαίο;

***

Με το να δαιμονοποιούμε την παγκοσμιοποίηση, δίνει πατήματα στα άκρα που είναι εναντίον τόσο της συνεργασίας μεταξύ των κρατών(ακροδεξιοί, ευρωσκεπτιστές, ναζιστές κλπ) αλλά και αυτών που είναι εναντίον των εθνών κρατών(γκλομπαλιστές, φεντεραλιστές, εθνομηδενιστές κλπ). 

Ο ισχυρισμός ότι ζούμε σε έναν «κόσμο χωρίς όρια» ή ότι το κράτος (state) έχει πάψει να λειτουργεί και η εθνική κυριαρχία είναι άνευ σημασίας εξακολουθεί να κινείται στη σφαίρα της φαντασίας. 

Σε καμία περίπτωση η πολιτική σε παγκόσμιο επίπεδο δεν έχει υπερκεράσει την πολιτική σε εθνικό, τοπικό ή άλλο επίπεδο. 

Από την άλλη, το πρόβλημα με την έννοια της παγκοσμιοποίησης είναι ότι δεν μπορεί να συνοψιστεί σε ένα φαινόμενο, αλλά σε πολλά δεν αποτελεί ενιαία διαδικασία, αλλά ένα σύμπλεγμα διαδικασιών, που πολλές φορές αλληλεπικαλύπτονται και συνδέονται, ενώ κάποιες άλλες έρχονται σε αντίθεση η μία με την άλλη. 

Η παγκοσμιοποίηση ερμηνεύεται με πολιτικό, οικονομικό και πολιτιστικό τρόπο.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση