Τα εγκλήματα κατά των χριστιανών

Εκατομμύρια πιστοί όλων των χριστιανικών δογμάτων υφίστανται σκληρούς διωγμούς και βασανιστήρια σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη 
Η δράση των ακραίων ισλαμιστών μεταφέρθηκε και στην καρδιά της Ευρώπης

Του Περικλή Αθηναίου

Τον δικό τους Γολγοθά βαδίζουν, υπό τα αδιάφορα βλέμματα των «δυνατών» χριστιανών (;) –στην περίπτωση του Αμερικανού Προέδρου, Μπαράκ Ομπάμα, δεν βάζουμε και το χέρι μας στη φωτιά, λόγω των επαφών του με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα– της Δύσης, τα εκατομμύρια των χριστιανών όλων των δογμάτων, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη. Πάνω από εκατό εκατομμύρια χριστιανοί παγκοσμίως –από τους συνολικά 2,2 δισεκατομμύρια, οι οποίοι αποτελούν περίπου το 32% του πληθυσμού του πλανήτη– υποβάλλονται σε μεγάλα δεινά σε εβδομήντα χώρες. Συνήθως οι θύτες των εγκλημάτων κατά των χριστιανών είναι φανατικοί μουσουλμάνοι, αν και η εχθρότητα που επιδεικνύουν τα τελευταία χρόνια και οι ινδουιστές και οι βουδιστές κατά των ομοθρήσκων μας αυξάνεται. Και, το χειρότερο: τα εγκλήματα κατά των χριστιανών λαμβάνουν χώρα ακόμα και στην καρδιά της Ευρώπης!

Πολύ χαρακτηριστικό είναι ένα περιστατικό που ο ευρωπαϊκός Τύπος «έπνιξε» στην κυριολεξία, στο πλαίσιο της «κοινωνικής μηχανικής» που ασκείται για να επικρατήσει η πολυπολιτισμικότητα: ο εμπρησμός και η ολοσχερής καταστροφή ενός λουθηρανικού ναού στις 31 Ιουλίου στην πόλη Γκάρμπσεν της Γερμανίας.
Και το γεγονός είναι ότι δεν το «έπνιξε» μόνο ο Τύπος, που κόπτεται –στο πλαίσιο της «πολιτικής ορθότητας»– για κάθε μειονότητα και τα δικαιώματά της, αλλά ότι το «έπνιξαν» και οι Χριστιανοδημοκράτες –οι οποίοι ίσως θα πρέπει ν’ αλλάξουν ονομασία, τουλάχιστον αν δεν είναι διατεθειμένοι να υπερασπιστούν τα όσια και ιερά της πίστης–, όπως, παραδόξως, και η ίδια η γερμανική Ευαγγελική Εκκλησία, η οποία δεν τοποθετήθηκε δημόσια.
Επίσης, ο ευρωπαϊκός Τύπος «δεν είδε» τα επεισόδια κατά των ορθόδοξων χριστιανών στην Πρεμετή της Βορείου Ηπείρου, όπου οι τοπικές Αρχές «θυμήθηκαν» τα «μέτρα» που είχε λάβει την περίοδο 1967-1968 το τότε κομουνιστικό καθεστώς της Αλβανίας κατά των Ελλήνων ορθοδόξων, ώστε να αποχρωματίσει θρησκευτικά και εθνικά τις περιοχές όπου διαβιούν οι ομοεθνείς μας.
Στη Μεγάλη Βρετανία, πάλι, οι αστυνομικές και διωκτικές Αρχές, φοβούμενες μην κατηγορηθούν για «ξενοφοβία», «άργησαν» να ανακαλύψουν τη δράση συμμοριών μουσουλμάνων μεταναστών με θύματα πάντα ανήλικες Αγγλίδες.
Όταν όλα μαθεύτηκαν ξέσπασε σάλος, αλλά είχαν ήδη καταστραφεί πολλές ζωές…

«Διωγμός» και στην Ευρώπη
Θανατικές ποινές κατά κληρικών και λαϊκών με πρόσχημα δήθεν «βλασφημίες», καμένες εκκλησίες, κατασχεμένα και καταστραμμένα ιερά σκεύη, δολοφονίες, βασανισμοί και βιασμοί είναι πλέον καθημερινές ειδήσεις στο εξωτερικό δελτίο. Πολλοί ίσως εξ υμών να αναρωτηθούν διαβάζοντας τα παραπάνω γιατί δεν γίνεται αναφορά σε αυτές. Ο λόγος έχει να κάνει με τις ιδεολογικοπολιτικές αγκυλώσεις (όπως η αντιρατσιστική εμμονή) που έχουν επιβληθεί στους μηχανισμούς του Τύπου στις δυτικές χώρες αλλά και με τη λογική των περίφημων θετικών διακρίσεων (positive discrimination), η οποία προτάσσει την επίλυση των προβλημάτων (ή… «προβλημάτων») κάθε ομάδας που αποκλίνει στη συμπεριφορά και στις πρακτικές της από την πλειοψηφία.

Τα προβλήματα για τους χριστιανούς είναι μεγάλα στις χώρες όπου το Ισλάμ αποτελεί την κυρίαρχη θρησκεία –και, μάλιστα, με τη συνενοχή των τοπικών κυβερνήσεων– και αναδεικνύουν την έλλειψη ανοχής των μουσουλμάνων έναντι των άλλων θρησκειών, μονοθεϊστικών ή μη. Σε ορισμένες μουσουλμανικές χώρες, δε, τα προβλήματα είναι ιδιαίτερα σοβαρά και η βία κατά των χριστιανών έχει «ξεφύγει» (Αφγανιστάν, Πακιστάν, Ινδονησία). Το Ισλάμ, και δη το σουνιτικό, έχει εξαπολύσει ολομέτωπο πόλεμο κατά της Χριστιανοσύνης· τα όσα συμβαίνουν στη Συρία με την ανοχή της Δύσης αποτελούν αδιάψευστο μάρτυρα.

Για τους χριστιανούς της Μέσης Ανατολής ουδείς στη Δύση δείχνει να ενδιαφέρεται. Στο Ιράκ, μετά την «παρέμβαση» της Δύσης, το 2003, από τους εννιακόσιες χιλιάδες χριστιανούς έχουν απομείνει μόλις διακόσιες πενήντα χιλιάδες, ενώ από τις περίπου τριακόσιες εκκλησίες οι περισσότερες έχουν καταστραφεί. Είναι ζήτημα αν έχουν απομείνει πενήντα με πενήντα πέντε. Το συνεχιζόμενο όσο και διαχρονικό δράμα των Κοπτών στην Αίγυπτο δεν συγκίνησε –και εξακολουθεί να μην συγκινεί– τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, ενώ από το συστημικό Τύπο της Δύσης συνήθως απουσιάζουν οι αναφορές για τα δεινά των χριστιανών στη Συρία.

Ισλαμική διείσδυση
Την ίδια ώρα, η Δύση κάνει ότι δεν βλέπει την ισλαμική διείσδυση στη Γηραιά Ήπειρο, με τα τεμένη να ξεφυτρώνουν παντού το ένα μετά το άλλο υπό την υποκριτική ανοχή των Ευρωπαίων φιλελεύθερων, αριστερών –οι τελευταίοι θεωρούν ότι η μουσουλμανική βία έχει… «κοινωνικά» αίτια και υποτιμούν συνεχώς το θρησκευτικό και πολιτισμικό παράγοντα– και λοιπών ελευθεριακών, οι οποίοι θεωρούν ότι στα πρόσωπα των μουσουλμάνων μεταναστών βρήκαν έναν πολύτιμο σύμμαχο για την καταπολέμηση των «σκοταδιστικών» αξιών των γηγενών. Κι ενώ επιτρέπουν στη Σαουδική Αραβία να χρηματοδοτεί την κατασκευή τζαμιών σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Ευρώπης, ουδέποτε την πίεσαν να άρει την απαγόρευση για ανέγερση χριστιανικών ναών στα εδάφη της ή να ανακαλέσει τη διαταγή της ανώτατης θρησκευτικής της Αρχής (εκδόθηκε το 2012) για καταστροφή όλων των ναών στην Αραβική Χερσόνησο.

Σοβαρά προβλήματα όμως για τους χριστιανούς υπάρχουν και σε χώρες με ολοκληρωτικά κομουνιστικά καθεστώτα (Κίνα, Βόρειος Κορέα και Βιετνάμ) αλλά και στην Ινδία, όπως και σε κράτη με βουδιστική πλειοψηφία. Αλλά ας τα δούμε πιο αναλυτικά, ξεκινώντας από την ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής.

Θρησκευτική μισαλλοδοξία στην Ασία
Στην κομουνιστική Βόρειο Κορέα εβδομήντα χιλιάδες χριστιανοί έχουν σταλεί λόγω της πίστης τους σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας.

Στην Κίνα τα κρούσματα βίας κατά των χριστιανών είναι απλώς αμέτρητα. Στις 13 Αυγούστου, στην πόλη Λιγκάο της περιφέρειας της Χαϊνάν, πιστοί ξυλοκοπήθηκαν από αγνώστους όταν προσπάθησαν να εμποδίσουν μια κατασκευή σε σημείο όπου είχε αρχικά σχεδιαστεί να ανεγερθεί εκκλησία. Αποτέλεσμα; Δύο άτομα νοσηλεύονται σε κωματώδη κατάσταση.

Στην Ινδονησία, τη χώρα με το μεγαλύτερο μουσουλμανικό πληθυσμό στον πλανήτη, δεκαεφτά εκκλησίες έκλεισαν στην επαρχία Ασέχ λόγω της επιβολής του ισλαμικού νόμου, στην οποία όμως αντιτάχθηκε η κεντρική εξουσία, που εκφράζει το σκεπτικισμό της για την αυξανόμενη θρησκευτική μισαλλοδοξία.

Στην Ινδία οι επιθέσεις φανατικών ινδουιστών κυρίως κατά χριστιανών σημείωσαν αύξηση της τάξης του 400%.

Η κατάσταση στο Πακιστάν για τους χριστιανούς περιγράφεται με μία μόνο λέξη: χάλια. Η πρόσφατη αθώωση από δικαστήριο της χώρας μουσουλμάνου κληρικού που είχε κακόβουλα κατηγορήσει μια δεκατετράχρονη για «βλασφημία», προκαλώντας επιθέσεις του όχλου κατά χριστιανών, ξεσήκωσε διαμαρτυρίες. Οι τριάντα εφτά επιθέσεις όχλου μουσουλμάνων εξτρεμιστών σε διάστημα δεκαοχτώ μηνών στο Πακιστάν κατά χριστιανών μιλούν από μόνες τους. Οι δε διώξεις εναντίον χριστιανών βάσει νόμου κατά της «βλασφημίας» είναι αμέτρητες. Τα όσα συνέβησαν στην Γκόζρα του Πακιστάν την 1η Αυγούστου του 2009, όπου οχτώ άνθρωποι δολοφονήθηκαν από πλήθη μισαλλόδοξων ισλαμιστών μετά τη διασπορά φήμης περί βεβήλωσης του Κορανίου, είναι χαρακτηριστικά. Δικαιοσύνη για το παραπάνω περιστατικό δεν έχει ακόμα απονεμηθεί. Η κυβέρνηση ξανάχτισε όσα σπίτια καταστράφηκαν, καλύπτει, ωστόσο, ποικιλοτρόπως τους εβδομήντα κατηγορούμενους.

Στο Αφγανιστάν η τελευταία χριστιανική εκκλησία καταστράφηκε το Νοέμβριο του 2010 κι έτσι η χώρα αυτή μαζί με τη Σαουδική Αραβία αποτελούν τις μόνες όπου δεν υπάρχει χώρος λατρείας για τους χριστιανούς.

Στην Τουρκία, τέλος, του ισλαμιστή Ταγίπ Ερντογάν, όπου μόλις το 0,15% του πληθυσμού είναι χριστιανοί, τα μέτρα εναντίον των ομοθρήσκων μας –πολλοί εκ των οποίων είναι και ομοεθνείς μας– είναι συνεχή και εξοντωτικά.

Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "Επίκαιρα" 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση