Τουρκικές ανησυχίες για συμπόρευση Ελλάδας - Κύπρου

Το ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α. παρουσιάζει σήμερα σε πανελλήνια αποκλειστικότητα και μετάφραση στην ελληνική, ένα σημαντικό ντοκουμέντο. Πρόκειται για μικρό απόσπασμα μελέτης του τουρκικού think tank ''AVRASYA BIR'' (Kέντρο Στρατηγικών Ερευνών ''Ευρασία''). Η μελέτη συντάχθηκε με αφορμή την κρίση για τους S-300, όταν η Τουρκία έδωσε λυσσαλέα μάχη να μην εγκατασταθούν οι συστοιχίες στην Κύπρο, πράγμα που τελικά και πέτυχε. Oλόκληρη η μελέτη βρίσκεται στη διάθεση του ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α., όπου παραδόθηκε εμπιστευτικά από αντικατοχική οργάνωση εδρεύουσα στο Λονδίνο. Βασικός συντάκτης της, ο καθηγητής του παραπάνω τουρκικού think tank Ayman Gulden. Aκολουθεί ένα άκρως ενδιαφέρον -και ενδεικτικό των τουρκικών θεωρήσεων- απόσπασμα:

Κοιτάζοντας προς τα πίσω, φαίνεται ότι και η ''κρίση Σισμίκ'' για τα χωρικά ύδατα του Αιγαίου και η ''κρίση Καρντάκ'' (σ.σ. τουρκική ονομασία των Ιμίων) έφτασε Τουρκία και Ελλάδα στο χείλος του γκρεμού. Στις κρίσεις του Αιγαίου, φαίνεται ότι το σπρώξιμο του αντίπαλου στην άκρη του γκρεμού δεν έγινε με αεροπορικές δυνάμεις, αλλά μέσο ναυτικών δυνάμεων. Η χρήση των ναυτικών δυνάμεων δεν έδωσε μόνο χρόνο στους αντίπαλους, ταυτόχρονα έδωσε και την ευκαιρία στην τρίτη δύναμη (ΗΠΑ), να βγει στη μέση και να αναγκάσει τις δύο πλευρές σε συμφωνία.

Σε περίπτωση που η Τουρκία, λόγο διεθνών πιέσεων, έκλεινε τα μάτια της στην εγκατάσταση των S-300 στην Κύπρο, θα είχε ανοίξει την πόρτα αρνητικών εξελίξεων, με δυνατότητα να χαλάσει η στρατιωτική υπεροχή της. Η οποία είναι το μοναδικό της πλεονέκτημα, στην εξισορρόπηση της διπλωματικής και οικονομικής ανωτερότητας που βρίσκεται υπέρ της ρωμαίικης διοίκησης (σ.σ. εννοεί την Κυπριακή Δημοκρατία).

Μερικές κρίσεις, επειδή ακριβώς απειλούν απευθείας ζωτικά συμφέροντα, γεννούν αυτόματα και σκληρές αντιδράσεις. Στην εγκατάσταση των S-300 στην Κύπρο, υπήρξαν δυο βασικά στοιχεία που διαμόρφωσαν την προσέγγιση της Τουρκίας. Το πρώτο ήταν η συμφωνία του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος που επιτεύχθηκε μεταξύ Ελλάδας και ρωμαίικης διοίκησης, το 1993. Η σημασία αυτής της συμφωνίας πηγάζει από τη δημιουργία ενός νέου μετώπου κατά της Τουρκίας στη νότια Κύπρο. Έτσι η Ελλάδα απέκτησε την ευκαιρία να αντιπαραταχθεί στην Τουρκία εκτός του Αιγαίου και στη Μεσόγειο. Δηλαδή, η Τουρκία άρχισε να αισθάνεται την στρατιωτική παρουσία της Ελλάδας και στο νότο. Με αποτέλεσμα από κει και πέρα να κάνει αξιολογήσεις μετώπου σύμφωνα με αυτό. Στην πραγματικότητα υπήρξε η σκέψη μια παρόμοια ρύθμιση να γίνει και μεταξύ Τουρκίας και ΤΔΒΚ (σσ. ψευδοκράτος). Όμως επειδή ο κόσμος δεν αναγνωρίζει την ΤΔΒΚ, η Τουρκία δυσκολεύτηκε να δικαιολογήσει την υπογραφή μιας παρόμοιας συμφωνίας με τη Λευκωσία.

Δεύτερο σημαντικό στοιχείο ήταν οι ανησυχίες της Τουρκίας για το μέλλον της Κύπρου, σε περίπτωση που η ίδια μείνει εκτός ΕΕ. Σε περίπτωση που οι Ελληνοκύπριοι έμπαιναν μόνοι τους στην ΕΕ., τότε θα υπάρχουν στους κόλπους της δυο ελληνικά κράτη και η Ελλάδα θα έχει δυο βέτο. Αν το νησί γίνει δεκτό στην ΕΕ σαν μια ολότητα (αυτό και τελικά έγινε), ως αποτέλεσμα μιας λύσης στο κυπριακό θα ενωθεί με την Ελλάδα έμμεσα, υπό την ομπρέλα της ΕΕ.

Η Κύπρος πρέπει να θεωρείται από εμάς το τελευταίο κάστρο της Τουρκίας στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο. Ένα σημαντικό τμήμα της τουρκικής κοινής γνώμης, σκεπτόμενο ότι η Ελλάδα σκοπεύει να εφαρμόσει την πολιτική της Κρήτης και των Δωδεκανήσων και στην Κύπρο, στα πλαίσια της επεκτατική της πολιτικής που συνεχίζεται 150 χρόνια, πιστεύει ότι είναι ανάγκη να ''στεναχωρηθεί πολύ'' η Ελλάδα, τουλάχιστον στην Κύπρο. Μια ανησυχία που εκφράζεται συχνά σε αυτό το πλαίσιο, είναι ότι από άποψη της Τουρκίας, μια Κύπρος που θα συμμετέχει στην ΕΕ, μετά από ένα διάστημα δεν θα έχει διαφορά από την Μυτιλήνη ή την Κρήτη. Μέσω ΕΕ θα αλλάξει η πραγματική κατάσταση στο νησί, το οποίο θα έχει απομονωθεί από την Τουρκία, διότι τα διεθνή δικαιώματα που έχει η Τουρκία και οι Τούρκοι της Κύπρου θα περάσουν πρακτικά και νομικά στην ΕΕ, έμμεσα δηλαδή στην Ελλάδα. Πάλι σε αυτό το σημείο, έστω και αν δεν προφέρεται ανοιχτά, υπάρχει η σκέψη να επιτραπεί ίδρυση ομοσπονδίας στο νησί, μόνο σε περίπτωση που ιδρυθεί κάποια ομοσπονδία μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας. Με μια σύγχρονη ερμηνεία δηλαδή, στην περίπτωση που η Τουρκία θα είναι μέσα στην ΕΕ.

Οι S-300 θεωρήθηκαν από εμάς ως μέρος του σχεδίου της Ελλάδας να περικυκλώσει και να απομονώσει την Τουρκία και να την αποκόψει από την Κύπρο. Απετέλεσαν σκέλος της στρατηγικής του διδύμου Ελλάδας - Ελληνοκυπρίων να περικυκλώσουν την Τουρκία, με μια ζώνη στρατηγικού ελέγχου από το Ιόνιο πέλαγος ως τον κόλπο του Ισκεντερούν (Αλεξανδρέττα), κλείνοντας και ελέγχοντας όλους τους θαλάσσιους δρόμους της Ανατολίας. Ως γνωστόν, η Ελλάδα έχει στη Κρήτη μια ναυτική και μια αεροπορική βάση. Διαθέτει επίσης και ένα στρατιωτικό αεροδρόμιο στη Ρόδο. Όταν σε αυτά προσθέσουμε τις αεροπορικές και ναυτικές βάσεις που κατασκευάστηκαν στη νότια Κύπρο, τότε προκύπτει μία εικόνα στρατηγικού στραγγαλισμού της Τουρκίας στη γραμμή Κρήτης- Ρόδου- Κύπρου.

Σε στρατηγικό επίπεδο τώρα, ένα από τα πιο σημαντικά αποτελέσματα της περικύκλωσης της Τουρκίας, είναι ότι έτσι δινόταν στην Ελλάδα, σε περίπτωση που το θελήσει, η δυνατότητα ελέγχου των εξαγωγικών οδών προς τις παγκόσμιες αγορές του πετρελαίου της κεντρικής Ασίας που καταλήγει στον κόλπο της Αλεξανδρέττας. Έτσι η Ελλάδα θα αποκτούσε ένα όπλο με το οποίο θα μπορούσε να παραλύσει την οικονομία της Τουρκίας, η οποία διεξάγει το 88% του εξωτερικού της εμπορίου από τις θαλάσσιες οδούς, καθώς επίσης να οδηγήσει σε κατάρρευση και να γκρεμίσει την άμυνα της. Ένα άλλο στοιχείο που πρέπει να ληφθεί υπ’ όψη είναι ότι μεταψυχροπολεμικά η στρατηγική σημασία της Κύπρου για την Τουρκία δεν έχει μειωθεί. Αντίθετα η στρατηγική αξία της Κύπρου έχει αυξηθεί, και αυτό οφείλεται στη μετατόπιση των νέων περιοχών πετρελαίου και φυσικού αερίου από τη Μέση Ανατολή στον άξονα Καύκασος-Καζακστάν και στο πέρασμα σημαντικού μέρους των δρόμων εξαγωγής τους προς τον κόσμο από τον κόλπο της Αλεξανδρέττας και την ανατολική Μεσόγειο.

Πηγή ΕΛΚΕΔΑ

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση