Τα ολογράμματα των πολιτικών και της πολιτικής

Του Manlio Dinucci 
Voltaire Network 
21 Mαρτίου 2013 
Απόδοση: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους

Πρόλογος του Thierry Meyssan

Το κομβικό σημείο της ιμπεριαλιστικής προπαγάνδας είναι να μας πείσουν ότι οι ΗΠΑ μας εύχονται καλή επιτυχία και ότι δεν υπάρχει καμία σχέση μεταξύ της επιθετικής συμπεριφοράς τους και της οικονομικής κρίσης. Αυτά τα ψέματα μας τα έχουν εμφυτεύσει στο μυαλό με την ενεργό συνενοχή των πολιτικών, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που ισχυρίζονται ότι βρίσκονται έξω από το σύστημα, παρατηρεί o Manlio Dinucci με φόντο την «μετασεισμική», μετεκλογική Ιταλία.

Μιλάμε για τα πάντα στον πολιτικό διάλογο, εκτός από ένα πράγμα: την εξωτερική πολιτική (αλλά και στρατιωτική πολιτική). Όπως συμβαίνει με τις σιωπηρές συμφωνίες μεταξύ αντιπάλων, αποφεύγεται οποιαδήποτε αναφορά στον ρόλο της Ιταλίας στο ΝΑΤΟ, στη μεταμόρφωση της Συμμαχίας, στο ύποπτο εγχείρημα του «οικονομικού ΝΑΤΟ», στις σχέσεις με τις ΗΠΑ, στους πολέμους που είναι σε εξέλιξη και άλλους που προετοιμάζονται, αλλά και στο σενάριο της νέας αντιπαράθεσης Ανατολής-Δύσης στην περιοχή Ασίας / Ειρηνικού. Κάθε μέρα βομβαρδίζονται ανελέητα οι τηλεψηφοφόροι με τις επιπτώσεις της «κρίσης», με τρόπο που την κάνει να φαίνεται σαν φυσική καταστροφή, προσέχοντας να μην διερευνώνται ποτέ τα αίτια, τα οποία είναι διαρθρωτικά, δηλαδή, εγγενή του καπιταλιστικού συστήματος στην εποχή της οικονομικής και χρηματοπιστωτικής «παγκοσμιοποίησης». Όλα αυτά δημιουργούν ένα εικονικό περιβάλλον, το οποίο περιορίζει το οπτικό πεδίο στη χώρα στην οποία ζούμε, εξαφανίζοντας συγχρόνως από τα μάτια μας τον κόσμο στον οποίο κανονικά ανήκουμε. 

Αλλά κάτι μας επέτρεψαν να δούμε, μέσα από την κατασκευή ιδεολογικών ολογραμμάτων με τα οποία ταυτίζονται όλα τα πολιτικά κόμματα, ακόμα και εκείνα τα «κινήματα» που αυτοσυστήνονται ως «εναλλακτικές λύσεις». Πρώτα απ’ όλα, το «μοντέλο των ΗΠΑ». Είδαμε, λοιπόν, τον Bersani να παρουσιάζει το πρόγραμμα του κόμματός του Partito Democratico στην εκπομπή America 24 (στις 18 Φεβρουαρίου) και να ομολογεί ότι «η ευρωπαϊκή πολιτική θα πρέπει να εξομοιωθεί λίγο περισσότερο στον οικονομικό και κοινωνικό τομέα με εκείνη των Ηνωμένων Πολιτειών». Και δεν τον απασχολούν καθόλου οι επίσημες (μετριοπαθείς) στατιστικές, σύμφωνα με τις οποίες, ανάμεσα στα 50 εκατομμύρια Αμερικανούς πολίτες που ζουν σε συνθήκες φτώχειας, ζουν 17 εκατομμύρια παιδιά που ζουν σε συνθήκες «επισιτιστικής ανασφάλειας», δηλαδή, χωρίς να έχουν φαγητό, ούτε χρήματα για να το αγοράσουν. 

Είδαμε και τον Ingroia, ο οποίος, στα πλαίσια της παρουσίασης του προεκλογικού προγράμματός του για το κόμμα της «Rivoluzione Civile» («Επανάστασης των Πολιτών»), δήλωσε στην ίδια αμερικάνικη εκπομπή (America 24), στις 14 Φεβρουαρίου, ότι η εποχή «ευνοεί την αύξηση των αμερικανικών επενδύσεων στην Ιταλία».

Ενδεικτικά υπενθυμίζουμε τις επενδύσεις της Aluminium Company of America (της πολυεθνικής εταιρείας η οποία είχε ενεργό ρόλο στα αιματηρά πραξικοπήματα στην Ινδονησία και τη Χιλή). Αφού έστυψε μέχρι τελευταίας σταγόνας τον ιταλικό κολοσσό Portovesme, απαιτώντας μειώσεις που μεταφράζονται σε δισεκατομμύρια ευρώ στους λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος (τις οποίες πλήρωσαν οι υπόλοιποι καταναλωτές), εγκατέλειψε την Ιταλία, αφήνοντας πίσω της το βαρύ τίμημα της ανεργίας και της τεράστιας περιβαλλοντικής ζημίας.

Σύμφωνα με έναν άλλο ορισμό του Ingroia, το αμερικανικό σύστημα είναι «σίγουρα το αποτελεσματικότερο, όσον αφορά την δικαιοσύνη». Υπάρχει «τόσο μεγάλος σεβασμός για την νομοθεσία εκ μέρους των πολιτικών», δήλωσε ο Ingroia, «που είναι αδιανόητο να φανταστεί κανείς μια περίπτωση χειραγώγησης της δικαιοσύνης στην Αμερική». Απόδειξη: ο πληθυσμός των φυλακισμένων στις ΗΠΑ (ο μεγαλύτερος στον κόσμο, με περισσότερους από 2 εκατομμύρια κρατούμενους [ξεπερνά ακόμη και της Κίνας, παρά το γεγονός ότι ο πληθυσμός της τελευταίας είναι 40 φορές μεγαλύτερος]) αποτελείται κατά τα 2/3 από Αφροαμερικανούς και ισπανόφωνους, οι οποίοι προέρχονται από τα ασθενέστερα στρώματα της αμερικανικής κοινωνίας και δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να ζητούν υπεράσπιση από δικηγόρους ή να καταβάλλουν. Για να μην αναφέρουμε άλλες αποδείξεις, όπως το κουκούλωμα μεγάλων ερευνών, όπως αυτή που αφορούσε στην δολοφονία του John Kennedy. 

Tέλος, ας μην παραλείψουμε και την περίπτωση Grillo, ο οποίος, αφού έχτισε προσεκτικά το προφίλ του «εναλλακτικού», αποφεύγοντας εντελώς τα ιταλικά μέσα ενημέρωσης και αποκαλώντας τα «φιάσκο», δεν δίστασε να δώσει συνεντεύξεις στο CNN και το περιoδικό Time του αμερικανικού τραστ Time Warner, με περισσότερες από 300 εταιρείες και την μεγαλύτερη μηντιακή αυτοκρατορία στον κόσμο. Το υποσυνείδητο μήνυμα που προκύπτει από τις ενέργειές του είναι ότι το σύστημα των μέσων ενημέρωσης των ΗΠΑ είναι το πιο αξιόπιστο σήμερα.

Κυρίες και κύριοι ολόκληρου του πολιτικού φάσματος, ο Μεγάλος Αδελφός σας ευχαριστεί θερμά.

Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση