Μνημονιακή αποτίμηση

Η ευελιξία της αγοράς εργασίας και η αποδόμηση του κοινωνικού κράτος λειτουργούν ως αποσταθεροποιητές της κατανάλωσης, των ροών ρευστότητας των νοικοκυριών, των επιχειρήσεων, των τραπεζών και του κράτους, ειδικά σε μια οικονομία η χρηματοπιστωτική και μακροοικονομική σταθερότητα της οποίας εξαρτάται από την εγχώρια απορροφητικότητα. Η κατάρρευση της εγχώριας ζήτησης προκαλεί παραγωγική καταστροφή της μικρής και μεσαίας επιχείρησης, μείωση του εισοδήματος, ανεργία, χρηματοπιστωτική αστάθεια και ανατροφοδότηση της κρίσης χρέους.

Δεδομένων των περιορισμών ρευστότητας και του ρίσκου φερεγγυότητας του τραπεζικού συστήματος, η κατανάλωση δεν μπορεί να υποστηριχθεί από νέο δανεισμό. Η συνέπεια αυτή, σε συνδυασμό με την ενδογενή επενδυτική ανεπάρκεια της κυρίαρχης επιχειρηματικότητας και την περαιτέρω συρρίκνωση των κρατικών δαπανών που προβλέπει το Μνημόνιο, θα δημιουργήσουν συνθήκες εγκλωβισμού της Ελλάδας σε μια διαδικασία χρέους-αποπληθωρισμού, με πυλώνες τη χρεοκοπία πολλών νοικοκυριών και χιλιάδων μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, που συνθέτουν τη ραχοκοκαλιά της παραγωγικής βάσης της οικονομίας.

Η συνέχιση της εφαρμογής της οικονομικής πολιτικής των Μνημονίων θα έχει ως συνέπεια τον δομικό μετασχηματισμό του όντως άρρωστου ελληνικού καπιταλιστικού μοντέλου προς ένα τύπου laissez faire μοντέλο ασταθούς χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού με μικρό κράτος, συρρικνωμένο και αποδυναμωμένο σύστημα παραγωγής, πολύ υψηλή ανεργία, πολύ χαμηλούς μισθούς και χαμηλό βιοτικό επίπεδο για την πλειονότητα των μισθωτών, των συνταξιούχων και των αυτο-απασχολουμένων. Η κατάρρευση της πλήρης απασχόλησης θα υπονομεύει την πολιτική, οικονομική, χρηματοπιστωτική και κοινωνική σταθερότητα της χώρας, με αρνητικές προεκτάσεις στην εθνική ασφάλεια και τη γεωπολιτική θέση της.

Δεν χρειάζεται κάποιος να είναι οικονομολόγος και καθηγητής για να καταλάβει τι γίνεται σήμερα αλλά και κυρίως τι θα συμβεί. Τόσο η εμπειρία μας σε αυτήν την νεοφιλελεύθερη κατάσταση, οι εμπειρίες άλλων εθνών και πολιτικών και οι αναλύσεις επιστημόνων (Κρούγκμαν, Στίγκλιτς, Αργείτης, Αρέστης, Σκιντέλσκι, Πελαγίδης, Μητσόπουλος, Βρεττός, Μεγήρ, Ρουμελιώτης, Λυγερός, Κοντογιώργης κ.λ.π.), θα πρέπει να είναι ο οδηγός μας.

Όσο πιο γρήγορα διώξουμε το παρών νεοφιλελεύθερο Γερμανικής εμπνεύσεως Μνημόνιο αλλά και τιμωρήσουμε τους πολιτικούς που μας έφεραν εδώ και συνεχίζουν να ζουν με τα απολυταρχικά προνομία τους, τόσο πιο γρήγορα θα σταματήσουμε την κατηφόρα που λέγεται ύφεση και κυρίως να προστατεύσουμε την Συνταγματική Δημοκρατία όχι μόνο από την σημερινή αυταρχική πολιτική ελίτ, αλλά και από τις δυνάμεις που εκμεταλεύονται ανωμαλίες όπως η σημερινή.
Η κρίση πρώτα απ' όλα είναι πολιτική και όχι οικονομική.

Ακρίτας