Η προσφορά των Ελλήνων εφοπλιστών

…και η επαναγορά των ελληνικών ομολόγων

Γράφει ο Νίκος Αναγνωστάτος​​ 

​Τις δύσκολες ώρες που περνάει η χώρα μας, είναι φυσικό να στραφούμε προς τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας μας, μία των οποίων είναι οι Έλληνες Εφοπλιστές. Οι Έλληνες εφοπλιστές είναι πατριώτες, αγαπούν την Ελλάδα και προσπαθούν πάντα να της συμπαραστέκονται και να την βοηθούν κατά το δυνατό με πολλούς τρόπους. Αναφερόμαστε σε αυτούς που διακινούν ωκεανοπόρα πλοία, τα οποία διασχίζουν τα πελάγη της γης και καμαρώνουμε με εθνική συγκίνηση την ελληνική σημαία να κυματίζει στην πρύμνη των πλοίων περήφανα σε όλα τα λιμάνια της υδρογείου.

​Το μέγεθος της ελληνόκτητης ναυτιλίας που κατέχει την πρώτη θέση διεθνώς, επιβεβαιώνει το επιχειρηματικό δαιμόνιο και την ικανότητα του Έλληνα. Επιβεβαιώνει επίσης ότι το μοναδικό αυτό κατόρθωμα των Ελλήνων εφοπλιστών επιτεύχθηκε στον διεθνή ανταγωνιστικό στίβο, επειδή βρισκόταν μακριά και εκτός της ψυχοφθόρου και εν πολλοίς καταστρεπτικής ελληνικής γραφειοκρατίας και ό,τι άλλο αυτό συνεπάγεται. Τα έσοδα της Ελλάδος από τη ναυτιλία είναι από 14 μέχρι 19 δις ευρώ τον χρόνο αναλόγως της ναυλαγοράς. Είναι το ποσό που θα συμπλήρωνε κάθε έλλειμμα αν οι υπόλοιπες δαπάνες του δημοσίου ήταν ορθολογικές.

​Οι Έλληνες εφοπλιστές υψώνουν την ελληνική σημαία στα πλοία τους, καθαρά και αποκλειστικά από αγάπη προς την πατρίδα, διότι η ελληνική σημαία μόνο προβλήματα τους δημιουργεί, χωρίς κανένα όφελος. Κάποιοι, καλόπιστοι θέλω να πιστεύω, αλλά ανίδεοι, μέμφονται τους Έλληνες εφοπλιστές γιατί δεν ναυπηγούν τα πλοία τους στην Ελλάδα, μη γνωρίζοντες ότι η Κίνα, η Κορέα ή η Ιαπωνία όπου κτίζονται, πέραν του χαμηλού κόστους και λόγω οργανωμένης και συστηματικής εργασίας, τα ναυπηγία επιδοτούνται από το κράτος, τους παρέχουν μεγάλα μακροχρόνια δάνεια και πολλές φορές μακροχρόνια μίσθωση. Από αυτά τίποτε δεν μπορεί να προσφέρει η Ελλάδα.

​Εκεί όμως που θα μπορούσαν να προσφέρουν πολλά, είναι στις επισκευές των πλοίων, οι οποίες είναι συχνές και αναγκαίες. Τα πλοία που παραπλέουν την Ελλάδα, θα έπρεπε να εκτελούν τις επιθεωρήσεις και επισκευές των πλοίων τους στην Ελλάδα. Το όφελος από μια τέτοια κίνηση θα ήταν τεράστιο και πολλαπλό, τόσο από έσοδα όσο και από προσφορά εργασίας. Γιατί αυτό δεν γίνεται; Όχι βέβαια γιατί δεν θέλουν να βοηθήσουν τη χώρα μας, αλλά διότι τους διώξαμε. Πως; Κάποτε πολλοί εφοπλιστές έφερναν τα πλοία τους για επισκευή στην Ελλάδα. Ο κυριότερος παράγων σε μια διαδικασία επισκευών του πλοίου, είναι ο χρόνος. Για το λόγο τούτο οι επισκευές γινόταν όλο το 24ωρο για να επισπευτεί η επισκευή και ευχαρίστως έδιναν στον εργαζόμενο επτά (7) μεροκάματα την ημέρα. Όλα πήγαιναν καλά μέχρι που, για κομματικούς λόγους, άρχισαν οι απεργίες χωρίς κανένα εργατικό αίτημα και έτσι το πλοίο καθυστερούσε. Ο εφοπλιστής αυτός και όσοι το αντιλαμβάνονταν, δεν ξανάφερνε πλοίο στην Ελλάδα για επισκευές. Έτσι τα ναυπηγεία, οι μικρές επισκευαστικές μονάδες που ανθούσαν στο Πέραμα, έκλεισαν και οι εργαζόμενοι σκότωσαν την κότα με τα χρυσά αυγά και τώρα διαδηλώνουν παραπονούμενοι πως είναι άνεργοι. Αυτά για να γνωρίζουμε την πραγματικότητα.

​Πέραν των πιο πάνω, οι Έλληνες εφοπλιστές είμαι βέβαιος, όπως κατ’ επανάληψη έχουμε τονίσει, ότι είναι πρόθυμοι να προχωρήσουν σε σημαντικές επενδύσεις με μια σωστή συνεννόηση μαζί τους, με μια λογική νομοθεσία και εξάλειψη της καταστροφικής γραφειοκρατίας. Η κυβέρνηση ας στραφεί προς αυτήν την κατεύθυνση, χωρίς να χρειάζονται οι Ε.Ο.Ζ. (Ελεύθερες Οικονομικές Ζώνες), κάτι που προσβάλει την αξιοπρέπεια της χώρας μας και την κατατάσσει σε καθεστώς δουλοπαροικίας.

​Η επαναγορά του χρέους. Αυτή είναι μια ακόμη πολύτιμη υπηρεσία την οποία θα μπορούσαν να προσφέρουν οι Έλληνες εφοπλιστές. Η Ευρώπη και όταν λέμε Ευρώπη εννοούμε την Γερμανία, συζητούν και προτείνουν να δοθεί δάνειο στην Ελλάδα για να αγοράσει τα ομόλογά της στη δευτερεύουσα αγορά, η οποία αυτή τη στιγμή κυμαίνεται περίπου στο εν τέταρτο της ονομαστικής τους αξίας. Με άλλα λόγια θα μπορούσαμε να μειώσουμε το χρέος μας στο εν τέταρτο της αξίας του. Ουδέν πιο ανόητο, για να το πούμε ευγενικά, διότι μια τέτοια κίνηση δεν προαναγγέλλεται ποτέ, για τον απλούστατο λόγο ότι οι τιμές των ομολόγων θα αυξηθούν αμέσως, μέχρι και της ονομαστικής τους αξίας, οπότε θα αχρηστευθεί η όλη προσπάθεια. Αυτό είναι γνωστό τοις πάσι και γεννάται το εύλογο ερώτημα για την σκοπιμότητα μιας τέτοιας πρότασης. Κάτι τέτοιο γίνεται μόνο μυστικά και με προμελετημένη τακτική, έτσι ώστε να μην αντιληφθούν οι «αγορές» αυτό που επιδιώκουμε.

​Εδώ υπεισέρχεται ο ρόλος των Ελλήνων εφοπλιστών. Μέσω των Ελλήνων εφοπλιστών είναι ίσως η μοναδική δυνατότητα επίτευξης αυτού του τόσο σημαντικού σκοπού. Δύο επιφανείς εφοπλιστές, δεν χρειάζεται να αναφερθούν τα ονόματά τους, έχουν ήδη ξεκινήσει κάτι τέτοιο με δική τους πρωτοβουλία και χωρίς την σύμπραξη δυστυχώς της κυβέρνησης. Δεν είναι γνωστά τα αποτελέσματα και καλώς, αλλά για να πετύχει αυτή η τόσο σημαντική προσπάθεια, είναι αναγκαίο να συμπράξουν περισσότεροι των δύο και εδώ είναι που πιστεύουμε στον αποκλειστικό ρόλο των εφοπλιστών. Ο μεγάλος αριθμός αυτών και οι οποίοι έχουν μια τέτοια οικονομική δυνατότητα, εξασφαλίζει την επιτυχία του εγχειρήματος, φθάνει να γίνει με τους σωστούς κανόνες και σωστή συνεννόηση. Η προσπάθεια αυτή των εφοπλιστών θα μπορούσε να θεωρηθεί ένα οιονεί δάνειο προς το ελληνικό δημόσιο, η αποπληρωμή του οποίου δεν θα αποτελούσε ιδιαίτερο πρόβλημα να συμφωνηθεί καλόπιστα μεταξύ των εφοπλιστών και της κυβέρνησης. Αυτή μου η αναφορά ίσως θεωρηθεί ένα συγγνωστό μου λάθος τακτικής, αλλά ακούοντας όλες αυτές τις ανακοινώσεις και κανείς να μην τις σταματά και ίσως να τις συζητά, χωρίς να μου προσφέρεται καμία δυνατότητα για μια κατ’ ιδίαν πρόταση, με ανάγκασαν να δημοσιοποιήσω το θέμα και προσδοκώ να γίνει αντιληπτό και με τους κατάλληλους χειρισμούς να ακυρωθεί η όποια δυσμενής επίδραση του παρόντος και συγχρόνως να επιτευχθεί ο στόχος. Είθε!

Νίκος Αναγνωστάτος​​​​​​​​ ​e-mail: nanagnostatos

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση