Η έννοια και η σημασία της "ασπίδας και της λόγχης" σε ένα πόλεμο

Λεωνίδας (Μνημείο, Θερμοπύλες)

Του Δημήτρη Κ. Τσίτου
(Συγγραφέα – Συμβούλου Διαπραγματεύσεων)

Σε ένα πόλεμο είναι απαραίτητη η ασπίδα και η λόγχη για να μπορέσει να υπάρξει ένα αποτέλεσμα - η νίκη στην καλύτερη περίπτωση και οι μη μεγάλες απώλειες στη χειρότερη.

Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή βρίσκεται στη θλιβερή θέση να μην διαθέτει, πλέον, καμία λόγχη –έστω σκουριασμένη- και να κρατά μια αναποτελεσματική ασπίδα.  Με δύο λόγια όχι μόνο δεν μπορούμε να προωθήσουμε θέσεις μας αλλά και με πολύ κόπο μπορούμε να μειώσουμε τις ζημίες που επήλθαν και επέρχονται.

Φυσικά, οι προβλέψεις δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικές και κάποια στιγμή η ασπίδα που διαθέτουμε δεν θα είναι –και αυτή-  καθόλου αποτελεσματική. Δεν είναι μακριά η στιγμή που θα γίνουμε ριψάσπιδες και θα επιδιώκουμε, απλώς, καλύτερες συνθήκες σφαγής!

Στην κατάσταση αυτή έφτασε η χώρα εξαιτίας της ανικανότητας του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος, το οποίο είναι εξαιρετικά αναποτελεσματικό εξαιτίας πολλών παραγόντων.  Ως κύριος όμως παράγοντας της φθοράς του έθνους θα μπορούσε να θεωρηθεί η επιδίωξη για κατάληψη της εξουσίας, τα μικροπολιτικά –και αντεθνικά- συμφέροντα τα οποία επί σειρά ετών καταστρέφουν τον τόπο.

Η Μικρασιατική καταστροφή φαίνεται ελάχιστη μπροστά στη σύγχρονη καταστροφή της χώρας. Μετά την καταστροφή του 1922 εξετελέσθησαν –δικαίως ή αδίκως γιατί έπρεπε να υπάρξει κάποια τιμωρία μη τύχει και ξεσηκωθεί ο κόσμος- κάποιοι πρωταίτιοι.  Το 2012 οι πρωταίτιοι –που εγκληματούν εδώ και χρόνια- απολαμβάνουν πλήρους ασυλίας και ατιμωρησίας και συνεχίζουν να ενεργούν καμαρώνοντας φυσικά –αυτοί και οι δορυφόροι τους- τα χείριστα.

Η πτώχευση της χώρας και η οικονομική κρίση που τη μαστίζει αποτελεί για κάποιους μια μοναδική ευκαιρία πλουτισμού και απόκτησης δύναμης.  Η νεόκοπη τρίεδρος κυβέρνηση βρίσκει αιτιολογίες και με υποκριτικά τεχνάσματα τα οποία χαρακτηρίζει αναίδεια χιλίων πιθήκων, αναιρεί στην ουσία τα όσα υποσχέθηκε.  Για του λόγου το ασφαλές δεν έχει κανείς παρά να παρακολουθήσει τις προκλητικές δηλώσεις και σχολιασμούς πολιτικών προσώπων της συγκυβέρνησης στην τηλεόραση η οποία, ως συμπράττουσα ενεργώς στην κατάρρευση της χώρας, τα προβάλει συστηματικά.

Λέγεται ότι το «σχήμα» που κυβερνά αυτή τη στιγμή τη χώρα, οι συνιστώσες χωρίς συνισταμένη, αποσκοπεί στη «τακτοποίηση» εκκρεμοτήτων τριών κυρίως παραγόντων (Τράπεζες, Ναυτιλία και Μεγαλοκατασκευαστές – μαζί με τις παραφυάδες τους) ώστε να μη βρεθούν αντιμέτωποι και υπόλογοι με τη δικαιοσύνη, η οποία «ελέω» Γερμανών επιτηρητών έχει ενεργοποιηθεί, κάπως.  Υπολογίζεται –σύμφωνα με φήμες- ότι το έργο αυτό θα ολοκληρωθεί σε περίπου έξη μήνες και κατόπιν θα προκηρυχτούν εκλογές!

Το επόμενο κυβερνητικό σχήμα που μάλλον θα προκύψει θα είναι μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με ισχυρή αντιπολίτευση την Χρυσή Αυγή -η οποία συνεχώς διογκώνεται και διευρύνεται.

Με δεδομένη την πρωτοφανή ανεργία στους νέους –τα επίσημα στατιστικά στοιχεία δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα-, οι οποίοι στρέφονται στη Χρυσή Αυγή. Μερικοί μάλιστα σκέπτονται ότι ίσως αυτή θα ήταν μία λύση στο πρόβλημα ασχέτως οποιοδήποτε άλλου κόστους!

Ο κοινωνικός ιστός της χώρας έχει διαρραγεί και δεν είναι ανατάξιμος.

Τα σώματα ασφαλείας είναι εξόχως δυσαρεστημένα και διερωτάται κάποιος αν είναι πρόθυμα, πλέον, να επιτελέσουν αποτελεσματικά το ρόλο τους.

Οι κοινωνικές παροχές –υγεία, παιδεία, κλπ- κατ ουσία δεν υπάρχουν. Η δικαιοσύνη με τους λειτουργούς της είναι κι αυτή δυσαρεστημένη – μάλλον η αργή απόδοση δικαιοσύνης θα γίνει περισσότερο αργή, στην τελικά θα έχουμε αρνησιδικία.

Η διαφθορά στο δημόσιο χώρο είναι γεγονός αναμφισβήτητο και το πολιτικό σύστημα είναι απρόθυμο –ενώ μπορεί πολύ εύκολα- να την καταπολεμήσει.

Ο λόγος; «Από Διός άρχεσθαι»… και κανείς δεν είναι πρόθυμος –όταν είναι  «Δίας»- να καταπολεμήσει τους «Δίες» και τους ακολούθους τους.

Το φορολογικό σύστημα συνεχίζει να κάνει αφαιμάξεις από αυτούς που δεν έχουν πλέον αίμα ενώ αφήνει αλώβητους τους «πολλά επί πολλά» έχοντες.

Ο λαός είναι πλέον σε τέτοια κατάσταση απόγνωσης που δεν αντιδρά καθόλου.  Οι κινήσεις των «δεν πληρώνω» και των «αγανακτισμένων» εξέπνευσαν. Εγκατέλειψαν πια την ιδέα και την προσμονή: «μία μικρή νίκη, γι αυτούς που κατά κράτος έχουν ηττηθεί…».

Την κατάσταση χειρίζονται αυτοί που τη δημιούργησαν! Δέστε ποιοι μας κυβερνούν! Άνθρωποι που δεν δούλεψαν ποτέ.  Άνθρωποι που δεν μπορούν να καταλάβουν τι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ σημαίνει φτώχεια επειδή γεννήθηκαν με το χρυσό κουτάλι στο στόμα.  Άνθρωποι του νεποτισμού και των συμφερόντων –δικών τους και των συγγενών τους.  Γνωρίζουν καλά το παιγνίδι και κύριο μέλημα τους είναι να εξασφαλίζουν πόρους για τον πλουτισμό και την ευμάρειά τους και δύναμη για να συνεχίζουν να υπάρχουν σε βάρος ενός ολόκληρου λαού που απειλείται με αφανισμό.

Η λόγχη της χώρας κάποτε –όχι πριν πολύ καιρό-  υπήρχε.

Όταν ο Γιώργος Παπανδρέου είπε το περιβόητο «λεφτά υπάρχουν» ήξερε τι έλεγε.  Ναι, λεφτά υπάρχουν –ακόμη και τώρα- αλλά κανένας πολιτικός δεν θέλησε να τα αγγίξει. Λεφτά υπάρχουν παντού: όπως στον εστιάτορα που κυνηγά τον ελεγκτή της οικονομικής αστυνομίας και του συμπαραστέκονται οι εξίσου φαύλοι των εμπορικών συλλόγων. Το ίδιο κάνουν και οι «συνδικαλήσταρχοι» -οι οποίοι ζουν σε βάρος των αφελών- για τους άνομους συναδέλφους τους.  Στην επαρχία κανένας σχεδόν δεν δίνει αποδείξεις.  Οι Έλληνες κλέβουν τους Έλληνες. Την ίδια σημασία είχε και το περιβόητο «κυβερνώ μια διεφθαρμένη χώρα», του ίδιου πρωθυπουργού και του βαρύγδουπου αντιπροέδρου του «μαζί τα φάγαμε», αλλά δεν τόλμησαν να κάνουν κάτι. Ούτε οι τέως ούτε και οι τώρα διοικούντες. Να δούμε τι θα γίνει με τους επερχόμενους…

Εκείνη την περιβόητη στιγμή που έγινε κάποια δήλωση για δημοψήφισμα, αυτό ήταν «λόγχη» για τους Ευρωπαίους. Ο τότε πρωθυπουργός μαζί με τον περιλάλητο υπουργό των οικονομικών έτρεξαν στις Κάννες και τα μάζεψαν σαν άτακτα σχολιαρόπαιδα, αντί να κάνουν εκλογές για να σώσουν την κατάσταση και διαφυλάξουν το κύρος μιας κυρίαρχης χώρας. Ας μείνουν τώρα στην ιστορία, ο ένας σαν ένα καλό παιδί με καλές προθέσεις -αλλά δυστυχία για την Ελλάδα- και ο άλλος να προσπαθεί να κολλήσει τα κομμάτια από το βάζο που έσπασε φτιάχνοντας ένα μόρφωμα όπου τα άκρα του Αχιλλέα έχουν επικολληθεί στο σώμα της … ωραίας Ελένης.

Στη χώρα, όμως, με τα χίλια μύρια βάσανα –τα λούζεται ο λαός φυσικά – τα κόμματα απολαμβάνουν πλούσιες επιχορηγήσεις, λεφτά του απλού Έλληνα που ματώνει, για να καλοπερνούν αυτοί που έχουν βρει τον τρόπο να καλοπερνούν!

Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή δεν έχει λόγχη.  Έχει μια σάπια ασπίδα που κι αυτήν δεν την χρησιμοποιεί σωστά –ούτε μέσα ούτε έξω.

Το δημόσιο αίσθημα περί δικαίου δεν ικανοποιείται καθόλου και ποτέ.

Κάποιες κινήσεις  που γίνονται, γίνονται εξ ανάγκης.  Βλέπε την ιστορία με τους παράνομους μετανάστες – ο κρατικός μηχανισμός κινήθηκε, κάπως – δηλαδή στάχτη στα μάτια, επειδή τον προκάλεσε η Χρυσή Αυγή!

Αυτά βλέπουν οι ξένοι και είναι απρόθυμοι να βοηθήσουν, ενώ είναι πρόθυμοι να τιμωρήσουν τον άτακτο και πονηρό ανατολίτη … εταίρο τους για να προειδοποιήσουν άλλους.

Είναι άραγε μακριά οι μέρες των «Ρομπέν των Δασών» οι οποίοι ex officio, ηθικά δοσμένο από το λαό, θα έχουν την «έξωθεν καλήν μαρτυρίαν» αλλά και την ΑΝΟΧΗ αυτών που το πολιτικό σύστημα υποβάλλει σε συνεχή βάσανο;

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση