Η επιχείρηση

Γράφει ο Δημήτρης Κακογιάννης

Την γερμανική εφημερίδα Bild την ξέρουμε κάτι σαν την επίσημη εφημερίδα της γερμανικής κυβέρνησης με τις κατά καιρούς «βολές κατά βολή» ή «βολές κατά ρυπάς» εναντίον της χώρας μας, λες και δεν έχουν άλλα θέματα να ασχοληθούν.

Για όλους εμάς οι απόψεις της απηχούν τις απόψεις της γερμανικής κυβέρνησης και με «ειδική εξουσιοδότηση» τις απόψεις του γερμανικού λαού τις οποίες φροντίζουν να διαμορφώνουν ή να επηρεάζουν με τα κατά καιρούς ανθελληνικά δημοσιεύματα.

Το προχθεσινό της όμως δημοσίευμα δημιούργησε πολλούς συνειρμούς και δικαιολογημένες απορίες.

Διαβάσαμε λοιπόν μια κυνικότατη ομολογία ότι με την οικονομική κρίση στην Ελλάδα και την ευρωζώνη γενικότερα ωφελείται η Γερμανία.

«Οι οικονομίες του μεσογειακού Νότου φλέγονται, οι πολίτες υποφέρουν και η Γερμανία κερδίζει απίστευτα ποσά», γράφει η εφημερίδα σύμφωνα με την οποία η Γερμανία έχει κερδίσει πάνω από 100 δισεκατομμύρια ευρώ τα τελευταία χρόνια από την εξοικονόμηση δαπανών, λόγω των χαμηλών επιτοκίων δανεισμού του Βερολίνου.

«Το ποσό υπερβαίνει κατά πολύ τα 47 δισ. βοήθειας στην Ελλάδα», ομολόγησε… ανερυθρίαστα η γερμανική εφημερίδα, επικαλούμενη ανάλυση της Bremen Landesbank. Συνυπολογίζοντας την αύξηση των φορολογικών εσόδων και τη μείωση των κοινωνικών δαπανών, τα βραχυπρόθεσμα οφέλη της Γερμανίας αγγίζουν τα 100 δισ. ευρώ.

Στο ίδιο αποκαλυπτικό ρεπορτάζ επισημαίνεται ότι από την κρίση της ευρωζώνης δεν επωφελήθηκε μόνο το γερμανικό κράτος αλλά και οι Γερμανοί καταναλωτές, οι οποίοι απέκτησαν πρόσβαση σε φτηνό χρήμα χάρη στα χαμηλά επιτόκια. Κερδισμένοι βγήκαν ακόμη ο τομέας των ακινήτων, οι εξαγωγικές επιχειρήσεις λόγω της πτώσης της ισοτιμίας του ευρώ, αλλά κυρίως οι γερμανικές τράπεζες, που δανείζονται από την ΕΚΤ με 0,75%.

Οι απορίες που γεννιούνται από το δημοσίευμα αυτό –που σημειωτέον δεν είναι το μοναδικό, καθώς και στο παρελθόν είχε διατυπωθεί παρόμοιο σχόλιο από επίσημο αξιωματούχο της γερμανικής κυβέρνησης- είναι: πως είναι δυνατόν να βάλλεται συνεχώς η χώρα μας από τον κάθε λογής αξιωματούχο και μη της Γερμανίας αφού ομολογείται τόση ωφέλεια για αυτούς;

Μήπως για τα μάτια του «σύμπαντος κόσμου» ότι τάχα μαλώνουμε τους κακούς μαθητές; Γιατί όπως ορίζουν οι κανόνες των οικονομικών μια επιχείρηση που σου αφήνει τόσα κέρδη δεν την κλείνεις ούτε την εκχωρείς πολύ δε περισσότερο δεν κατηγορείς τους «πελάτες» σου που αφήνουν τόσα κέρδη.

Για ποιο λόγο λοιπόν οι κυβερνώντες στη Γερμανία έχουν περάσει το μήνυμα στους υπηκόους τους ότι ξοδεύουν να λεφτά τους, τα λεφτά των φορολογουμένων τους για να «σώσουν» τους έλληνες αφού ομολογούν τεράστια κέρδη από αυτή την επιχείρηση;

Γιατί αρέσκονται να ξεφτιλίζουν με κάθε ευκαιρία ένα λαό για κακοδιαχείριση που κυρίως ευθύνονται οι κυβερνήσεις του;

Τέλος, ποιες είναι οι αρχές που συνέστησαν την Ευρωπαϊκή Ένωση και τη θέσπιση κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος όταν οι πλούσιες χώρες του βορρά λειτουργούν σαν βαμπίρ στραγγίζοντας τις οικονομίες του νότου;

Μήπως το παιχνίδι μεταξύ ΕΚΤ, τραπεζών και κυβερνήσεων ήταν από την αρχή «στημένο» και προγραμματισμένο;

Τα χαμηλά δάνεια της πρώτης με ελάχιστο επιτόκιο στις τράπεζες και στη συνέχεια η από μέρους τους διάθεσης των δανεικών με πολλαπλάσιο επιτόκιο στους πολίτες – καταναλωτές για κάλυψη κάθε λογής επουσιωδών αναγκών, δημιουργούσε τεράστια κέρδη για τις τράπεζες και μια τεράστια «φούσκα» καταναλωτισμού και ευημερίας που στην ουσία ήταν μια εικονική πραγματικότητα;;; Τα δάνεια αυτά τώρα βάφτηκαν κόκκινα καθώς οι δανειολήπτες ξέμειναν από δουλειά και εισοδήματα και το μπούμεραγκ που πέταξαν οι τράπεζες ξαναγύρισε σ αυτές.

Με την ίδια λογική και οι χρηματοδοτήσεις προς τις κυβερνήσεις (μας) για την λειτουργία ενός αδηφάγου και αναποτελεσματικού κρατικού – κομματικού οργανισμού που αντί να λειτουργεί προς όφελος των πολιτών βόλεψαν «ημέτερους», γιγάντωσε κομματικούς στρατούς και υποχρεώσεις μόνο.

Τέλος, όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και η ώρα της επιστροφής των δανεικών διαπιστώθηκε σε όλο της το μέγεθος η ανοησία των κυβερνώντων (μας).

Έχοντας εξαφανίσει κάθε έννοια παραγωγής (γεωργικής, βιοτεχνικής, βιομηχανικής) δεν έχει τίποτα να πουλήσει η χώρα για να εισπράξει και κατά συνέπεια να πληρώσει για τα δανεικά.

Η μόνη παραγωγή που υπάρχει, ο τουρισμός, δεινοπαθεί και είναι στη διακριτική ευχέρεια των αριστερών κυρίως συνδικαλιστών για να λειτουργήσει.

Που θα βρεθούν λοιπόν τώρα τα λεφτά για να αποπληρωθούν τα δανεικά;

Μα από τους φόρους φυσικά. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Και ποιοι θα φορολογηθούν;; Μα τα συνήθη υποζύγια. Μισθωτοί, συνταξιούχοι και μικροεπιχειρηματίες. Με λίγα λόγια η ραχοκοκαλιά της οικονομίας της χώρας.

Για τους φοροφυγάδες, φοροκλέφτες και τα γνωστά λαμόγια δεν γίνεται κουβέντα. Αρκεί που δημοσιεύθηκαν τα ονόματα τους στο διαδίκτυο. Κάτι σαν τους επιτυχόντες σε ανώτατες σχολές φοροφυγάδων.

Τώρα ψάχνουμε λέει για επενδυτές που θα έρθουν να μας φέρουν χρήματα και θα δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας.

Χωρίς κίνητρα, με ποινικοποίηση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, με ασταθές και θολό φορολογικό περιβάλλον περιμένουμε τους διεθνείς «ηλίθιους» να έρθουν για επενδύσεις. Μόνο που τέτοιοι δεν υπάρχουν.

Αλήθεια οι εκατοντάδες χιλιάδες μικροεπιχειρήσεις αλλά και μεγάλες που έκλεισαν εξ αιτίας της υπέρμετρης φορολογίας δεν ήταν επενδύσεις;; Δεν πλήρωναν προσωπικό, ΦΠΑ, εισφορές σε ασφαλιστικά ταμεία, γενικά κύκλο εργασιών στην οικονομική δραστηριότητα;

Βάζανε μέτρα οι σοφοί ηλίθιοι του υπουργείου οικονομικών και «προσδοκούσαν» να εισπράξει το κράτος. Όταν έκαναν τους απολογισμούς τους διαπίστωναν με απορία ότι το πρόγραμμα δεν τους «βγήκε» οπότε ξεκινούσαν καινούργιο σαφάρι φόρων κ.ο.κ.

Και όλα αυτά επειδή τους δίνουν την συνταγή οι «ειδικοί» τοκογλύφοι του ΔΝΤ της ΕΚΤ και της Ε.Ε. που αν και ομολογούν την αποτυχία του φαρμάκου, επιμένουν στην ίδια συνταγή. Σαν τον Καματερό και το νερό του. Κομπογιαννίτες με διεθνή πατέντα, που πειραματίζονται στου κασίδη το κεφάλι, εξαθλιώνοντας λαούς.

Και όλα αυτά για να απολαμβάνει κέρδη δισεκατομμυρίων η Γερμανία, κέρδη που προέρχονται από τις χώρες που μαστίζονται από την κρίση και την ύφεση.

Μήπως λοιπόν ο στόχος ήταν αυτός;; Να κερδίζουν οι «ισχυροί» από την θυσία των ασθενέστερων;; Μήπως όλα ήταν ένα καλά μελετημένο σχέδιο;

Μια καλοστημένη επιχείρηση σε βάρος λαών που τους είχαν υποσχεθεί ευημερία;
Μήπως η Ε.Ε. και το κοινό νόμισμα τελικά είναι μια «φούσκα»;

Κατά πως φαίνεται λύση υπάρχει και είναι στα χέρια των λαών. Και μόνο.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση