Η επανα-διαπραγμάτευση δεν γίνεται επειδή δεν συμφέρει σε... κάποιους

Έπνιξαν την αναδιαπραγμάτευση καθώς η μικρή Ελλαδίτσα της μεταπολίτευσης είναι και πάλι εδώ

Ελλάδα έπρεπε να πάρει την αντίδραση του εκλογικού σώματος και την εξάγει σε μια Ευρώπη που δεν μπορεί να κάνει τίποτα παρά να δεχτεί την Δημοκρατία. Να βάλει κάτω το αποτέλεσμα και να το πολιτικοποιήσει και μέσω αυτού να συμμετέχει -παρασκηνιακά έστω- στον άξονα των χώρων του νότου που είναι πλέον γεγονός.

Αντί να κάνει χρήση αυτού του υπερόπλου για να πετύχει τα μέγιστα, η νέα κυβέρνηση -και σε μεγάλο βαθμό η ελληνική ελίτ- αντιμετωπίζει την αντίδραση των πολιτών όπως την αντιμετώπισε ο κ. Παπανδρέου. Ως αψυχολόγητη και ανώριμη την οποία θα αποσιωπά διεθνώς και θα προσπαθεί να καθοδηγήσει ή να κοιμίσει στο εσωτερικό.

Ο κ. Σαμαράς συνεχίζει να συνομιλεί μόνο με την Γερμάνια και την τρόικα και έτσι οι χώρες του νότου δεν έχουν λόγο να μας θεωρούν συμμάχους. Συνεχίζει να τους υπόσχεται μεγαλόφωνα τα πάντα προσπαθώντας να χτίσει “εικόνα αξιοπιστίας” γύρω από ένα πρόγραμμα το όποιο παγκοσμίως όλοι ξέρουν ότι δεν βγαίνει. Ένα πρόγραμμα που πήγε τόσο λάθος που ανάγκασε της χώρες του νότου να στήσουν άξονα για να το αποφύγουν. Εικόνα αξιοπιστίας η οποία στήνεται σε βάρος του εκλογικού σώματος!

Συνεχίζοντας στην γραμμή του Παπανδρέου που αγνοούσε τον λαό για να τα έχει καλά με την Γερμανία, μη δρώντας προς την κατεύθυνση που της δόθηκε από τον λαό και πολύ περισσότερο κάνοντας διεθνώς γνωστή μεταβολή από όσα έλεγε προεκλογικά , η νέα κυβερνηση πετυχαίνει να εξευτελίζει διεθνώς το ελληνικό εκλογικό σώμα κάνοντας την χώρα μας εκ νέου «ειδική περίπτωση». Καμία πρωτοτυπία δηλαδή σε σχέση με ότι αφησε πίσω του ο κ Παπανδρέου και ότι γνωρίσαμε από την μεταπολίτευση και μετά . Η μικρή Ελλάδα του ψυχρού πολέμου που δεν πρέπει να ενοχλεί τους ισχυρούς και που θα παρακαλά να περνά απαρητήρητη.

Το χειρότερο είναι ότι παρατώντας την λαϊκή απαίτηση για αλλαγή των όρων του μνημονίου η χώρα απομονώνεται και γίνεται εύκολος στόχος του κάθε Ρέσλερ που όμως δεν τολμά να σηκώσει την φωνή του στην Ισπανία. Έτσι, ο κύριος αυτός, θα ψηφοθηρεί ασύστολα σε βάρος μας για ένα θέμα (εθνικά νομίσματα) που αφορά όλη την Ευρωζώνη και θα έπρεπε να έχει από όλους αντίδραση καθώς η δήλωση αυτή παράγει οικονομικό αποτέλεσμα.

Ακουσε όμως κανείς τίποτα;

Δεν είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό το πράγμα. Είναι ντροπή που συμβαίνει είναι μειωτικό για τους Έλληνες ως ευρωπαίους πολίτες.

Ουδείς μπορεί να σκεφτεί ότι θα καταψήφιζοταν από το εκλογικό σώμα της Ιταλίας ή της Ισπανίας η πολιτική του μνημονίου και θα περνούσε το θέμα στα ψιλά της Ευρώπης λόγω των χειρισμών της Ιταλικής ή Ισπανικής πολιτικής ελίτ. Ουδείς μπορεί να σκεφτεί ότι οι πολιτικοί σε αυτές τις χώρες θα το έπνιγαν το θέμα τόσο ωμά.

Αλλά ας δούμε και το σημείο όπου βρίσκεται ο κύριος Σαμαράς διεθνώς και πόσο βλαπτική είναι αυτή η θέση για την Ελλάδα:

Ο κ Σαμαράς μη εξάγοντας το εκλογικό αποτέλεσμα έχει εγκλωβιστεί στην ρητορική της “άλλης πλευράς” που λέει ότι το πρόγραμμα είναι εκτός στόχων υπ ευθύνη μας. Αποδεχόμενος αυτή την ρητορική αναγκάζεται να πάει πίσω χρονικά (σε ορίζοντα τετραετίας) την διαπραγμάτευση που όμως είναι εθνική ανάγκη και το ξέρει. Όλοι το ξέρουν πλέον.

Από εκεί και πέρα ο κ. Σαμαρας θα προσπαθεί να πείσει τους Γερμανούς ότι στις εκλογές του Ιουνίου δεν άλλαξε σελίδα! Στην Ελλάδα και συνεχίζουμε στην ίδια σελίδα του Παπανδρέου και του Παπαδήμου σαν να μην έγινε τίποτα. Θα επιδιώκει να πεισει ότι θα φέρουμε το πρόγραμμα στην σωστή πορεία, δηλαδή αυτή που είχε πριν τις εκλογές . Όσο όμως το κάνει αυτό τόσο αφήνει να εννοηθεί οι εκλογές ήταν μάταιες και άσκοπες. Και αφού ήταν άσκοπες και μάταιες τότε το πρόγραμμα είναι εκτός στόχων υπ ευθύνη μας -ή μάλλον- υπ ευθύνη αυτού που προκάλεσε τις εκλογές. Φαύλος κύκλος και μια θέση στην οποία οι Ελληνικές εκλογές αντί να δειξουν τον δρόμο, αντιμετωπίζονται από την πολιτική και οικονομική ελίτ ως πρόβλημα και “χασομέρι”, κι όλο αυτό ανεξαρτήτα από το αποτέλεσμα που είχαν.

Αυτό το «σύνδρομο του προβληματικού» με το οποίο συνεχίζουμε να κινούμαστε λήγει την οποία μικρή πιθανότητα είχαμε για να βρούμε συμμαχίες στο νότο της Ευρώπης. Αντί να αποτελούμε το πρότυπο της καταστροφής, έχουμε πετύχει πολύ καλά τον αυτοδιαχωρισμό μας! Αντί να αντιμαχόμαστε την πολιτική της Γερμανίας όπως κάνουν όλοι στον πλανήτη, βγαίνουμε στα φόρα και αφήνουμε την εικόνα ότι το λάθος είμαστε εμείς και οι εκλογές μας και όχι η πολιτική της Γερμανίας.

Βοήθεια μας!

Για το εσωτερικό δεν έχουμε παρά να το αποδεχτούμε ότι

Η νέα κυβέρνηση

Εξωθώντας της αναδιαπραγμάτευση σε ορίζοντα τετραετίας βρίσκεται στα Βήματα του ΓΑΠ και του Παπαδημου αλλά σε ακόμη χειρότερη θέση.

Ειδικά γιατί είναι σε αυτοαπομόνωση ενώ η στρατηγική της στηρίζεται στην θεωρία του: «μικρή χώρα μικρό πρόβλημα» κάτι που είναι διεθνώς εξευτελιστικό για το ελληνικό εκλογικό σώμα που μόλις ερωτήθηκε και απάντησε σε μια διαδικασία που συγκλόνισε την Ευρώπη.

Αλλά όμως χάρη στην ξένοσπουδαγμένη πολιτικη μας τάξη, η “Ψωροκώσταινα” , η μικρή Ελλαδιτσα της μεταπολίτευσης είναι και πάλι εδώ. Ας το πάρουμε απόφαση πως μόνο αυτή την χώρα μπορούν να κουμαντάρουν και γι αυτό δεν θα την αφήσουν ποτέ να σηκώσει κεφάλι. Δεν θα ακούσουν ποτέ τον λαό μας! Δεν τους σπούδασαν οι ξένοι για να το κάνουν αυτό και δεν το έκαναν 38 χρόνια!

Με καμία κυβέρνηση δεν πρέπει η Ελλάδα να πετύχει γιατί θα χαλάσει το σχεδιο που ξεκίνησε ο ΓΑΠ και συνέχισε ο Παπαδήμος. Αυτό το σχέδιο δεσμέυτηκαν να τηρήσουν!!

Δυστυχώς για αυτούς όλοι γνωρίζουμε πλέον ότι μπορούμε περισσότερα…απλώς θα μας καθυστερήσουν λίγο ακόμη.

Φως

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση