Μάχη αξιωμάτων και στην ΕΕ

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Οποιος νομίζει ότι μόνο στην Ελλάδα ή στις καθυστερημένες χώρες η συμπύκνωση της πολιτικής αντιπαράθεσης εστιάζεται στη «μάχη για τις καρέκλες» ενώ στην ανεπτυγμένη Ευρώπη τα κίνητρα είναι διαφορετικά, είναι πολύ γελασμένος.

Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στις γελοιότητες που γίνονται στη διεκδίκηση των αξιωμάτων στην Ευρωζώνη επί μήνες ολόκληρους! Αν γίνονταν τέτοια πράγματα στην Ελλάδα, η κατακραυγή εναντίον των πρωταγωνιστών θα ήταν ουρανομήκης. Το «κράξιμο» θα ήταν άγριο. Επειδή όμως αυτά συμβαίνουν «εις τας Ευρώπας» όπως έλεγαν παλιότερα, τα μέσα ενημέρωσης τα συγκαλύπτουν αντικειμενικά με τη σιωπή τους - για να μην πούμε ότι τα παρουσιάζουν ακόμη και με σεβασμό.

Σαν τα σκυλιά τρώγονται οι Ευρωπαίοι ποιον θα διορίσουν αντικαταστάτη επικεφαλής του Eurogroup, των κρατών της Ευρωζώνης, προκειμένου να διαδεχθεί τον Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ, πρωθυπουργό του Λουξεμβούργου. Μήνες τώρα αυτή η ιστορία διαρκεί. Καμιά απόφαση δεν μπορούσαν να πάρουν.

Και τι αποφάσισαν τη νύχτα της Δευτέρας προς Τρίτη; Ουσιαστικά νέα αναβολή ως προς το πότε θα αποφασίσουν! Τυπικά αποφάσισαν να επανεκλέξουν τον Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ για μια θητεία δυόμισι χρόνων ακόμη. Ωραίο ακούγεται. Μόνο που ο Γιουνκέρ δήλωσε ήδη ότι θα παραιτηθεί από το αξίωμά του στο τέλος του χρόνου! Από δυόμισι χρόνια θητεία δηλαδή, αυτός προτίθεται να υπηρετήσει τους... έξι μήνες! Επειτα πάλι «φτου και από την αρχή»! Νέες μαραθώνιες διαβουλεύσεις για τον διάδοχο του Γιουνκέρ. Φυσικά, είναι μάλλον αφελής όποιος νομίζει ότι αυτή η εμπλοκή είναι τυχαία. Κάθε άλλο. Συνιστά μέρος τακτικής. Με πρόσχημα την υποτιθέμενη επανεκλογή του Γιουνκέρ στο τιμόνι του Eurogroup προωθήθηκαν ένας Γερμανός κι ένας «γερμανόφρων» σε δύο κρίσιμες θέσεις. Ο Λουξεμβουργιανός Ιβ Μερς, απολύτως πιστός στη σκληρή γερμανική αντίληψη για τα οικονομικά θέματα, τοποθετήθηκε στο προεδρείο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. «Θεωρείται φυσικός σύμμαχος του προέδρου της Μπούντεσμπανκ Γιενς Βάιντμαν» γράφει χαρακτηριστικά η γερμανική συντηρητική εφημερίδα «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε».

Πολύ σοβαρότερη όμως είναι η τοποθέτηση του Γερμανού Κλάους Ρέγκλινγκ ως επικεφαλής του μόνιμου Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM) - του ταμείου δηλαδή από το οποίο θα χρηματοδοτούνται κράτη της Ευρωζώνης που ζητούν βοήθεια και υπάγονται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο σε καθεστώς Μνημονίου.

«Η τοποθέτησή του στην κορυφή του μηχανισμού (ESM) καθυστέρησε πάρα πολύ. Είχε να κάνει με την ευρωπαϊκή αντίληψη περί αναλογικής εκπροσώπησης» ομολογεί η «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» και εξηγεί τι εννοεί: «Ως Γερμανός, ο Ρέγκλινγκ δεν είχε καμιά ελπίδα να τοποθετηθεί στη θέση αυτή, αν ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε γινόταν αρχηγός του Eurogroup»!

Με το «κολπάκι» όμως της επανεκλογής του Γιουνκέρ και ο Ρέγκλινγκ τοποθετήθηκε σε αυτό το κρισιμότατο αξίωμα και ο Σόιμπλε μπορεί ίσως να διοριστεί πρόεδρος της Ευρωζώνης σε ένα εξάμηνο, αν ο Γιουνκέρ όντως παραιτηθεί - κάτι για το οποίο πάντως οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι εμείς δεν είμαστε και τόσο πεισμένοι εκ των προτέρων. Θα δούμε.

Η αλήθεια πάντως είναι ότι σε ένα σπάνιο σχόλιό της ακόμη και η «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» δείχνει εκνευρισμένη με την πολιτική βουλιμία του Γερμανού υπουργού Οικονομικών που θέλει να ηγηθεί της Ευρωζώνης, γράφοντας μεταξύ άλλων: «Η σύγκρουση έχει διαμορφωθεί από προσωπικές και εθνικές επιδιώξεις. Αρχισε με τη μετά δυσκολίας εξηγήσιμη υποψηφιότητα του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Φαίνεται ότι ο υπουργός Οικονομικών δεν έχει σκεφτεί σοβαρά μέχρι σήμερα τις επιπτώσεις της υποψηφιότητάς του - τη σπατάλη χρόνου και τη θολή εκπροσώπηση των γερμανικών συμφερόντων από έναν ''ανεξάρτητο'' πρόεδρο του Eurogoup. Του λείπει επίσης η συνειδητοποίηση ότι ο ενθουσιασμός για τις φιλοδοξίες του σε άλλες χώρες βρίσκεται πολύ πολύ κοντά στα όρια»!

Κρούει δηλαδή τον κώδωνα του κινδύνου προς τη γερμανική κυβέρνηση, ανησυχώντας μήπως με την αχαλίνωτη επιδίωξη του Βερολίνου να ελέγξει άμεσα όλα τα οικονομικά αξιώματα προκαλέσει τελικά κάποια έκρηξη εκ μέρους των υπόλοιπων Ευρωπαίων και έτσι θέσει απερίσκεπτα σε κίνδυνο τα γερμανικά συμφέροντα. Οσο όμως η Μέρκελ βλέπει τους Ευρωπαίους να υποκύπτουν σε κάθε γερμανική απαίτηση, τόσο πιο επιθετική γίνεται - και δικαίως...

EUROGROUP: Ολη η εξουσία σε.. Βερολίνο - Παρίσι!

ΔΥΣΦΟΡΙΑ έχει προκαλέσει η «πληροφορία» που εσκεμμένα τέθηκε σε κυκλοφορία ότι δήθεν η Ανγκελα Μέρκελ και ο Φρανσουά Ολάντ εξετάζουν το ενδεχόμενο να ασκούν την προεδρία της Ευρωζώνης εναλλάξ η Γερμανία και η Γαλλία! «Παράλογη πρόταση» και «προσωρινό ναδίρ της μέχρι τώρα συζήτησης» τη χαρακτήρισε σε οργισμένο άρθρό της ακόμη και η δεξιά γερμανική εφημερίδα «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε», παρόλο που δεν παραλείπει βεβαίως να δείξει διακριτικά την περιφρόνησή της προς τον «νέο Γάλλο πρόεδρο που μπήκε στο παιχνίδι και δεν θέλησε να επιτρέψει καμιά επίλυση της διαμάχης (σ.σ.: για τον επικεφαλής της Ευρωζώνης) χωρίς γαλλική συμμετοχή». Το (γερμανικό) αίμα, νερό δεν γίνεται...

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση