Η Ελλάδα δεν μετριέται με το στρέμμα, αλλά με της καρδιάς το πύρωμα!

Kαί «πάλιν πλοῖα καί δίκτυα καί ἄγρα» ψήφων πολλή! Ἐπίκεινται ἐκλογές. Ἴσως οἱ κρισιμότερες ἀπό τῆς καθιερώσεώς τους στήν Πατρίδα μας. Καί ὅμως! Οὔτε τώρα, στήν κρίσιμη αὐτή περίοδο δέν ἐπικρατεῖ νηφαλιότητα, σοβαρότητα καί πνευματική ὡριμότητα, ἀλλά ἀνακυκλώνονται συνθήματα, προτάσεις, ἐπιχειρήματα καί κινδυνολογίες πού συνετέλεσαν στό νά ἀποχριστιανισθῆ ἡ Πατρίδα μας καί νά ἐξαθλιωθῆ τό Κράτος μας.

Ἔχει ἐξαπλωθεῖ μιά ἄνευ προηγουμένου τρομοκρατική ἐκ­στρα­τεία μέ ἀρχιστρατήγους τούς ἀρχηγούς τῶν Κομμάτων πού κομ­μάτιασαν τήν Ἐκκλησία, τήν Ὀρθόδοξη Πίστη, τό Ὀρθόδοξο ἦθος καί ἐξαθλίωσαν κοινωνικά καί οἰκονομικά τόν πνευματικά περήφανο λαό μας.

Ἐπιβάλλουν μέ ὅλα τους τά Μέσα (τηλεόραση, ραδιόφωνο, ἐφημερίδες, διαδικτυακή προπαγάνδα κ.ἄ.π.) μιά τρομοκρατία πού ἀναπαράγει τό δίλημμα πού ἔθεταν οἱ δωσίλογοι τοῦ 1941 στόν πεινασμένο καί ἐξουθενωμένο ἀπό τόν πόλεμο Ἕλληνα: Ὑποταγή τῆς Ἑλλάδος στήν Εὐρώπη τοῦ Ἄξονα ἤ ἐξαθλίωση καί “σβήσιμό” της ἀπό τόν Χάρτη;

Διαβάζουμε σέ ἐφημερίδα τῶν Καλαμῶν (Καλαμάτας), τῆς 18ης Ἰουνίου τοῦ 1941:

«Αἱ περιστάσεις τάς ὁποίας διέρχεται σήμερον ἡ Ἑλλάς, εἰς τήν δύσκολον αὐτήν καμπήν τῆς Εὐρωπαϊκῆς ἱστορίας, εἶναι ἐξαιρετικαί. Ὅλαι αἱ ἐκδηλώσεις τῆς ζωῆς μας ἔχουν καταφανῆ τά δείγματα μιᾶς πρωτοφανοῦς κρίσεως. Ἡ οἰκονομική δέ κρίσις θά ἦτο ἴσως ὀλιγώτερον αἰσθητή, ἄν δέν ὑπῆρχεν εἰς τήν Ἑλληνικήν ζωήν, τόσον ἔκδηλος, ἡ ἠθική καί λογική κρίσις ἐκ τῆς ὁποίας πάσχομεν ὡς κοινωνικόν σύνολον. Τό χρῆμα δέν θά ὑφίστατο τότε τόν σημερινόν ἐκμηδενισμόν. Ὁ πλοῦτος θά ἔρριπτε καί ἕνα βλέμμα φιλανθρωπίας καί κοινωνικῆς ἀλληλεγγύης εἰς τά πλήθη τῶν πειναλέων, αἱ λαϊκαί τάξεις θά ἀνεκουφίζοντο μέ τάς γενναίας χειρονομίας τῶν εὐπόρων. Ἀλλά δέν πρόκειται περί αὐτοῦ…

Εἴπομεν: Ὑποφέρομεν καί ἀπό κρίσιν «λογικοῦ». Ὅ,τι ἀγωνιζόμεθα ἀπό τῆς ἑπομένης τῆς Μικρασιατικῆς καταστροφῆς νά οἰκοδομήσωμεν εἰς τήν Ἑλλάδα, λειώνει τώρα ὡς ὁ πάγος. Τά θεμέλια τοῦ κράτους τρίζουν. Τά πᾶν εἰς τήν χώραν αὐτήν πού ἄλλοτε ἤστραψε τό φῶς ἑνός λαμπροῦ πολιτισμοῦ, καταρρέει, κυλίεται, πέφτει…

Καί ἐνῶ ὁ οἶκος μας σείεται ἀπό τάς βάσεις του καί γύρω μας καπνίζουν ἀκόμη τά συντρίμμια τοῦ πολέμου, ἡμεῖς –ὦ τῆς ἀναισθησίας μας!– ὀμφαλο­σκοποῦμεν ἐπί τῶν «πολεμικῶν νέων» καί, κλείοντες τούς ὀφθαλμούς πρό τῆς ἀδυσωπήτου πραγματικότητος, προβαίνομεν εἰς ἐκδηλώσεις αἱ ὁποῖαι μᾶς φέρουν ἐγγύτερον πρός τήν ὁλοκληρωτικήν καταστροφήν.

Δέν εἶναι καιρός διά μεμψιμοιρίας οὔτε αἱ στιγμαί ἐπιτρέπουν παρανοήσεις. Ἡ θέσις μας εἶναι σαφής: Ἡ Ἑλλάς τοῦ κ. Μέχρις Ἐσχάτων ἐτάφη μετά μιά συντριπτικήν ἦτταν. Εἰς τήν θέσιν της ἐγεννήθη ἡ Ἑλλάς τοῦ “ζωτικοῦ χώρου τῆς Ἰταλίας”. Ἡ πρώτη ὄζει πτωμαΐνης. Ἡ δευτέρα ἔχει τήν δρόσον μιᾶς νέας ζωῆς. Ἄς τήν ἀγκαλιάσωμεν σφιχτά. Ἴσως μέ τήν νέαν τάξιν πραγμάτων ἀτενίσωμεν καλυτέρας ἡμέρας. Ἴσως ἐξέλθομεν ἐκ τῆς δεινῆς θέσεως εἰς τήν ὁποίαν εὑρεθήκαμεν τήν ἑπομένην τῆς στρατιωτικῆς καταρρεύσεως. Ἴσως μᾶς δοθοῦν τά μέσα νά ζήσωμεν…

Τό ἐπιβάλλει τό ἐθνικόν συμφέρον μας. Ἡ γενεά αὐτή δέν πρέπει νά ἀφανισθῆ ἀπό τήν πεῖναν. Τά νειᾶτα νά μή μαρανθοῦν ἀπό τόν λίβαν τῆς δυστυχίας. Ἔχομεν ἱστορίαν καί πεπρωμένα. Συνεχίζομεν τήν ὑπερτρισχιλιετῆ παράδοσιν μιᾶς ζωτικῆς φυλῆς. Εἴμεθα ράτσα φτιαγμένη ἀπό γνήσιον Ἀριανόν μέταλλον. Διατί, λοιπόν, νά διακυβεύωμεν τό πᾶν, αὐτήν ταύτην τήν ὕπαρξιν μας, εἰς ἀνοήτους ἐκδηλώσεις κατ’ ἐκείνων οἱ ὁποῖοι εἶναι σέ θέσιν σήμερον νά μᾶς δώσουν χεῖρα βοηθείας; Καί κατά τί εἶναι περισότερον Ἕλληνες ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι κοιμῶνται ἀποκλειστικῶς μέ τό φευγαλέον ὄνειρον τῆς Ἀγγλικῆς κατισχύσεως, ἀπό ἡμᾶς πού ἀξιοῦμεν προσγείωσιν εἰς τήν σημερινήν πραγματικότητα ὅλων τῶν Ἑλλήνων, χάριν τῆς κοινῆς σωτηρίας;

Μιά εἰλικρινής συνεργασία μέ τούς χθεσινούς ἀντιπάλους μας, μέ τάς δυνάμεις τοῦ Ἄξονος, θά μᾶς ἔσωζεν ἴσως ἀπό τό χάος. Τά ἀναιμικά ἀπό τήν πεῖναν παιδάκια, θά εὕρισκον μίαν φέταν ψωμιοῦ. Οἱ τρικλίζοντες νήστεις γέροντες θά ἠμποροῦσαν νά τρώγουν ἅπαξ τοὐλάχιστον τῆς ἡμέρας. Αἱ θηλάζουσαι μητέρες δέν θά ἐξηντλοῦντο καί ἡ γενεά μας θά ἵστατο ὀρθία ἐν μέσῳ τῆς Εὐρωπαϊκῆς καταιγίδος. Διατί νά τήν ἀρνηθῶμεν τήν συνεργασίαν αὐτήν;

Τό ἐπαναλαμβάνομεν: Ὀφείλομεν νά προσγειωθῶμεν. Ἄλλως ἄς πάρωμεν σφουγγάρι καί ἄς σβύσωμεν ἐκ τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ χάρτου καί τήν Ἑλλάδα καί τήν ἱστορίαν καί τά ἰδανικά μας…»

Αὐτά ἔγραφαν οἱ δωσίλογοι τοῦ 1941, μετά τόν θάνατο τοῦ Ἰωάννη Μεταξᾶ, ὁπότε εἶχαν εὐχέρεια νά «χορεύουν τά ποντίκια» τοῦ ἐνδοτισμοῦ. Ὑπογραμμίζουμε τίς συμπτώσεις: Τή σημαδιακή ἡμερομηνία 18 Ἰουνίου, πού ἔγινε τό δημοσίευμα, γιατί εἶναι ἡ ἑπομένη τῶν φετεινῶν ἐκλογῶν καί τήν Πόλη–Τίτλο τῆς ἐφημερίδος, τήν Καλαμάτα!...

Μένουμε ἄφωνοι μέ τήν ἀπόλυτη ταυτότητα τῶν διλημμάτων τῆς Γερμανικῆς πολεμικῆς Κατοχῆς καί τῆς σημερινῆς Γερμανικῆς εἰρηνικῆς (ὑποτίθεται) Κατοχῆς πού ἐνστερνίζονται καί κόπτονται νά ἐπιβάλλουν στόν λαό μας οἱ Ἀρχηγοί τῶν κομμάτων ἐξουσίας τῆς Πατρίδος μας! Ἐκβιαστικά διλήμματα τῆς Νέας Τάξεως πραγμάτων, ἡ ὁποία Νέα Τάξη, ὅπως μέ ἐνθουσιασμό ἀναφέρεται στό κείμενο τῆς ἐφημερίδος πού παραθέσαμε, δέν ἔκανε τήν ἐμφάνισή της στήν ἐποχή μας ἀλλά ἀπό τό 1940(!): «Ἡ Ἑλλάς τοῦ κ. Μέχρις Ἐσχάτων ἐτάφη μετά μιά συντριπτικήν ἧτταν. Εἰς τήν θέσιν της ἐγεννήθη ἡ Ἑλλάς τοῦ “ζωτικοῦ χώρου τῆς Ἰταλίας”. Ἡ πρώτη ὄζει πτωμαΐνης. Ἡ δευτέρα ἔχει τήν δρόσον μιᾶς νέας ζωῆς. Ἄς τήν ἀγκαλιάσωμεν σφιχτά. Ἴσως μέ τήν νέαν τάξιν πραγμάτων ἀτενίσωμεν καλυτέρας ἡμέρας. Ἴσως ἐξέλθομεν ἐκ τῆς δεινῆς θέσεως εἰς τήν ὁποίαν εὑρεθήκαμεν τήν ἑπομένην τῆς στρατιωτικῆς καταρρεύσεως. Ἴσως μᾶς δοθοῦν τά μέσα νά ζήσωμεν…»!

Παρόμοιο δίλημμα ἔθεσαν πρό ἐτῶν οἱ Νεοταξίτες καί στόν ἡρω­ϊκό Πρόεδρο τῆς Κύπρου, τόν μακαριστό Τάσο Παπαδόπουλο, συνεπικουρούμενοι καί ἀπό τούς ὁμοίους τους δικούς μας. Ὅτι θά ἀφανισθῆ ἡ Κύπρος ἄν δέν ὑπογράψη τήν ἐπαίσχυντη συνθήκη τους. Ἐκεῖνος δέν ὑπέγραψε καί ἡ Κύπρος ὄχι μόνο δέν ἀφανίσθηκε, ἀλλά μεγαλουργεῖ!

Τό ἴδιο δίλημμα τῆς Κατοχῆς προβάλλεται σήμερα, τάχα πιό “ἐξευ­γε­νισμένο” ἀλλά καί δικαιολογημένο, ἀφοῦ κατάφεραν νά μᾶς ρίξουν τήν ἐνοχή ὅτι ἐμεῖς ὁ λαός φταῖμε γιά τήν οἰκονομική ἐξαθλί-
ωση τῆς Πατρίδος μας! Ὅσο, ὅμως, καί ἄν μᾶς παραπλανοῦν, τό δίλημμα πού θέτουν ἠχεῖ τό ἴδιο ἀποκρουστικά, ὅπως τό 1941, γιατί αὐ­τοί πού τό θέτουν δέν εἶναι μόνο οἱ πουλημένοι στά ἀφεντικά τους δημοσιογράφοι ἀλλά καί οἱ ἡγεσίες τῆς Νέας Δεξιᾶς καί τοῦ Σο­­σι­αλισμοῦ –δηλαδή αὐτοί οἱ ἴδιοι οἱ ἠθικοί καί φυσικοί αὐτουργοί τοῦ ἀνοσιουργήματος πού ἐπιγράφεται “σημερινή Ἑλλάδα”– μαζί μέ τά κακέκτυπα τοῦ ξεπλυμένου ἀριστερισμοῦ καί τῶν Εὐρωπαϊζόντων κομματιδίων, πού “ξεφύτρωσαν” στό πολιτικό στερέωμα τῆς Χώρας μας σάν κόμματα Ἑλληνικά, ἐνῶ πρόκειται γιά ὑποκαταστήματα ἀμοραλιστικῶν Κομμάτων τῆς ἀχαλίνωτης Εὐρώπης!

Αὐτοί, λοιπόν, οἱ πατριδοκτόνοι, ἔχουν ἀκόμη τό “κουράγιο”, δηλαδή τό θράσος, νά μιλοῦν στόν παντοιοτρόπως ταπεινωμένο –ἀπό αὐτούς τούς ἴδιους– Ἑλληνικό λαό σάν σωτῆρες του(!), ἀπειλῶντας μας πώς, ἄν δέν συνεργήση ὁ λαός μας στό νά ἀνέλθουν καί πάλι στήν ἐξουσία, τότε μᾶς ἀναμένει ὁ ὄλεθρος!

Ποιός, ὅμως, εἶναι ὁ πραγματικός ὄλεθρος; Ὄλεθρος πιό μεγάλος ἀπό τούς πολιτικούς πού μᾶς κυβέρνησαν δέν εἶναι δυνατόν νά ὑπάρξη, ἀφοῦ κατάφεραν μόνο μέσα σέ 40 χρόνια(!) νά ἀφαιρέσουν ἀπό τήν ψυχή μεγάλης μερίδος τοῦ λαοῦ μας τήν βαθειά θρησκευ­τικότητα, αὐτό πού ἦταν ἡ εἰδοποιός διαφορά του ἀπό ὅλα τά Ἔθνη τῆς γῆς ἐπί 6000 περίπου χρόνια (!) καί νά καταστήσουν τούς Ἕλληνες ἀνί­κα­νους νά σκέπτονται βαθειά, ἀνίκανους νά φιλο­σοφοῦν τή ζωή πέρα ἀπό τίς αἰσθήσεις τους καί τούς κατηχοῦν νά θεωροῦν μῦθο τήν μετά θάνατον ζωή, τήν Θεότητα τοῦ Χριστοῦ καί τήν Ἀνάστασή Του, νά γίνονται ἔκφυλοι στίς ἀπολαύσεις, δαιμονικά ἐχθρικοί πρός τήν Ἐκκλησία καί, ὅλα αὐτά μέ σκοπό νά κάνουν τόν λαό μας εὔκολη λεία στήν ἐξαπάτηση, μέ ἀναμενόμενη κατάληξη τή χρεωκοπία πού εἰσπράττουμε ὅλοι μας!

Μᾶς ἀπειλοῦν πώς θά ἀπομονωθοῦμε ἀπό τήν Εὐρώπη ἄν δέν πειθαρχήσουμε στίς ὁδηγίες τῆς Τρόϊκας. Αὐτά τά λένε γιατί δέν εἶναι στήν ψυχή Ἕλληνες. Δέν εἶναι ἀπόγονοι ἐκείνων πού διακήρυσσαν μέ πνευματική περηφάνεια «πᾶς μή Ἕλλην βάρβαρος»! Εἶναι γραικῦλοι, ὅπως τούς ἀποκαλοῦσε ὁ σπουδαῖος Ἕλληνας, π. Ἰωάννης Ρωμανίδης. Γι’ αὐτό δέν μποροῦν νά καταλάβουν ὅτι μέ τό νά μή συνταχθοῦμε μέ τούς Εὐρωπαίους δέν εἶναι ἀπομονωτισμός ἀλλά ἐπιλεκτική προτίμηση! Δέν ἀπομονωνόμεθα ἐπειδή αὐτοί μᾶς ἀπομονώνουν, ἀλ­λά γιατί ἐμεῖς δέν ταιριάζουμε μέ ἐκείνους! Εἴμαστε Ἕλληνες καί, μάλιστα, Ὀρθόδοξοι καί γι’ αὐτό εἴμαστε αὐτεξούσιοι νά ἐπιλέγουμε αὐτούς πού θά συναναστρεφόμεθα καί αὐτούς πού θά συνεργαζόμεθα. Εἴμαστε Ἕλληνες καί γι’ αὐτό δέν ἀκολουθοῦμε τό πλῆθος, ὅσο καί ἄν μοιάζη φαντασμαγορικό καί μεγαλοδύναμο, γιατί ποτέ σάν λαός ἐπί 6000 χρόνια δέν θαμπωθήκαμε ἀπό τά κοσμικά μεγαλεῖα ἀλλά μόνο ἀπό τήν μεγαλοπρέπεια τῆς Ἀλήθειας!

Τά περί ἀνταγωνιστικότητος πού ὑστερεῖ τάχα ὁ Ἕλληνας εἶναι καί αὐτά παραμύθια, ἀφοῦ δέν βάζουμε ποτέ νά συναγωνισθοῦν σέ ἀγῶνα δρόμου ἕναν ἡλικιωμένο μέ ρευματισμούς μέ ἕνα εὔρωστο παλικάρι ἀφρικανικῆς χώρας! Ἄς ἔλθη νά συναγωνισθῆ ἡ Ἀγγλία μέ τήν Ἑλλάδα στό λάδι καί στό κρασί καί τότε νά δοῦμε τήν ἀνταγωνι­στι­κότητά της! Δέν μποροῦμε νά ἀνταγωνισθοῦμε βέβαια μέ τήν Γερμα­νία καί τήν Ἀγγλία στά αὐτοκίνητα, μποροῦμε, ὅμως, νά συνα­γωνισθοῦμε μέ ὑπεροχή σέ ὅ,τι παράγει ἡ γῆ μας, ἡ ναυτιλία μας καί τό ὑπέδαφός μας, τό ὁποῖο ἔχουν ἀφήσει ἀνενεργό οἱ πολι­τι­κοί μας, κάνοντας κρυφές συμφωνίες μέ ἐκείνους πού ἔχουν συμ­φέροντα νά μᾶς πωλοῦν ὅλα ὅσα διαθέτουμε! Θά ἀναφέρουμε μόνο τόν βωξίτη καί τό νίκελ, πού σέ ποσότητα ἐξορύξεως εἴμαστε πρώτη χώρα στήν Εὐρώπη, μέ τιμή πωλήσεως τοῦ τόννου 30.000 εὐρώ καί ἐμεῖς, ἀντί τῆς ἀξίας εἰσπράττουμε μόνο τό ...Φ.Π.Α.(!) καί τά ὑπό­λοι­πα τά εἰσπράττουν ἰδιωτικές ἑταιρεῖες!

Ἀπειλοῦν τό λαό μας μέ πεῖνα. Ὅμως ἡ χώρα μας διαθέτει ὅλα τά ἀγαθά σέ ὑπερεπάρκεια. Τό 1941 ὑπῆρξε πεῖνα, ὄχι γιατί ἡ γῆ δέν καρποφοροῦσε, ἀλλά γιατί τά περισσότερα προϊόντα τά ἔστελναν οἱ Κατοχικές Δυνάμεις στή Γερμανία. Ἄν συνεχίσουν, βέβαια, νά κυ­βερνοῦν δωσίλογοι, ὅπως τό δημοσίευμα πού προτάξαμε, τότε ὅλα εἶναι πιθανά!

Οἱ οἰκονομικοί ἐκβιασμοί τῶν Εὐρωπαίων καί τῶν δικῶν μας ὑποτακτικῶν τους δέν ἔχουν τήν παραμικρή δόση ἀλήθειας, γιά τόν ἁπλούστατο λόγο ὅτι, ἐπιστρέφοντας στό νόμισμά μας, πού ἔχει ζωή 5000 ἐτῶν, δέν ἔχουμε ἀνάγκη νά ἀγοράζουμε χρήματα ἀπό κανέναν, ὅπως κάνουμε χρόνια τώρα, ἀγοράζοντας χρή­ματα ἀπό τήν Εὐρωπαϊκή Τράπεζα, σάν ἠλίθιοι!

Ὅποιος ἔχει στοιχειώδη γνώση οἰκονομικῶν καί χρησιμοποιεῖ χωρίς ὑστεροβουλία τή λογική του γνωρίζει ὅτι ἡ παγκόσμια οἰκο­νομία σήμερα καί κατά συνέπεια ἡ δυναμική τῶν νομισμάτων, δέν ἐξαρτᾶται ἀπό τά ἀποθέματα χρυσοῦ κάθε χώρας, ἀλλά πρωτίστως ἀπό τό φυσικό περιβάλλον, τό ὑπέδαφος καί τήν ἐργατικότητα κάθε λαοῦ. Καί, δέν χρειάζεται νά ἐπιχειρηματολογήση κανείς γιά νά πείση τόν καθένα ὅτι ἡ Ἑλλάδα ἔχει σέ ὑπερθετικό βαθμό καί τίς τρεῖς αὐτές προϋποθέσεις.

Αὐτό τό ἐπιβεβαιώνει ἡ σημερινή κατάσταση τῆς παγκόσμιας οἰκονομίας, ἡ ὁποία, ἐνῶ πραγματικά κατέχει περί τά 300 τρισεκα­τομμύρια, παρουσιάζεται καί συναλλάσσεται, μέσω τῶν Τραπεζῶν, σάν νά κατέχη περί τά 950 τρισεκατομμύρια! Νά σημειωθῆ, ὅτι σχεδόν τό 70% τοῦ πραγμα­τικοῦ παγκοσμίου πλούτου, πού προαναφέραμε, εἶναι στά χέρια μόνο 60.000 ἀνθρώ­πων(!) καί τό 30% στή διάθεση τῆς ὑπολοίπου ἀνθρωπότητος!

Εὔκολα, λοιπόν, καταλαβαίνει κανείς πόσο ἀσήμαντο γιά τήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση εἶναι τό χρέος τῆς Ἑλλάδος καί ἀκόμη εὐκολότερα καταλα­βαίνει πώς ἡ Δαμόκλειος σπάθη πού κρέμεται πάνω ἀπό τούς λαιμούς τῶν Ἑλλήνων ἐκ μέρους τῶν Εὐρωπαίων δέν ἀποσκοπεῖ στό νά πάρουν αὐτοί πίσω τά λεφτά τους ἀλλά γιά νά πάρουν τήν ψυχή τοῦ Ἕλληνα καί νά διαφεντεύουν τήν Πατρίδα του!

Γι’ αὐτό πρέπει νά γίνη Πανελλήνιο σύνθημα ἡ προτροπή:

ΝΑ ΑΠΑΛΕΙΦΘΗ ΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΩΝ!

Γιατί αὐτοί οἱ Μνημονιακοί, σύν τοῖς ἄλλοις, ἔφεραν στά πρόθυρα τῆς ἐξουσίας τόν ἄθεο καί ἀντιεκκλησιαστικό ἀριστερισμό!

Εἶναι, πράγματι, νά ἀπορῆ καί νά ἐξίσταται κανείς, ἀναλογιζό-μενος πῶς αὐτός ὁ λεβεντόψυχος λαός μας ἀνέχθηκε ἐπί 40 χρόνια μιά δικομ­ματική δικτατορία «μέ διάτρητο κοινοβουλευτικό μανδύα», γιά νά θυμηθοῦμε τά λόγια τοῦ μακαρίτη Γεωργίου Μαύρου.

Τί ἔχουν ἄραγε “ποτίσει” τόν λαό μας γιά νά ἀνέχεται, ἔστω καί νά ἀκούη ἀπό τηλεοράσεως τούς σταυρωτάς κάθε ἰκμάδας τοῦ Γένους μας, τούς σταυρωτάς καί τῆς παραμικρῆς ἐλπίδος γιά ζωή ἀντάξια τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί τῶν Προγόνων μας;

Τί ἔχουμε πάθει καί δέν ἀντιδροῦμε; Γιατί δέν σκεπτόμαστε ἀλλά μόνο πιστεύουμε αὐτούς μᾶς κοροϊδεύουν καί μᾶς κλέβουν ἐδῶ καί 40 χρόνια; Γιατί πιστεύουμε τούς πλάνους καί δέν πιστεύουμε τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία Του, πού ποτέ δέν μᾶς κορόϊδεψαν, ἀλλά πάντοτε μᾶς προσέφεραν πολλαπλάσια τῶν ὑποσχέσεών τους καί βρίσκονται δίπλα μας σέ κάθε μας ἀνάγκη καί στιγμή;

Μήπως, τελικά, ἔχουμε μέσα μας «πνεῦμα πλάνης, πνεῦμα πο­νη­ρίας, πνεῦμα εἰδωλολατρείας καί πάσης πλεονεξίας, πνεῦμα ψεύδους καί πάσης ἀκαθαρσίας τοῖς ἐνεργουμένοις κατά τήν διδα­σκαλίαν τοῦ διαβόλου» καί γι’ αὐτό βρίσκουν ἀνταπόκριση μέσα μας μόνο οἱ φωνές, οἱ ἀπειλές καί οἱ ψεύτικες ὑποσχέσεις τῶν λαοπλάνων Πολιτικῶν;

Γιατί κρεμόμαστε ἀπό τά χείλη τους «τά λαλοῦντα δόλον ἐν ὑπερηφανείᾳ καί ἐξουδενώσει» τῶν Παραδόσεων τοῦ Γένους μας; Γιατί ἀκολουθοῦμε αὐτούς πού στρέφονται κατά τῆς Ἱστορίας μας, κατά τοῦ Θεοῦ καί Δημιουργοῦ μας, κατά τῶν Ἁγίων καί Ἱερῶν σεβασμάτων τῆς ψυχῆς τοῦ μοναδικοῦ στήν ἱστορική διαδρομή λαοῦ, πού ξεχώρισε ἀπό ὅλους τούς ἄλλους ΜΟΝΟ γιά τή βαθειά του θρησκευτικότητα, τοῦ Ἕλληνα;

Γιατί ξεχάσαμε τόν «Θεόν τῶν Πατέρων ἡμῶν, τόν ποιήσαντα ἀεί μεθ’ ἡμῶν» καί πιστεύουμε ἀκόμη αὐτούς πού τόν μισοῦν θανάσιμα ἀλλά τό κρύβουν ὕπουλα; Γιατί τούς πιστεύουμε, παρά τά τόσα εἰς βάρος μας ἐγκλήματά τους, καί παρά τήν παντοειδῆ ἐξαθλίωση πού μᾶς ἐπεφύλαξαν καί μᾶς ἐπιφυλάσσουν;

Δέν ἔχουμε πιά φιλότιμο; Δέν ἔχουμε ἀξιοπρέπεια; Δέν εἴμαστε πιά Ἕλληνες μέ 6000 περίπου ἐτῶν “καράτια” ἀλλά γίναμε τά “φό μπιζού” τῆς Εὐρώπης καί μάλιστα ἀγορασμένα σέ τιμή εὐκαιρίας;

Μᾶς χρειάζεται ἀφύπνιση! Ἐγερτήριο σάλπισμα! «Φῶς τῆς Γνώσεως», Φῶς Ἀληθινό, Ἀλήθεια, Ζωή!

Γι’ αὐτό, ἄς ρίξουμε μιά ματιά πρός τά πίσω! Ἄς ξανανοίξουμε τά γνήσια καί ὄντως Ἐπιστημονικά βιβλία τῆς Ἱερᾶς Ἱστορίας τοῦ Γένους μας καί ὄχι τά νόθα βιβλία τῆς Ἱστορίας καί τῆς ἐπιστημονικῆς φαντασίας, τά γραμμένα γιά νά ὑπηρετοῦν τίς ἐπιθυμίες τῆς ἀπάτης. Ἔτσι µόνο µπορεῖ νά ὑπάρξη ἐλπίδα γιά νά ντυθῆ καί πάλι ἡ ψυχή μας «τήν στολήν τήν Πρώτην» τοῦ Ἕλληνα, πού δέν ὑπολόγιζε τήν ἀξία του μέ τήν παραγωγικότητα καί τῆς Τραπεζικῆς του ἐπι­­φάνειας τό στρέμμα, ἀλλά ἔνοιωθε Ἕλληνας, ὅπως τραγούδησε ὁ Βερίτης, «μετρῶντας μέ τῆς καρδιᾶς τό πύρωμα, μετρῶντας μέ τό αἷμα»!

π. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 120

Ἰούνιος-Ἰούλιος 2012

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση