Είσαι πατριώτης; Απόδειξέ το…

Παραδοσιακά στις περιόδους ιδιαίτερα μεγάλων κρίσεων επιβίωσης του γένους αρχικά και του κράτους των Ελλήνων αργότερα, εμφανίζονταν απρόσμενα πολλές φορές η έμπρακτη οικονομική κυρίως βοήθεια των πλούσιων Ελλήνων, μέσω της οποίας αυτό πολλές φορές ξεπέρασε φαινομενικά ανυπέρβλητα εμπόδια και βοηθήθηκε να συνεχίζει ελπιδοφόρα την διαχρονική του πορεία .

Σήμερα που η πατρίδα βρίσκεται λίγο πολύ σε ίδια επικίνδυνη κατάσταση δυστυχώς κυριαρχεί μια ακριβώς αντίθετη εικόνα. Οι λίγες δεκάδες επί τοις ουσίας πραγματικά έχοντες συμπολίτες μας στην συντριπτική τους πλειοψηφία παρακολουθούν παγερά αδιάφοροι τα τεκταινόμενα, φτάνοντας ακόμα και στο σημείο , ευτυχώς μερικοί από αυτούς να δηλώνουν υποτίθεται εμπιστευτικά στα στελέχη των επιχειρήσεων τους και όχι μόνο ότι εάν βρεθεί η Αριστερά στην εξουσία θα κλείσουν τις επιχειρήσεις τους στην Ελλάδα και θα μεταφέρουν τις δραστηριότητες τους στο Εξωτερικό.

Σίγουρα μια τέτοια επιλογή αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα τους και μεταξύ μας το μεγαλύτερο μέρος των κεφαλαίων τους βρίσκεται ήδη « ασφαλισμένο» εκτός πατρίδας και είναι ένα σημαντικό μέρος αυτών των εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ στην Ελβετία και τους γνωστούς φορολογικούς παραδείσους που με οργή τις περισσότερες φορές χρησιμοποιούν ως παράδειγμα οι ξένοι παράγοντες , αιτιολογώντας το επιχείρημα τους περί μιας φοροδιαφεύγουσας και διεφθαρμένης Ελλάδας.

Σε αυτούς τους Έλληνες προσβλέπει σήμερα η πατρίδα , εφοπλιστές, μεγαλοεπιχειρηματίες, βιομήχανους και μεγαλοεργολάβους κυρίως, ρυθμιστές διαχρονικά της οικονομικής αλλά ακόμα και της πολιτικής ζωής αυτού του τόπου μια και η οικονομική τους δύναμη τους επέτρεπε να καθοδηγούν με διαφόρους τρόπους ακόμα και αυτόν τον θεμελιώδη θεσμό της δημοκρατίας μας προωθώντας κόμματα και εκλέγοντας κυβερνήσεις. Σε αυτούς τους λίγους Έλληνες , που μέσα σε ένα καθεστώς σύγχρονης σοβιετιας όπως οι ίδιοι πολλές φορές καταγγέλλουν κατόρθωσαν σφιχταγκαλιασμένοι μαζί της να πλουτίσουν. Αυτής της σοβιετιας της οποίας οι εκάστοτε κυβερνήσεις , δικοί της άνθρωποι οι περισσότεροι εκχωρούσαν γαλαντομα σε αυτούς τους λίγους πάντα εκλεκτούς τις δημόσιες συμβάσεις, τις απαλλαγές, τις διευκολύνσεις και τα προνόμια και τους επέτρεψε με χαρακτηριστική ευκολία να καρπωθούν επί τοις ουσίας την μερίδα του λέοντος από τον πακτωλό των δισεκατομμυρίων που εισέρευσαν στα ταμεία του κράτους στην τελευταία ιδίως δεκαετία που η χώρα είναι εντος ευρώ. Και για να γίνει ποιο σαφές , αλήθεια πως θα μεγαλουργούσαν επαγγελματικά εάν αυτό το άθλιο κατ’ αυτούς πάντα κράτος δεν εξασφάλιζε επί παραδείγματι για χάρη τους τον κατακερματισμό των μεγάλων έργων υποδομής ώστε να επιβάλει την συμμετοχή των Ελληνικών συμφερόντων κατασκευαστικών εταιριών σε αυτά. Ήταν το ίδιο κράτος που με τις απλόχερες απαλλαγές έδωσε τις δυνατότητες στους εφοπλιστές μας να μεγαλουργήσουν διεθνώς και στους μεγαλοεπιχειρηματίες να εξασφαλίζουν σαφές προβάδισμα στις κάθε λογής κοινοτικές επιδοτήσεις και τα δάνεια.

Αυτή η πατρίδα ικέτιδα και διεθνώς διασυρόμενη σήμερα στρέφεται σε αυτούς τους πραγματικά λίγους και τους ζητά να αποδείξουν έστω και αργά στο παρά ένα ίσως από την πλήρη καταστροφή της , ότι είναι συνεχιστές άξιων προπατόρων ευεργετών και χορηγών του γένους, πολιτών μιας χώρας που αξίζει την έμπρακτη απόδοση σεβασμού προς μια κοινωνία, που τους βοήθησε με την ανοχή της, να γίνουν σύγχρονοι μεγιστάνες.

Δεν θα βοηθούσε άραγε την ξεφτιλισμένη σήμερα στην κυριολεξία και διασυρόμενη διεθνώς πατρίδα τους επί παραδείγματι τα πληρώματα του στόλου τους έστω για κάποιο χρονικό διάστημα να είναι αμιγώς Ελληνικά , όπως επίσης σε ότι αφορά τους μεγαλοεργολάβους που τα τελευταία χρόνια δραστηριοποιούνται στο εξωτερικό στην κατασκευή μεγάλων έργων υποδομής, δεν θα μπορούσαν να προσλαμβάνουν Έλληνες τεχνικούς στα εργοτάξια τους η οι μεγαλοξενοδοχοι και βιομήχανοι να περιοριστούν στην προτίμηση Ελλήνων εργαζομένων . Εάν αναλογιστεί κανείς ότι στην μεν ναυτιλία το ποσοστό Ελλήνων στις συνθέσεις των πληρωμάτων των πλοίων τους αποτελεί λιγότερο από το πέντε τοις εκατό ιδίως των ποντοπόρων και το δέκα τοις εκατό στην σύνθεση των εργοταξίων των τεχνικών εταιριών αντίστοιχα, το είκοσι τοις εκατό στο προσωπικό των μεγάλων ξενοδοχειακών αλυσίδων και τέλος το τριάντα τοις εκατό στις μεγάλες βιομηχανίες , αντιλαμβάνεται ο οποιοσδήποτε ότι θα μπορούσε άνετα με μια κίνηση να γίνει απορρόφηση αρκετών εκατοντάδων χιλιάδων από τους ανέργους αυτής της χώρας με προφανή αποτελέσματα. Αφενός την σαφή ποιοτική αναβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών στην παραγωγή, την ναυτιλία και τις κατασκευές και αφετέρου άμεσα ανάσα για τα δημοσιοοικονομικά της χώρας. Εξασφάλιση ρευστότητας στην αγορά άρα κίνηση του εμπορίου και των υπηρεσιών δηλαδή των μικρομεσαίων που αφανίζονται και συνακόλουθη αύξηση στο κράτος των ταμειακών του εισροών από τους έμμεσους και άμεσους φόρους.

Ο αντίλογος αυτής της πρότασης είναι το γεγονός ότι θα πολλαπλασιαζόταν αυτόματα το εργατικό κόστος των εταιριών που θα προχωρούσαν σε μια τέτοια ενέργεια, άρα θα ενεργούσε αρνητικά στην ανταγωνιστικότητα τους στην εγχώρια και παγκόσμια αγορά αντίστοιχα, επιχείρημα αδιάσειστο που κανείς δεν μπορεί να αντικρούσει με σοβαρά αντεπιχειρήματα. Εκεί ακριβώς αναδεικνύεται η αιτούμενη προσφορά τους μια και το υψηλότερο κόστος ενδεχομένως θα οδηγούσε σε μειωμένα η ακόμα και καθόλου κέρδη αυτές τις επιχειρήσεις για κάποια χρόνια. Από την άλλη, την κάλυψη αυτής της αρνητικής από επιχειρηματικής άποψης χρονικής περιόδου θα μπορούσε ισοδύναμα να την καλύψει το Ελληνικό δημόσιο με δυο πολύ συγκεκριμένους και ταυτόχρονα διαφανείς τρόπους . Την παροχή μέσω των εν δυνάμει κρατικοποιημένων τραπεζών , λογω της ανακαιφαλαιοποιησης τους από αυτό, εγγυήσεων σε δάνεια η συμβάσεις των συμμέτοχων σε αυτήν την προσπάθεια εφοπλιστών ,εργολάβων, βιομηχάνων και επιχειρηματιών αντίστοιχα. Όπως επίσης με παροχή προτεραιότητας στις διαδικασίες αξιολόγηση δημοσίων προμηθειών η έργων για κάποιο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα ανάλογο της περιόδου όπου έμπρακτα οι συγκεκριμένοι επιχειρηματίες θα είχαν εφαρμόσει στην πράξη την συγκεκριμένη πολιτική κάλυψη με εξασφάλιση θέσεων εργασίας του ανενεργού ανθρώπινου δυναμικού της πατρίδος μας.

Μια τέτοια εθνική προσπάθεια στην σημερινή συγκυρία θα προϋπόθετε μια ξεκάθαρη δημόσια συμφωνία με απολύτως σαφές περιεχόμενο και δεσμεύσεις εκατέρωθεν, μεταξύ των εταίρων Ελληνικού κράτους και των κομμάτων από την μια και των επιχειρηματιών γεγονός δύσκολο έως αδύνατο κατά τους επιχειρηματίες όταν ο σύνδικος η Ελληνική κυβέρνηση θα ήταν στην απευκταία γιαυτους περίπτωση αριστερού προσανατολισμού. Λαθεμένη από μέρους τους εκτίμηση αν αναλογιστεί κανείς την ιστορία όλων ανεξαιρέτως των αριστερών κομμάτων στην Ελλάδα. Η καθολική θέση και οι αγώνες των οποίων διαχρονικά στόχευε αφενός στην εξασφάλιση αξιοπρεπών συνθηκών δουλειάς και διαβίωσης του Ελληνικού λαού και αφετέρου στην διαφάνεια της διαχείρισης των κρατικών πόρων. Eάν αυτές οι δυο βασικές αρχές μπορούν να καλυφτούν πλήρως μέσω μια έντιμης και δημόσιας εκατέρωθεν δέσμευσης τους με εγγύηση εξασφάλισης εργασιακής ειρήνης για το διάστημα που θα ίσχυε το συγκεκριμένο καθεστώς θα προσέδιδε αυτόματα μια εξόχως μεγάλη δυναμική ανάταξης της χώρας.

Η πρόσκληση - πρόκληση μιας τέτοιας κοινής προσπάθειας εκτός όλων των άλλων θα έδινε ένα ηχηρό μήνυμα προς τα έξω ομόθυμης σύμπραξης όλων ανεξαιρέτως των Ελλήνων, μακριά ακόμα και από τις αναπόφευκτες ταξικές διαφορές θα είχε ως αποτέλεσμα την ανάταξη συνολικά της χώρας και της επιστροφής της , στην θέση που η διεθνής κοινή γνώμη απαιτεί, από τους συνεχιστές άξιους απογόνους ενός λαμπρού παρελθόντος. Αναβιώνοντας για μια ακόμη φορά στην διαδρομή της ιστορίας τον ρόλο που επανειλημμένα επιφύλασσε αυτή σε αυτό το Έθνος, να είναι μπροστάρης και παράδειγμα προς μίμηση στους άλλους λαούς στο πως μπορεί ένα τελειωμένο κράτος να μετατραπεί σε μια χώρα όπου η ευγενής άμυλα και ο ταξικός σεβασμός αποτελεί τον θεμελιώδη λίθο της ευημερίας του και εν τέλει της ίδιας της δημοκρατίας γεννήτορας της οποίας υπήρξε.

Δημήτρης Μπόνος
01-06-2012

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση