Quo vadis Euro

Ποτέ δεν ήταν τόσο αβέβαιο το μέλλον του ευρώ και ποτέ δεν ήταν τόσο διχασμένοι οι οικονομολόγοι όσον αφορά τον τρόπο διάσωσής του. Σε όλα τα σχέδια η Ελλάδα παίζει καθοριστικό ρόλο.

Η εκλογική αναμέτρηση της 17ης Ιουνίου χαρακτηρίζεται καθοριστική για το μέλλον της Ελλάδας αλλά και του κοινού νομίσματος. Μέχρι τότε η ανασφάλεια παραμένει κυρίαρχο στοιχείο στη μάχη επιβίωσης του ευρώ. Αρκεί μια δημοσκόπηση ή μια ατυχής δήλωση ενός πολιτικού για να προκληθεί αναστάτωση. Και όπως λέει ο επικεφαλής οικονομολόγος της Assenagon Investments, Μάρτιν Χούφνερ: «Μπορώ να φανταστώ ότι η κατάσταση θα επιδεινωθεί λίγο πριν από τις εκλογές».

Geuro, το μικρότερο κακό;

Ο κ. Χούφνερ θεωρεί πολύ πιθανό ένα νέο Bank-run στην Ελλάδα, το οποίο θα προκαλούσε ασφυξία στις τράπεζες. «Είμαι βέβαιος ότι οι αρμόδιοι στην Αθήνα, στην ΕΚΤ και στις Βρυξέλλες κάνουν σκέψεις για ελέγχους στην κίνηση κεφαλαίων», λέει ο οικονομολόγος.

Ο Μάρτιν Χούφνερ εκφράζει την άποψη ότι θα πρέπει να σταματήσει η χορήγηση της βοήθειας προς την Ελλάδα μέχρι να εκλεγεί στην χώρα κυβέρνηση, η οποία θα τηρήσει τις συμφωνίες με τους εταίρους και το ΔΝΤ. Όμως εάν η επόμενη δόση δεν καταβληθεί, η Ελλάδα θα έλθει αντιμέτωπη με μια ανεξέλεγκτη χρεοκοπία. Οι κοινωνικές συγκρούσεις θα είναι αναπότρεπτες εκτιμούν, πολλοί. Ως εναλλακτική λύση ο Τόμας Μάγιερ επικεφαλής οικονομολόγο της Deutsche Bank πρότεινε την παράλληλη κυκλοφορία ενός ελληνικού νομίσματος, του Geuro. Και όπως ο ίδιος επισημαίνει: «Αυτή θα ήταν μια λύση, κατά την οποία εγκαταλείπει η χώρα μερικώς το ευρώ και πιθανότατα αυτή η λύση είναι το μικρότερο κακό».

Στο μεταξύ, στο επίκεντρο του προβληματισμού βρίσκεται πλέον η Ισπανία. Η τέταρτη σε μέγεθος οικονομία της ευρωζώνης είναι αντιμέτωπη με μια κρίση του χρηματοπιστωτικού της συστήματος. «Κάθε λογικός άνθρωπος θα έλεγε ότι η Ισπανία θα πρέπει να ενταχθεί στον μηχανισμό διάσωσης. Τα επιτόκια δανεισμού έχουν εκτιναχθεί στα ύψη. Με απλά λόγια, οι Ισπανοί δεν έχουν πια χρήματα», υποστηρίζει ο Μάρτιν Χούφνερ.

«Η Ισπανία έχει προοπτικές»

Αντίθετα, ο Τόμας Μάγιερ δεν θεωρεί τόσο απελπιστική την κατάσταση. «Η Ισπανία έχει προοπτικές. Από την μια πλευρά, οι Ισπανοί έχουν τη δυνατότητα να δανειστούν στις κεφαλαιαγορές με επιτόκιο 6,5-7% και να ανακεφαλαιοποιήσουν τις τράπεζές τους. Εάν θεωρούν το επιτόκιο υψηλό έχουν πάντα τη δυνατότητα να κάνουν χρήση της ευρωπαϊκής βοήθειας για την αναδιάρθρωση των τραπεζών τους».

Στην περίπτωση αυτή θα έπρεπε η Ισπανία να αποδεχθεί όρους γα το τραπεζικό της σύστημα, όχι όμως για το σύνολο της οικονομίας της. Στο μεταξύ, οι περισσότερες χώρες της ευρωζώνης βουλιάζουν στην ύφεση, ως συνέπεια των προγραμμάτων λιτότητας. Το πρόταγμα της ανάπτυξης είναι πάλι στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης.

Τα πνεύματα, ωστόσο, διχάζονται και στο πεδίο αυτό. Η Γερμανία και η Ολλανδία απορρίπτουν το ενδεχόμενο αναθέρμανσης της οικονομίας με κρατικά προγράμματα. Απορρίπτουν επίσης τη λύση των ευρωομολόγων. Το Βερολίνο επεξεργάζεται προγράμματα προσέλκυσης επενδύσεων με ισχυρά φορολογικά και άλλα κίνητρα. Άλλες χώρες προτείνουν στοχευμένες δράσεις για την ανάπτυξη στην ευρωζώνη. Οι πιο επιφυλακτικοί θεωρούν τα σχέδια αυτά σταγόνα στον ωκεανό και εκτιμούν ότι χωρίς την πολιτική τους ένωση οι χώρες της ευρωζώνης δεν πρόκειται να βγουν ποτέ από την κρίση.

Zhang Danhong / Σταμάτης Ασημένιος

Υπεύθ. Σύνταξης: Μαρία Ρηγούτσου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση