Νέες εκλογές, άλλοι συσχετισμοί

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Εκλογές τον Ιούνιο, λοιπόν. Από πλευράς δημοκρατίας, αυτή η λύση ήταν αναγκαία εξαρχής. Με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ να έχουν καταβαραθρωθεί από σχεδόν το 80% στο 32% των ψήφων, δεν ήταν νοητό να συνεχίσουν να κυβερνούν ως εκπρόσωποι λιγότερο του ενός... τρίτου των ψηφοφόρων! Ακόμη χειρότερα, όταν το 60% τουλάχιστον των Ελλήνων ψήφισε αντιμνημονιακά, είναι άκρως ενοχλητικό να σχηματίζει μνημονιακή κυβέρνηση το 32% ελέω καλπονοθευτικού εκλογικού νόμου. Ευτυχώς, Σαμαράς και Βενιζέλος συγκέντρωσαν μόνο 149 έδρες. Στην απόγνωση που βρίσκονται, είναι βέβαιο ότι αυτοί θα σχημάτιζαν κυβέρνηση ακόμη και αν είχαν μόνο 151 βουλευτές μαζί, ανεξαρτήτως των δεκάρικων λόγων που έβγαζαν κατά τη διάρκεια των διερευνητικών εντολών και διαβουλεύσεων.

Επιπροσθέτως, η ραγδαία πολιτική τους αποδυνάμωση λόγω του εκλογικού καταποντισμού των κομμάτων τους κατέστησε αδύνατη την προσέλκυση στο στρατόπεδό τους είτε του Φώτη Κουβέλη είτε του Πάνου Καμμένου, οπότε οδηγηθήκαμε υποχρεωτικά σε νέες εκλογές τον επόμενο μήνα.

Οσον αφορά την απερίγραπτη φαρσοκωμωδία που παίχτηκε γύρω από τις δήθεν προτάσεις σχηματισμού κυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ - ΔΗΜΑΡ, αυτή ήταν από την αρχή καταδικασμένη σε αποτυχία επί της ουσίας. Υπηρετούσε αποκλειστικά προπαγανδιστικές σκοπιμότητες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Για να το πούμε ωμά, θα πρέπει να ήταν... πολιτικά ηλίθιος ο Αλέξης Τσίπρας, ηγέτης ενός εκρηκτικά ανερχόμενου κόμματος που κατόρθωσε να εκφράσει τις αντιμνημονιακές διαθέσεις της ελληνικής κοινωνίας, για να πάει να συνεργαστεί με δύο καταρρέοντα κόμματα και δη μνημονιακά, τα οποία μάλιστα είχαν 149 βουλευτές!

Πολύ σωστά από την πλευρά του επεδίωξε ευθύς εξαρχής νέες εκλογές, ελπίζοντας βάσιμα ότι το κόμμα του μπορεί να έρθει πρώτο. Καρπωνόμενος ο ΣΥΡΙΖΑ τώρα τις 50 «κλεμμένες» έδρες αντί της ΝΔ, θα μπορέσει σε μια τέτοια περίπτωση να αποσπάσει ίσως 120 ή 130 ή άγνωστο πόσες έδρες, ενισχύοντας ασύλληπτα τη διαπραγματευτική του θέση και απαιτώντας ντε φάκτο να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ ο κορμός της νέας κυβέρνησης. Μόνο οι κάλπες θα δείξουν φυσικά αν ο σχεδιασμός του θα πετύχει. Σε μια τέτοια περίπτωση πάντως, αν το ανιδιοτελές πάθος συνεισφοράς στη σωτηρία της πατρίδας συνεχίσει να πυρπολεί τις καρδιές των ηγετών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ όπως μέχρι χθες, θα έχουν την ευκαιρία ίσως να στηρίξουν ενδεχομένως ως «ελάσσονες εταίροι» μια κυβέρνηση συνασπισμού υπό την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Ενας μήνας υπομονή αρκεί...

Εχουμε την εντύπωση -για να μην πούμε τη βεβαιότητα- ότι τα αποτελέσματα των εκλογών του Ιουνίου θα έχουν τεράστια διαφορά από εκείνα των εκλογών της προηγούμενης Κυριακής. Κανένα κόμμα δεν πρόκειται να πάρει το ίδιο ποσοστό - ούτε καν το ΚΚΕ, το οποίο δεν έχει ευκαιριακούς ψηφοφόρους. Πολύ πιο τεταμένη και φορτισμένη, ίσως και με σημαντικά γεγονότα, θα είναι και η συντομότατη και πάλι προεκλογική περίοδος, η οποία δεν προβλέπεται ήρεμη όπως η προηγούμενη.

Καθόλου δεν άρεσε, βέβαια, τόσο στους Ευρωπαίους επικυρίαρχους όσο και στο ελληνικό κατεστημένο ούτε το εκλογικό αποτέλεσμα ούτε η αποτυχία σχηματισμού κυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Πρώτος στόχος τους φυσικά θα είναι να αποτρέψουν να αναδειχθεί ο ΣΥΡΙΖΑ νικητής των εκλογών ώστε να μην πάρει τις 50 έδρες. Προς επίτευξη του στόχου αυτού θα δοθεί κάθε δυνατή βοήθεια στη ΝΔ για να βγει αυτή πρώτο κόμμα.

Θα καταβληθεί επίσης κάθε δυνατή προσπάθεια υπονόμευσης του ΣΥΡΙΖΑ για να μειωθεί όσο το δυνατόν περισσότερο το ποσοστό του ώστε ακόμη και αν αναδειχθεί πρώτο κόμμα, να απέχει όσο το δυνατόν περισσότερο από την αυτοδυναμία. Να υπάρχουν δηλαδή τα περιθώρια να πλαισιωθεί από μετριοπαθείς μνημονιακές ή κρυφομνημονιακές δυνάμεις προκειμένου να σχηματιστεί η αναγκαία κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Μια τέτοια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ θα ξεκινήσει από αντιμνημονιακή βάση, αλλά θα επιχειρηθεί σταδιακά να εγκλωβιστεί στο πλαίσιο του Μνημονίου με την ευρεία έννοια. Θα είναι σίγουρα μια κυβέρνηση πολύ πιο μαχητική από τις δύο τελευταίες, θα απαλύνει τις πιο ακραίες αντεργατικές πλευρές των Μνημονίων ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, θα αναχαιτίσει ίσως τη ραγδαία επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου του λαού μας.

Αν πραγματικά πετύχει να νικηθεί στο πλαίσιο αυτό, θα έχει τη δημοκρατική νομιμοποίηση που καμιά κυβέρνηση από όσες συζητήθηκαν τις μέρες αυτές δεν θα μπορούσε να έχει.

Κυβέρνηση - Παίζει το κεφάλι της η Αριστερά

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΥ χαρακτήρα ήττα που θα την απειλήσει με ουσιαστική εξαφάνιση από την πολιτική σκηνή ενδέχεται να υποστεί η ελληνική Αριστερά, αν ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελέσει μετά τις εκλογές τον κορμό μιας κυβέρνησης και αποτύχει να υλοποιήσει τις θεμελιώδεις υποσχέσεις του. Ο πραγματικός κίνδυνος για μια τέτοια κυβέρνηση δεν είναι τα καταστροφολογικά σενάρια για χρεοκοπία κ.λπ. Ο πραγματικός κίνδυνος θα είναι η βαθμιαία ενσωμάτωση μιας τέτοιας κυβέρνησης στις πολιτικές επιλογές του κατεστημένου. Αυτό θα οδηγήσει φυσικά σε συνέχιση της πορείας επιδείνωσης της ζωής των εργαζομένων, των νέων, των μεσαίων στρωμάτων, οπότε η απογοήτευση του λαού θα προσλάβει καταστροφικές για την πολιτική επιρροή της Αριστεράς διαστάσεις.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση