Προσοχή! Πιθανός κίνδυνος εθνικού «ατυχήματος»...

Προχθές, συνάδελφος μου μετέφερε τη εξομολόγηση Έλληνα επιχειρηματία που ελέγχει συνεταιρικά μονάδα ενέργειας, με Αμερικάνους επενδυτές. Οι Αμερικάνοι του ζήτησαν να ερευνήσει την εγχώρια ασφαλιστική αγορά για κάποιο πρόγραμμα που εξασφαλίζει απώλειες από εμφύλιο πόλεμο...

Πάνω - κάτω αυτή είναι η εικόνα βγάζουμε προς τα έξω. Ακόμη και αυτοί που έχουν επενδύσει στην Ελλάδα έχουν τρομάξει και ψάχνουν τρόπο να εξασφαλιστούν.

Είναι περιττό να μιλήσουμε για την προοπτική νέων επενδύσεων είτε από το εξωτερικό είτε από το εσωτερικό.

Τριάντα χρόνια γραφειοκρατίας, πελατοκρατίας και διαφθοράς με δαιμονοποίηση του επιχειρείν, έχουν αποσαρθρώσει την παραγωγική οικονομία της χώρας.

Στο τέλος αυτής της περιόδου μαζί με τη χρεοκοπία προκύπτει και η προοπτική κυβέρνησης αριστεριστών που μιλάνε για κρατικοποιήσεις... Σίγουρα, αυτό δεν θα προσελκύσει επενδύσεις.

Η ελληνική οικονομία παράγει πολύ λιγότερα απ’ όσα απαιτεί το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων. Άρα, είτε το βιοτικό επίπεδο θα προσγειωθεί ανώμαλα, κάτι που έχει ξεκινήσει ήδη, είτε η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας θα φέρει ανάπτυξη, θέσεις εργασίας και αύξηση των εσόδων και του βιοτικού επιπέδου...

Τριάντα χρόνια διάλυσης όμως απαιτούν πολλά χρόνια ανασύνταξης για να αρχίσει η αντίστροφη πορεία.

Στο ενδιάμεσο διάστημα πως θα ζήσουμε;

Αναγκαστικά θα περάσουμε από συνθήκες που θα μοιάζουν με τις συνθήκες που πέρασαν οι γειτονικές βαλκανικές χώρες μετά την πτώση της σοβιετίας. Και εκεί το επιχειρείν και οι καπιταλιστές επί σοσιαλισμού, ήταν κατακριτέα και ταυτισμένα με την απάτη και την εκμετάλλευση. Τώρα παρακαλάνε να εμφανιστεί κάποιος να τους «εκμεταλλευτεί» με δυσμενέστερες συνθήκες απ’ ό,τι αλλού, και μη έχοντας άλλα συγκριτικά πλεονεκτήματα ποντάρουν στα φθηνά μεροκάματα...

Αν είχαμε αξιόλογη παιδεία θα μπορούσαμε εύκολα να προωθήσουμε την καινοτομία και να προσθέσουμε υψηλότερη προστιθέμενη αξία στα προϊόντα, άρα και να αντέξουν οι επιχειρήσεις μας και υψηλότερους μισθούς.

Τα πανεπιστήμια όμως έχουν υποστεί ακόμη χειρότερο πλήγμα από το σύστημα της παρασιτοκρατίας και έχουν μεταβληθεί σε ιδρύματα έκδοσης πιστοποιητικών για την λήψη των επιδομάτων και των κλιμακίων ωρίμανσης του δημοσίου...

Το αστείο είναι πως σε μισθούς «Βουλγαρίας» μας οδηγούν όλοι αυτοί που καταγγέλλουν τους μισθούς «Βουλγαρίας». Ποιοι; Αυτοί που οδήγησαν και τη Βουλγαρία σε μισθούς «Βουλγαρίας»: οι αριστεροί ρήτορες του λαϊκισμού και νεφελωμάτων περί ισότητας και αμοιβής χωρίς κίνητρο...

Η προσέλκυση επενδύσεων είναι το κλειδί της εξόδου από την οικονομική κρίση και την χρεοκοπία που αυτή έχει προκαλέσει. Με το ΣΥΡΙΖΑ όμως κόμμα εξουσίας, τα λιμάνια υπό τον έλεγχο του ΚΚΕ και το κέντρο της πρωτεύουσας υπό τον έλεγχο της Χρυσής Αυγής, κανείς δεν επιθυμεί να επενδύσει στην Ελλάδα... Θα μας ξεχάσουν και για τουριστικό προορισμό, όχι για προορισμό επενδύσεων.

Η χρησιμοποίηση των καταθέσεων των νοικοκυριών για ανάπτυξη, όπως λέει η «παλαβή» αριστερά, μοιάζει με το να θέλει κάποιος να γεμίσει τα ράφια των σούπερ μάρκετ με την συλλογή της δεκάτης του περιεχομένου των ψυγείων των νοικοκυριών της χώρας. Τουτέστιν, το αντίστροφο αυτού που λέμε στα Γιάννενα, δηλαδή να με την προσπάθεια να αδειάσουν την λίμνη με τα παγούρια...

Προσοχή κίνδυνος «ατυχήματος»...

Η αποτυχία δημιουργίας κυβέρνησης και η προκήρυξη νέων εκλογών αυξάνει επικίνδυνα τον κίνδυνο ενός «ατυχήματος» της χώρας πριν φτάσουμε στις εκλογές.

Υπάρχει ήδη τις τελευταίες μέρες πίεση στις τραπεζικές καταθέσεις οι οποίες ούτως ή άλλως ήταν σε αρνητικό επίπεδο και το τραπεζικό σύστημα στεκόταν όρθιο μόνο χάρη στην «αιμοδοσία» της ΕΚΤ.

Αν υπάρξει ατύχημα θα οφείλεται σε συμπτώματα μαζικής ψυχολογίας και πανικού.

Η χώρα μας κατακερματίζεται. Δυστυχώς οι λάθος χειρισμοί της τελευταίας διετίας από το πελατειακό σύστημα εξουσίας έχουν δημιουργήσει δυο μεγάλες ομάδες πληθυσμού που βρίσκονται σε απόγνωση και πιστεύουν πως δεν έχουν να χάσουν τίποτα από μια κατάρρευση.

Είναι οι πελάτες του δημοσίου και των επαγγελματικών συντεχνιών που έχουν πανικοβληθεί και πιστεύουν κάθε υπόσχεση συνέχισης των συνθηκών ευημερίας με δανεικά. Είναι και οι εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι που νιώθουν μετέωροι και απεγνωσμένοι.

Μιλάμε για το ένα τρίτο με ένα δεύτερο περίπου του εργατικού δυναμικού της χώρας, που νιώθει το χαλί να τραβιέται κάτω από τα πόδια του και λειτουργεί σαν αποσταθεροποιητικός παράγοντας.

Δυστυχώς η κοινωνία μας δεν φαίνεται πως μπορεί να επανέλθεις σε ισορροπία χωρίς ένα μεγάλο σοκ.

Προσοχή λοιπόν μακριά από συνωστισμούς και πανικούς...

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση