Γερμανοί … σκιτζήδες

Δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι η Ανγκέλα Μέρκελ διαβάζει ανελλιπώς κάθε πρωί τον ελληνικό Τύπο και τις αναφορές του νέου Γερμανού πρέσβη, όπως ισχυρίζονται κάποια εγχώρια παπαγαλάκια της Τρόικας. Γιατί αν αυτό συνέβαινε, θα είχε ρίξει μια ματιά και στην εμπιστευτική δημοσκόπηση του Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων για την εικόνα των υποψήφιων «ξένων επενδυτών» στην ελληνική κοινή γνώμη.

Στην εν λόγω σφυγμομέτρηση, που ασφαλώς κοινοποιήθηκε στη γερμανική πρεσβεία, καταγράφεται το εξής απίθανο: Μεταξύ όλων των υποψήφιων χωρών που θα μπορούσαν να συμμετέχουν στην διαδικασία πώλησης ελληνικής δημόσιας περιουσίας, ως πλέον ανεπιθύμητη καταγράφεται η Γερμανία. Με το εκπληκτικό ποσοστό του 42,1%, την ώρα που δεύτερος και… καταϊδρωμένος έρχεται ο «πατροπαράδοτος εχθρός», συγκεντρώνοντας μόλις το 12,1% αρνητικών κρίσεων! Πίσω από την Τουρκία, έρχονται οι ΗΠΑ, ενώ η Ρωσία ουσιαστικά δεν καταγράφεται, αφου πλειοδοτεί στις θετικές γνώμες της κοινής γνώμης ως υποψήφιος επενδυτής!

Η συγκλονιστική αυτή διαπίστωση έπρεπε να είχε ήδη σημάνει κόκκινο συναγερμό στο Βερολίνο. Τέτοιο αντιγερμανικό αίσθημα είχε να ζήσει η Ελλάδα από την περίοδο της ναζιστικής κατοχής. Κι όμως, οι σύγχρονοι Γερμανοί ηγέτες δεν φαίνονται να συγκινούνται. Αντίθετα, εξακολουθούν να παρεμβαίνουν στα εσωτερικά της χώρας μας με τρόπο άγαρμπο και σπασμωδικό, που, εκτός από πολιτική ανεπάρκεια, προδίδει και πανικό.

Η πρόσφατη επιχείρηση χειραγώγησης του ελληνικού εκλογικού σώματος, με τα είπα-ξείπα της κυρίας Μέρκελ περί ανάγκης δημοψηφίσματος, αγγίζει τα όρια της φαρσοκωμωδίας. Γιατί εμφανίζεται υπό το κράτος σύγχυσης να ενστερνίζεται τις καινοφανείς απόψεις Παπανδρέου, για τις οποίες κακήν-κακώς ο πρώην πρωθυπουργός αποπέμφθηκε από τις Κάννες.

Δεν ξέρω τι είδους πολιτική κατήχηση υπέστη η κυρία Μέρκελ στην Ανατολική Γερμανία του Χόνεκερ, αλλά οι χειρισμοί της στο ελληνικό ζήτημα στερούνται σοβαρότητος. Ακόμη και αν αρχίζει να επικρατεί στο Βερολίνο η άποψη ότι πρέπει να «ξεφορτώσουν» την Ελλάδα από το τρένο της ευρωζώνης, ο τρόπος με τον οποίο επιχειρείται να επιβληθούν τετελεσμένα είναι εξόχως αυταρχικός και ξεφεύγει από κάθε έννοια πολιτικού πολιτισμού.

Προσωπικά, όμως, δεν πιστεύω ότι οι παλινωδίες των Γερμανών οφείλονται στο ότι έχουν αποφασίσει να «τραβήξουν την πρίζα» και ψάχνουν άλλοθι γι’ αυτή την επιλογή. Αντίθετα, όλα δείχνουν ότι το Βερολίνο, παρά τις απειλές και τις μεγαλοστομίες, φοβάται αυτή την προοπτική και επιχειρεί με ανορθόδοξες πολιτικές «μανούβρες» να την αποτρέψει.

Το γεγονός αυτό καθιστά ακόμη πιο μεγάλη την ευθύνη της Νέας Δημοκρατίας για να αναλάβει ως μελλοντική κυβέρνηση μία αξιοπρεπή επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου. Ακριβώς γιατί όλα συνηγορούν πως υπάρχουν μεγάλα περιθώρια διαπραγμάτευσης με τους δανειστές…

Δημοσιεύεται στον Τύπο της Κυριακής