Το colpo grosso των Εβραίων στις ΗΠΑ

• Γράφει ο Παναγιώτης Τραϊανού

Με "ανύπαρκτο" χρήμα "αγόρασε" τις ΗΠΑ από τους ίδιους τους Αμερικανούς.
Τύπωνε χρήμα και "αγόραζε" τις ΗΠΑ από τους ιδιοκτήτες τους. Στην πραγματικότητα χρησιμοποίησε το αμερικανικό κεφάλαιο εις βάρος των Αμερικανών. Έδινε μέσω φτηνών δανείων χρήματα στους καταναλωτές και στη συνέχεια τα "μάζευε" μέσω των αμερικανικών επιχειρήσεων, τις οποίες το ίδιο χρηματοδοτούσε στις "επενδύσεις" τους. Στο τέλος έβαλε στο "χέρι" τόσο τους πολίτες αυτής της μεγάλης χώρας όσο και τις ίδιες τις αμερικανικές επιχειρήσεις. Όλοι χρωστούσαν στους ίδιους ανθρώπους και όλων οι περιουσίες στην πραγματικότητα πέρασαν στα "χέρια" αυτών, που έπαιζαν το παιχνίδι του ψεύτικου χρήματος. Του ανύπαρκτου χρήματος.

Αυτό ήταν το colpo grosso των Εβραίων στις ΗΠΑ. Με ψεύτικα χρήματα "χρηματοδότησαν" την υπερκατανάλωση στις ΗΠΑ.
Έδιναν καταναλωτικά δάνεια με τον τόνο στους καταναλωτές, προκειμένου να τους εντάξουν σε ένα υποτιθέμενο αμερικανικό "όνειρο". Τζάμπα ήταν, εφόσον αυτοί έλεγχαν τις "μηχανές" που τα τύπωναν.
Στο ένα πραγματικό δολάριο αυτοί τύπωναν δέκα και διαχειρίζονταν τα εννιά σαν να ήταν δικά τους. Τα ψεύτικα χρήματα διοχέτευαν στην αγορά και αγόραζαν πραγματικό κεφάλαιο μέσα από αυτήν. Αυτά τα οποία λέμε δεν είναι πρωτοφανή. Αν ψάξει κάποιος ελάχιστα στο ίντερνετ, θα δει άπειρες "καταγγελίες" γι' αυτό το παιχνίδι των Εβραίων.
Τόσο άπειρες και τόσο ακριβείς, που υποψιαζόμαστε ότι δίνονται από τους ίδιους τους Εβραίους, προκειμένου να τις εξουδετερώσουν. Η γνωστή εβραϊκή συνταγή της "απόκρυψης" μέσω της "αποκάλυψης".

Έγινε τίποτε, επειδή καταγγέλθηκαν όλα αυτά;
Όχι βέβαια.
Γιατί;
Γιατί αυτό, το οποίο καταγγέλλεις, δεν έχει την παραμικρή αξία, αν δεν γνωρίζεις πώς λειτουργεί. Αν δεν γνωρίζεις πώς πρέπει να το σταματήσεις, προκειμένου να πάψει να λειτουργεί. Αυτό είναι κάτι, το οποίο δεν θα το βρεις πουθενά στο ίντερνετ. Απλά πράγματα. Αν βρεις το πιστόλι του εγκληματία, μπορείς να τον σταματήσεις, όχι γιατί γνωρίζεις ότι είναι εγκληματίας, αλλά γιατί γνωρίζεις τη λειτουργία του πιστολιού. Αν ο ίδιος εγκληματίας εγκληματεί με μια "αγκινάρα", δεν μπορείς να τον σταματήσεις, όχι πως δεν κατανοείς ότι είναι εγκληματίας, αλλά επειδή δεν γνωρίζεις τον τρόπο με τον οποίο γίνεται θανατηφόρα η "αγκινάρα", επιτρέποντάς του να συνεχίζει τα εγκλήματά του.

Αυτή ακριβώς είναι η μέθοδος της "απόκρυψης" μέσω της "αποκάλυψης".
Δίνεις ακριβή στοιχεία για ένα πράγμα, το οποίο κανένας δεν γνωρίζει πώς λειτουργεί. Του προσθέτεις ψέματα και μυστήριο και το αφήνεις να χαθεί ανάμεσα στα εκατομμύρια σενάρια συνομωσίας, που κατά καιρούς εμφανίζονται στον Πλανήτη. Για όσο διάστημα δεν γνωρίζεις πώς ακριβώς γίνεται το "έγκλημα", δεν έχει καμία αξία να γνωρίζεις το "όπλο" του εγκλήματος. Για όσο διάστημα δεν γνωρίζεις πώς λειτουργεί η FED υπέρ των εγκληματιών, δεν έχει καμία αξία να γνωρίζεις ότι ελέγχεται απόλυτα από τους Εβραίους. Στο ίντερνετ λοιπόν "κυκλοφορούν" πληροφορίες για το "όπλο" του εγκλήματος, ενώ σ' αυτό το κείμενο θα δείξουμε πώς αυτό "λειτουργεί". Στο ίντερνετ κυκλοφορούν πληροφορίες για τη FED, αλλά όχι για το "παιχνίδι" που αυτή η τράπεζα κάνει. Γι' αυτόν τον λόγο πολλά πράγματα, ενώ τα θεωρούμε γνωστά, θα διαπιστώσουμε ότι έχουν άγνωστες συνέπειες.

Οι Εβραίοι λοιπόν έπαιξαν με "πέτσινο" χρήμα και κατόρθωσαν και αγόρασαν τις ΗΠΑ από τους ίδιους τους Αμερικανούς.
Αφαίρεσαν το αμερικανικό κεφάλαιο από τους ίδιους τους ΑΓΓΛΟΣΑΞΟΝΕΣ.
Στην πραγματικότητα έκαναν στους Αμερικανούς ό,τι έκαναν οι ίδιοι οι Αμερικανοί στους Ινδιάνους. Οι Εβραίοι έδωσαν "καθρέπτες" και "χάντρες" στους Αμερικανούς και τους πήραν την πατρίδα. Έβαλαν στο "χέρι" την Τράπεζα που ελέγχει την κοπή νομίσματος και με ψεύτικο χρήμα αγόρασαν το πραγματικό κεφάλαιο της χώρας και βέβαια άρπαξαν το πραγματικό χρήμα, που κυκλοφορούσε στην αγορά.

Όμως, το "παιχνίδι" του χρήματος δεν είναι ένα εύκολο παιχνίδι. Αν δεν γνωρίζεις τι θέλεις να κάνεις, θα καταστραφείς. Αν δηλαδή δώσεις σε κάποιους άλλους ανθρώπους τη FED, δεν σημαίνει ότι θα κάνουν τα ίδια πράγματα με τους Εβραίους, επειδή έχουν τη δυνατότητα να "τυπώνουν" χρήματα. Αν βρεις σε ένα αεροδρόμιο ένα τζετ, δεν σημαίνει ότι μπορεί και να "πετάξεις". Δεν αρκεί δηλαδή μόνον να "τυπώνεις" χρήματα. Δεν αρκεί να "σκορπάς" χρήματα. Πρέπει να μπορείς να τα "μαζεύεις" πριν αποκαλύψουν την απάτη.

Για να το καταλάβει κάποιος αυτό, θα πρέπει να γνωρίζει μερικά βασικά πράγματα περί χρήματος. Το χρήμα είναι μια επινόηση του ανθρώπου, προκειμένου να βοηθήσει την οικονομία στη λειτουργία της και να απλοποιήσει τις συναλλαγές. Το κεφάλαιο παράγει τα προϊόντα και τα προϊόντα "μετρώνται" σε χρήμα, για να "πληρωθούν" τόσο οι εργαζόμενοι όσο και οι κεφαλαιοκράτες. Για να μην δίνεις ως κεφαλαιοκράτης τυροπαραγωγός τυρί ως αμοιβή στους εργαζόμενούς σου και συγκεντρώνεις τα κέρδη σου σε κότες και μοσχάρια, αποτυπώνεις την "αξία" όλων αυτών των προϊόντων σε χρήμα. Χρήμα δίνεις στους εργαζόμενούς σου και χρήμα συγκεντρώνεις ως κέρδος. Το κεφάλαιο παραμένει πάντα το μέσο, που παράγει ή ξοδεύει χρήμα και αυτό είναι το εργοστάσιο.

Το χρήμα λοιπόν έχει διπλή σημασία. Το έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι για να ζουν και το έχουν ανάγκη οι κεφαλαιοκράτες, είτε για ν' αγοράζουν νέο κεφάλαιο είτε για να διατηρούν σε άριστη κατάσταση αυτό το οποίο ήδη διαθέτουν. Αυτή η διπλή σημασία του χρήματος είναι πολύ σημαντική, γιατί αυτή καθορίζει τη δυναμική της οικονομίας. Αν "παίξεις" με το χρήμα, θα σε σταματήσει η δυναμική της οικονομίας πολύ πριν σε αντιληφθεί ο νόμος. Τι σημαίνει αυτό; Αν "τυπώνεις" χρήμα αυθαίρετα, δεν σημαίνει ότι θα αγοράσεις όλο τον κόσμο. Σε "αντιλαμβάνεται" το κεφάλαιο και επειδή είναι πιο ισχυρό, αντιδρά και καταστρέφει το χρήμα.

Το κεφάλαιο "αμύνεται".
"Τυπώνεις" χρήμα και το κεφάλαιο "ακριβαίνει".
Όσο πιο πολύ "τυπώνεις", τόσο πιο πολύ το κεφάλαιο ακριβαίνει. Ό,τι μπορούσες ν' αγοράσεις με μια χούφτα δολάρια πριν αρχίσεις το "τύπωμα", το ίδιο αγοράζεις και με ένα "κοντέινερ" δολάρια μετά τη "φάμπρικα" του τυπώματος. Αν δεν γνωρίζεις δηλαδή τι πρέπει να κάνεις, είναι θέμα χρόνου το χρήμα σου να έχει μικρότερη αξία από το ίδιο το χαρτί που απαίτησε η εκτύπωσή του. Το "πέτσινο" χρήμα, δηλαδή, έχει αξία μέχρι να πέσει πάνω στον "τοίχο", που λέγεται κεφάλαιο. Είτε αυτό είναι γη είτε εργοστάσιο είτε πνευματικά δικαιώματα. Όσο πιο πολλά χρήματα βρίσκονται στην αγορά, τόσο πιο πολύ ανεβαίνουν οι απαιτήσεις αυτών που διαθέτουν κεφάλαιο προς πώληση και άρα τόσο πιο "αδύναμο" το χρήμα.

Οι Εβραίοι σ' αυτό το σημείο απέδειξαν πόσο πονηροί είναι και πόσο καλά αντιλαμβάνονται την αγορά. Διαθέτοντας την εξουσία πάνω στην Τράπεζα που "κόβει" το χρήμα στις ΗΠΑ, κατόρθωσαν και με ψεύτικο χρήμα αγόρασαν τα πάντα από τους πάντες. Πώς το κατάφεραν αυτό. Με το να ρίξουν άπειρο χρήμα στην αγορά, χωρίς όμως να το φέρουν σε "σύγκρουση" με το κεφάλαιο. Έριχναν τόνους ψεύτικου χρήματος στην αγορά, αλλά χωρίς να απειλούν την ισορροπία της.
Πώς τα κατάφεραν;
Το "εξάτμιζαν" στην κατανάλωση πριν φτάσει στον "τοίχο" του κεφαλαίου και αποκαλυφθεί η απάτη τους. Τύπωναν άπειρα φτηνά χρήματα και δεν τους δημιουργούσαν πρόβλημα, γιατί μπορούσαν και τα "μάζευαν" με τον έλεγχο της ακρίβειας.

Σταματούσαν δηλαδή το χρήμα στην κατανάλωση. Σταματούσαν το χρήμα στο προϊόν, πριν αυτό φτάσει στο κεφάλαιο. Γιατί; Γιατί το προϊόν δεν είναι κεφάλαιο. Δεν υπάρχει υπερπολύτιμο προϊόν. Υπερπολύτιμο είναι μόνον το κεφάλαιο. Υπερπολύτιμο είναι, γιατί σου επιτρέπει την έπ’ άπειρον εκμετάλλευσή του. Μπορεί να σε ταΐζει και όταν δεν θα εργάζεσαι. Αυτό δεν μπορεί να το κάνει ένα προϊόν, ό,τι και όποιο κι αν είναι αυτό.
Το προϊόν στην καλύτερη περίπτωση γι' αυτό μπορεί να είναι απλά πανάκριβο στην απόκτησή του.
Το προϊόν όμως, από τη στιγμή που κατασκευάζεται, έχει μία και μοναδική μοίρα. Να χρησιμοποιηθεί και στη συνέχεια να γίνει ένα σκουπίδι. Άρα; Άρα αυτός, που το απέκτησε πανάκριβα, στην πραγματικότητα δεν έχει στην κατοχή του τίποτε παραπάνω από ένα λαμπερό μελλοντικό σκουπίδι. Όσα χρήματα και να έδωσε για την απόκτησή του, αυτά —αργά ή γρήγορα— θα "σβήσουν" σε κάποιον σκουπιδοτενεκέ.

Οι Εβραίοι, κατανοώντας αυτές τις ιδιαιτερότητες της οικονομίας, έκαναν το εξής απλό.
Φρόντιζαν να ρίχνουν άπειρο "πέτσινο" χρήμα στην αγορά, έχοντας από πριν εξασφαλίσει το δεδομένο ότι αυτό το χρήμα θα "αγοράζει" μόνον πανάκριβα σκουπίδια και ποτέ υπερπολύτιμο κεφάλαιο. Το "πέτσινο" χρήμα θα "επενδυόταν" σε μελλοντικά "σκουπίδια" και άρα θα "εξατμιζόταν". Δεν θα απειλούσε αυτούς που το κυκλοφορούσαν. Στο σημείο αυτό έκαναν χρήση της ιδιομορφίας της αμερικανικής κοινωνίας, η οποία ήταν διχασμένη σε κυρίαρχους "άσπρους" και υποτελείς "μαύρους". Εκμεταλλεύτηκαν τον ρατσισμό μιας ρατσιστικής κοινωνίας και εκεί έπαιξαν.
Εκμεταλλεύτηκαν την έξυπνη επινόηση των Αγγλοσαξόνων των ΗΠΑ.
"Δούλεψαν" τους "ανώτερους" λευκούς και στην πραγματικότητα λεηλάτησαν την πατρίδα τους. Ποιο ήταν το "κόλπο"; Το "κόλπο", το οποίο δεν εφεύραν οι Εβραίοι, αλλά το εφεύραν οι "άσπροι" Αγγλοσάξονες, για να "δουλεύουν" τους υπόλοιπους "άσπρους" στις ΗΠΑ.

Τι έκαναν μέχρι τότε οι "άσπροι" Αγγλοσάξονες, για να δουλεύουν τους επίσης "άσπρους" εργαζόμενους; Αυτό, το οποίο είπαμε πιο πάνω. Υπόσχονταν στους λευκούς εργαζόμενους ΠΟΛΛΑ ΧΡΗΜΑΤΑ αλλά ΟΧΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ. Στην ίδια κοινωνία και στα ίδια εργοστάσια για την ίδια δουλειά οι "άσπροι", είτε γηγενείς είτε "φρέσκοι" μετανάστες, πληρώνονταν σχεδόν τα διπλάσια χρήματα από τους "μαύρους". Θεωρούσαν τους εαυτούς τους "ανώτερους" και "δικαιούνταν" τη διαφορά αυτήν.
Οι Αγγλοσάξονες "αναγνώριζαν" αυτήν την "ανωτερότητα" και δέχονταν να την πληρώνουν.
Όλοι ευχαριστημένοι.
Όλοι οι "άσπροι" υπερέχοντες έναντι όλων των "μαύρων".

Όμως, τα χρήματα προέρχονταν από το ίδιο κεφάλαιο, που ήταν το αμερικανικό. Άρα; Άρα τα παραπάνω χρήματα, που έπαιρναν οι "άσπροι", δεν ήταν "πραγματικά".
Ήταν "πέτσινα".
Για να προστατεύσεις όμως αυτό το "πέτσινο" χρήμα, θα πρέπει να το προστατεύεις από την "πρόσκρουσή" του στο κεφάλαιο. Δεν δίνεις δηλαδή σε έναν "άσπρο" εργαζόμενο διπλάσιο μισθό, για να διπλασιάζει την περιουσία του σε σχέση με τον "μαύρο".
Δεν του δίνεις τη δυνατότητα να αγοράζει διπλάσια σπίτια, να αγοράζει χωράφια και να απειλεί την ισορροπία του κεφαλαίου.
Αν συμβεί αυτό, είναι θέμα χρόνου να έρθει το χρήμα σε σύγκρουση με το κεφάλαιο και να το "ακριβύνει". Είναι θέμα χρόνου να διασπαστεί η εργατική τάξη και κάποιοι να "μετακινηθούν" σε άλλες ιδιότητες και να επιβιώνουν χωρίς να εργάζονται.

Γίνεται αυτό;
Όχι βέβαια.
Άρα;
Άρα, όταν θα χρησιμοποιήσουν κάποιοι το χρήμα για "μετακίνησή" τους, θα πάμε και πάλι στο μηδέν, εφόσον το κεφάλαιο θα "αμυνθεί". Είναι θέμα χρόνου ν' αποδειχθεί ότι το χρήμα που δίνεις είναι "πέτσινο".
Δίνεις διπλάσιο μισθό υπό την προϋπόθεση ότι το "εξουδετερώνεις" στην πορεία. Τι σημαίνει αυτό; Ποια είναι η απαίτηση ενός εργαζόμενου από τον μισθό του;
Να αγοράσει την Αμερική;
Όχι βέβαια. Η απαίτηση του εργαζόμενου από τον μισθό του είναι να του δίνει τη δυνατότητα όχι απλά να επιβιώνει μέσω της εξασφάλισης τροφής, αλλά να ζει αξιοπρεπώς. Να έχει ένα σπίτι, ένα αυτοκίνητο και να μπορεί να αγοράσει ...ένα παντελόνι.

Για να προστατεύσεις λοιπόν τα "πέτσινα" χρήματα, κάνεις το εξής απλό.
Δεν επιτρέπεις στον "ευνοημένο" εργαζόμενο ν' αλλάξει ταξική κατηγορία και να επιχειρήσει μέσω της αποταμίευσης ν' αλλάξει ιδιότητα. Να επιχειρήσει να γίνει κεφαλαιοκράτης.
Να αγοράσει δηλαδή το μέσον, το οποίο θα του επιτρέπει να ζει, χωρίς να εργάζεται.
Να αγοράσει χωράφια και διαμερίσματα και να ζει με τα ενοίκια, χωρίς να εργάζεται.
Τον θέλεις εργαζόμενο και τον διατηρείς τέτοιον, γιατί διαφορετικά καταστρέφεις την ισορροπία της οικονομίας. Άρα, όταν του δίνεις διπλάσιο μισθό, δεν του δίνεις τη δυνατότητα να κάνει τα διπλάσια πράγματα, αλλά φροντίζεις τα ίδια πράγματα να τα κάνει με διπλάσιο κόστος.

Αυτό είναι το όλο κόλπο. Δεν δίνεις στον "άσπρο" εργαζόμενο τη δυνατότητα να πάρει δύο σπίτια "μαύρων" με κίνδυνο να επιχειρήσει να ζει με τα ενοίκια "μαύρων".
Τον αναγκάζεις να πληρώσει τα διπλάσια για το δικό του σπίτι.
Δεν του δίνεις τη δυνατότητα να πάρει δύο αυτοκίνητα.
Τον αναγκάζεις να πληρώσει τα διπλάσια για την κάλυψη της ίδιας ανάγκης.
Σ' αυτό το σημείο εκμεταλλεύτηκαν οι Αγγλοσάξονες τον ρατσισμό.

Οι "άσπροι" έμεναν σε "καλές" περιοχές. "Καλές" …και άρα "ακριβές".
Για το ίδιο ακριβώς σπίτι σε μια "κακή" περιοχή οι "μαύροι" πλήρωναν 50000 δολάρια, ενώ οι "άσπροι" 100000 δολάρια.
Για την κάλυψη της ανάγκης της αυτομεταφοράς οι "μαύροι" πλήρωναν 5000 δολάρια για ένα Dodge, ενώ οι "άσπροι" πλήρωναν 10000 δολάρια για ένα Ford.
Οι "μαύροι" φορούσαν παντελόνι των πέντε δολαρίων και οι "λευκοί" φορούσαν παντελόνι των δέκα δολαρίων.

Μιλάμε δηλαδή για κανονικό "δούλεμα".
Οι "διαφορετικοί" εργαζόμενοι έκαναν τα ίδια ακριβώς πράγματα με διαφορετικό κόστος. Ένα κόστος, το οποίο ήταν σε απόλυτη αναλογία με την αναλογία που χαρακτήριζε τους μισθούς τους. Κανένας —εξαιτίας του μισθού του— δεν ξέφευγε από την τάξη των εργαζομένων και όλοι ήταν "ικανοποιημένοι".
Οι "καθρέπτες" και οι "χάντρες" απέδιδαν αποτελέσματα.
Οι "άσπροι" ήταν περήφανοι που ήταν "κυρίαρχοι" και δεν διαμαρτύρονταν για την "ακρίβεια", γιατί αυτήν τους προστάτευε από έναν ανεπιθύμητο "μαύρο" γείτονα. Δεν διαμαρτύρονταν για την "ακρίβεια", γιατί το Ford τούς ξεχώριζε στον δρόμο από τους "κατώτερους". Δεν διαμαρτύρονταν για την "ακρίβεια", γιατί το παντελόνι των δέκα δολαρίων "έδειχνε" ακόμα και στο πεζοδρόμιο την "ανωτερότητά" τους.
Ο ρατσισμός "εξάτμιζε" στην αγορά την τεχνητή διαφορά που υπήρχε στη μισθοδοσία των "διαφορετικών" εργαζομένων και δεν επέτρεπε στο "πέτσινο" χρήμα να συγκρούεται με το κεφάλαιο.

Διαβάστε επίσης: Το "μυστικό" κράτος της Ευρώπης

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση