Ο χορός του Ζαλόγγου από τους 17 της Ευρωζώνης!

Αποτελεί κοινό μυστικό, στους παροικούντες την ευρωπαϊκή Ιερουσαλήμ. Εάν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις συνεχίσουν την ίδια πολιτική, το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα δεν θα υπάρχει για πολύ. Το αδιέξοδο έχει προεξοφληθεί. Η συμφωνία της 9ης Δεκεμβρίου έχει καταρρεύσει υπό την πίεση των αγορών. Εκτός από την αυτοεξαιρεθείσα Βρετανία, τουλάχιστον πέντε χώρες - μέλη της Ε.Ε. εκφράζουν πλέον ανοιχτά επιφυλάξεις: η Τσεχία και η Ουγγαρία απορρίπτουν την επικύρωση της Συμφωνίας, εάν αυτό οδηγήσει στην παραίτηση από τις εθνικές φορολογικές πολιτικές τους.

Στη Σουηδία, τη Δανία και την Πολωνία, έχει προκληθεί πολιτική και κοινωνική αναστάτωση από τα συμφωνηθέντα, ενώ η Ιρλανδία κινείται στην κατεύθυνση διενέργειας δημοψηφίσματος. Ταυτόχρονα, η κρίση χρέους επεκτείνεται και διαχέεται. Οι αγορές επιτίθενται με δριμύτητα στην Ιταλία, εξαναγκάζοντάς την να δανειστεί 3 δισ. με κόστος 6,4%.

Στη Γαλλία θεωρείται θέμα χρόνου η υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας ΑΑΑ. Ενώ, όπως όλα δείχνουν, η Άνγκελα Μέρκελ ξηλώνει το μοναδικό απτό μέτρο, που έλαβε η Σύνοδος Κορυφής της 9ης Δεκεμβρίου. Δηλαδή, την ενίσχυση των πόρων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου κατά 200 δισ. ευρώ, με δάνεια από τις κεντρικές τράπεζες των χωρών της Ε.Ε., για τη στήριξη των αδύναμων κρίκων της Ευρωζώνης. Η Γερμανία έθεσε όρο, για να συμμετάσχει, να συνεισφέρουν και χώρες εκτός Ευρώπης. Που, όμως, δεν εμφανίζονται πρόθυμες να το πράξουν, με πρώτες και καλύτερες τις ΗΠΑ, τον μεγαλύτερο μέτοχο του Ταμείου.

Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος απαισιόδοξος, για να κατανοήσει το απολύτως προφανές. Ακόμη και στην περίπτωση, που θα αρθούν τα νομικά και τεχνικά εμπόδια για την εφαρμογή της, η επιβεβλημένη από το Βερολίνο συμφωνία των 17+9, το λεγόμενο «Δημοσιονομικό Σύμφωνο», αποδεικνύεται η τεράστια μαύρη τρύπα, μέσα στην οποία θα αυτοκτονήσει το ευρώ.

Τρέμει σαν το ψάρι ο Μέγας Σαρκοζί για τα ΑΑΑ της Γαλλίας

Αυτό, που πλέον με καθημερινές τους δηλώσεις σημειώνουν οι πιο στενοί φίλοι της Άνγκελα Μερκελ, όπως η Ουγγαρία, η Πολωνία, η Τσεχία ακόμα και η σκληρή Ιρλανδία, ότι, δηλαδή, το Σύμφωνο Σταθερότητας θα οδηγήσει σε ταχύτερη διάλυση το ευρώ, δεν θέλει να το ακούσει ο Νικολά Σαρκοζί. Αναμένοντας, από ώρα σε ώρα, την υποβάθμιση της πιστοληπτικής αξιολόγησης της χώρας του, ο Γάλλος πρόεδρος αποτελεί τραγική πολιτική φιγούρα.

Η ευθυγράμμισή του με την Άνγκελα Μέρκελ, τον οδηγεί σε όλο και πιο επικίνδυνες ατραπούς. Ενώ η Γερμανία ενεργοποιεί το εθνικό ταμείο διάσωσης Soffin, ώστε να αντέξει στις επιθέσεις των αγορών, ταυτόχρονα, μπλοκάρει τη δυνατότητα της Γαλλίας, να ευελπιστεί στη ρευστότητα των 200 δισ. από το ΔΝΤ. Πώς το κάνει αυτό; Απλούστατα, θέτοντας όρο, για να συμμετάσχει η ίδια, τη συνεισφορά χωρών εκτός Ευ- ρώπης. Που, όμως, δεν εμφανίζονται πρόθυμες να το πράξουν, με πρώτες και καλύτερες τις ΗΠΑ.

Ήταν σαφέστατος ο πρόεδρος της αμερικανικής κεντρικής τράπεζας Μπεν Μπερνάνκι, όταν δήλωσε, την περασμένη Τετάρτη, σε μέλη της Γερουσίας, ότι η Fed δεν έχει ούτε την πρόθεση, ούτε την αρμοδιότητα, να στηρίξει τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Λίγο πιο γενναιόδωρη εμφανίζεται η Ρωσία, καθώς σύμβουλος του πρόεδρου Μεντβέντεφ δήλωσε ότι η Μόσχα είναι έτοιμη να συνεισφέρει περί τα 7 δισ. ευρώ μέσω του ΔΝΤ, ποσό που είναι όμως μάλλον μικρό.

Η Γαλλία, εγκλωβισμένη, δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο, από το να περιμένει. «Τα Ηλύσια δεν αναμένουν υποβάθμιση του τριπλού Α μέσα σε 24 ώρες, πιστεύουν όμως ότι αυτό θα συμβεί πριν από τα Χριστούγεννα», έγραψε η πολύ καλά ενημερωμένη γαλλική εφημερίδα Le Parisien. Εάν λάβουμε υπόψη μας, ότι η εξευτελιστική συμπαράταξη του Σαρκοζί με την Μέρκελ, από τη Σύνοδο της Ντοβίλ, το 2010, έως σήμερα, οφείλεται στις προσπάθειές του να αποτρέψει ακριβώς αυτό, ο νυν πρόεδρος της Γαλλίας θα πρέπει να θεωρηθεί πολιτικά νεκρός, καθώς από την ανοιξιάτικη προεδρική αναμέτρηση τον χωρίζουν μόλις τρεις μήνες.

Το Μέγαρο των Ηλυσίων, εμπρός στο αδιέξοδο, προσπαθεί να προετοιμάσει το έδαφος με την υποβάθμιση του ενδεχόμενου. Την περασμένη Δευτέρα, το εγχείρημα ξεκίνησε με την συνέντευξη του Σαρκοζί στην Monde, όπου χαρακτήρισε την ενδεχόμενη υποβάθμιση ως «μια δυσκολία παραπάνω, όχι όμως ανυπέρβλητη». Την Τετάρτη πήρε τη σκυτάλη ο υπουργός Εξωτερικών Αλέν Ζιπέ, με συνέντευξή του στην εφημερίδα Les Echos. Ενώ ο πρωθυπουργός Φιγιόν επέλεξε την κατά μέτωπο σύγκρουση, εξαπολύοντας επίθεση εναντίον των αμερικανικών οίκων πιστοληπτικής αξιολόγησης Moody’s, Fitch και Standard & Poor’s, κατηγορώντας τους για προνομιακή μεταχείριση της Βρετανίας.

«Γιατί δεν έχουν ασχοληθεί με τους Βρετανούς φίλους μας, οι οποίοι», όπως είπε, «έχουν μεγαλύτερο έλλειμμα και χρέος από εμάς;». Πέραν της συνωμοσιολογίας, το Παρίσι ψάχνει για προσχήματα. Λιγότερο από μία εβδομάδα μετά τη Σύνοδο της 9ης Δεκεμβρίου, η Γαλλία προανήγγειλε νέα Σύνοδο Κορυφής για τον Ιανουάριο, θέτοντας ως βασικά θέματα της ατζέντας, την ανάπτυξη και την απασχόληση!!!

Ιταλία: Τα δάκρυα της υπουργού στέλνουν στα τάρταρα τον Μάριο Μόντι

Την απειλή του αιφνιδίου θανάτου βιώνει η, ηλικίας ολίγων εβδομάδων, κυβέρνηση τεχνοκρατών του Μάριο Μόντι. Η μετά βαΐων υποδοχή της, έδωσε τη θέση της στην ανησυχία και στην κατακόρυφη πτώση της δημοτικότητας του πρώην επιτρόπου, όταν ο τελευταίος ανακοίνωσε το νέο πακέτο δημοσιονομικής λιτότητας, ύψους 30 δισ. ευρώ. Η εκτίναξη του κόστους δανεισμού της Ρώμης, στη δημοπρασία πενταετών ομολόγων της περασμένης Τετάρτης, περιγράφει το δραματικό αδιέξοδο.

Από τον Φεβρουάριο μέχρι και τον Απρίλιο του 2012, η Ιταλία καλείται να αντλήσει 440 δισ. ευρώ από τις αγορές. Ενώ, μόνο μέχρι τον Απρίλιο, θα χρειαστεί 160 δισ. ευρώ, για να καλύψει τις ωριμάνσεις ομολόγων της. Και μια ακόμη πιο ανατριχιαστική λεπτομέρεια, που μεταδίδει το πρακτορείο Reuters: σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς οι εβδομαδιαίες ανάγκες δανεισμού της Ιταλίας, της Ισπανίας και της Γαλλίας υπολογίζονται σε 17 δισ. ευρώ!!! Ας είμαστε ειλικρινείς: την περασμένη Τετάρτη, όταν η Ρώμη δανείστηκε 3 δισ. με κόστος 6,4%, μίλησαν για μια ακόμη φορά οι μόνοι… έλλογοι παρατηρητές. Οι αγορές, αγνοώντας τα «μπράβο» της Μέρκελ, καταψήφισαν τα μέτρα δημοσιονομικής ασφυξίας της ιταλικής οικονομίας, επαναλαμβάνοντας, για πολλοστή φορά, ότι η λιτότητα, όχι απλώς δεν τις καθησυχάζει, αλλά, αντιθέτως, τις εξαγριώνει.

Ιδιαιτέρως, όταν συνυπολογίζουν ότι με το δήθεν «μπαζούκας» του προσωρινού μηχανισμού EFSF, και του μονίμου ESM, που δεν θα ξεπεράσουν τα 950 δισ., η διάσωση της Ιταλίας, με χρέος 1,9 τρισ., είναι αδύνατη.

ΕΚΤ: Ο «Σούπερ Μάριο» δεν έχει ιδέα τι πρέπει να κάνει

«Η αγορά ομολόγων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν μπορεί να συνεχιστεί επ’ άπειρον», δήλωσε ο πρόεδρός της, Μάριο Ντράγκι. Ο Ιταλός, φίλος της Μέρκελ, προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στο Βερολίνο και στη μεσογειακή του καταγωγή. Ούτε τερματίζει τη μαζική αγορά ομολόγων, ούτε αποδέχεται την ανάγκη οι αγορές αυτές να συνεχιστούν όσο χρειάζεται.

Από τη μια, λέει «ναι» στη δημοσιονομική σταθερότητα. Από την άλλη, μειώνει τα επιτόκια και αγοράζει μαζικά ομόλογα, αποδεχόμενος ότι η δημοσιονομική αυστηρότητα δεν είναι μέσο αποτροπής της κρίσης.

Στην παρούσα φάση, ο άνθρωπος που ελέγχει το μεγαλύτερο «μπαζούκα» στον ευρωπαϊκό χώρο, συντάσσεται με τη σκληρή γραμμή του Βερολίνου. Σε ομιλία του, στο Βερολίνο, ο Μάριο Ντράγκι, δήλωσε ότι «η κρίση δεν έχει λήξει και οι διαφορές των spreads στην Ευρωζώνη θα παραμείνουν», τονίζοντας ότι οι κυβερνήσεις της περιοχής «βρίσκονται τώρα στη σωστή κατεύθυνση», μετά την υιοθέτηση του δημοσιονομικού συμφώνου.

Ο κ. Ντράγκι όχι μόνο εμφανίστηκε απρόθυμος, να ενισχύσει τις αγορές κρατικών ομολόγων από τη δευτερογενή αγορά, επαναλαμβάνοντας ότι το εν λόγω πρόγραμμα δεν είναι «ούτε αιώνιο ούτε απεριόριστο», αλλά τάχθηκε και κατά της ποσοτικής νομισματικής χαλάρωσης (εκτύπωση χρήματος), σχολιάζοντας ότι, κατά τη γνώμη του, «δεν οδηγούν σε εντυπωσιακές οικονομικές επιδόσεις. Δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι οι πολιτικές αυτές έδωσαν μεγάλη ώθηση στις οικονομίες των ΗΠΑ και της Βρετανίας».

Γερμανία: Η «Σιδηρά Κυρία» σπέρνει τον τρόμο της λιτότητας στην Ε.Ε.

Οι κυβερνητικοί εταίροι της Άνγκελα Μερκελ, οι Ελεύθεροι Δημοκράτες, κάνουν ό,τι μπορούν για να βυθιστούν πιο βαθιά στην πολιτική κρίση. Λίγες ώρες μετά την επιβολή της Pax Germanica, στην Ευρώπη των 26, η Μέρκελ προσπαθεί να βρει τρόπους για να κυβερνήσει έως το φθινόπωρο του 2013, με ένα, κατ’ ουσία, ανύπαρκτο κόμμα ως εταίρο.

Το τελευταίο αλλά όχι ύστατο, όπως φαίνεται, πλήγμα στη σταθερότητα του κιτρινόμαυρου συνασπισμού, που κυβερνά τη Γερμανία, ήρθε με την αιφνίδια παραίτηση του Κρίστιαν Λίντνερ, γ.γ. του κόμματος των Ελεύθερων Δημοκρατών (FDP). Η αποχώρησή του θεωρείται απώλεια της ευρωπαϊκής πολιτικής του Βερολίνου, καθώς ο κ. Λίντνερ είχε αναλάβει να κινητοποιήσει τους φιλοευρωπαϊστές του FDP, στο πλαίσιο του εσωκομματικού δημοψηφίσματος, για τον ρόλο του μηχανισμού στήριξης.

Την πρωτοβουλία του δημοψηφίσματος ανέλαβε ευρωσκεπτικιστική ομάδα του FDP, που εκτιμά ότι η Γερμανία πρέπει να αρνηθεί τις διασώσεις των χωρών της περιφέρειας. Το «όχι», στο εσωτερικό δημοψήφισμα των Ελεύθερων Δημοκρατών, δεν είναι δεσμευτικό. Θα δρομολογήσει, όμως, εξελίξεις. Οι κυβερνητικοί εταίροι της Μέρκελ καθίστανται όλο και πιο αναξιόπιστοι, όλο και πιο ασταθείς. Βρετανικές κορώνες για... αναμενόμενη ναζιστική επίθεση!

Τις πρώτες ώρες, μετά τη ρήξη της Βρετανίας με τους Προθύμους του Συμφώνου Σταθερότητας, στην Ευρώπη οι αναλύσεις κατέγραφαν μία ιστορική ανατροπή, που θα οδηγήσει τη Βρετανία ακόμη και εκτός της Ε.Ε. Καθώς ο χρόνος επέτρεψε μια ρεαλιστική αποτύπωση της αποτυχίας των 26, η απομόνωση του Ηνωμένου Βασιλείου μοιάζει πλέον με υποσημείωση σε σχέση με όσα έχουν συμβεί. Στο Λονδίνο, η ρητορική που ακολούθησε την αποχώρηση του Ντέιβιντ Κάμερον από τις Βρυξέλλες, παραπέμπει στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ο αρχηγός των Εργατικών, Εντ Μίλιμπαντ, χαρακτήρισε παρανοϊκή τη σύγκριση του Κάμερον, των πιέσεων του Βερολίνου με τη ναζιστική επίθεση, που δέχτηκε η Βρετανία. Έξαλλος με τον κυβερνητικό του εταίρο είναι ο αρχηγός των Φιλελευθέρων Νικ Κλεγκ, ο οποίος, σε ιδιωτικές συζητήσεις, χαρακτηρίζει καταστροφικό το βέτο του Κάμερον στην αναθεώρηση της Συνθήκης της Λισαβόνας. «Μια Βρετανία εκτός Ευρώπης, δεν θα έχει καμιά βαρύτητα για την Ουάσιγκτον, και θα θεωρείται μικρός παίκτης στη διεθνή πολιτική σκακιέρα», υποστήριξε ο αντιπρόεδρος Νικ Κλεγκ.

Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται όλα τα ανώτερα στελέχη του κόμματός του. Ο λόρδος Ασντάουν μιλά για «καταστροφική κίνηση», ο υπουργός Εμπορίου Βινς Κέιμπλ υποστηρίζει ότι τα βρετανικά οικονομικά συμφέροντα διατρέχουν κίνδυνο.

Η πλειοψηφία, όμως, της κοινής γνώμης στηρίζει τον πρωθυπουργό. Σε δημοσκόπηση, που δημοσιεύεται στη Mail on Sunday, το 62% υποστηρίζει τη στάση του Κάμερον, ενώ μόνο το 19% θεωρεί ότι ήταν λάθος. Το 66% των ερωτηθέντων δηλώνει ότι θέλει τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, όσον αφορά τις σχέσεις Βρετανίας-Ε.Ε. Το 48% είναι υπέρ της αποχώρησης της Βρετανίας από την Ευρώπη των 27. Όπως κάθε έντονα φορτισμένο πολιτικό γεγονός, προκαλεί σύγχυση και πολυφωνία. Θα χρειαστεί χρόνος για να καταγραφεί ο αντίκτυπος της στάσης του Κάμερον, στη γεωπολιτική ισχύ της Βρετανίας.

Ωστόσο, η πολιτική και οικονομική ελίτ της χώρας είναι αποφασιστικά ενωμένη στη θέση ότι ο Κάμερον δεν θα έπρεπε να αποχωρήσει από τις Βρυξέλλες, και τώρα θα υποχρεωθεί να επιστρέψει.

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση