Κύπρος: η διεθνής πραγματικότητα

• Γράφει η Θεοδοσία Ασημάκη

Η επαναχάραξη του ενεργειακού χάρτη και ακολούθως του χάρτη ισορροπίας δυνάμεων στην περιοχή της παθούσας ανατολικής μεσογείου, εξαρτάται σε μέγιστο βαθμό από την ενεργειακή πραγματικότητα.

Οι απειλές στις οποίες προβαίνει η Τουρκική πλευρά ασφαλώς και είναι δυνατόν να υλοποιηθούν δίχως υπολογισμό στις αντιδράσεις της διεθνούς κοινότητας. Αλλά καθώς το δόγμα Νταβούτογλου υποστηρίζει την περιφερειακή ανάπτυξη μεταξύ των Μουσουλμανικών κρατών και λιγότερο την φιλοδυτική πορεία της Τουρκίας, η Τουρκία συμπεριφέρεται αλαζονικά, που για την Ελληνοκυπριακή πλευρά είναι πράγματι επικίνδυνο.

Η σταδιακή εγκατάλειψη της κοσμικής Τουρκίας μπορεί να αποβεί σε σημαίνων παράγοντα της προώθησης των θέσεων της Ελλάδας και της Κύπρου και ανάδειξής τους σε στρατηγικούς συμμάχους (στην θέση του τέως στρατηγικού συμμάχου, της Τουρκίας), αλλά αυτή η εξέλιξη από μόνη της, δηλαδή η γεωγραφική θέση, δεν είναι αυτό που θα δώσει στην Ελληνοκυπριακή πλευρά την ώθηση. Αυτό που θα συντελέσει αποφασιστικά και έμπρακτα στην θετική αυτή εξέλιξη, θα είναι το μέγεθος του ενεργειακού πλεονεκτήματος που θα προκύψει από τα αποθέματα φυσικού αερίου στην περιοχή. Και η ενεργειακή διπλωματία καθορίζει για μια ακόμα φορά την διεθνή πραγματικότητα.

Σε περίπτωση θερμού επεισοδίου, που είναι ιδιαίτερα πιθανό, η Τουρκική μήνις θα στρέφεται εναντίον της Κύπρου. Από την ισχύ της Τουρκικής επιθετικότητας θα εξαρτηθεί το αν θα εμπλακεί και η Ελληνική πλευρά. Αν η Τουρκία δώσει στην Ελλάδα την πρόφαση να απέχει, ασφαλώς και θα την αρπάξει η ελληνική κυβέρνηση , καθώς η ανυπαρξία διπλωματίας τα τελευταία χρόνια, την καθιστά αδύναμη και ανέτοιμη για τέτοιου είδους περιπέτειες. Αν όμως η Ελληνική πλευρά αναγκαστεί να επέμβει, θα είναι προς ατυχή συγκυρία για την Τουρκική διπλωματία διότι

Α. Το σύνολο της Ευρωπαϊκής Κοινότητας αντιτίθεται στην ένταξη της Τουρκίας στην ευρωπαϊκή οικογένεια

Β. Η Ισλαμοφοβία στον δυτικό κόσμο και ιδίως στην Ευρώπη έχει πάρει διαστάσεις λόγω της παράνομης μετανάστευσης

Γ. Το Ισραήλ, αν και απομονωμένο, συνεχίζει να διαδραματίζει προεξέχοντα ρόλο σε επίπεδο διπλωματίας- μυστικών δυνάμεων – στρατιωτικών.

Δ. Η διεθνής κοινότητα θα ταθεί με το μέρος της Κύπρου. Πέραν της παραδοσιακής Γερμανικής και Γαλλικής συμπαράστασης, τα συμφέροντα της Ρωσίας και των ΗΠΑ συμπίπτουν με συμπαράσταση προς την Ελληνοκυπριακή πλευρά.

Ωστόσο, πρέπει να λάβουμε υπόψη το παράδοξο της συμμαχίας της Κύπρου με το Ισραήλ: μία δύναμη θύμα στρατιωτικής εισβολής, κατοχής και εποικισμού και μία δύναμη θύτης ‘εισβολής’ , κατοχής και εποικισμού, αντίστοιχα. Όμως, με συνομιλίες που είχα με Ισραηλινό αντιλαμβάνομαι πως οι ίδιοι θεωρούν εαυτούς εξίσου θύματα : ‘ ποιοι είναι οι Φιλισταίοι; Δεν ήταν ποτέ γη τους, εγκαταστάθηκαν στη γη του Ισραήλ με την πορεία της Ιστορίας, τοποθετήθηκαν εκεί, δεν έχουν ιστορικά δικαιώματα σε αυτή τη γη και ο Σιωνισμός (η επιστροφή στην γη της επαγγελίας) είναι πάραυτα δίκαιος’.

Ομοίως πρέπει να λάβουμε υπόψη τα δικαιώματα του λαού της Βόρειας Κύπρου- κατεχόμενης κατά την δική μας ανάγνωση της ιστορίας, καταπονημένου τουρκοκυπριακού λαού κατά την τουρκική ανάγνωση της ιστορίας. Όσο υπάρχουν διαδικασίες επίλυσης του Κυπριακού, οφείλουμε να παραδεχτούμε πως η βόρειοι κάτοικοι του νησιού θα έπρεπε να απολαύσουν τα οφέλη της οικονομικής εκμετάλλευσης τυχόν κοιτασμάτων φυσικού αερίου. Από αυτό προκύπτει το εξής παράδοξο: οι Κύπριοι είναι αδιανόητο να απεμπολήσουν τα αιτήματά τους για επανένωση του νησιού με την εγκατάλειψη των ειρηνευτικών διαδικασιών, αλλά είναι επίσης παράδοξο να απαιτούν τα οικονομικά οφέλη της νήσου για τον εαυτό τους την στιγμή που εκκρεμεί πιθανότητα επανένωσης.

Επομένως, η Κυπριακή πλευρά πρέπει να επιλέξει, όχι απλά να παγώσει τις διαδικασίες και την μελέτη σχεδίων για την ένωση του νησιού, αλλά να εγκαταλείψει οριστικά τα χαμένα εδάφη και να προχωρήσει στην διεθνή πολιτική όπως ακριβώς εισήχθη στην ευρωπαϊκή οικογένεια: κομμένη στη μέση.

Εξάλλου, η Ευρώπη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν ξεχνά την υπόσχεση επίλυσης του κυπριακού πριν την ένταξή της και την σχετική εξαπάτηση. Όπως επίσης είναι ευαίσθητη στα θέματα μειονοτήτων που θέτει η Άγκυρα για την εισβολή στην Βόρεια Κύπρο, ή την μουσουλμανική μειονότητα στην Θράκη (ασχέτως αν φέρεται ως τύραννος στα δικά της εδάφη στην περίπτωση της κουρδικής εθνικής μειονότητας).

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση