25η Μαρτ(υρ)ίου

• Γράφει ο Όθων Ιακωβίδης

Η Ιστορία, μάς ειρωνεύεται. Γελάει μαζί μας, μας οικτίρει και μας λοιδωρεί. Φέρνει ακριβώς την ίδια τη μέρα, την 25η Μαρτίου, που σηκώσαμε το κεφάλι στον Τούρκο δυνάστη μας και απαιτήσαμε Ελευθερία, να σκύβουμε το κεφάλι, δουλικά και μοιρολατρικά, στον αφέντη/δανειστή μας, παραδίδοντάς του (με φαρδιές και πλατιές υπογραφές των «αντιπροσώπων» μας), την εθνική κυριαρχία μας, την αξιοπρεπή καθημερινότητά μας, δηλαδή αυτή την ίδια την Ελευθερία μας, που κατακτήσαμε με ποτάμια αίματος και βουνά νεκρών κορμιών και κομμένων χεριών και ποδιών, βιασμούς και αρπαγές των γυναικών και των θυγατέρων μας, παιδομαζώματα των γιών μας, βίαιες αλλαξοπιστίες και γενοκτονίες ολόκληρων φυλών συμπατριωτών μας, όπως οι Πόντιοι και ομόθρησκων, όπως οι Αρμένιοι.

Η Λευτεριά μας, που κερδήθηκε στις ματοβαμμένες μάχες, χάνεται (κάθε μέρα και περισσότερο) στις «αγορές» και στις πωλήσεις.

Βλέπω μπροστά μου τα ματωμένα παλικάρια του ΄21 που ψυχορραγούν με το όραμα του λεύτερου γιού τους στα μάτια που σβήνουν, και ακούω μέσα από τις πράξεις των σημερινών «ηγετών» μας, πολύ καθαρά, το σχόλιό τους: «Ήταν και πολύ μαλάκες»!!!

Βλέπω μπροστά μου τις λυγερές του Ζαλόγγου να σαλτάρουν στο γκρεμό με τα βυζανιάρικα παιδιά τους στην αγκαλιά, βάζοντας την Ελευθερία τους πάνω από τη ζωή την ίδια, και ακούω τα κοιλιόδουλα ανδρείκελα που μας κυβερνούν, να φωνάζουν με τις πράξεις τους και τις υπογραφές τους: «τις μαλακισμένες» !!!

Βλέπω μπροστά μου την Ελευθερία, «απ τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά», που την «γνωρίζω από την κόψη του σπαθιού της, την τρομερή», να μετρά με βια τη Γη, ψάχνοντας να ιδεί και να διακρίνει τον εχθρό, για να τον πετσοκόψει, αλλά δεν μπορεί, γιατί αυτός είναι πλέον πονηρά μεταμφιεσμένος, έχει μπει μέσα στο ίδιο το κορμί της Ελλάδας, μιλάει με την ίδια τη γλώσσα της Ελευθερίας, φωνάζει τα δικά της συνθήματα, φοράει τη χλαμύδα της Δημοκρατίας, τα ψέματά του φιλτράρονται από το φίλτρο της προπαγάνδας του και πείθουν ότι είναι η αλήθεια, αλλάζει τις έννοιες των λέξεων και έτσι παραπλανά, προδίδει και επικροτείται, παραδίδει τη χώρα σε ξένα χέρια και χειροκροτείται…

Και είναι ανάμεσα και μέσα σ’ αυτούς που σήμερα, ντυμένοι στα καλά τους, καθαροί, χαμογελαστοί, ευθυτενείς, στημένοι επάνω στις εξέδρες των επισήμων, θα είναι τα τιμώμενα πρόσωπα της Ελληνικής κοινωνίας, κατά τη σημερινή παρέλαση!!!

Δεν θέλω να γιορτάσω. Δεν μπορώ να γιορτάσω την προδομένη, σήμερα, επανάσταση του ΄21.

Θέλω να κλάψω για την προδομένη λεβεντιά, θέλω να ουρλιάξω για την αδυναμία της Ελευθερίας να πετσοκόψει όλους αυτούς, όπως τότε τους Τούρκους.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση