Ο επικείμενος κίνδυνος κατάρρευσης

• Του Νικόλαου Κουτσούκαλη

Φαίνεται, έχει εδραιωθεί η πεποίθηση σ’ όλους τους πολίτες ότι, η κατάρρευση της χώρας πλησιάζει με γοργούς ρυθμούς. Τα ψέματα της κυβέρνησης και του εντελώς ακαταλλήλου υποτιθεμένου πρωθυπουργού, δεν μπορούν πλέον να γίνουν αποδεκτά από τους πολίτες. Οι δημοσκοπήσεις, έστω και κατά παραγγελία, των προσκειμένων στην ΠΑ.ΣΟ.Κική συμμορία και στην κυβερνητική καμαρίλα εταιριών, δίδουν αποτελέσματα απογοητευτικά για το συνονθύλευμα που αποκαλείται κυβέρνηση. Η ψαλίδα, ύστερα από το τεράστιο άνοιγμα, ξανακλείνει.

Ξανακλείνει υπέρ ποίου; Συνήθως, είναι πολιτικός κανόνας, εκείνος που ωφελείται από τη φθορά της κυβέρνησης είναι η αξιωματική αντιπολίτευση. Εδώ δεν συμβαίνει αυτό. Κατρακυλάει η κυβέρνηση, δεν ενισχύεται, όμως, η αξιωματική αντιπολίτευση. Ελάχιστα ενισχύονται δύο από τα Κόμματα της ήσσονος αντιπολίτευσης, ο ΛΑ.Ο.Σ και το ΚΚΕ. Οι λαϊκές μάζες, απογοητευμένες από τη συμπεριφορά των πολιτικών των δύο Κομμάτων εξουσίας, απομακρύνονται και παραμένουν ανένταχτες.

Ελάχιστοι ήταν εκείνοι, οι οποίοι, στις προηγούμενες εκλογές είχαν την αισιοδοξία ότι κάτι θα άλλαζε με κυβέρνηση ΠΑ.ΣΟ.Κ υπό τον Γιώργο Παπανδρέου. Οι Έλληνες έχουν πολλά ελαττώματα αλλά δεν μπορεί να τους χαρακτηρίσει κανένας ως αφελείς. Ούτε ως πολιτικώς άσχετους. Για όλους τους Έλληνες η πολιτική είναι μία επιπλέον ενασχόληση. Και οι πολιτικές αναλύσεις που κάνουν, ακόμα και εκείνοι που δεν έχουν την κατάλληλη προς τούτο παιδεία και εμπειρία, δεν απέχουν από την πραγματικότητα. Γνώριζαν, λοιπόν, το τι θα έφερνε η νέα κυβέρνηση.

Ο Καραμανλής έκανε τα πάντα για να χάσει τις εκλογές. Αποδείχτηκε κατώτερος των προσδοκιών των ανθρώπων οι οποίοι είχαν στηρίξει τις ελπίδες τους σ’ αυτόν το 2004. Είχαν κουραστεί και αγανακτήσει με την ασυναρτησία και τη ρεμούλα που επικρατούσε με την κυβέρνηση Σημίτη. Τα σκάνδαλα και η καταλήστευση του δημοσίου χρήματος είχαν ξεπεράσει κάθε όριο. Η σπατάλη σ’ όλους τους τομείς, ιδίως με τα ολυμπιακά έργα και τους εξοπλισμούς, έδειχναν σημεία ρωμαϊκής διαφθοράς. Ο Κώστας Καραμανλής, σ’ εκείνη την κραιπάλη, φάνταξε ως ο σωτήρας. Και ο λαός του έδωσε την έγκριση να κυβερνήσει.

Έδωσε στον Καραμανλή ο λαός, την εξουσιοδότηση, να βάλει τάξη στην διαχείριση των δημόσιων πραγμάτων, να ανακόψει την πορεία της χώρας προς τον γκρεμό και να στείλει στη δικαιοσύνη, να λογοδοτήσουν οι διαπράξαντες αδικήματα σε βάρος της. Ο Καραμανλής είχε τα προσόντα. Οι ομιλίες του στη Βουλή, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, έδειχναν άνθρωπο συγκροτημένο, με δομημένο, ορθό λόγο, με θάρρος, με θέληση, με αποφασιστικότητα. Η οικονομική του κατάσταση και το παρελθόν του ήταν εγγύηση ότι δεν θα ακολουθούσε άλλον δρόμο παρά εκείνον της ηθικής. Θα καθάριζε τη βρόμα και θα τιμωρούσε παραδειγματικώς εκείνους που καταλήστευσαν τον λαό με το Χρηματιστήριο, με τις αγορές παλιοσιδερικών που τα ονόμασαν οπλικά συστήματα, με το δεκαπλασιασμό των ολυμπιακών έργων, άχρηστων για την ανάπτυξη της χώρας και για μια νέα πορεία χωρίς τον κίνδυνο της καταστροφής. Και, αντ’ αυτών;

Αντ’ αυτών, όχι μόνο δεν έκανε τίποτε, αλλά οδήγησε τη χώρα με μεγαλύτερη ταχύτητα στη διαφθορά, με σκάνδαλα, με ρεμούλες, με ανικανότητα, με ασυναρτησία. Έδειξε τέτοια απραξία και ατολμία, ώστε διερωτάται κανείς, τι συνέβη; Αυτός πράγματι ήταν ο Καραμανλής ή εκτελούσε εντολές αφεντικών, με σκοπό να έλθει στην εξουσία ο ελάχιστος Παπανδρέου για να καταστρέψει τη χώρα, σύμφωνα με το παλαιό σχέδιο Κίσινγκερ; Είναι δυνατόν, ένας άνθρωπος σαν τον Καραμανλή, έχοντας την περίοδο εκείνη τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού με το μέρος του, να μην τολμάει να κάνει ούτε ανασχηματισμό και να στείλει εκεί που έπρεπε τους ανίκανους και ακατάλληλους για υπουργούς, ανθρώπους της συμφοράς; Όλοι διερωτώμαστε, τι συνέβη;

Ο Καραμανλής έχασε τις εκλογές, ύστερα από τις δικές του ενέργειες και ήλθε ο καταστροφέας. Άνθρωπος χωρίς καμία εθνική ευαισθησία, χωρίς καμία ικανότητα, φέρων μόνο ένα Ελληνικό όνομα, όχι από εκείνα που προσέφεραν σημαντικές υπηρεσίες στην πατρίδα, αν εξαιρέσει κανείς εκείνες του Γεωργίου Παπανδρέου κατά την πρώτη του πρωθυπουργία το 1944. Έβαλε την Ελλάδα στον δρόμο της καταστροφής, με βάση σχέδιο που είχε εκπονηθεί σε ξένα κέντρα αποφάσεων. Αποδεικνύεται σήμερα από δηλώσεις κορυφαίων ξένων παραγόντων της πολιτικής και οικονομικής ζωής ότι, ο Παπανδρέου είχε προαποφασισμένη την ένταξη της χώρας στο ΔΝΤ, για λόγους που εκείνος και ο βοηθός λογιστού και υπουργός του της Οικονομίας κ. Παπακωνσταντίνου, γνωρίζουν.

Η διάγνωση είναι πλέον σαφής. Η Ελλάδα βαδίζει στον γκρεμό. Η κατάρρευση είναι εγγύς. Η πείνα θα απειλήσει τη μεγάλη μάζα του λαού που δεν έχει εναλλακτική λύση και έχει δομήσει έτσι τη ζωή του ώστε να ζει στις πόλεις και να μην έχει σχέση με την παραγωγή. Τα πεινασμένα λεφούσια της Αφρικής και της Ασίας, που καταφθάνουν καθημερινώς χωρίς κανένα εμπόδιο και χωρίς κανένα έλεγχο στη χώρα μας, θα οξύνουν το πρόβλημα και θα εμποδίσουν κάθε δυνατή λύση. Τα λεφούσια αυτά τα θεωρεί η Αριστερά ως μέσο για να καταλάβει την εξουσία. Γι’ αυτό κατά κύριο λόγο τα υποστηρίζει. Νομίζει ότι, εκεί θα στρατολογήσει τις δυνάμεις της, αφού στον Ελληνικό λαό αποτελεί ανύπαρκτη μειοψηφία. Και η αξιωματική αντιπολίτευση;

Δώσαμε στον Αντώνη Σαμαρά, στις περασμένες εσωκομματικές εκλογές, την εξουσιοδότηση, να μας απαλλάξει από το μητσοτακέϊκο μίασμα, να εκκαθαρίσει το Κόμμα από τα αποδεδειγμένως ανίκανα και ακατάλληλα στοιχεία, να ενεργοποιήσει ό,τι καλό και ικανό υπάρχει στην ελληνική κοινωνία και να σαλπίσει προσκλητήριο όλων των υγειών πολιτικών Δυνάμεων, των δυναμένων να προσφέρουν στη χώρα σ’ αυτή την κρίσιμη στιγμή. Να βγει ο ίδιος στον λαό και να τον ενημερώσει, με αδρές κουβέντες να του πει τι συμβαίνει σήμερα στη χώρα μας και να ζητήσει συστράτευση όλων των Ελλήνων. Να αποκαλύψει τον κίνδυνο, που γνωρίζει καλώς ότι είναι ante portas, να προτείνει λύσεις και να απαιτήσει να ξεκουμπιστεί αμέσως από την εξουσία η παρούσα κυβέρνηση και να παραδώσει σε διευθυντήριο αποτελούμενο από προσωπικότητες με επικεφαλής τον πρόεδρο του Αρείου Πάγου, ως προσωρινή λύση. Να λειτουργήσει με αναγκαστικούς νόμους μέχρι την επεξεργασία νέου Συντάγματος καί τότε να προχωρήσει σε εκλογές, αποκλείοντας τη συμμετοχή σ’ αυτές ανθρώπων που ενεπλάκησαν σε πράξεις που έβλαψαν το κράτος, ασχέτως εάν, με ειδικούς νόμους, απέφυγαν την τιμωρία.

Τι έκανε ο Σαμαράς από όλα αυτά; Άλλαξε το σήμα του Κόμματος και εγκαταστάθηκε σε πιο άνετα γραφεία. Τοποθέτησε κάποιον δημοσιογράφο ως εκπρόσωπο του Κόμματος, να ψελλίζει μερικές αντιπολιτευτικές λέξεις, για την τιμή των όπλων και εκεί εξαντλείται η αντιπολίτευση. Άδικα διερωτώμαστε: Μήπως όλοι είναι στο κόλπο;

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση