Η θεωρία των κοινοτήτων άρχισε να μας αγγίζει;

Σε μια εποχή πλήρους ισοπέδωσης αρχών και αξιών, σε μια εποχή μετατροπής της χώρας και των κατοίκων της σε υποτελείς αποδέκτες παντός κακέκτυπου, με ολοένα λιγότερη έως καθόλου Ιστορία στις σχολικές αίθουσες και όχι μόνο, με εξοστρακισμό της γλώσσας μας η οποία πριν από 100 χρόνια ήταν διαβατήριο για όλη την Βαλκανική Χερσόνησο, με αποδυνάμωση όλων εκείνων των στοιχείων που συνηγορούν στη συγκρότηση προσωπικότητας, συνοχής, αξιοπρέπειας, καλά θα είναι να μη μας διαφεύγουν κάποια δεδομένα, για να μπορούμε να καταλαβαίνουμε και τις εξελίξεις σε κάποια πράγματα.
Ήταν Φεβρουάριος του 1990 στο ξενοδοχείο “Μακεδονία Παλλάς” της Θεσσαλονίκης.
Ημέρα Κυριακή. Κοσμοσυρροή μεγάλη, Η αίθουσα τελετών ασφυκτικά γεμάτη.
Ο λόγος;
Ο Δικηγορικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης διοργάνωνε εκδήλωση εθνικού περιεχομένου.
"ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ - ΘΡΑΚΗ, Η ΑΠΕΙΛΗ ΚΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ" ήταν το θέμα.
Ομιλητές οι κ.κ. Στέλιος Παπαθεμελής πρώην υπουργός, Νίκος Μέρτζος εκδότης του Ελληνικού Βορρά, Κωνσταντίνος Βαβούσκος καθηγητής Ιστορίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου.
Συντονιστής και εν μέρει εισηγητής ο κ. Νίκος Νάζλας πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης.
Στην εισήγησή του ο κ. Παπαθεμελής, όταν άρχισε τις τοποθετήσεις του για τη Θράκη, επικαλέστηκε σύγγραμμα του κ. Νίκου Κωνσταντόπουλου, καθηγητή Διεθνούς Δικαίου, τιτλοφορούμενο «Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ».
Πώς δηλαδή, μιά θρησκευτική μειονοτική κοινωνία ή κοινωνική ομάδα μέσα από διαδικασίες που είναι εφικτές και προβλέπονται από το Διεθνές Δίκαιο μπορεί με τους κατάλληλους χειρισμούς να αναχθεί σε κοινότητα και μετά σε εθνότητα.
Στη συνέχεια είναι σε θέση να διεκδικήσει από αυτονομία μέχρι κυριαρχία.
Ο καθηγητής Νίκος Κωνσταντόπουλος δεν είναι πλέον στη ζωή.
Το κακό είναι ότι εξαφανίστηκε και το σχετικό σύγραμμα. Ο Νίκος Κωνσταντόπουλος είχε διατελέσει εκπρόσωπος της χώρας μας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
Είκοσι χρόνια μετά, να ‘τα μας ολοκληρωμένα πλέον.
Τυπικές διαδικασίες απομένουν.
Η μονομερής απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου έγινε με βάση κάτι τέτοια νομικά τερτίπια.
Αντί να κοιτάξουμε τί μέλλει γενέσθαι, μέσα σε ένα διεθνή ορίζοντα γνώστη όλων αυτών, εμείς έχουμε άλλες προτεραιότητες.
Έτσι ήταν και οι αρχαίοι μας πρόγονοι δέκα χρόνια μετά το Μαραθώνα.
Συνωστίζονταν όλος ο “καλός” ο κόσμος στην Κόρινθο, με τις Λαίδες και τις Εταίρες.
Οι Πέρσες είχαν καταλάβει την Αθήνα, την έκαναν “καλοκαιρινή” και οι ρήτορες και λωποδύτες με τους επιφανείς των επιφανέστερων πολιτών περίμεναν να φτάσουν από την Καρχηδόνα φρέσκιες καλλονές, μελαχρινές χωρίς αντιηλιακό, για να έχουν δυνατότητα επιλογών.
Όταν κινδύνεψε η ζωή των καλλονών,τότε το είδαν αλλιώς το πράγμα.
Και φτάσαμε στο έπος της ναυμαχίας της Σαλαμίνας.
Άντε να δούμε, πότε θα το δούμε κι εμείς αλλιώς το πράγμα.
Μεθυσμένοι ακόμα από το έπος της νιρβάνας στην οποία κόντεψε να πνιγούμε.
Αλήθεια γιατί οι Τράπεζες σταμάτησαν τα εορτοδάνεια για την Ντίσνεΰλαντ και το Ροβανιέμι;
Ένα Αη-Βασίλη είχαμε να δούμε, τον χάσαμε κι αυτόν...

Στέλιος Αρσενίου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση