Όταν θα πας κυρά μου στο παζάρι
Έπεσαν κορμιά προχθές στις Βρυξέλλες με αφορμή την Ιρλανδία. Το κάθε μπλοκ κατέβηκε με τους δικούς του όρους και συμφέροντα και ως συνήθως όλοι βγήκαν κερδισμένοι.
Η Γερμανία πέτυχε την ένταξη των ιδιωτών στον νέο μηχανισμό στήριξης έστω και υπό όρους, το ΔΝΤ κατάφερε να συμμετάσχει και στον νέο μόνιμο μηχανισμό της ΕΕ. Ακόμα και η Ιρλανδία πάλεψε μέχρις εσχάτων προκειμένου να διασφαλίσει χαμηλό επιτόκιο. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι το δάνειο ξεκίνησε στα 100 δισ. με επιτόκιο 6,7% για να καταλήξει 85 δις. ευρώ με επιτόκιο 5,8% και χρόνο αποπληρωμής 7,5 έτη. Αυτό που έπρεπε να κάνουμε εμείς, το έκανε η Ιρλανδική κυβέρνηση φοβούμενη τις κοινωνικές αναταραχές.
Δεν συζητώ εάν έπρεπε να υπογραφεί μνημόνιο, γιατί δεν έπρεπε. Υπήρχε η δυνατότητα να διοχετευθεί ρευστότητα έως και 40 δις. κατευθείαν από την ΕΕ στις ιρλανδικό τράπεζες που έχουν το πρόβλημα. Αλλά είπαμε, η αλεπού θέλει να πάει στο παζάρι και έτσι το ΔΝΤ μπήκε για τα καλά στα ενδότερα της ευρωζώνης. Άπαξ και αποφασίστηκε όμως, η ιρλανδική κυβέρνηση έδωσε μάχη, έκανε σκληρή διαπραγμάτευση, απείλησε με αποχώρηση από τις διαπραγματεύσεις και πήρε αυτό που ήθελε. Επιτόκιο κάτω του 6%, ευκολίες αποπληρωμής και ένα επιπλέον έτος για να ρίξει το έλλειμμα στο 3%. Βέβαια ο νέος κύκλος λιτότητας που ξεκινά δεν αναμένεται να φέρει την άνοιξη, αφού τέτοια μέτρα είχαν ξαναεφαρμοστεί με αποτυχία. Οι μόνες ωφελημένες της συμφωνίας είναι για ακόμα μια φορά οι τράπεζες αλλά και το ΔΝΤ που θα ελέγχει τα δημόσια οικονομικά και το ίδιο το τραπεζικό σύστημα της Ιρλανδίας . Αλλά τουλάχιστον οι Ιρλανδοί διαπραγματεύθηκαν, δεν παρέδωσαν την χώρα αμαχητί όπως κάναμε εμείς.
Χθες πάντως επιβεβαιώθηκε το ρεπορτάζ μας, αφού άνοιξε και επισήμως το θέμα επιμήκυνσης της ελληνικής δανειακής σύμβασης δια στόματος του προέδρου του Γιούρογκρουπ. Σας είπαμε ότι τους τροϊκανούς θα τους έχουμε πάνω στο κεφάλι μας μέχρι το 2020 και βάλε. Επισήμως η κυβέρνηση θέλει να προσδώσει πανηγυρικό χαρακτήρα σε μια τέτοια απόφαση, όμως πίσω από αυτήν κρύβεται η παραδοχή ότι δεν μπορούμε να διαχειριστούμε το δημόσιο χρέος μας και ότι οι προβλέψεις και οι στόχοι έπεσαν έξω.
Η αποπληρωμή βέβαια δεν είναι χάρη. Θα συνοδεύεται με νέους όρους, βέβαια υψηλότερο επιτόκιο που παραμένει να διευκρινιστεί και αγνώστου ταυτότητος παραχωρήσεις. Και μέχρι να το αποπληρώσουμε οι δανειστές θα έχουν δικαίωμα παρέμβασης στην οικονομική μας πολιτική. Ακόμα και με αυτό τον τρόπο, την επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής δηλαδή, το πρόβλημα με το χρέος δεν λύνεται. Απλά ανακυκλώνεται και κάπου πάρα κάτω θα σκάσει. Είναι σαν ένα μεγάλο ελέφαντα μέσα στο δωμάτιο που όλοι βλέπουν αλλά κανείς δεν παραδέχεται ότι είναι εκεί. Εάν δεν υπάρξει άμεση και σαφής οικονομική και πολιτική πρωτοβουλία να ληφθούν μέτρα για την μείωση του χρέους, θα καταντήσουμε όπως την Γουατεμάλα. Ο κόσμος να πεινάει, η μεσαία τάξη να γίνεται φτωχή και στα νούμερα να φαίνεται ότι ευημερούμε. Αυτό ακριβώς πάει να γίνει στην Ελλάδα. Υπάρχει εμμονή με τα νούμερα, με την ανακύκλωση του χρέους και όχι την ουσιαστική αντιμετώπισή του, και με την απαξίωση της μεσαίας τάξης που πλέον δεν υπάρχει. Εάν δεν αλλάξει η κυβέρνηση λογική, και αρχίσει να λειτουργεί και να παίρνει αποφάσεις με γνώμονα την ανάκαμψη της πραγματικής οικονομίας, σε λίγο καιρό θα υπάρχουν μόνο πλούσιοι και φτωχοί. Και πάνω στα κεφάλια μας θα γυρνάνε μόνο νούμερα και στατιστικά στοιχεία που θα φανερώνουν το παζάρι που θα εξελίσσεται ερήμην μας…
ΥΓ : Κυρ Θάνο, τι περιμένεις; Βάλε τον μπαγλαμά ενέχυρο.
Αναρτήσεις
Ποια οικογένεια έχει αναλάβει την τύχη της χώρας μας στα χέρια της;
ΑπάντησηΔιαγραφή"Προσωπικά πιστεύω ότι είναι καλύτερα να έχουμε μερικά στρέμματα γης λιγότερα από εκείνα που μας ανήκουν, και να κοιμόμαστε τα βράδια ήσυχοι και ασφαλείς, παρά να έχουμε ότι μας ανήκει και να μην μπορούμε να κλείσουμε μάτι από τον κίνδυνο κάποιας ξαφνικής επίθεσης κακόβουλων γειτόνων εναντίον μας".
Γιώργος Παπανδρέου (Συνέντευξη τύπου – Τορόντο Καναδά, 1999)
"Είμαι 37 ετών στην καρδιά της ελληνικής πολιτικής. Δεν ξέρω αν ο Γουόλτερ σου είπε για το υπόβαθρό μου. Είμαι μισός Αμερικανός και μισός Έλληνας… Γεννημένος στο Σαν Φρανσίσκο, είμαι μετανάστης στην Ελλάδα… Ο παππούς μου και ο πατέρας μου είναι ίσως οι πιο διάσημοι και κακόφημοι πολιτικοί στην Ελλάδα από το 1900. Αυτή τη στιγμή ο πατέρας μου είναι επικεφαλής αυτής της καταραμένης χώρας σαν πρωθυπουργός, για ακόμη μια φορά. Ο αδελφός μου είναι βουλευτής με το πνεύμα της δεκαετίας του ‘60. Η μητέρα μου προήδρευε και προεδρεύει σε διάφορες γυναικείες οργανώσεις. Ο γαμπρός μου 100% είναι πολιτικός για τα πανηγύρια. Περιστασιακά και εγώ ο ίδιος στήνω μια παράσταση ως υιός του. Είμαι ένας μεταμφιεσμένος Έλληνας με αμερικανική καρδιά…".
Νίκος Παπανδρέου (Επιστολή προς την Αμερικανίδα φίλη του Χριστίνα Βαρντ – Περιοδικό «Νέμεσις», τεύχος Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου 2004)