Ενα δάκρυ για την Ιρλανδία

Μπορεί ο πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάουεν να καθησύχασε τους συμπατριώτες του ότι «δεν τίθεται θέμα εκχώρησης της εθνικής κυριαρχίας», ωστόσο οι Irish Times δεν απέφυγαν τον πειρασμό ενός ρητορικού ερωτήματος: «Γι’ αυτό σκοτώθηκαν οι πρόγονοί μας το 1916 στον πόλεμο με τους Aγγλους; Για να μπούμε στον μηχανισμό σωτηρίας της Γερμανίδας καγκελαρίου, με τον Βρετανό πρωθυπουργό από κοντά να μας πετάει λίγα σελίνια ελεημοσύνης;»

• Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Την τσάκισαν και την Ιρλανδία! Οχι βέβαια οι απρόσωπες «αγορές» ή οι επίσης μυστηριωδώς ανώνυμοι «επενδυτές», αλλά η Γερμανία και οι μηχανισμοί της ΕΕ, με τη βοήθεια και της Αγγλίας. Εις μάτην οι πατριωτικές κορώνες την Κυριακή του υπουργού Επιχειρήσεων και Εμπορίου της Ιρλανδίας Μπράιαν Ο’ Κίφι σε ραδιοφωνική του συνέντευξη: «Η κυριαρχία αυτής της χώρας κερδήθηκε με πολύ μεγάλη δυσκολία και η κυβέρνηση δεν πρόκειται να εκχωρήσει αυτή την κυριαρχία σε οποιονδήποτε» είχε δηλώσει με στόμφο.

«Περιμένοντας την κραυγή βοήθειας από την Ιρλανδία» ήταν ο προκλητικός κεντρικός πρωτοσέλιδος τίτλος της δεξιάς γερμανικής εφημερίδας «Ντι Βελτ» την επόμενη μέρα, τη Δευτέρα, η οποία αγνόησε επιδεικτικά τις ιαχές αντίστασης της ιρλανδικής κυβέρνησης.

Δηλητηριώδες επί της ουσίας ήταν το ρεπορτάζ που ακολουθούσε: «Η ΕΕ βρίσκεται ενώπιον της επόμενης πράξης σωτηρίας ενός κράτους - μέλους. Σύμφωνα με πληροφορίες της «Βελτ αμ Ζόντακ», θα γίνουν ήδη αυτή την εβδομάδα στις Βρυξέλλες διαβουλεύσεις για τη συγκεκριμενοποίηση ενός πακέτου βοήθειας» έγραφε κατηγορηματικά.

Είχε δίκιο. Την επόμενη κιόλας ημέρα, την Τρίτη, ο Ολι Ρεν, ο επίτροπος Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων της Κομισιόν, ανακοίνωνε ότι η ιρλανδική κυβέρνηση άρχισε συνομιλίες με το ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για την κατάρτιση ενός σχεδίου σωτηρίας του ιρλανδικού τραπεζικού τομέα - μια «κωδική» τεχνοκρατική ονομασία για να μην καταλάβει αμέσως ο ιρλανδικός λαός ότι ετοιμάζεται η χώρα του να υπαχθεί σε καθεστώς ξένης επικυριαρχίας μέσω Μνημονίου με την ΕΕ και το ΔΝΤ.

Χθες πανηγύριζε ψυχρά ο γερμανικός Τύπος, καθώς ήδη αντιπροσωπεία της τρόικας βρισκόταν στο Δουβλίνο και διεξήγε κατεπείγουσες συνομιλίες με θέμα ακριβώς την κατάρτιση μνημονίου. «Επίκειται η ιρλανδική παράκληση για οικονομική βοήθεια» ανέφερε ο πρωτοσέλιδος τίτλος της εφημερίδας «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε».

Τι κρύβεται όμως πίσω από τη φαινομενικά παράλογη στάση της ΕΕ, η οποία πίεζε ασφυκτικά την Ιρλανδία να υπαχθεί με το ζόρι (!) σε καθεστώς μνημονίου και να πάρει δάνεια από την ΕΕ και το ΔΝΤ ύψους περίπου 100 δισεκατομμυρίων ευρώ; Και γιατί η ιρλανδική κυβέρνηση αρνιόταν τόσο σθεναρά; Μόνο για λόγους εθνικής ανεξαρτησίας και υπερηφάνειας;

Σίγουρα οι λόγοι αυτοί υφίστανται. Οι Ιρλανδοί χρειάστηκαν αγώνες αιώνων για να κερδίσουν μόλις προ 90 χρόνων την ανεξαρτησία τους από την Αγγλία και μάλιστα μόνο σε ένα τμήμα της πατρίδας τους, ενώ μόλις το 1949 το βρετανικό κοινοβούλιο αποδέχθηκε ότι η Ιρλανδία δεν είναι «κτήση» της Βρετανίας!

Υπάρχει όμως και ένα άλλο «μυστικό», πέρα από την αγάπη των Ιρλανδών για την εθνική ανεξαρτησία της πατρίδας τους. Πολύ πιο ταπεινό.

Η Ιρλανδία έχει έναν εξωφρενικά χαμηλό συντελεστή φορολόγησης των επιχειρήσεων που δεν υπάρχει πουθενά αλλού μέσα στην ΕΕ - 12,5%!

Σε Γερμανία, Γαλλία, Ισπανία κ.λπ. ο συντελεστής αυτός είναι διπλάσιος ή και τριπλάσιος. Μέσω του συντελεστή αυτού και καθώς η Ιρλανδία είναι μέλος τόσο της ΕΕ όσο και της ευρωζώνης, το Δουβλίνο προσελκύει γιγαντιαίες αμερικανικές και άλλες πολυεθνικές επιχειρήσεις, οι οποίες δηλώνουν ως έδρα τους την Ιρλανδία, δεν πληρώνουν ουσιαστικά τίποτα για φόρους και αναπτύσσουν ελεύθερα τη δραστηριότητά τους, χωρίς δασμούς ή άλλα εμπόδια, σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο!

Αυτό προκαλεί την οργή του Βερολίνου, των Βρυξελλών και όλων των άλλων ευρωπαϊκών πρωτευουσών, οι οποίες το θεωρούν «αθέμιτο ανταγωνισμό», αλλά δεν μπορούν να κάνουν τίποτα γιατί η ευρωζώνη ή η ΕΕ δεν έχουν κοινή φορολογική πολιτική.

Ετσι, είναι βέβαιο ότι ο πρώτος όρος που θα περιέχει το ιρλανδικό μνημόνιο θα είναι σίγουρα ή αύξηση του συντελεστή φορολόγησης των επιχειρήσεων, κάτι που θέλει να αποτρέψει πάση θυσία η ιρλανδική κυβέρνηση!

«Επίθεση στον ιρλανδικό φορολογικό παράδεισο» π.χ. ο αποκαλυπτικός τίτλος οικονομικής ανάλυσης στη γερμανική εφημερίδα «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε». «Η ΕΕ θα απαιτήσει από την Ιρλανδία αύξηση φόρων για να τη διασώσει» πανηγύριζε στους τίτλους της και η ισπανική «Ελ Παΐς». Ολη η φασαρία δηλαδή για το... 12,5%!

ΜΝΗΜΟΝΙΟ
Είναι φάρμακο ή... δηλητήριο;

ΚΑΤΕΡΡΕΥΣΕ η ιρλανδική οικονομία. Στην Ιρλανδία όμως έχουν ήδη καταβαραθρωθεί μισθοί και συντάξεις. Εχουν ήδη καταργηθεί όλα τα εργατικά δικαιώματα. Εχει ήδη εκποιηθεί η δημόσια περιουσία. Φοροδιαφυγή δεν υπάρχει, γιατί όπως είπαμε οι επιχειρήσεις φορολογούνται με ασήμαντο συντελεστή.

Αυτή η χώρα του αχαλίνωτου νεοφιλελευθερισμού κατέρρευσε όμως, επειδή έχει εφαρμόσει κατά γράμμα όλα αυτά που επιτάσσει στην Ελλάδα το... Μνημόνιο που έχει υπογράψει η κυβέρνηση Παπανδρέου με την ΕΕ και το ΔΝΤ! Υλοποίησαν τη γραμμή αυτή και... χρεοκόπησαν! Εύλογο λοιπόν το ερώτημα που πρέπει να απασχολήσει όλους τους Ελληνες: φάρμακο είναι τελικά αυτό που προτείνει η συνταγή του ΔΝΤ ή... δηλητήριο;

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση