Η νέα στρατηγική αντίληψη του ΝΑΤΟ

Η πρώην Γιουγκοσλαβία ήταν μια πρόβα τζενεράλε

Του Zivadin Jovanovic
Λίγο πριν από την έναρξη της διάσκεψης κορυφής του ΝΑΤΟ στη Λισαβώνα, επιβάλλεται να θυμηθούμε ότι πριν από 11 χρόνια η Σερβία έγινε πεδίο δοκιμής και το πρώτο θύμα της λεγόμενης νέας αντίληψης περί στρατηγικής του ΝΑΤΟ, η οποία και πρόκειται να εγκριθεί επίσημα κατά τις συνεδριάσεις της Λισαβώνας.

Αναμένεται ότι στους ηγέτες των κρατών-μελών του ΝΑΤΟ θα δοθεί μια νέα μορφή εξουσιοδότησης, μεταξύ άλλων, προκειμένου να αναλάβουν στρατιωτική δράση εκτός του τομέα της επικράτειάς τους, δηλαδή, οπουδήποτε στον πλανήτη.

Το μόνο που έχουν να κάνουν από την πλευρά τους οι ηγέτες είναι να διακηρύξουν ότι σε μια συγκεκριμένη περιοχή, σε μια ορισμένη χώρα, τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ υποτίθεται ότι βρίσκονται σε κίνδυνο - συμφέροντα οικονομικά, ενεργειακά, εμπορικά, μεταφορικά. Το ΝΑΤΟ δεν θα ζητήσει την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, αλλά θα ενεργήσει αυτόκλητα. Θα επιβληθεί στον ΟΗΕ, στον ΟΑΣΕ και σε όλους τους άλλους διεθνείς οργανισμούς. Η κατανομή δικαιοδοσίας και αποστολών με την Ευρωπαϊκή Ένωση θα είναι ο πυλώνας της νέας στρατηγικής αντίληψης του ΝΑΤΟ.

Η έννοια αυτή δοκιμάστηκε ανοιχτά στη Σερβία (ΟΔΓ) το 1999. "Το ΝΑΤΟ έχει τώρα πάνω από μια δεκαετία εμπειρίας όσον αφορά τις απαιτήσεις για την πραγματοποίηση εκστρατευτικών επιχειρήσεων", δήλωσε πρόσφατα ο Michele Flournoy, αναλύοντας το υπόβαθρο της στρατηγικής του ΝΑΤΟ στον 21ο αιώνα, στρατηγική η οποία θα εγκριθεί κατά τη Σύνοδο Κορυφής της Λισαβώνας. Να υποθέσουμε ότι η "εμπειρία που υπερβαίνει την μια δεκαετία" συμπεριλαμβάνει τις παρεμβάσεις του ΝΑΤΟ στους εμφύλιους πολέμους της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης το 1995, καθώς και την κατοχή του Αφγανιστάν το 2001 και του Ιράκ το 2003.

Ποια ήταν τα αποτελέσματα αυτών των "εκστρατευτικών επιχειρήσεων" των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ; Ποιες είναι οι ανθρώπινες απώλειες, αλλά και οι απώλειες όσον αφορά την αστάθεια, την έλλειψη ασφάλειας, τις χρηματοπιστωτικές και οικονομικές κρίσεις και τη μακροχρόνια φτώχεια και αύξηση της εγκληματικότητας;

Έχουν αποκτήσει τα Βαλκάνια, το Αφγανιστάν, το Ιράκ και άλλες περιοχές που είχαν την τύχη των θυμάτων των "εκστρατευτικών επιχειρήσεων" των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, μεγαλύτερη σταθερότητα και οικονομική ανάπτυξη σε σχέση με πριν;

Χωρίς να αναφέρουμε άλλες περιοχές ως παραδείγματα, ας θυμηθούμε ότι κατά τη διάρκεια των 72 ημερών αμείωτων στρατιωτικων επιθέσεων εναντίον της Σερβίας, το ΝΑΤΟ άφησε πίσω του χιλιάδες νεκρούς, περίπου 10.000 τραυματίες, τα δύο τρίτα των οποίων ήταν άμαχοι. Η οικονομία καταστράφηκε ολοσχερώς, ενώ το περιβάλλον υπέστη ανεπανόρθωτη ρύπανση από τη χρήση όπλων με απεμπλουτισμένο ουράνιο. Για να μη μιλήσουμε για τις πολλές εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων που εκτοπίστηκαν. Ακόμα και σήμερα, μερικά από τα κτίρια στο κέντρο του Βελιγραδίου είναι ερειπωμένα, ενώ πάνω από 200.000 Σέρβοι από το Κόσοβο και τα Μετόχια δεν μπορούν να επιστρέψουν στα σπίτια τους.

Οι χώρες του ΝΑΤΟ υποστήριξαν τη μονομερή και παράνομη απόσχιση του Κοσόβου και των Μετοχίων από τη Σερβία το 2008. Κατά μία έννοια, προέβησαν στην αναγνώριση των παράνομων "κρατικών" δομών που οι ίδιοι δημιούργησαν αμέσως μετά την εισβολή του 1999.

Κατά τη δεκαετία του 1990 πολλές χώρες του ΝΑΤΟ είχαν χρηματοδοτήσει την εκπαίδευση και τον εξοπλισμό τρομοκρατών του UCK. Σε αντάλλαγμα, ο UCK έγινε η δύναμη εδάφους τους τη στιγμή της επίθεσης. Σήμερα το ΝΑΤΟ εξοπλίζει, εκπαιδεύει και χρηματοδοτεί τις παράνομες ένοπλες δυνάμεις του ψευδοκράτους του Κοσόβου και Μετοχίων, που αποτελούνται από πρώην τρομοκράτες του UCK. Οι ΗΠΑ, η Βρετανία, η Γερμανία και η Τουρκία, είναι επικεφαλής αυτής της διαδικασίας.

Έτσι εξηγείται το γεγονός ότι το Κόσοβο και τα Μετόχια αποκαλούνται από πολλούς "NATOστάν", ένα κράτος-μαριονέτα του ΝΑΤΟ, ενώ άλλοι το ονομάζουν "ναρκω-κράτος".

Η αμερικανική στρατιωτική βάση Bondsteel στο Κόσοβο είναι η μεγαλύτερη αμερικανική βάση στην Ευρώπη. Σήμερα περίπου 9.000 στρατιώτες του ΝΑΤΟ κατέχουν ακόμα το Κοσσυφοπέδιο, ενώ η επαρχία εξακολουθεί να αποτελεί ασφαλές καταφύγιο της "ναρκω-μαφίας", η οποία επιβλέπει την διαδρομή της ηρωίνης από το Αφγανιστάν προς την Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη, σε συνεργασία με διάφορα διεθνή οργανωμένα συνδικάτα εγκλήματος.

Το αποτέλεσμα της επιθετικότητας του ΝΑΤΟ και της μονομερούς απόσχισης του Κοσόβου και των Μετοχίων είναι η αστάθεια στην περιοχή και οι συνεχώς αυξανόμενες κοινωνικο-οικονομικές εντάσεις.

Στα τέλη Οκτωβρίου του 2010, "εκπρόσωποι" Αλβανών από τη Σερβία, την ΠΓΔΜ, την Ελλάδα και το Μαυροβούνιο συγκεντρώθηκαν στα Τίρανα για να θέσουν επισήμως τις βάσεις ενός σχεδίου που θα αποβλέπει στην ίδρυση της αποκαλούμενης "Φυσικής Αλβανίας". Για λόγους που δεν αποσαφηνίστηκαν, δεν έγινε καμμία αναφορά στον όρο "Μεγάλη Αλβανία". Το σύνθημα ήταν: "Όλοι οι Αλβανοί μέσα σε ένα κράτος!". Θα πρέπει εδώ να υπογραμμιστεί ότι πριν από αυτή τη συγκέντρωση, υψηλόβαθμοι εκπρόσωποι της αλβανικής ηγεσίας, ανάμεσά τους και ο ίδιος ο Αλβανός πρωθυπουργός, έδωσαν το κοινό σύνθημα για την ενοποίηση των απανταχού Αλβανών. Στις αρχές Νοεμβρίου, ο πρώην επικεφαλής της αποστολής του ΟΑΣE στο Κόσοβο και Αμερικανός πρέσβης William Walker δήλωσε ότι οι Αλβανοί του Κοσόβου έχουν κάθε δικαίωμα να επανενωθούν με την Αλβανία. Σε γενικές γραμμές, υπάρχουν ανοιχτές διεκδικήσεις για την επαναχάραξη των συνόρων της Βαλκανικής.

Η νατοϊκή επίθεση κατά της Σερβίας το 1999 ειδικά - και η στρατηγική του ΝΑΤΟ γενικότερα - οδήγησαν στην αύξηση των περιπτώσεων απόσχισης, νομιμοποίησης των στρατιωτικών επεμβάσεων, καθώς και της υπονόμευσης του ρόλου του ΟΗΕ και της καταστρατήγησης του διεθνούς δικαίου.

Το ΝΑΤΟ δεν έχει επιλύσει κανένα ζήτημα στα Βαλκάνια, ούτε θα μπορούσε ποτέ να το πράξει. Αντ' αυτού, μετέτρεψε τα Βαλκάνια σε περιοχή παρατεταμένης αστάθειας. Το ίδιο ισχύει και για το Αφγανιστάν, το Πακιστάν και το Ιράκ. Αυτός είναι ο ρόλος του ΝΑΤΟ που η Ευρώπη και ο κόσμος επιθυμούν να αναλάβει στον 21ο αιώνα;

Πηγή

Την μετάφραση του πρωτότυπου κειμένου επιμελήθηκε η μεταφραστική ομάδα του ιστολογίου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση