Οι επαναστάτες της… Φακής
- Ας δεχτούμε ότι η δολοφονία του Σωκράτη Γκιόλια ήταν πολιτική πράξη. Κάτω από αυτό το πρίσμα οι εκτελεστές του (και όχι δολοφόνοι) ,φαντάζομαι, πως θα συμφωνούν ότι οι πολιτικές πράξεις κρίνονται από το αποτέλεσμά τους. Αξίζει λοιπόν να δούμε την «πολιτική παρέμβαση» των «επαναστατών», και να σκεφτούμε πως επηρέασαν το πολιτικό γίγνεσθαι της περιόδου που διανύουμε, προς τα που ωθούν τα πράγματα, ποιοι κερδίζουν ποιοι χάνουν και τι…
Είναι, λοιπόν, αυτονόητο ότι δεν σκοπεύω να υπερασπιστώ τίποτε απ όσα πίστευε ο Γκιόλιας, αλλά το δικαίωμα που είχε, να τα λέει, με βάση τις προσλαμβάνουσες (ιδεολογικές, συνειδησιακές, κλπ) που διέθετε. Υπό αυτήν την έννοια υπερασπίζομαι το δικό μου δικαίωμά να λέω και να γράφω αυτό που (δε θα χρησιμοποιήσω τη λέξη «πιστεύω», γιατί είναι μεγάλη κουβέντα) εκτιμώ, χωρίς να φοβάμαι ότι κάποιος θα με εκτελέσει, με όποιον τρόπο.
Τα όσα ακούστηκαν και γράφηκαν περί του ανεξάρτητου και ασυμβίβαστου δημοσιογράφου είναι προφανώς φαιδρά τα οποία μπορεί να τα είχαν ανάγκη οι δικοί του άνθρωποι αλλά και το δημοσιογραφικό σινάφι που διαρκώς του είναι απαραίτητο να φωνάξει πως είναι ανεξάρτητο και αδέσμευτο. Ακριβώς γιατί δεν είναι...
Δε χρειάζεται να γίνει κουβέντα για να παραδεχτούμε ότι η ιδιοκτησία του Μέσου καθορίζει την οπτική γωνία που ο δημοσιογράφος είναι υποχρεωμένος να δει τα πράγματα. Υπό αυτήν την έννοια και οι δημοσιογράφοι είναι γρανάζια ενός μηχανισμού εξουσίας και αξιοποιούνται για τη χειραγώγηση της κοινωνίας. Κάποιοι το κάνουν χωρίς αιδώ, κάποιοι με καμάρι, κάποιοι με κυνισμό και αρπακτική διάθεση. Κάποιοι χωρίς να το αντιλαμβάνονται καν. Κάποιοι, τέλος, με πόνο ψυχής και τύψεις. Ολοι μας ωστόσο κρινόμαστε , από τον περίγυρό μας και την κοινωνία. Κάποιοι κοιμούνται ήσυχοι τη νύχτα, κάποιοι έχουν σκάφη, βίλες και καταθέσεις αλλά δε κάνουν βήμα χωρίς τη συνοδεία 7-8 φουσκωτών...
Ολοι μας έχουμε δικαίωμα να αξιολογήσουμε να κρίνουμε και να χαρακτηρίσουμε έναν δημοσιογράφο και τη δουλειά του. Με βάση τη «λογική» των εκτελεστών του Γκιόλια όλοι μας έχουμε το δικαίωμα να τιμωρούμε με σφαίρες όποιον δε συμφωνεί μαζί μας. Με ποια άλλη λέξη εκτός από «φασιστική» μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει αυτή τη λογική;
Το γεγονός ότι οι δημοσιογράφοι χαρακτηριζόμαστε από μεγάλο μέρος της κοινωνίας ως αλήτες και ρουφιάνοι οφείλεται προφανώς στην εκούσια ή ακούσια υποταγή μας στην γραμμή του (οικονομικού ή ιδεολογικού) αφεντικού μας. Και καθώς τα αφεντικά στο χώρο των media όλοι γνωρίζουμε τι εκπροσωπούν και τι ρόλο παίζουν στο οικονομικό πολιτικό αλισβερίσι, ο κόσμος «φτύνει» ολόκληρο τον (σκληρά εργαζόμενο και υποαμειβόμενο) κλάδο, στο πρόσωπο των προβεβλημένων και κατά κανόνα ακριβοπληρωμένων υποτακτικών τους. Χωρίς αυτό να έχει ιδιαίτερη σημασία θα πρέπει να σημειώσουμε πάντως, ότι ο Γκιόλιας δεν ήταν ψηλά στην «ιεραρχία» καθώς δεν ζούσε σαν αστέρας του Χόλιγουντ σε βίλες με πισίνες κότερα και φουσκωτούς… Αν βρίσκονταν σε αυτό το επίπεδο δε θα ήταν στόχος. Είτε γιατί θα ήταν δύσκολα προσβάσιμος , είτε γιατί δεν θα υπήρχε λόγος. Οι εκτελεστές του Γκιόλια προφανώς, δεν είχαν σκοπό να ξεκινήσουν την επανάσταση. Αυτό που ήθελαν ήταν να φοβίσουν τον κόσμο. O φόβος και τα σοβαρότατα παρεπόμενά του είναι το μόνο πολιτικό αποτέλεσμα που μπορεί να παράγει η δολοφονία του Γκιόλια.
Και κάτω από την απειλή του φόβου, δε μπορεί να μη το ξέρουν οι επαναστάτες, το σύστημα δουλεύει ρολόι. Η αντιτρομοκρατία και η τρομοκρατία, άλλωστε, μοιάζει με το σκύλο που κυνηγάει την ουρά του, περικυκλώνοντας την κοινωνία. Υπό αυτήν την έννοια οι επαναστάτες είτε το ξέρουν είτε όχι πρόσφεραν τεράστια υπηρεσία στο σύστημα που ετοιμάζεται να σφίξει ακόμη περισσότερο τα λουριά με τα οποία ήδη μας έχει δέσει χειροπόδαρα.
Η χώρα κυβερνιέται από το ΔΝΤ και κάποιους ευρωπαίους κομισάριους. Η εκλεγμένη κυβέρνηση έχει μετατραπεί σε μαριονέτα των εποπτών. Οι ντόπιοι «νταβατζήδες» προσπαθούν να διασώσουν τα «κεκτημένα» δεκαετιών, από τα πραγματικά μεγάλα –παγκόσμια– αφεντικά που είναι έτοιμα να κατασπαράξουν ότι αξίζει στον τόπο. Η επέλαση έχει ξεκινήσει με πρώτα θύματα τους τελευταίους τροχούς της αμάξης, δηλαδή του εργαζομένους.
Εξασφάλιση κοινωνικής συναίνεσης για το ξεπούλημα της χώρας προυποθέτει την υποταγή και το φόβο της κοινωνίας. Η λεηλασία του εισοδήματος των εργαζομένων, η εκθεμελίωση των ασφαλιστικών και εργασιακών του δικαιωμάτων είναι το πρώτο βήμα για την δημιουργία κλίματος ανασφάλειας και φόβου. Η καταστολή, είναι το δεύτερο και σημαντικότερο.
Για την ανασύσταση του αστυνομικού κράτους σε μια δυτική κοινωνία όπως η ελληνική, απαιτούνται αφορμές και προσχήματα. Οι επαναστάτες – εκτελεστές του Γκιόλια και αν δεν υπήρχαν θα έπρεπε να… δημιουργηθούν.
Είναι λοιπόν ύψιστο καθήκον η αντιμετώπιση κάθε ολοκληρωτικής- φασιστικής αντίληψης και πρακτικής. Η «εναρμονισμένη πρακτική» που ακολουθούν τα ΜΜΕ προβάλλοντας την εικόνα που βολεύει το σύστημα είναι η μία όψη της ολοκληρωτικής αντίληψης. Οι σφαίρες των εκτελεστών (φόβος) δεν είναι τίποτε περισσότερο από την άλλη όψη του νομίσματος της χειραγώγησης της κοινωνίας.
Οι επαναστάσεις δεν γίνονται από κουκουλοφόρους ούτε από ζορό εκτελεστές (στην καλύτερη περίπτωση). Προφανώς δε γίνονται με τη βοήθεια σκοτεινών κύκλων και υπηρεσιών που μεθοδεύουν περιστολή συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων. Σε όσους επιχειρούν να μας κλείσουν στο σκοτεινό δωμάτιο του φόβου μια είναι η απάντηση: Δε μασάμε.
Αναρτήσεις
Είχαν γίνει και στην Αργεντινή εκτελέσεις(εκτέλεση γιατί εντάσσετε ε σε πολιτικά κίνητρα όσο και αν δεν αρέσει ακόμα και αν αυτά εντάσσατε στην τρομοκρατία ) θα ακολουθήσει αλληλοεξόντωση , αναρχία και διάσπαση του κοινωνικού συνόλου(πράγμα που ήδη φαίνετε με την επίταξη) με ότι αυτό συνεπάγετε μετά το ξεκαθάρισμα θα ύπαρξη revolution από το κοινωνικό σύνολο όπως ακριβώς έγινε στην Αργεντινή .
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην κόψη του ξυραφιού κρίνετε η επιστροφή ή όχι στην δραχμή θα εξαρτηθεί από πολλούς παράγοντες, τέλος το πλωτικό χειραγωγημένο σύστημα είτε θα αλλάξει δομή χειραγωγούμενο όμως θα παραμένει είτε θα συνεχίσει υπό αυτή την χειραγωγημένη μορφή/ δομή του να ανακαινίζει τα πρόσωπα που το απαρτίζουν, οι οικονομικοί εσωτερική παράγοντες της χώρας του πολιτικού χειραγωγημένου συστήματος δεν θα αλλάξουν ούτε θα επηρεαστούν παρά μόνο και ίσως να αλλάξουν οι τελευταίοι αν ακολουθήσει αυτό που ονομάζουμε τρίτος παγκόσμιος πόλεμος τώρα αν είναι τρίτος ή ένας ακόμα πόλεμος στην παγκόσμια ιστορία ερευνητές το ερευνούν για να βγάλουν ορισμό το τι είναι και τι ονομάζουμε ως τέτοιο δηλαδή παγκόσμιο πόλεμο ή παγκόσμια αναρχία για ένα καλό ξεκαθάρισμα όπως αυτό του Β παγκοσμίου πολέμου.
*Conclusion
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίχαν γίνει και στην Αργεντινή εκτελέσεις(εκτέλεση γιατί εντάσσετε ε σε πολιτικά κίνητρα όσο και αν δεν αρέσει ακόμα και αν αυτά εντάσσονται στην τρομοκρατία ) θα ακολουθήσει αλληλοεξόντωση εσωτερικών συμφερόντων , αναρχία και διάσπαση του κοινωνικού συνόλου(πράγμα που ήδη φαίνετε με την επίταξη) με ότι αυτό συνεπάγετε μετά το ξεκαθάρισμα θα ύπαρξη revolution από το κοινωνικό σύνολο όπως ακριβώς έγινε στην Αργεντινή .
Στην κόψη του ξυραφιού κρίνετε η επιστροφή ή όχι στην δραχμή θα εξαρτηθεί από πολλούς παράγοντες, τέλος το πολιτικό χειραγωγημένο σύστημα είτε θα αλλάξει δομή χειραγωγούμενο όμως θα παραμένει είτε θα συνεχίσει υπό αυτή την χειραγωγημένη μορφή/ δομή του να ανακαινίζει τα πρόσωπα που το απαρτίζουν, οι οικονομικοί εσωτερικοί παράγοντες της χώρας του πολιτικού χειραγωγημένου συστήματος δεν θα αλλάξουν ούτε θα επηρεαστούν παρά μόνο και ίσως να αλλάξουν οι τελευταίοι αν ακολουθήσει αυτό που ονομάζουμε τρίτος παγκόσμιος πόλεμος τώρα αν είναι τρίτος ή ένας ακόμα πόλεμος στην παγκόσμια ιστορία ερευνητές το ερευνούν για να βγάλουν ορισμό το τι είναι και τι ονομάζουμε ως τέτοιο δηλαδή παγκόσμιο πόλεμο ή παγκόσμια αναρχία για ένα καλό ξεκαθάρισμα όπως αυτό του Β παγκοσμίου πολέμου.