Όταν ο πολίτης γίνεται το φόντο και όχι το θέμα της πολιτικής

• Τα «επικοινωνιακά» όπλα επιστρατεύονται, όταν εκλείπουν οι πολιτικές προτάσεις

Οι πολιτικές προτάσεις οφείλουν, πρωτίστως, να αφορούν άμεσα την απτή καθημερινότητα. Από την καθημερινότητά του κρίνει ο πολίτης και τροφοδοτεί με στατιστικά στοιχεία τις περίφημες δημοσκοπήσεις. Τις δημοσκοπήσεις περί των ευήμερων πλασματικών εντυπώσεων. Τις δημοσκοπήσεις, που τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ αξιοποιούν, για να ανεβοκατεβάζουν πρόσωπα, κόμματα και κυβερνήσεις, ανάλογα με τα συμφέροντά τους.
Οι πολιτικές προτάσεις, ώφειλαν, να είναι «πολιτοκεντρικές». Αντίθετα, στις μέρες μας, είτε απορρέουν από τις ανάγκες της «αγοράς» γενικότερα, είτε απορρέουν από το στενό συμφέρον πολιτικών διαπλεκομένων συμμοριών. Και στις δύο περιπτώσεις, η ταύτιση είναι προφανής, η περιθωριοποίηση του πολίτη μέγιστη και το αδιέξοδο των προτάσεων προφανέστερο. Ο πολίτης αποτελεί το φόντο στην εικόνα κι όχι το κυρίως θέμα.
Οι πολιτικές προτάσεις, που εκπροσωπούν τις ανάγκες της αγοράς, των επιχειρήσεων δηλαδή, χρειάζονται διαχειριστές κι όχι εμπνευσμένους δυναμικούς πολιτικούς. Η παιδεία, τα νοσοκομεία, το περιβάλλον, ο πολιτισμός αντιμετωπίζονται στυγνά σαν εμπορεύσιμα είδη και μόνο. Είτε δηλαδή μιλάμε για ένα απορρυπαντικό, είτε για ένα σχολείο, ακολουθούμε το ίδιο, επιτυχημένο κατά τον επενδυτικό σύμβουλο, marketing plan μιάς επιχείρησης.
Δεν θέλουμε άλλο μικρονοικούς διαχειριστές επιχειρήσεων και πολυκατοικιών, που καυγαδίζουν για την επικοινωνιακή στρατηγική, την τοποθέτηση τους προιόντος στα ράφια και την είσπραξη των κοινοχρήστων.
Κάποιοι απαισιόδοξοι σημαντικοί διανοούμενοι, ομολογούν, ότι ίσως βιώνουμε τη δύση του Ελληνισμού. Αν κρίνουμε μάλιστα, από την συστηματοποιημένη πλέον υποβάθμιση της Ελληνικής παιδείας, την μουσειακή αντιμετώπιση του πολιτισμού, την οικονομικά αξιοποιήσιμη αντιμετώπιση του ελληνικού τοπίου, που βιώνουμε σήμερα, ίσως και να πειστούμε.
Ανύπαρκτη κυβέρνηση, ανύπαρκτη αντιπολίτευση, ανύπαρκτη πολιτική
Πόσοι βουλευτές από τα καμάρια μας, έχουν αποφασίσει να συγκρουστούν με τα συμφέροντα;
Πόσοι; Αριθμητικώς παρακαλώ.
Πόσοι δημοσιογράφοι, τιμούν το λειτούργημά τους και κάνουν ενοχλητικές ερωτήσεις σε κυβερνητικά στελέχη;
Απαντήστε αριθμητικώς... και ονομαστικώς...
Υπάρχουν ορισμένοι που γράφουν άρθρα σε έντυπα και blogs. Πόσοι κάνουν τις ίδιες ερωτήσεις, δια ζώσης;
Έχει κανείς την εντύπωση, χωρίς καθόλου να τον δικαιολογώ, ότι ο Σαμαράς, μπορεί μόνος να τσακίσει το πιο διεφθαρμένο σύστημα πληροφορίας, από καταβολής Δημοκρατίας;
Τομεάρχες η ΝΔ, έχει;
Κανονικά ο τομεάρχης ασφάλιστικών, θα έπρεπε να έχει βάλει κάτω τον Λοβέρδο και να τον χτυπάει σαν χταπόδι. Ο τομεάρχης υγείας την Ξενογιαννακοπούλου, θα έπρεπε να την έχει κάνει να αλλάξει χώρα. Ο τομεάρχης… ο τομεάρχης… Αλλά, επικρατεί το απόλυτο τίποτε! Όλοι παρακολουθούν το δράμα, γνωρίζοντας πως έχουν πληρώσει εισιτήριο εισόδου αλλά στο τέλος θα πληρώσουν και ολόκληρη την "τηλεοπτική" παραγωγή...
Η ΝΔ; ποια είναι η ΝΔ, σήμερα; Πιο πολύ ακούγονται και αναπαράγονται τα άρθρα που γράφονται σε ιστολόγια.
Βρισκόμαστε, αν όχι σε προεκλογική περίοδο, τουλάχιστον σε κρίσιμη οικονομική κατάσταση, σωστά; Οι συνεντεύξεις τύπου, είναι πολύ δύσκολες να γίνουν; Οι παρεμβάσεις στα blog;
Αβρή αντιπολίτευση; Ο Σαμαράς, 5- 6 συνεργάτες, το ΠΑΜΕ και μερικές συνιστώσες του Σύριζα… Αυτή είναι η αντιπολίτευση σήμερα στην λαίλαπα… Δυστυχώς...
Αν κάνω λάθος, διορθώστε με.

Αναγνώστης

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση