Ποιός αυτοσεβασμός;

• Ανοιχτή επιστολή προς τον Υπουργό της Δικαιοσύνης

Κύριε Υπουργέ
Πριν από δύο μήνες περίπου σας ακούσαμε να λέτε σχετικά με απόφαση κάποιων δικαστικών λειτουργών:
«Κανέναν δεν μπορώ να υποχρεώσω σε αυτοσεβασμό!…
Αλλά προκύπτει το εύλογο και ευνόητο ερώτημα:
Οι πολιτικοί έχουν αυτοσεβασμό; Και, πιο πέρα, σεβασμό προς τη δικαιοσύνη; Ή μήπως είναι οι πρώτοι διδάξαντες τον αμοραλισμό!
Πριν από δύο περίπου χρόνια πρωθυπουργός και υπουργοί συνελήφθησαν να «αγνοούν» ότι το νόμιμο δεν είναι και ηθικό.
Η πραγματικότητα όμως φωνάζει ότι η «άγνοια» αυτή δεν ήταν περιστασιακή. Αλλά θεμελιώδες δόγμα για την πλειοψηφία των πολιτικών.
Δεδομένου ότι η νομιμότητά τους-στη συντριπτική της πλειονότητα-βρίσκεται σε διάσταση και σύγκρουση, όχι μόνο με την ηθική και τη δικαιοσύνη, αλλά και με τη στοιχειώδη λογική.
Οι βουλευτικές πλειοψηφίες, που ψήφισαν, για παράδειγμα, τους νόμους περί βουλευτικής ασυλίας και…ανευθυνότητας των υπουργών μπορούν να έχουν την παραμικρή, έστω, σχέση με τη δικαιοσύνη;
Δεν ήταν οι νόμοι αυτοί εγκλήματα εκ προμελέτης; Δεν ήταν σαν να έλεγαν εις εαυτούς και αλλήλους οι νομοθέτες: Κλέψτε, αρπάξτε, ληστέψτε! Μην αφήσετε πέτρα πάνω στην πέτρα! Γιατί, για ο, τι κι αν κάνετε, προνοήσαμε να αμνηστευτείτε!…
Και δεν καταργείται, με τα απροκαλύπτως προκλητικά αυτά νομικά τερατουργήματα, πέρα απ’ τη δικαιοσύνη, και η στοιχειώδης λογική;
Όπως, για παράδειγμα, στην περίπτωση των παραγραφών.
Και ερωτάται:
Μήπως τα πάσης φύσεως κλοπιμαία, μετά παρέλευση κάποιου-παμπονήρως θεσπισθέντος χρονικού διαστήματος- παύουν να είναι κλοπιμαία; Και, κατά κάποιο τρόπο, μπορούν να θεωρούνται, του λοιπού, ιερά και απαραβίαστα!…
Και, ως εκ τούτου οι κλέφτες, μαζί με τα προϊόντα της λείας τους, μπορούν συνακόλουθα να απενοχοποιούνται; Και να παίρνουν διαβατήριο για να γράψουν καινούργιες σελίδες δόξας!…
Και αντ’ αυτών να τιμωρούνται οι μικροσυνταξιούχοι και οι φτωχοϋπάλληλοι, των οποίων πετσοκόβεται ο μισθός και η σύνταξη! Προκειμένου να γεμίζουν τα οικονομικά βάραθρα, που δημιουργούν στο δημόσιο κορβανά οι ληστείες και οι απάτες των γαλαζοαίματων χρυσοκανθάρων!
Και το κωμικοτραγικό είναι πως, παρόλα αυτά, γίνεται, φορτικά, λόγος και περί ευνομίας…
Που σημαίνει δυοίν θάτερον: Ή ότι αγνοούν παντελώς το νόημά της ευνομίας ή ότι προσθέτουν μία ακόμη διαστρέβλωση και απάτη. Για να παραπλανούν τα αφελή κοπάδια των ψηφοφόρων τους…
Για να μεθοδεύεται, έτσι, de facto και de jure, ο εθισμός της κοινωνίας σε αυτό, που ο Νίτσε ονόμαζε μεταξίωση των αξιών. Στη μετάλλαξη, δηλαδή του περί δικαίου και κοινής λογικής αισθήματος.
Ενώ, αν υπήρχε και ίχνος, έστω, δικαιοσύνης και φιλότιμου θα ’πρεπε, όλοι αυτοί, που καθ’ οιονδήποτε τρόπο ζημιώνουν το κοινωνικό σύνολο να υποχρεούνται στην επιστροφή των υπεξαιρεθέντων, μέχρι τρίτης και τετάρτης γενεάς. Και, μάλιστα, μέχρι το τελευταίο ευρώ.
Και, όχι-πέρα από κάθε λογική και συνείδηση-να λαφυραγωγείται και να αφαιμάσσεται, για χάρη τους, και για γενεές γενεών, ο φτωχός λαός.
Ενώ οι ίδιοι να υποχρεώνονται να ζούνε με την κατώτερη των συντάξεων (όπως η αγροτική), που θεσμοθετούν για το λαό. Για να αποκτούν εμπειρία, όχι μόνο αυτοί, αλλά και όλοι οι επίδοξοι μιμητές τους, για το ποιόν της απάνθρωπης νομιμότητάς τους…
Και να κατανοούν τι σημαίνει αυτοσεβασμός και αλληλοσεβασμός και δικαιοσύνη…
Δυστυχώς όμως, αντ’ αυτού, εν ονόματι των νομοθετικών τους τερατουργημάτων, συνεχίζουν, όχι να παίρνουν, αλλά να δίνουν μαθήματα.
Και μάλιστα, κατά κανόνα, αμοραλισμού και του παραλογισμού...

Με τιμή
Παπα-Ηλίας Υφαντής

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση