Οι πωρωμένοι

• Το συναίσθημα ενοχής εμφανίζεται όπου έχουμε να κάνουμε με μιαν ηθική προσωπικότητα, με μιαν ανεπτυγμένη ηθική συνείδηση. Μιαν ηθική προσωπικότητα αισθάνεται την ανάγκη τακτοποιηθεί.
• Ο Πωρωμένος δεν αισθάνεται ενοχή

Το καθεστώς της συνασπισμένης παρασιτικής σαπίλας είναι πωρωμένο μέχρι το μεδούλι. Η πιο αυθάδης παρασιτική εκβλάστηση είναι το «εκσυγχρονιστικό» κράτος και παρακράτος.
Οι «εκσυγχρονιστές» είναι πωρωμένοι της εξουσιαστικής δουλείας. Δούλοι της εξουσίας των πολυεθνικών του χρήματος, κλείνουν πεισματικά τα μάτια και τα αυτιά. Δεν αναδύεται καμιά τύψη, κανένα συναίσθημα ενοχής για τη βία και την απανθρωπιά της εξουσίας τους.
Αυτή η «νέα δεξιά» και τα έμμισθα φερέφωνά τους έχουν τέτοια πώρωση που αδίσταχτα εμφανίζουν τη δική του «ωραία ζωή» τη θεμελιωμένη πάνω στην κτηνωδία και στην «παρασιτική πώρωση», σαν «αλήθεια» και «ηθική αξία».
Η πραγματικότητα για όλους αυτούς περιορίζεται στα στενά όρια της πνευματικής και ηθικής αθλιότητας του κόσμου που υπηρετούν. Και δεν αντιλαμβάνονται αυτή την αθλιότητα γιατί οι ίδιοι είναι αντίγραφα, συχνά κακέκτυπα, αυτής της αθλιότητας.
Η διαγωγή τους, οι «ιδεολογίες» τους, οι «λογικοποιήσεις» που επινοούν, τα ψεύδη τους, η αποστροφή τους προς τη λογική και οι αγχώδεις πνευματικές τους διαστροφές είναι τα χαρακτηριστικά συμπτώματα της εξουσιαστικής τους δουλείας και πώρωσης.
Οι τυχάρπαστες ποικιλίες (Πάγκαλοι, Μαντέληδες, Τσουκάτοι, Πανταγιάδες και δε συμμαζεύεται) απλώς αποτελούν τις πλέουν μοχθηρές γκριμάτσες της «εκσυγχρονιστικής» πώρωσης…
Ολόκληρο το «εκσυγχρονιστικό» σώμα, διάχυτο σε όλα τα κόμματα, αποτελεί την ακραία και μοχθηρή έκφραση της ανάλγητης και αυθάδους καθεστωτικής «λογικής» και «ηθικής».
Απλώς το «σύστημα» χρησιμοποιεί κάποιες τυχάρπαστες ή και γραφικές γκριμάτσες της πώρωσης για να επικαλύψει και αποκρύψει το ΓΕΝΙΚΟ καθεστώς της νεοταξικής, καθεστωτικής κτηνωδίας.
Φυσικά και για να προωθήσει τα ποικίλα παιχνίδια της απάτης: Αναπαλαίωση της σήψης, «ανασύσταση» του πολιτικού χάρτη, σφυρηλάτηση πιο ανθεκτικών χαλύβδινων στεφανιών γύρω από το σώμα της κοινωνίας κ.λπ…
Το «εκσυγχρονιστικό», βεβαίως, κράτος και παρακράτος (η παράνοια της πώρωσης) έχει κατασκευάσει με τους θηριώδεις μηχανισμούς προπαγάνδας (ΜΜΕ) πλήθος τεχνασμάτων απάτης, τα οποία αποσυνδέουν τις «μοχθηρές γκριμάτσες» από το σώμα τους, από την πολιτική και τα κόμματά τους.
Αυτά τα τεχνάσματα αποκόβουν το κύκλωμα της σήψης και της διαφθοράς από τον οργανισμό, από τις πολιτικές και τα κόμματα και τα περιορίζουν ΑΥΣΤΗΡΑ στη σφαίρα του «ιδιωτικού», στο «ιδιωτικό» των ακραίων συμπτωμάτων κάποιων μοχθηρών τυχάρπαστων: Φετιχοποίηση προσώπων…
Σημείωση: Εντελώς αντίστροφο τέχνασμα χρησιμοποιείται για τα λαϊκά κινήματα και τους αγωνιστές. Εδώ δεν υπάρχει «ατομική ευθύνη», αλλά «συλλογική», εδώ το «πρόσωπο» κρίνεται από την πολιτική του, εδώ ποινικοποιείται η πολιτική. Ακόμα χειρότερα: Ποινικοποιούνται και οι συγγενικές, φιλικές και ερωτικές σχέσεις του προσώπου…
Τέτοια θηριώδη υποκρισία και απάτη!!!
Για τους Μαντέληδες, τους Τσουκάτους και όλους αυτούς τους τυχάρπαστους «νονούς» που θα θυσιάσουν στο βωμό των βρώμικων πολιτικών παιχνιδιών, τα πάντα αποσυναρμολογούνται και περιορίζονται στο «τεμάχιο»: «Ιδιωτικό».
Σύσσωμα τα παπαγαλάκια της πωρωμένης συνασπισμένης σαπίλας αρχίζουν να ουρλιάζουν τούτο: «Να προχωρήσει παντού η κάθαρση αλλά ο έλεγχος πρέπει να περιοριστεί, αυστηρά και μόνο, στο επίπεδο της «ατομικής» τους ευθύνης»!
Τα «αρπακτικά», δηλαδή, πρέπει να αντιμετωπιστούν ως «μεμονωμένες περιπτώσεις», ως «πρόσωπα»(!), που ναι μεν αποδείχτηκαν λαμόγια, αλλά αυτό δεν αφορά, δεν εμπεριέχει ψόγο και «δεν αγγίζει» τα κόμματά τους!
Με άλλα λόγια, ο Τσουκάτος και ο Μαντέλης -για να μείνουμε στις επίσημες ομολογίες- δεν πρέπει να καταγραφούν ως κομματικά, ως κυβερνητικά, ως κρατικά στελέχη και αξιωματούχοι.
Αλλά ως... «ιδιώτες» που παραστράτησαν!
Αυτοί οι απίθανοι σαλτιμπάγκοι της γλίτσας μας λένε:
Ότι η Ζήμενς λάδωσε τα πρόσωπα γιατί ασκούσαν «προσωπική» γοητεία και τα ερωτεύθηκε!!!
Δεν τα λάδωσε επειδή είχαν μια συγκεκριμένη πολιτική, επειδή ασκούσαν πολιτική, δεν τα λάδωσε γιατί ήταν κορυφαία κυβερνητικά στελέχη που θα υπέγραφαν τα ξεπουλήματα, αλλά διότι ήταν «ιδιώτες»… γοητευτικοί…
Με πιο απλά λόγια: Ο Χριστοφοράκος πήγε και παρέδωσε το 1 εκατομμύριο στον Τσουκάτο, όχι γιατί ο Τσουκάτος ήταν το «δεξί χέρι» του τότε πρωθυπουργού και ο κομματικός «δερβέναγας» μιας κυβέρνησης που υπέγραφε τις «δουλειές» με τη «Ζήμενς»
Η «Ζήμενς» έδινε «πεντακοσάρικα» στον Μαντέλη, ΟΧΙ γιατί ο εν λόγω κύριος ήταν όχι μόνο υπουργός Μεταφορών, αλλά και γραμματέας του Υπουργικού Συμβουλίου, δηλαδή το «Νο2» της κυβερνητικής πυραμίδας του «εκσυγχρονισμού».
Η «Ζήμενς» έσπρωχνε τα «μαύρα», ΟΧΙ προσβλέποντας σε οτιδήποτε θα απέρρεε από τις κομματικές, κυβερνητικές και κρατικές ιδιότητες του Τσουκάτου και του Μαντέλη(!!!).
Δηλαδή ΟΥΔΕΜΙΑ ευθύνη έχει η πολιτική, η κυβέρνηση, το κόμμα, οι θέσεις των πρωταγωνιστών.
Ευθύνονται τα «γοητευτικά» ιδιωτικά χαρίσματα του Τσουκάτου και του Μαντέλη, η προσωπική ατέλεια και η ατομική «αρπαχτικότητα» του Τσουκάτου, του Μαντέλη και όλων του «εκσυγχρονιστικού» ΣΥΝΔΙΚΑΤΟΥ που «λαδωνόταν» από τους νονούς του χρήματος…
Έτσι η πολιτική του ΠΑΣΟΚ, οι αποφάσεις της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ καθώς και οποιουδήποτε κατεστημένου κόμματος μένουν στο απυρόβλητο. Καρατομούνται κάποια πρόσωπα, με «σκοτεινά» ιδιωτικά κίνητρα και όλα μέλι γάλα…
ΤΟΣΟ πωρωμένο είναι αυτό το «Ιερατείο» της συνασπισμένης σαπίλας, αλλά και ανοησίας.
Ένα «Ιερατείο» που όχι απλώς αναπτύσσει τερατωδώς τη διαφθορά με τις πολυεδρικές διαπλοκές του με τους μαφιόζους του χρήματος και τα αρπαχτικά του κεφαλαίου, αλλά είναι και το ίδιο αρπαχτικό: Η βδέλλα που «ρουφάει» όγκους μιζών…
ΟΛΟΙ, ανεξαιρέτως όλοι, όσοι κατείχαν υψηλά κυβερνητικά αξιώματα, όχι μόνο γνώριζαν (αυτή ήταν η πολιτική τους), αλλά και συμμετείχαν ενεργά στο Συμπόσιο της Πανούκλας του χρηματισμού και των μιζών. Χόρευαν και γλεντοκοπούσαν πάνω στο βούρκο της πολιτικής τους. Και τρέχανε να ρουφήξουν άπληστα τη χρυσή βροχή, την τόσο ευλογημένη, που έπεφτε από τα έργα τους, την πολιτική τους και τις αποφάσεις τους…
Ο Αρχιερέας αυτής της κραιπάλης της ολοκληρωτικής διαπλοκής και διαφθοράς ήταν ο αχυράνθρωπος των πολυεθνικών και των «νονών» τους εγκλήματος: Ο Κώστας Σημίτης.
Αυτός προσέδωσε «κύρος» στην παρασιτική πώρωση της «εκσυγχρονιστικής» αχρειότητας και «αλητείας».
ΣΗΜΕΡΑ, μας λέει ότι «θλίβεται και εξοργίζεται»: Η πώρωση σε παράκρουση!!!
Και η απάτη σε παράκρουση: Η απόπειρα να ξεπλυθούν με τα δεκανίκια του Τσουκάτου και του Μαντέλη…
Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση