Οι αλήτες και οι... αλήτες

• "Οι γνωστοί - άγνωστοι αλήτες έκαψαν 3 συμπολίτες μας" κλπ κλπ. Από την 1η μέρα της διαδικτυακής ασημαντότητάς μου έχουν καταδικαστεί οι κάθε μορφής ενέργειες που οδηγούν στην ανέχεια, στην εξαθλίωση. Πόσο μάλλον στον θάνατο. Παρεμπιπτόντως, κατά καιρούς πολλοί επιτέθηκαν φανερά ή υπογείως αλλά δεν πειράζει. Σημασία έχει ότι ο σκοπός του γράφοντος δεν είναι να περάσει γραμμή. Ούτε να εισπράξει διαφημιστικά έσοδα. Mε χιλιάδες επισκέπτες σε κάθε ανάρτηση δεν θα ήταν δύσκολο. Ούτε κόμμα πουλάμε ούτε μούρη. Δύσκολο να το πιστέψουν όσοι έμαθαν να δίνουν πέντε και να ζητάνε είκοσι.

Ξέρετε ότι από την αρχή, επίσης, έχει γίνει τεράστια προσπάθεια τεκμηρίωσης των γραφομένων η οποία έχει καταλήξει σε μονομανία, σχεδόν. Θα ήταν βλακώδες λοιπόν, τώρα, να υιοθετηθούν κρίσεις περί προβοκάτσιας, στημένων επεισοδίων, κλπ. που οδηγούν ακόμα και στην απώλεια ζωής.
Θα γίνει όμως κάτι άλλο. Θα γίνει - ως συνήθως - μια απόπειρα να πλησιάσουμε όσο το δυνατόν εγγύτερα στα αίτια, στην πραγματικότητα.
Κσι τα αίτια είναι πολύ μεγάλα για να ισχυρίζεται κάποιος ότι "αυτοί οι τύποι είναι αλήτες" ή προβοκάτορες ή ότι είναι οι ίδιοι που εδώ και 30 χρόνια κάθε 17η Νοεμβρίου σπάγανε και καίγανε πέριξ του Πολυτεχνείου. Καμία σχέση. Έπειτα, αυτοί "οι τύποι" είναι η εικόνα. Το δάσος όμως, είναι μια ολόκληρη κοινωνία. Ή, όπως εξαρχής υποστηρίξαμε, η υδρόγειος.
Φαίνεται όμως, πως οι θάνατοι ΩΣ ΓΕΓΟΝΟΣ (όχι ως πράξη) την προκειμένη στιγμή, εξυπηρετούν πολλά και πολλούς.
(Και) Στην χώρα αυτή ιστορία γράφουν τα συμφέροντα.
Αυτή τη στιγμή εξάλλου, στο ελληνικό διαδίκτυο υπάρχουν φωνές αξιόλογες. που έμαθαν και προσπαθούν να μιλάνε με στοιχεία Από αγκάθι βγαίνει ρόδο. Συν τω χρόνω ας ελπίσουμε να παραχθεί και η πολιτική βούληση για ουσιαστικές αλλαγές. Πολιτική από τους πολίτες, εννοώ, όχι τους πολιτικούς. Μπαίνουμε σε μια εποχή που τα στεγανά προηγούμενων δεκαετιών καταρρέουν. Διεθνώς, αυτό που εισπράττει κάποιος, είναι οργή και δυσπιστία για το καθιερωμένο. Αυτό που κάποιοι λένε και 'σύστημα'. Ανάγκα και θεοί πείθονται.
Μια πρώτη μεγάλη νίκη είναι το γεγονός ότι οι ανησυχίες, οι βάσιμες ανησυχίες, δεν ήταν τελικά ανεδαφικές, τόσα χρόνια. Κατακτάμε το αυτονόητο και αυτό είναι ΒΗΜΑ πολιτισμού. Πάνω απ'όλα όμως, αναλαμβάνουμε τη μέγιστη υποχρέωση να στοιχειοθετούμε αυτό που λέμε. Και να δικαιολογούμε τις πράξεις μας.
Στο πλαίσιο αυτό, αν η αντίδραση μας είναι ο θάνατος κάποιου άλλου, ή η διακινδύνευση της ζωής του, η πράξη μας είναι αδικαιολόγητη. Ακόμα κι αν παλεύουμε για την ελευθερία μας, η ΖΩΗ είναι ΤΟ υπέρτατο αγαθό.
Παρ' όλα αυτά, δεν μπορώ να μην ενδώσω στον πειρασμό να ρωτήσω το εξής:
Γιατί ΟΥΔΕΙΣ δεν θεωρεί ως ηθικούς αυτουργούς του μοιραίου γεγονότος της περασμένης εβδομάδας, αυτούς οι οποίοι, ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ότι θα επρόκειτο για την πιο μαζική διαδήλωση των τελευταίων ετών, ότι από τον Δεκέμβριο 2008, το "αντάρτικο δρόμου/πόλης" έχει λάβει μεγάλες διαστάσεις και ότι, σε τελική ανάλυση θίγονται τα δικαιώματα όλων των εργαζομένων από τα οδυνηρά μέτρα που ελήφθησαν, άρα και αυτά των τραπεζικών υπαλλήλων, εντούτοις αδιαφόρησε και "επέτρεψε" την λειτουργία των τραπεζών την συγκεκριμένη ημέρα ΚΑΙ ώρα; Και όταν εκεί κατέφτασε εκ των υστέρων, ο πολύς κ. Ανδρέας, των μηνύσεων και των μεγαλοστομιών, εν γένει, γιουχαΐστηκε αγρίως, εξ όσων γνωρίζω από μη φέροντας την αμαρτωλή κουκούλα.
Τα συμβαίνοντα έχουν πολλά πρόσωπα: είναι προϊόντα μιας βαθιάς κοινωνικής αναταραχής. Έχουν την βάση τους σε αυτό που λέμε sentiment. Πρόκειται επίσης για ένα σαράκι που κατατρώγει τις σάρκες της κοινωνίας αυτής και άλλων πολλών, για χρόνια. Δεν συνέβη το 2007. Και είναι οικονομοκεντρικό. Ξεκάθαρα.
Δεν είναι συνεπώς ανεδαφικό το γεγονός (αντιθέτως μάλιστα) ότι το οικονομικό παρόν μας, πυρήνας της κοινωνικής οργής, είναι αποτέλεσμα της καταστροφικής πολιτικής και ανευθυνότητας κυρίως ενός ανθρώπου, ενός μεγάλου λαοπλάνου, δημαγωγού, που το αεροπλάνο έφερε στην Ελλάδα, ως κάποιον από τους μεγαλύτερους οικονομολόγους διεθνώς.
Ένας χαρισματικός άνθρωπος ο οποίος ευτέλισε λυπηρά, στον μέγιστο βαθμό την έννοια πολιτική, αξιοκρατία, αξιοπιστία, ανέδειξε την διαφθορά και την διγλωσσία και αδιαφόρησε εν τοις πράγμασιν για τους θεσμούς, πλασάροντας τον εαυτό του ως τον μέγιστο αναμορφωτή. Και άλλα πολλά. Λατρεύτηκε όμως γιατί χάιδεψε μαεστρικά τα αυτιά, τις τσέπες και τα πάθη μας. Και η ιστορία τα φέρνει, η πολιτική του η οποία τάχα θα έφερνε την αλλαγή και την αναδιανομή του πλούτου υπέρ των κοινωνικά αδυνάτων, "ο λαός στην εξουσία", να προκαλεί τώρα την μεγαλύτερη κοινωνική αναταραχή της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας εις βάρος αυτών που δήθεν προστάτευσε.
Θα μπορούσε ο Ανδρέας Παπανδρέου να "αγνοεί" τις συνέπειες της καταστροφικής πολιτικής του στην οικονομία; Τις ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ και ΕΘΝΙΚΕΣ συνέπειες, εννοώ.
Έχοντας λάβει διπλώματα από το Πανεπιστήμιο Αθηνών (Νομική Σχολή) το 1940, από το Χάρβαρντ (Μ.Α. Μάστερ Οικονομικών) το 1942 και Ph.D. Οικονομικών το 1943, ειδίκευση στην Οικονομική Θεωρία και Μέθοδο, στη Βιομηχανική Οργάνωση, στη Θεωρία και Μέθοδο της Οικονομικής Πολιτικής και Προγραμματισμού, στα Συγκριτικά Οικονομικά Συστήματα, στην Οικονομική Ανάπτυξη και επίσης Honoris Causa, διπλώματα από το Πανεπιστήμιο Γιορκ(Καναδάς), το φημισμένο Πανεπιστήμιο Χούμπολντ του Βερολίνου, το Πανεπιστήμιο της Κρακοβίας (Πολωνία), το Πανεπιστήμιο της Μόσχας, το Πανεπιστήμιο της Μπολόνια (Ιταλία)...
Έχοντας υπάρξει μέλος της Αμερικανικής και Αγγλικής Εταιρείας Οικονομικών Επιστημών, μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Οικονομικών Επιστημών και μέλος της Οικονομετρικής Εταιρείας...
Έχοντας υπηρετήσει ως ακαδημαϊκός στις εξής θέσεις κατά χρονική σειρά:
Υφηγητής, Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ,
Τεχνικός Σύμβουλος της Ελληνικής Αντιπροσωπείας στο Bretton Woods όπου ιδρύθηκε η Διεθνής Τράπεζα (World Bank) και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (IMF),
Τεχνικός Σύμβουλος της Ελληνικής Αντιπροσωπείας στην ίδρυση των Ηνωμένων Εθνών,
Ομότιμος Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα,
Ομότιμος Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Νορθγουέστερν,
Τακτικός Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα,
Faculty Research Fellow Αμερικανικού Συμβουλίου Κοινωνικών Ερευνών,
Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια,
Κοσμήτορας της Οικονομικής Σχολής του Berkeley California,
Σύμβουλος στο Αμερικανικό Υπουργείο Δικαιοσύνης, Δ/νση Antitrust (Department of Justice, Antitrust Division),
Guggenheim και Fulbright Fellow,
Καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης,
Καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Γιορκ του Καναδά
και εν τέλει (1970-71) Καθηγητής στο Πανεπιστήμιου του Michigan, Ann Arbor (Visiting Professor).
...η απάντηση είναι, ότι και φυσικά αυτός ο άνθρωπος ήξερε, όσο λίγοι τι έκανε. Και υπηρέτησε το Αμερικάνικο σύστημα τα μάλα. Ήταν αυθεντία. Αυθεντία σημαίνει ότι θα μπορούσε σήμερα να πάρει την χώρα στη τωρινή της κατάσταση και να την οδηγήσει στην λαμπρή την οποία βρισκόταν όταν την ανέλαβε, όχι το αντίθετο... Διότι λαμπρή ήταν τότε η θέση της Ελλάδας σε σχέση με τώρα.
Και θα σας το αποδείξω με στοιχεία.
Η λοκομοτίβα σήμερα Γερμανία, της κυρίας Μέρκελ και των λοιπών γραβατωμένων νεο-συντηρητικών, η οποία τάχα είναι η ηγέτης αυτού του συνοθυλεύματος που καλείται Ευρωπαϊκή (Τραπεζική) Ένωση παρουσιάζει τα εξής δημοσιονομικά στοιχεία:
ΧΡΕΟΣ προς ΑΕΠ 77%
ΑΝΕΡΓΙΑ 7,8%
ΑΝΑΠΤΥΞΗ 0,3%
ΕΛΛΕΙΜΜΑ -0,35% συνεχώς αρνητικό δε (άρα αυξανόμενο ΧΡΕΟΣ) χρόνια πολλά, τώρα
Ποια η θέση της Ελλάδας τότε (1980);
ΧΡΕΟΣ προς ΑΕΠ 24,3%
ΑΝΕΡΓΙΑ 4%
ΑΝΑΠΤΥΞΗ -0,3% (λόγω της πετρελαϊκής κρίσης) - πηγή
ΕΛΛΕΙΜΜΑ -1,2%
Από την αντιπαραβολή των στοιχείων η Ελλάδα είχε το 1980 το 1/3 του χρέους προς ΑΕΠ που έχει η ΗΓΕΤΗΣ Γερμανία σήμερα, το 1/2 της ανεργίας που έχει η ΗΓΕΤΗΣ Γερμανία σήμερα, και ελάχιστη διαφοροποίηση ως προς το Έλλειμμα και την Ανάπτυξη. Συγκριτικά η Ελλάδα ήταν σε πολλαπλάσια καλύτερη θέση ΤΟΤΕ από την ΗΓΕΤΙΔΑ Γερμανία ΣΗΜΕΡΑ.
Αν μάλιστα δείτε τον πίνακα (πηγή ΔΝΤ) με τα κρατικά χρέη (τα οποία είναι η πηγή του προβλήματος) των πιο ανεπτυγμένων οικονομιών παγκόσμια ΣΗΜΕΡΑ, του λεγόμενου G7, θα δείτε ότι η Ελλάδα τότε ήταν σε καλύτερη θέση από όλους τους ηγέτες του κόσμου σήμερα. Θα δείτε επίσης ότι οι ανεπτυγμένη Ιταλία είναι στην ίδια θέση με την Ελλάδα και η Ιαπωνία σε τρισχειρότερη. Ελπίζω να γίνεται αντιληπτό το πόσο ΤΕΧΝΗΤΗ είναι η κρίση της Ελλάδας. Τι άλλο να πεις;
Άρα η θέση της Ελλάδα τότε, άμα τη αναλήψει από τον οραματιστή κ. οικονομολόγο ήταν η μέρα με τη νύχτα (που μας παρέδωσε). Ήταν δε άκρως ανταγωνιστική και το μόνο που έλειπε από την οικονομία τότε ήταν οι λεγόμενες διαρθρωτικές αλλαγές. Ο τεράστιος, παράλογος και αχρείαστος δανεισμός είναι ως φαινόμενο τόσο ύποπτος και τόσο κραυγαλέα αντεθνικός και δυσώδης που καμία δικαιολογία δεν μπορεί να τον δικαιώσει.
Δεν χρειάζεται ούτε γνώσεις οικονομικές να έχεις, ούτε βαθυστόχαστος οραματιστής να είσαι, για να δεις με κοινό νου, το έγκλημα και την πραγματικότητα.
Προς τούτο,από την αντίσταση στα χρόνια του ΠΑΚ, την αντιπολίτευση στα Μεταδικτατορικά χρόνια και ως Κυβέρνηση στην δεκαετία του '80, θέλω, ανεξάρτητα από την πολιτική τοποθέτηση σας, να παρακολουθήσετε τα στοιχεία.
Διότι, 30 χρόνια τώρα, ο Ανδρέας Παπανδρέου προστατεύθηκε και εξυμνήθηκε διότι "έφερε το κοινωνικό κράτος στην Ελλάδα και τεράστιες θεσμικές αλλαγές, ενώ βοήθησε τον απλό άνθρωπο". Τα σφάλματα του 'ξεχάστηκαν' ακόμη και από τους ίδιους του τους αντιπάλους. Και κάποια στιγμή, οι "ελπίδες του έθνους" αλληλοκοιτάζονται με δέος...


Με την ψυχραιμία των δεκαετιών που παρήλθαν, ας δούμε τι ακόμα συνέβη. Αντλώ τα στοιχεία από το βιβλίο του Νικ. Καραβίτη "Δημόσιο Χρέος και Έλλειμμα". Ο Καραβίτης είναι ακαδημαϊκός, καθηγητής της Παντείου και το βιβλίο του κυκλοφόρησε το 2008.
Κοιτάμε αρχικά την ιστορία των Δημόσιων Δαπανών στην Ελλάδα. Με ψυχρά στοιχεία και νούμερα, μακριά από μικροπολιτικές και άλλες σκοπιμότητες. Το 1960 η Ελλάδα έδιδε μηδέν (0) σε τόκους, ως ποσοστό των δαπανών της.
Το ποσοστό των δαπανών που αποδίδαμε σε τόκους ανήλθε σε 2,6% κατά την πτώση της Χούντας.
Και σε 5,7% άμα τη αναλήψει της εξουσίας από τον "Ανδρέα".
Τα τελευταία 50 χρόνια, το υψηλότερο ποσοστό των δημοσίων δαπανών που κατέληγε σε εξόφληση των ΤΟΚΩΝ από τα δανεικά μας μόνο, καταγράφεται 10 χρόνια μετά. Με την ολοκλήρωση της διακυβέρνησης από τον κ. οικονομολόγο εξ Αμερικής, οι τόκοι εκρήγνυνται. Στην διετία 1982-3 ο κ. Παπανδρέου υπερδιπλασίασε τις κοινωνικές δαπάνες σε μία νύκτα (τα υψηλότερα ποσοστά όμως, για τις κοινωνικές δαπάνες καταγράφηκαν αργότερα). Ο λαός πίνει νερό στο όνομα του λαοπρόβλητου. Ο συνδυασμός της γοητευτικής ρητορίας και του σκορπίσματος δημόσιου (δανεικού) χρήματος ήταν καταλυτικός. Παρόλαυτά,ας μην παραβλέπουμε, ότι ο κ. οικονομολόγος, είχε την (δημοσιονομική) δυνατότητα να πράξει ό,τι έπραξε. Διότι το χρέος ήταν μόλις στο 40% του ΑΕΠ το 1983 (ήδη, βέβαια, σε 2 χρόνια διακυβέρνησης από 24% του ΑΕΠ είχε ανέλθει σχεδόν στο διπλάσιο).
Μικροπολιτικά και βραχυπρόθεσμα αυτό βοήθησε σημαντικά στην "δημόσια εικόνα" του κ.οραματιστή, καθώς, 40% αύξηση σε μισθούς και συντάξεις είναι μάνα εξ ουρανού για οποιονδήποτε κυβερνήτη, για το "σήμερα" και το "τώρα" του. Το θέμα είναι τι επιπτώσεις έχει σε βάθος χρόνου. Πλέον δεν μας είναι άγνωστες. Τις βιώνουμε με τον χειρότερο τρόπο.
Την ίδια περίοδο επίσης, λόγω της υπερδιόγκωσης του χρέους, το νόμισμα μας υποτιμάται συνολικά κατά 30%. Και συνακόλουθα, η αξία των αγαθών και των καταθέσεων, η αξία των εισαγωγών κλπ.
Αν μιλήσουμε για κρατική ανάπτυξη πάντως, την τελευταία 50ετία σύμφωνα με τον Καραβίτη, το μεγαλύτερο ποσοστό των κρατικών επενδύσεων καταγράφεται στις αρχές του '60 και στα χρόνια της χούντας.
Αυτό και μόνο είναι απαξιωτικό για το πολιτικοικονομικό μας σύστημα.

Οι κοινωνικές δαπάνες, τασικά αυξανόμενες ήδη από την αρχή της Μεταπολίτευσης.

Ακολουθούν 2 ακόμα πίνακες που καταδεικνύουν την κατάντια και στοιχειοθετούν τα προλεχθέντα.
Η Ελλάδα φτάνει από το 0% του 1960 να αναλώνει το 25% και πλέον των δαπανών της το 1994, σε τόκους. Δανειζόταν, δανειζόταν και δανειζόταν. Για να διορίζουν, να τρώνε, να τρώνε, να τρώνε. Ούτε για ανάπτυξη ούτε για επενδύσεις. Για πελατειακούς σκοπούς και μόνο.

Είναι ενδεικτικός ο παρακάτω πίνακας. Δείχνει την ανάπτυξη του εθνικού-επαρχιακού δικτύου κατά την εικοσαετία 1968-1988. Σχεδόν ΜΗΔΕΝΙΚΗ για δεκαετίες.

Ένα παράδειγμα, σχετικά ασφαλές βεβαίως για την ανάπτυξη ειδικά μιας χώρας όπου το αυτοκίνητο υπήρξε ανέκαθεν το εθνικό μέσο μεταφοράς.
Και για μια εποχή που σύμφωνα με τα στοιχεία περί τους 2500 Έλληνες έχαναν κάθε χρόνο την ζωή τους σε τροχαία ατυχήματα σε ένα αναχρονιστικό και επικίνδυνο δίκτυο. Αυτές ο πρακτικές και αυτές οι απώλειες ζωής δεν είναι καταδικαστέες; Αυτό θα το λέγατε "αλητεία" κύριοι;
Πάρακάτω: O δανεισμός της χώρας την ίδια περίοδο εκτοξεύτηκε. Ποτέ άλλοτε η Ελλάδα δεν δανείστηκε τόσο (% του ΑΕΠ).

Περαιτέρω, η πορεία του Δημοσίου χρέους ως ποσοστού του ΑΕΠ από το βιβλίο του Καραβίτη είναι ενδεικτική, απόλυτη και αδιάψευστη.
Λέει ότι κάποιος (όποιος και να ήταν αυτός, ακόμα κι αν δεν ξέραμε ποιος) ήρθε, άλωσε τα δημόσια ταμεία και έκτοτε το Δημόσιο Χρέος παραπαίει και φυσικά μαζί του πλέον και ολόκληρη η χώρα.

Βλέπουν ακόμα και οι τυφλοί λοιπόν, τι έγινε σε αυτά τα 14 χρόνια. Εκτόξευση δανεισμού. Εκτόξευση των τόκων για αποπληρωμή του δανεισμού.
Εκτόξευση του δημοσίου χρέους. Αποστέρηση των χρημάτων για δημόσιες δαπάνες για να αποπληρώνεται ο δανεισμός αυτός.Καθίζηση της δημοσιονομικής εικόνας.
Το χρέος αυξήθηκε ως ποσοστό του ΑΕΠ 4 φορές περίπου σε μια δεκαετία. Επειδή όμως αυξήθηκε και το ΑΕΠ ενδιάμεσα, η ονομαστική αύξηση του χρέους ήταν πολλαπλάσια. Πού πήγαν τα λεφτά; Δεν είναι "αλητεία" να καθιστάς την χώρα σου, τόσο σύντομα και τόσο αδυσώπητα ένα υπερδανεισμένο "τσουλάκι" στο διεθνές πιστωτικό κατεστημένο; Και μάλιστα άνευ λόγου και αιτίας; Αυτό, κύριοι, δεν είναι "αλητεία";

Η Παπανδρεϊκή δημαγωγία ήταν τέτοια την εποχή εκείνη που ενώ από την μία λχ οι προσλήψεις στο δημόσιο υπερδιπλασιάζονταν, οι παροχές και τα ρουσφέτια όπως και τα σκάνδαλα ήταν στην ημερήσια διάταξη (ειδικά στην δεύτερη τετραετία), ο ίδιος ο εμπρηστής δήλωνε πυροσβεστικά «Ή θα αφανίσουμε το δημόσιο χρέος ή το χρέος θα αφανίσει τη χώρα». Συνεπώς έλεγε, το δημόσιο χρέος που ΕΓΩ δημιούργησα θα σας αφανίσει. Κοιτώντας μόνο τον πίνακα με το έλλειμμα, βλέπει κανείς τα τρομερά ελλείμματα των Προϋπολογισμών της δεκαετίας του '80 και απορεί... Δεν ντρεπόμαστε καθόλου;
Αν συνυπολογιστεί σε όλα τούτα, η τεράστια τρύπα του λεγόμενου πακέτου Ντελόρ, της Ευρω-βοήθειας ύψους 1,5 τρις δρχ που κανείς δεν ξέρει που πήγε, το φαγοπότι εξελίσσεται σε πανηγύρι Διονυσιακού χαρακτήρα.
Αυτό το φαγοπότι που έστησε και ανέδειξε 'νέους" οικονομικούς παράγοντες (αυτή ήταν η αναδιανομή του πλούτου, τελικά) και το οποίο ΣΤΕΡΗΣΕ την χώρα από τεράστια έργα υποδομής και αναπτυξιακά, τα οποία ήρθαν 25 χρόνια μετά και όταν η χώρα ήταν ήδη σε δεινή θέση. Και πόσοι έφαγαν και από δαύτα... Αναφέρομαι στην Ολυμπιάδα του 2004.
Ο λύκος φυλούσε λοιπόν τα πρόβατα και κανείς, ούτε λαός, ούτε αντιπολίτευση, ούτε ουδείς άλλος, μπόρεσε να αντισταθεί ή να το αποτρέψει. Από την άποψη αυτή είμαστε όλοι ιστορικά συνυπεύθυνοι. Η πολιτική ιστορία της Ελλάδας, ίδια σε ατέλειωτες κακόγουστες επαναλήψεις:
Κάποιοι παρέπαιαν σε ψευτοδιλήματα και κάποιοι εξήπταν τα πάθη. Σε συνθήκες παραισθήσεων και φανατισμού, λογική δεν υπάρχει και όφελος δεν βγαίνει.
Ο βαθμός της υπαιτιότητας και οι επιπτώσεις των εγκληματικών αυτών πράξεων είναι τέτοιες που νομίζω δεν χρειάζονται ειδικότερο σχολιασμό.
Στο επόμενο διάγραμμα του Καραβίτη βλέπετε ότι στις δημόσιες δαπάνες επικάθισε "ξαφνικά" ΑΚΡΙΒΩΣ από το 1980, ένα τεράστιο καρκίνωμα το οποίο ισοδυναμεί με έναν αργό θάνατο. Αυτό της δαπάνης για αποπληρωμή των τόκων (ΜΟΝΟ των τόκων) από τα δανεικά που σκόρπισε ο κ.οικονομολόγος στους ημετέρους.
Τα χρήματα αυτά είναι 4 φορές περισσότερα από τα χρήματα για επενδύσεις, μέσω του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων. Είναι τόσα όσα πηγαίνουν σε κοινωνικές δαπάνες. Να το πούμε απλά: Θα μπορούσαμε κάθε χρόνο να ξοδεύουμε άλλα τόσα σε σύγχρονα δίκτυα υποδομής, σύγχρονα σχολεία, νοσοκομεία, να έχουμε μια άριστα οργανωμένη διοίκηση, ένα αληθινά υγιές κράτος πρόνοιας και ασφαλιστικό σύστημα, το οποίο φευ, βούλιαξε με υπέρογκα ελλείμματα ακριβώς τότε, όταν η περιουσία των ταμείων έγινε πλιάτσικο, προς όφελος των κλαδικών όταν εθνικοποιήθηκαν (έγιναν κρατικές) επιχειρήσεις οι οποίες αργότερα έγιναν άντρο λεηλασίας για τον κομματικό στρατό κάθε εξουσίας έκτοτε, όταν στο απωγειο του βουλιάγματος των δημόσιων οικονομικών ο κ. οικονομολόγος έκραζε στο μπαλκόνι "Τσοβόλα δώστα όλα" και ο λαός στους δρόμους, παραληρούσε για τον κοινωνικά ευαίσθητο αρχηγό του.
ΠΟΤΕ η Ελλάδα δεν μπόρεσε έκτοτε να σηκώσει κεφάλι όσο αφορά την οικονομική της ανεξαρτησία (και όπως θα αποδειχθεί και την εθνική της, πρωτίστως). Αντιθέτως έφτασε 2 φορές στις πύλες του ΔΝΤ, μια το 1985 και μία το 1992. Ο κ. οικονομολόγος, ο οποίος αγνόησε την Βουλή καθόλο το διάστημα της διακυβέρνησης του (κάθε φορά που έμπαινε μέσα ανοίγανε σαμπάνιες), ο οποίος πεισματικά αντιστάθηκε στην ελευθερία των ηλεκτρονικών μέσων, ο οποίος αρνήθηκε τον όποιο τηλεοπτικό διάλογο και έστησε το πιο κίτρινο κουκλοθέατρο που υπήρξε ποτέ εν Ελλάδι και ονομάστηκε Αυριανισμός ("η εφημερίδα που γκρέμισε τον Καραμανλισμό" σύμφωνα με τον υπότιλο της, τότε, και η οποία εσχάτως στήριξε λυσσαλέα τον Καραμανλή το νεώτερο - βλ. δημοσιογραφικά ανεμολόγια, "νέοι οικονομικοί παράγοντες"), ο οποίος βούλιαξε αυτό που αποκαλείται "ευρύτερος δημόσιος τομέας" καθιστώντας όλες τις ΔΕΚΟ προβληματικές. δηλ. ζημιογόνες, αυτός ο άνθρωπος εξυψώθηκε, διότι έκανε καλό μπαλκόνι (όπως λέμε κρεβάτι), έδωσε ό,τι υπήρχε και δεν υπήρχε για να κρατηθεί στην εξουσία, άλλαξε τελευταία στιγμή τον εκλογικό νόμο όταν έβλεπε ότι δεν υπήρχε καμία δυνατότητα επανεκλογής του το 1989, οδηγώντας την χώρα σε 3ετή ακυβερνησία και χάος, επιμηκύνοντας τον δημοσιονομικό μας μαρασμό, καταλήγοντας σοσιαλιστικά να κόβει βόλτες με το κότερο του Λούβαρη στο Αιγαίο παρέα με την γκόμενα του (δικαίωμα του το τελευταίο)...κλπ κλπ. Στην δεκαετία εκείνη ανδρώθηκαν και καθιερώθηκαν πολλά από τα φυντάνια που σήμερα διαφεντεύουν, τάχα, "τον έλεγχο των πιο κρυφών κυττάρων μας"... Ένας εξ αυτών ο πατριώτης Γ. Καρατζαφέρης, ο οποίος απλά τότε δια της TV Press και του πλούσιου συγγραφικού του έργου, προλείαινε το έδαφος της πολιτικής του εκτόξευσης. Αβάσταχτη ελαφρότητα.
Το "ΠΑΣΟΚ του ΑΝΔΡΕΑ" ήρθε στην εξουσία το 1981...
"Για να εξαλείψει την γραφειοκρατία" ενώ βούλιαξε το κράτος από τις προσλήψεις και δημιούργησε την πιο αργοκίνητη και συνάμα ξεδιάντροπη δημόσια διοίκηση
"Για να σταματήσει την ακρίβεια" όταν υποτίμησε 30% το νόμισμα και όταν ο μέσος πληθωρισμός την δεκαετία του 1970 ήταν 12%, ενώ τη δεκαετία του 1980 ανήλθε στο 20%,
"Για να προστατεύσει τους μικρομεσαίους" Το κατά κεφαλήν πραγματικό εισόδημα εκφρασμένο σε δολάρια ΗΠΑ αυξήθηκε από 13.443$ το 1981 σε 14.148$ το 1989 δηλαδή σωρευτική αύξηση 5,2%. Ουσιαστικά απομειώθηκε περαιτέρω, λόγω των υποτιμήσεων και του υψηλότατου πληθωρισμού. Μία δραχμή το 1980 "άξιζε" 70 λεπτά το 1990, lλόγω της υποτίμησης) και τελικά γύρω στο μισό, λόγω του πληθωρισμού.
Οι Έλληνες έχασαν τα μισά τους χρήματα χωρίς να το καταλάβουν. Επίσης, το κατά κεφαλήν πραγματικό εισόδημα απέκλινε σε σχέση με αυτό των άλλων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσής των 15. Πιο συγκεκριμένα, το κατά κεφαλήν Α.Ε.Π. της Ελλάδας από το 63,8% του κοινοτικού μέσου όρου το 1981, υποχώρησε στο 55,6% το 1989. Η ανεργία από περίποιυ 4% ανήλθε σε 8%.
"Για να ανοίξει τους ορίζοντες της παιδείας". Ουδέν σχόλιον.
"Για να κατοχυρώσει την εθνική μας ανεξαρτησία". Επί τούτου: Η υποτέλεια στην οποία έχει οδηγηθεί από καιρού η χώρα και στην οποία σύρεται πλέον επισήμως ανερυθρίαστα με ανυπολόγιστες συνέπειες είναι προϊόν της πολιτικής αυτής. Η πολιτική που ασκήθηκε τότε και συνεχίστηκε ως επί το πλείστον χάριν της πολιτικής σκοπιμότητας και της ακατάπαυστης διασπάθισης του δημοσίου χρήματος έκτοτε, συνιστά μέγιστη εθνική μειοδοσία. Δείτε και παρακάτω.
Η ιστορία της Ελλάδας όμως, είναι γεμάτη από μειοδότες και σωτήρες. Από ρουφιάνους, λαοπρόβλητους, ουρανοκατέβατους και εθνάρχες. Και πάντα την "έξωθεν χείρα". Πολλοί εξ αυτών 'κοσμούν' τις πλατείες μας, τα οδόσημα μας, ακόμη και τα βιβλία ιστορίας μας.
Το έργο της εξωτερικής "βοήθειας" έχει επαναληφθεί τόσες φορές στην Ελληνική ιστορία, που είναι τραγικό.
Μετά ταύτα, που λένε, ο Πρωθυπουργός μας σήμερα, που σαν τον μπαμπάκα του θα άλλαζε τα πάντα σε 100 ημέρες, έρχεται τώρα και λέει στο "Εθνικό Συμβούλιο του Κινήματος" (δηλ. τις δημόσιες πεαραστάσεις με κοινό που στήνουν για τα ΜΜΕ τα κόμματα):
"Συντρόφισσες και σύντροφοι, (σημ. αυτό παραπέμπει στο Σοσιαλιστικό χαρακτήρα του ανδρός)
Όταν κληθήκαμε, πριν από πέντε μήνες, να αναλάβουμε τη διακυβέρνηση της χώρας, ουδείς από εμάς μπορούσε να φανταστεί τι μας περίμενε. Γνωρίζαμε ότι είχαμε βαθιά προβλήματα, αλλά σήμερα πλέον, αυτή η κατάσταση της χώρας είναι γνωστή σε όλους. Η χώρα μας είναι πρώτη παγκόσμια είδηση και με εμάς ασχολούνται όλα τα διεθνή Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, όλοι οι διεθνείς Οργανισμοί.
Αυτή είναι η κληρονομιά που άφησε πίσω της η προηγούμενη κυβέρνηση. Αυτή είναι η υπηρεσία που προσέφερε στον τόπο και τους πολίτες, αφήνοντας τη χώρα στα πρόθυρα της κατάρρευσης, με ένα έλλειμμα διπλάσιο από αυτό που επίσημα ανακοίνωνε. Αλλά ακόμα χειρότερα, με το μεγαλύτερο έλλειμμα, το έλλειμμα αξιοπιστίας, που είναι το μεγαλύτερο που είχαμε στην πρόσφατη ιστορία μας. Με μεγάλους κινδύνους. Με τον κίνδυνο να μην μπορέσει η χώρα να δανειστεί, ή να δανείζεται με επιτόκια τοκογλυφικά. Με ένα κράτος διαλυμένο από την οικονομική και κομματική λεηλασία.
Και όταν προεκλογικά έλεγα ότι «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε», το εννοούσα απόλυτα. Δεν είχα όμως ποτέ διανοηθεί ότι, η χώρα μας βρισκόταν τόσο εκτεθειμένη, τόσο ευάλωτη, τόσο απροστάτευτη. Δεν είχα ποτέ διανοηθεί ότι, η χώρα που μπήκε στην ΟΝΕ με το σπαθί της, που έβαλε την Κύπρο στην Ε.Ε., παρά τις δυσκολίες και τις αντιρρήσεις, που έγινε ηγέτιδα δύναμη στα Βαλκάνια, και πολιτικά και οικονομικά, που οργάνωσε τους καλύτερους Ολυμπιακούς Αγώνες, θα αντιμετώπιζε τόσο βαθιά καχυποψία, ανυποληψία, ακόμα και χλεύη, εταίρων, ακόμα και φίλων.
Νομίζω ότι κανένας λογικός άνθρωπος δεν θα μπορούσε να διανοηθεί, με πόση ανευθυνότητα, με πόση εγκληματική αμέλεια, με πόση ελαφρότητα οι κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας διαχειρίστηκαν επί 5 χρόνια τη χώρα, το όνομά της, τα κρατικά Ταμεία, τη Δημόσια Διοίκηση.
Γιατί κανείς μας στο ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να αντιληφθεί διαφορετικά την πολιτική και την άσκησή της, την άσκηση της δημόσιας εξουσίας, παρά μόνον ως προσφορά στη χώρα. Αυτή είναι η δική μας αντίληψη: η ανιδιοτελής αφοσίωση στην πατρίδα μας και στους πολίτες".
Αυτός ο μυστακοφόρος καπιτάλ αλά σοσιαλίστα, που "δεν ήξερε", είναι εκεί ψηλά μαζί με την αυλή του, στη θύρα της εξουσίας μια 25αριά χρόνια γεμάτα.
* Υφυπουργός Πολιτισμού (Ιούλιος 1985 - Φεβρουάριος 1987)
* Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (1988 - 1989) [επωμίστηκε την αλλαγή στην παιδεία]
* Υφυπουργός Εξωτερικών (Οκτώβριος 1993 - Ιούλιος 1994)
* Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (Ιούλιος 1994 - Σεπτέμβριος 1996) [συνέχισε την αλλαγή στην παιδεία]
* Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών (Σεπτέμβριος 1996 - Φεβρουάριος 1999)
* Υπουργός Εξωτερικών (Φεβρουάριος 1999 - Φεβρουάριος 2004)
Όπως - και ας μην το ξεχνάμε - ο χαριτωμένος Πρόεδρος της Δημοκρατίας και εκ των πιο αφοσιωμένων Παπανδρεϊκών, ο κ. Κάρολος Παπούλιας. Ο οποίος λέει, ζήτησε τιμωρία των υπευθύνων από τον κ. Παπανδρέου.
Προφανώς θα κάνουν μία τίμια απογραφή. Επίσης μια ενδελεχή έρευνα στα οικονομικά των κομμάτων και των πολιτικών της τελευταίας 30ετίας. Άλλωστε η Siemens εσχάτως, κατέδειξε αυτήν την αποφασιστικότητα των δημόσιων αυτών λειτουργών/υπηρετών της χώρας. Θα παραιτηθούν και θα θέσουν τους εαυτούς τους ενώπιον της Δικαιοσύνης, ίσως. Ενδεχομένως επίσης, θα παραιτηθούν και από την ασυλία την οποία απολαμβάνουν. Και επίσης θα επιμηκύνουν την παραγραφή των αδικημάτων, δια νόμου ίσως. Αλλά, ίσως και να μην χρειάζεται. Διότι η διόγκωση του ελλείμματος και του χρέους, η κατασπατάληση των εθνικών πόρων, η εκχώρηση εθνικής περιουσίας, η απεμπόληση της εθνικής κυριαρχίας, είναι σύνθετο διαρκές έγκλημα. Και στα διαρκή εγκλήματα η παραγραφή διακόπτεται. Και επίσης στα διαρκή εγκλήματα συναυτουργοί θεωρούνται και όσοι έπραξαν αλλά και όσοι παρέλειψαν να πράξουν.
Η ουσία είναι ότι αυτά είναι ουτοπικά.
Αυτό που μπορεί να γίνει τη σήμερον, είναι να έχεις 2-3 βαρβάτες εφημερίδες και 2-3 βαρβάτους σταθμούς διευθυνόμενες από τους ευνοημένους της "αναδιανομής του πλούτου", να πιπιλάνε καραμέλες και γλυφιτζούρια στα χείλη του κόσμου. Σαν και το επόμενο.
Οι λεγόμενοι φτύσε - γλείψε. Μια φωτογραφία αποφασιστικότητας η οποία παραπέμπει και στο ότι τα χέρια των 2 ανδρών είναι και καθαρά. Ο ένας, ο "Γιώργος", είναι ο γνήσιος απόγονος του άλλου, του "Ανδρέα" και άρα σοσιαλιστής εξ αίματος και οραματιστής από κούνια. Μεγαλειώδες δημοσίευμα. Και δεν είναι το μόνο εδώ και καιρό, από αυτούς που χρόνια τώρα έτρωγαν τα λυσακά τους με απείρως πιο ασήμαντα θέματα.
Αυτός ο εν αγνοία διατελών, τόσο προικισμένος από ρίζα πολιτικός, με το συνάφι των αδιάφθορων δίπλα του, που και αυτοί έπεσαν από τα σύννεφα, δήλωνε την πρωτοφανή έκπληξη του για τα δημόσια οικονομικά, εκεί, στους "συντρόφους".
Διότι, στους άλλους, στους αληθινούς συντρόφους, στο συνέδριο του Economist πρόσφατα (η ομιλία βρίσκεται εθνικά υπερήφανη στον ιστοτόπο του πρωθυπουργικού γραφείου) είπε ξεκάθαρα:
"Χρειαζόμαστε παγκόσμια διακυβέρνηση, παγκόσμια οικονομική διακυβέρνηση και την χρειαζόμαστε γρήγορα".
Τι εννοεί ο κ. Παπανδρέου με το "παγκόσμια οικονομική διακυβέρνηση", φράση βγαλμένη απευθείας από τις λαμπρότερες ονειρώξεις των "συνωμοσιολόγων - καταστροφολόγων"; Αυτή είναι η πρώτη φορά που εν ενεργεία πρωθυπουργός κάνει αυτήν την δήλωση, δημόσια. Αυτό είναι πολύ χειρότερο από το πολυθρύλητο "ευχαριστώ" στις ΗΠΑ. Αυτό ισοδυναμεί με "λυπηθείτε μας" μην πω κάτι άλλο, διότι πρέπει να είμαι πολύ προσεκτικός με τις λέξεις. Ποιο ΜΜΕ έβγαλε τον αυτή την σαφέστατη τοποτέθητηση του "Γιώργου" παραέξω;
Περαιτέρω, ο νέος πρωθυπουργός του "Πάμε" και του "Λεφτά υπάρχουν",ο υιός του κ. οικονομολόγου, 6 μήνες από την ανάληψη της εξουσίας, κάνει τον εξής απολογισμό αποφασιστικός και υπερήφανος, στο ίδιο συνέδριο:
"Όσον αφορά τα δημοσιονομικά θέματα, ήδη προχωρήσαμε, για να μειωθεί το έλλειμμα του προϋπολογισμού κατά 4% το 2010, στη λήψη μέτρων, όπως
αύξηση των συντελεστών του ΦΠΑ,
αύξηση των ειδικών φόρων κατανάλωσης,
αύξηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στη βενζίνη,
αύξηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στα τσιγάρα,
βάλαμε ειδικό φόρο κατανάλωσης στο ρεύμα,
αυξήσαμε τον ειδικό φόρο στα προϊόντα πολυτελείας, αυτοκίνητα, σκάφη κλπ.
(...) Μειώσεις των ονομαστικών μισθών και των συντάξεων στο δημόσιο τομέα- εξαιρετικά οδυνηρό μέτρο.
Μείωση κατά 12% των επιδομάτων,
μείωση κατά 60% του 14ου μισθού, που αντιστοιχεί σε μείωση κατά περίπου 8% του ονομαστικού μισθού,
μείωση σχεδόν κατά 10% των πραγματικών μισθών των μελών της γενικής κυβέρνησης.
Μείωση κατά 7% του ονομαστικού μισθού και κατά 60% του 14ου μισθού, που αντιστοιχεί σε μείωση κατά περίπου 11% του ονομαστικού μισθού και σχεδόν 13% του πραγματικού μισθού των υπαλλήλων δημοσίων οργανισμών.
Τέθηκε ανώτατο όριο, που σημαίνει μείωση μισθών, στις αμοιβές των επικεφαλής των Ανεξάρτητων Αρχών και στους Προέδρους και Διευθύνοντες Συμβούλους των δημοσίων Οργανισμών.
Μείωση κατά 50% στις αμοιβές των μελών Διοικητικών Συμβουλίων των δημοσίων Οργανισμών.
Κατάργηση του μπόνους στις δημόσιες επιχειρήσεις.
Κατάργηση όλων των επιπλέον αμοιβών για συμμετοχή των δημοσίων υπαλλήλων σε ειδικές επιτροπές και ομάδες εργασίας.
Μείωση κατά 30% των υπερωριών.
Πάγωμα των συντάξεων σε όλο τον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και μείωση των συντάξεων των συνταξιούχων της ΔΕΗ και του ΟΤΕ.
Πάγωμα των προσλήψεων το 2010, με εξαίρεση μόνο την υγεία, την παιδεία και την ασφάλεια.
Δεν θα προσληφθούν 10.000 άτομα που έχουν επιτύχει στη διαδικασία πρόσληψης του ΑΣΕΠ και για τα οποία θα ισχύσει ο κανόνας 5 προς 1: για κάθε πέντε που θα φεύγουν, θα προσλαμβάνεται μόνο ένας νέος δημόσιος υπάλληλος από το 2011.
Θα περιοριστούν και θα απολυθούν οι συμβασιούχοι προσωρινής απασχόλησης.
Μείωση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων.
Διαρθρωτικές αλλαγές και στον τομέα της διαφάνειας και της διαχείρισης των δημοσίων οικονομικών".
Έχω την εντύπωση ότι αυτές οι ανακοινώσεις καταχειροκροτήθηκαν. Πλην τούτων όμως, τι επίπτωση μπορεί να έχουν όλα αυτά τα μέτρα;
Σχεδόν καμία.
Θα σταθώ μόνο στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων. Και θα πω και πάλι ότι αφορά όλα τα Δημόσια Έργα πνοής, την καθημερινότητα μας, την Υγεία, την Ασφάλεια, την Παιδεία. Και ότι η συμμετοχή του Κράτους σε αυτό, είναι, βάσει Προϋπολογισμού 200-300 εκατ. Και άλλα 4 δις έρχονται από δανεικά και τα υπόλοιπα από την ΕΕ. Πως είναι δυνατόν ένα από τα πιο ζωτικά κομμάτια, αυτής της έκτασης και της συμμετοχής (αμελητέα ως προς τα δανεικά μας) να πετσοκόβεται; Ποιος σοαιαλιστής δεν θα είχε μπει μπροστά για να αποφύγει τουλάχιστον το ζωτικό και ελάχιστο για τον λαό του; Σοσιαλιστής...
Αλλά γιατί τα μέτρα δεν θα έχουν αποτέλεσμα;
Όπως σημειώθηκε στην ανάρτηση Ελλάς (Ελλήνων;)
"ΑΝ λοιπόν έχει γίνει αντιληπτή η κρατούσα κατάσταση, όπου τα έσοδα μας είναι περίπου 54 δις Ευρώ και αντίστοιχα
α. ΜΟΝΟ οι τόκοι για τα δανεικά του παρελθόντος που πρέπει να πληρωθούν το 2010 είναι 12,95 διις Ευρώ = 5,3% του ΑΕΠ
β. Μισθοί και συντάξεις ανέρχονται σε 26,38 δις Ευρώ
γ. Ασφάλιση, Περίθαλψη, Κοιν. Προστασία ανέρχονται σε 16,48 δις Ευρώ
δ. Λειτουργικές Δαπάνες σε 9,76 δις Ευρώ
(Πιστεύει κάποιος ότι από αυτές τις απόλυτα αναγκαίες δαπάνες μπορεί κάτι να περικοπεί;)
...ανερχονται συνολικά σε 65,60 δις Ευρώ.
...άρα, βρέξει - χιονίσει, το Ελληνικό Κράτος είναι μέσα κατ' ελάχιστον (65,60-53,6=) 12 δις Ευρώ περίπου για το 2010 (και σε κάθε φορολογικό έτος, φυσικά). Ένα το κρατούμενο.
Τώρα, τα έσοδα αυτά, τα 53,6 δις, από που προέρχονται;
23,7 δις είναι Άμεσοι Φόροι και - άκουσον!άκουσον! - 30,5 δις Έμμεσοι Φόροι. Δηλαδή το Ελληνικό Δημόσιο εισπράττει 35% περισσότερα από την έμμεση φορολογία απ' ό,τι από την άμεση! (θα μπορούσε κάποιος να πει ότι έτσι, η φορολόγηση εν τοις πράγμασιν είναι διπλάσια...)
(...) Aν θέλαμε να έχουμε ένα νοικοκυρεμένο κράτος, ακόμα και αν είχαμε μηδενικό δανεισμό, με τις υπάρχουσες υποχρεώσεις όπως αναλύθηκαν παραπάνω, το Ελληνικό Δημόσιο, με βάση τα έσοδα του, δεν έχει χρήματα να κάνει ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ, από το να πληρώνει 2 από τα 3 (ΔΥΟ από τα ΤΡΙΑ):
(ή) 1. τους συνταξιούχους και τους δημόσιους υπαλλήλους,
(ή) 2. τις δαπάνες περίθαλψης και πρόνοιας
(ή) 3. τα λειτουργικά του έξοδα"
και "Αυτό συνεπώς, επιγραμματικά και απλουστευτικά, είναι το "δίλημμα". Φυσικά, ούτε απάντηση υπάρχει, ούτε λύση. Και φυσικά, υπάρχει και ένα τεράστιο δημόσιο χρέος από πίσω, που μεγαλώνει και μεγαλώνει και μεγαλώνει... Υπάρχει δε η μέγιστη ηλιθιότητα του μεγέθους "ΑΕΠ προς ΧΡΕΟΣ". Διότι το ΑΕΠ, βασίζεται στην παραγωγικότητα. Και η παραγωγή βασίζεται κατεξοχήν στην πίστωση.(...)
Άρα το ΑΕΠ, λογικά, δεν (θα μπορούσε να) μεγαλώνει δια παντός. Όπως και συμβαίνει. Διότι το ΑΕΠ, σε περιόδους ύφεσης ή κρίσης, μειώνεται. Το χρέος, σε όλες τις περιόδους αυξάνεται. ΑΥΤΗ είναι η μέγιστη "μαγκιά" των Banksters. Αυτή είναι η λού(μ)πα του παγκόσμιου πιστωτικού συστήματος."
Ακόμα βέβαια και εάν το συνωμοσιολογικό site epicurus2day δεν τα έλεγε, τα λέει η έκθεση του Ελεγκτικού Συνεδρίου 'Επί του Απολογισμού των εσόδων και εξόδων του Κράτους έτους 2008 και του Γενικού Ισολογισμού της 31ης Δεκεμβρίου 2008, σύμφωνα με το άρθρο 98 παρ. 1 περ. ε΄ σε συνδυασμό με το άρθρο 79 παρ. 7 του Συντάγματος' η οποία συνόδεψε τον Προϋπολογισμό του 2010.
Στην έκθεση αναφέρεται (σελ.32):
"Για πληρωμές χρεωλυσίων και εξοφλήσεων δανείων καταβλήθηκαν €51.920.872.364,31, που αντιπροσωπεύουν το 44% των δαπανών του Τακτικού Προϋπολογισμού και το 21,71% του ΑΕΠ, έναντι 43,66% των δαπανών του Τακτικού Προϋπολογισμού και 20,56% του ΑΕΠ του οικονομικού έτους 2008." . Απλά πράγματα. Συνωμότες και καταστροφολόγοι και στο Ελεγκτικό Συνέδριο; Δείτε και που πάνε οι τόκοι:
Άρα λοιπόν, έχουμε και Δάνεια Ενόπλων Δυνάμεων, έχουμε και Δάνεια της Τράπεζας της Ελλάδος και Δάνεια Εξωτερικού, απ'όλα τα καλά.
Το πιο τραγικό όμως δεν αναφέρεται καν. Οι πληρωμές αυτες για τοκοχρεωλύσια, δηλαδή για αποπληρωμή δανείων του παρελθόντος, ύψους 51,9 δις Ευρώ, είναι κατά 300 εκατ. Ευρώ περισσότερα από ΟΛΑ τα έσοδα του Ελληνικού Κράτους. Ό,τι εισπράττει το κράτος το δίνει για να εξοφλεί δανειακές υποχρεώσεις. Και του λείπουν και 300 εκατ. Όσα "συνεισφέρει" δηλαδή για επενδύσεις στο Πρόγραμμα Δημόσιων Επενδύσεων. Ό,τι κάνει δηλαδή το Ελληνικό Κράτος είναι ΜΕ ΔΑΝΕΙΚΑ με τα οποία το υποχρέωσε να ζει ο κ. οικονομολόγος τότε.
ΔΕΝ υπάρχει Ελληνικό Κράτος. ΔΕΝ υπάρχει Ελληνική οικονομία. Αντιληπτό; Επίσης: Σε σχετικό πίνακα στην παραπάνω έκθεση αναφέρεται ο κωδικός "Πιστωτικά Έσοδα". Το 2008 ήταν 65 δις Ευρώ. 15 δις παραπάνω από τα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ έσοδα. Τι είναι τα πιστωτικά έσοδα; Μια ωραία καλυμμένη έκφραση για τα ΔΑΝΕΙΑ. Εϊναι τα δανεικά. Άρα; Να το επαναλάβω: ΑΡΑ;

ΠΡΟΣΟΧΗ λοιπόν. Κανείς από τους μεγαλοαναλυτές και μεγαλοτσανακογλείφτες δεν βγάζει ένα μπακαλοτέφτερο να κάνει τους υπολογισμούς και να δει ότι τα νούμερα δεν βγαίνουν. Ή ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ να το πράξει.
Και δεν απαντάται η ΜΙΑ και ΜΟΝΑΔΙΚΗ ερώτηση: Μπορεί να μειωθεί το δημόσιο χρέος; Η απάντηση συνοδευόμενη από κλαυσίγελω είναι Ο-Χ-Ι.
Ό,τι και να μας ανακοινώνεται είναι τραγικά ηλίθιο να πιστεύει κάποιος ότι είναι στην σωστή κατεύθυνση. Η σωστή κατεύθυνση θα ήταν η ΜΕΙΩΣΗ του δημοσίου χρέους. Αυτό ΑΠΟΚΛΕΊΕΤΑΙ με τις παρούσες "πολιτικές" και μεθοδεύσεις. Δεν υπάρχει καμία τέτοια περίπτωση όσα μέτρα κι αν λάβει ο Jefrey.
Θα έπρεπε να αυξηθεί η άμεση φορολογία κατά 50% (να πληρώνουμε 60-70% φόρους) για να έχουμε "ίσα βάρκα ίσα νερά" τα έσοδα μας με τις ΑΝΑΓΚΑΙΕΣ δαπάνες. Δηλαδή να πληρώνουμε μισθούς, συντάξεις, περίθαλψη, πρόνοια και λειτουργικά έξοδα.
Πόσο μάλλον με το ΣΥΝΟΛΟ των δαπανών του Προϋπολογισμού. Αν έπρεπε να τις συμπεριλάβουμε όλες, λύση δεν υφίσταται. Θα ήμασταν μονίμως ελλειμματικοί Και επειδή σχεδόν όλες οι δαπάνες είναι αναγκαίες, λύση δεν υπάρχει. Απλούστατα. Άρα αφού ΔΕΝ γίνεται να επέλθει εξυγίανση, ακόμα και με αυτή την λαίλαπα, τι γίνεται;
Αυτό που γίνεται είναι ότι ανοίγουν οι κερδοσκοπικές κερκόπορτες για κάποιους "φίλους".
Στις 13.12.2008 σημειωνόταν (Ζωή Κλεμμένη):
"Φέτος, η συνάντηση της "Λέσχης" (σημ. Bildeberg), έγινε στο Chantilly της Virginia των ΗΠΑ μεταξύ 5 έως 8 Ιουνίου. Εκεί συνευρέθηκαν για να συζητήσουν για τις επικείμενες θερινές διακοπές τους, περί τα 140 άτομα, μεταξύ των οποίων και 5 Έλληνες. (Δείτε την λίστα από εδώ). Ο υπουργός Οικονομικών μας κ. Αλογοσκούφης πέρασε για 4η συνεχόμενη φορά την πόρτα τα τελευταία χρόνια. Είναι μια μεγάλη εθνική επιτυχία. Ειδικά αν φανταστείς ότι στο αεροπλάνο δεν ήταν μόνος να κοιτά τα σύννεφα από το παράθυρο αλλά μαζί του ήταν η κ. Άννα Διαμαντοπούλου του ΠΑΣΟΚ, αυτή για 4η φορά τα τελευταία 5 χρόνια. Αυτή θα ταξίδεψε για τον σοσιαλισμό. Συμπτωματικά ήταν και η Επίτροπος της Ελλάδας στην Ε.Ε.
Το θέμα είναι γιατί την καλούν, τόσο συχνά. Μάλλον γιατί η αντίθετη φωνή, η δυναμική, η ανεξάρτητη, η σοσιαλιστική βρε παιδί μου, τους ιντριγκάρει. Άλλωστε αυτό είχε υποστηρίξει και ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ, Ν. Αθανασάκης, όταν ο "Γιώργος" παραβρέθηκε για 4η φορά(...) εκεί το 2005. Πιο πριν εκλήθη όταν τύχαινε να είναι - συμπτωματικά - υπουργός εξωτερικών της χώρας «Το ΠΑΣΟΚ και ο πρόεδρός του Γιώργος Παπανδρέου δεν έχουν τον φόβο μήπως αλλοιωθούν από την επαφή με διαφορετικές απόψεις. Έχουν, αντιθέτως, τη δύναμη να αναμετρώνται με αυτές, με βάση τις γνωστές θέσεις οι οποίες διατυπώνονται, ούτως ή άλλως, σε κάθε περίπτωση." Με τρομάζει αυτή η δύναμη του Γιώργου και του ΠΑΣΟΚ. Τιτάνια...
Τυχαία και συμπτωματικά πέρασε να πει για τις διακοπές και τα νέα του και ο πρωθυπουργός μας Κώστας Καραμανλής, εν έτει 1998 ως νεοεκλεγείς πρόεδρος της ΝΔ. Τυχαία είπε να πει ένα γεια και η κ. Ντόρα Μπακογιάννη, συμπτωματικά λίγο πριν γίνει υπουργός εξωτερικών, το 2003. Πριν γίνουν Πρόεδρος των ΗΠΑ και Πρωθυπουργός της Βρετανίας, πήγαν και ο Μπιλ Κλίντον (η εξαπατημένη Χίλαρι είναι τώρα ΥπΕξ στη "νέα διακυβέρνηση") και ο Τόνι Μπλαιρ - ο ειρηνιστής. Τι έκαναν πριν εκεί; Ανάμεσα σε 140 άτομα, 2 "άσημοι¨; Fame Story η Μπίλντεμπεργκ. Εκτροφείο ταλέντων. Μόνο που εκεί δεν ψηφίζει το κοινό. Εκεί και ο πολύς Θεόδωρος Πάγκαλος (ως υπουργός εξωτερικών), η πιο ασυμβίβαστη δημόσια φιγούρα μετά τον Παύλο Σιδηρόπουλο και τον Βαγγέλη Γιαννόπουλο, πήγε από εκεί 3 φορές".
Παρατηρείται, ότι σε όλο το διάστημα της Μεταπολίτευσης, υπάρχουν άνθρωποι ένθεν κακείθεν, των οποίων η συνυπευθυνότητα είναι αυτό που τους ενώνει.
Ας θυμηθούμε 16 χρόνια πριν ένα spot της "φιλελεύθερης παράταξης" για να μπούμε στο κλίμα και να δούμε και τις προφανείς επιρροές του έξωθεν image making.
Μια δεκαετία αργότερα, η ΝΔ θριαμβολογεί για το οικονομκό της έργο (κουβέντα για Δημόσιο Χρέος).
Στο ίδιο γαλάζιο περιβάλλον, ερχόμενοι σε πιο σύγχρονη περίοδο, ανατρέχουμε στα όσα πρόσφατα, στις 28.4.2010, ανέφερε ο πρώην υπουργός Οικονομικών κ. Αλογοσκούφης, στην ομιλία του στο LSE. Καταρχάς, ο Αλογοσκούφης παραθέτει 3 λόγους για τους οποίους φτάσαμε ως εδώ:
α. Το Δημόσιο Χρέος
β. Την "ξαφνική αναθεώρηση του ελλείμματος" από τη νέα κυβέρνηση
γ. Την μη έγκαιρη λήψη μέτρων για αποτροπή της κατάστασης από τη νέα κυβέρνηση
Όσο αφορά το β. είναι ουσιαστικά ένας ευφημισμός. Αντί δηλαδή να πει ο Αλογοσκούφης, ότι το πραγματικό έλλειμμα το έκρυβα (κρύβαμε) τόσα χρόνια και ήρθε το ΠΑΣΟΚ και ανακοίνωσε την πραγματικότητα λέει ό,τι λέει. Θυμίζω ότι στην ανάρτηση του περασμένου Νοεμβρίου "Game(s) Over" παρατίθενται αναλυτικά από τα επίσημα κείμενα των προϋπολογισμών της τελευταίας δεκαετίας, οι δηλώσεις των Υπουργών Οικονομικών με τις οποίες άναφέρονται διθυραμβικά στα πεπραγμένα τους στην Οικονομία. Ψεύδη; Ναι. Θυμίζω επίσης ότι ο ίδιος ο Αλογοσκούφης κατακεραύνωνε την προηγούμενη κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ για απόκρυψη στοιχείων προκειμένου να εισέλθουμε στην ΟΝΕ. Ψεύδη και εκεί; Ναι. Κοινώς: Πλαστογράφοι μετά χρήσεως άπαντες οι εμπλεκόμενοι. Αυταπόδεικτα.
Όσο αφορά το γ. είναι βλακώδες μην πως κάτι άλλο μια κυβέρνηση να ελάμβανε μέτρα που δεν υπάρχουν για να αντιμετωπίσει ένα πρόβλημα 30ετίας που κανείς από αυτούς δεν τόλμησε να ακουμπήσει. Για πόσο ηλίθιους πρέπει να μας περνάνε, το έχουμε ξαναπεί στο παρελθόν.
Άρα οι Ευαγγελιστές είναι 3, ο εξής ένας. Το Δημόσιο Χρέος.
Παρακάτω: Ο Αλογοσκούφης λέει σε διάφορα σημεία της ομιλίας
"Ίσως δεν είναι η πρώτη κρίση της ΝΕΑΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ, αλλά ασφαλώς έχει εξελιχθεί στην πιο σοβαρή και εκτεταμένη που ο κόσμος έχει βιώσει ςπό την Μεγάλη Ύφεση (It may not be the first financial crisis of the new global economy, but it certainly has developed into the most severe and widespread crisis that the world has experienced since the great depression).
"Οι ανεπτυγμένες οικονομίες δεν είχαν απορροφηθεί επαρκώς στο σύστημα της ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ (The emerging economies had not been integrated adequately to the system of global economic governance).
"Δεν πρόκειται για το κρατικό χρέος μιας αναπτυσσόμενης οικονομίας, όπως προηγουμένως, αλλάγια την καρδιά της ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ (It is not about the sovereign debt of an emerging economy, like previous episodes, but about the core of the global economy).
"Οι νομισματικές πολιτικές και οι απαντήσεις από τις Κεντρικές Τράπεζες πρέπει να συνεχίσουν να συντονίζονται σε ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΕΠΙΠΕΔΟ (Monetary policies and central bank responses must continue to be coordinated at a global level).
"Καμία χώρα από μόνη της δεν μπορεί να βγει από το πρόβλημα. Αν πρέπει να γίνει χρήση δημοσιονομικών πολιτικών για την ενδυνάμωση της ανάκαμψης (της ποιάς;), αυτό πρέπει να γίνει σε ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΕΠΙΠΕΔΟ (No country in isolation can spend its way out of trouble. If we were to use fiscal policies to strengthen the recovery, this has to be coordinated at a global level).
Και καταλήγει ευχόμενος "να ενισχυθεί η συγκυρία για ένα ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΜΠΟΡΙΟY και την αποφυγή του προστατευτισμού" (so as to strengthen the momentum for an open global trading system and avoid protectionism).
Βλέπετε κάποιες ομοιότητες με τα προαναφερόμενα; Ας τύχουν της ανάλογης αξιολόγησης από τον αναγννώστη. "Συνωμοσιολογικά", πάντα.
Υπάρχουν συνεπώς σαφείς αποχρώσες ενδείξεις και περιστασιακά και αποδείξεις, ότι
* Η σοσιαλιστική διακυβέρνηση ήταν το βούλιαγμα ενός καλόπλωου καραβιού σε 2-3 δεκαετίες με "φιλελεύθερο" (ούριο) άνεμο.
* Ήταν η εκχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας, όπως στοιχειοθετείται παρακάτω
* Ήταν ο εκμαυλισμός κάθε έννοιας ηθικής στον Δημόσιο βίο και την Διοίκηση
* Ήταν η συνωμοσία ενός ολόκληρου πολιτικού συστήματος εις βάρος του εθνικού συμφέροντος
* Ήταν το απόλυτο θέατρο του παραλόγου με τους πιο επικίνδυνους ηθοποιούς και το πιο κοιμισμένο κοινό
Υπό αυτούς τους όρους, ήταν αναπόφευκτο και νομοτελειακό.
Θα κλείσω μόνο με τούτα, τα μέγιστης σημασίας, διαλαμβανόμενα από μια επισήμανση ενός σχολιαστή της προηγούμενης ανάρτησης.
Ότι τα δανεικά που λαμβάνει η Ελλάδα εν προκειμένω ως πακέτο - "μηχανισμό στήριξης", θα ασφαλίζονται με εμπράγματες και άλλες ασώματες ΔΗΜΟΣΙΕΣ εγγυήσεις. Πρακτικά ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Ότι εάν η Ελλάδα δεν μπορέσει να αποπληρώσει αυτά τα δάνεια που ισοδυναμούν με το μισό ΑΕΠ μας και το 1/3 του χρέους μας, το οποίο το βρίσκω εξαιρετικά πιθανό ΕΩΣ ΣΙΓΟΥΡΟ, οποιοσδήποτε από τους πιστωτές μας θα μπορεί αύριο να έρθει και να κατάσχει δημόσια περιουσία (γη, συμμετοχή σε οργανισμούς, διαθέσιμα, οτιδήποτε).
Τούτο αποτελεί την μεγαλύτερη υποκρυπτόμενη εκποίηση εθνικού πλούτου της Ελληνικής ιστορίας, ένα πλιάτσικο της εθνικής μας κυριαρχίας. Οι επικίνδυνοι που μας κυβέρνησαν και μας κυβερνούν φαίνεται τελικά ότι τα κατάφεραν. Δεν θα πρεπε να βγαίνουν οι άνθρωποι στους δρόμους μόνο για τα αντιλαϊκά μέτρα. Αυτά είναι προαποφασισμένα και εν πολλοίς τίποτα μπροστά στο άλλο, το μέγιστο (δεν έχω άλλη λέξη) αυτό σκάνδαλο που ουδείς αντιλαμβάνεται τι προεκτάσεις έχει. Ουδείς αντιλαμβάνεται ότι η Ελλάδα ξεπουλιέται σαν πόρνη.
Καταρχήν ας δούμε γιατί μας αγάπησαν. Γιατί μας "βοηθούν". Το παρακάτω είναι από την Ελευθεροτυπία της 24.4
Αρχικά βλέπουμε στο δημοσίευμα ότι ΔΕΝ ξέρουμε τι ομόλογα έχει ποιος. Όπως ΔΕΝ ξέρουμε πόσοι είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι και άλλα πολλά. Έλεγχος ουδείς.
Επίσης ότι οι αγαπησιάρηδες, αν έκανα σωστά τους υπολογισμούς έχουν ομόλογα μας αξίας γύρω στα 400 δις. Και επίσης τα κεσάτια μας είναι συνολικά από 640 έως 805 δις.
Αν το δημοσίευμα είναι έγκυρο:
Πρώτη ερώτηση: Πως το χρέος μας είναι 300 δις και τα ομόλογα μας 640-805 δις;
Τα ομόλογα είναι χρέος.
Δεύτερη ερώτηση: Αν χρεοκοπούσαμε ποιος θα έτρωγε την χασούρα; Νοικοκυριά 8 δις, τα υπόλοιπα οι mega-men.
Σε γράφημα των NY Times πρόσφατα, παρατίθεται η διαπλοκή όλων με όλους στο Δημόσιο Χρέος εκάστου, δηλαδή των PIΙGS, της Ελλάδας, της Ισπανίίας, της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας. Το μόνο που θέλω να σημειώσω, διότι τα άλλα μιλάνε από μόνα τους, είναι ότι η Ιταλία που έχει $1,4 τρις χρέος και πάνω από 100% (αλλά αυτή δεν είναι - και καλά - Ελλάδα), χρωστά στην Γαλλία πάνω από $500 δις, το οποίο ισοδυναμεί με το 20% του Γαλλικού ΑΕΠ. Φυσικά αυτά, για τον τακτικό αναγνώστη του Επίκουρου, δεν είναι τίποτα το νέο, αφού έχουν επισημανθεί από πολύ καιρό. Πέραν τούτου σε σύντομη ανάρτηση προ καιρού, επαναφέραμε το παράδειγμα της Αυστρίας κατά την β' φάση της Μεγάλης Ύφεσης, η οποία δημιούργησε το domino effect τότε, σε μια κατά πολύ λιγότερο παγκοσμιοποιημένη οικονομία. Για να αποδειχτεί ότι η "η ρήση ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται και ότι η ιστορία ΔΕΝ επαναλαμβάνεται είναι εξίσου ισοδύναμες"...
Ας πάμε παρακάτω. Σε σχετικό ρεπορτάζ του capital που έκανε τον γύρω του Διαδικτύου, σημειώθηκε εσχάτως:
"Το συμβόλαιο για το διμερές δάνειο της Γερμανίας προς την Ελλάδα όπως και τα αντίστοιχα των άλλων χωρών της ευρωζώνης έχει σταλεί από την Κομισιόν και είναι ήδη στα χέρια των υπουργών οικονομικών.
Τα δάνεια αυτά δεν θα συνοδεύονται από εγγυήσεις του ελληνικού δημοσίου με την μορφή ομολογιακών δανείων, όπως διευκρίνισε στο Capital.gr αρμόδιο στέλεχος της Επιτροπής, διαψεύδοντας σχετικές πληροφορίες τραπεζικών αναλυτών.
Τα διμερή δάνεια θα είναι στηριγμένα στη νομοθεσία της χώρας που θα δώσει το δάνειο και στην βάση αυτής της νομοθεσίας θα λειτουργήσουν και οι εγγυήσεις της αποπληρωμής τους. Αυτό σημαίνει όπως εξήγησε στο Capital.gr αρμόδιο κυβερνητικό στέλεχος ότι η χώρα που δέχεται το δάνειο το εγγυάται με τις κινητές και ακίνητες αξίες που διαθέτει εντός και εκτός της επικράτειάς της."
ΥΠΟΘΗΚΕΥΟΥΜΕ την χώρα μας; Μέχρι να δημοσιευτούν οι συμβάσεις, ας κρατήσουμε μια επιφύλαξη.
Αν ναι, τότε το επιχείρημα περί εκποίσης εθνικών/κυριαρχικών δικαιωμάτων καθίσταται αποδειχθέν συμπέρασμα.
Όπως και ότι ο πρωθυπουργός της Bildeberg, o πρωθυπουργός που είδε τις προάλλες μυστικά τον 3ο fund manager του κόσμου κ.Sorros και δεν ξέρω και πόσους άλλους, ο γιος του Ανδρέα, ο επί 25 χρόνια συνεργός στην απαξίωση της εθνικής μας περιουσίας και κυριαρχίας ως μέλος των κυβερνήσεων και της "πολιτικής ζωής", ο οποίος άλλωστε τον περασμένο Δεκέμβριο δήλωσε ότι πρέπει να παραδώσουμε μέρος της Εθνικής μας κυριαρχίας και εμφανίστηκε σαν μαριονέτα στην Βουλή μιλώντας για πατριωτική ευθύνη και κουραφέξαλα, που έχει δώσει αμνηστία στα απερχόμενα κοράκια με τα οποία τάχα κονταροχτυπιόταν προεκλογικά και ο οποίος ήλθε συστημένος, καταπώς φαίνεται να εκπληρώσει συγκεκριμένους στόχους και ο οποίος δήθεν τόσο καιρό μάχονταν για να μην περιέλθουμε στο αδιέξοδο αυτό, ποιος ξέρει τι διαπραγματευόταν πίσω από τις κλειστές θύρες και που θα βρίσκεται όταν οι ΒΑΡΥΤΑΤΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ της υπογραφής αυτών των συμβάσεων εμφανιστούν στην πραγματικότητα μας...
ΕΚΠΕΜΠΕΤΑΙ SOS. Ως εδώ. Υπάρχουν σοβαρές πλέον υποψίες τέλεσης βαρύτατων αδικημάτων εκ δόλου.
Θεωρώ πως ήταν στάχτη στα μάτια ο 13ος και 14ος μισθός και οι "μάχες γιαλατζί" που έδιδαν οι πολιτικοί μας ξιφομάχοι.
Θέση μάχης θα ήταν πχ αυτό που ακούστηκε, η "αναδιάρθρωση του χρέους".
"Αναδιάρθρωση του χρέους σημαίνει όλα τα χρέη που καλύπτονται από τη διαδικασία αναδιάρθρωσης, μειώνονται ή καταργούνται
Η αναδιάρθρωση χρέους αποτελεί μία μορφή χρεοκοπίας, μόνο που συμβαίνει κατόπιν συμφωνίας. Ένας τρόπος είναι αυτό που οι οικονομολόγοι αποκαλούν "haircut" - δηλαδή μείωση της αξίας των κεφαλαίων που έχουν στα χέρια τους οι δανειστές μίας χώρας, ή και μίας επιχείρησης.
Μια άλλη μορφή είναι ο χρονικός επαναπροσδιορισμός ενός χρέους κατά τον οποίο τα δάνεια μικρής και μέσης χρονικής διάρκειας, θα μετατραπούν σε δάνεια με μεγάλο χρονικό ορίζοντα εξόφλησης. Αυτό θα μεταθέσει τις υποχρεώσεις πληρωμών μιας χώρας στο μέλλον."
Ξεκινώντας από το τελευταίο περί μετάθεσης των δανείων στο μέλλον, είναι ό,τι έκανε ο Αλογοσκούφης και έχουμε από καιρό επισημάνει με στοιχεία. Αποδεικνύει δε ότι η χώρα είναι χρεοκοπημένη από καιρό (όπως σχεδόν όλες). Κατά τ'αλλα "δεν ήξεραν - δεν φαντάζονταν" είναι για να μπορεί ο γιος να κάνει ωραιότατα image making θέματα, όπως αυτό στο περιοδικό TIME όπου αναφέρει στον τίτλο "Γιώργος Παπανδρέου: Ο Έλληνας Στοχαστής". Ήμαρτον, λυπηθείτε μας. Πώς να ξεχάσεις τον Orwell...
Συνεπώς, ας δούμε χάριν της συζήτησης, τι είναι η "αναδιάρθωση"; Χάρισμα, φίλοι, πολύ απλό. Έχει το Ελλάντα 300 δις και δεν μπορεί να τα πληρώσει; Ας φάνε οι πιστωτές την χασούρα. Αντί να την χρεοκοπήσουν ας τις χαρίσουν τα μισά - όχι να της δανείζουν άλλα τόσα. Αντί να την πατούν με την μπότα στο κεφάλι, ας την αφήσουν να βγει η μισή στον αφρό. Αλλά, φυσικά, "αυτά δεν γίνονται". Διότι τότε ο Στοχαστής θα ήταν απλά ο στόχος.
Ένας καλός φίλος πρόσφατα, βλέποντας προφανώς την εμμονή μου στον Orwell με παρέπεμψε στον Huxley. O Orwell μιλά για την αυθεντική καταπίεση η οποία μασκαρεύεται σε ευημερία. O Huxley για την ψεύτικη ευημερία που μασκαρεύεται με ηδονικά ένστικτα (πορνό, ναρκωτικά, super market, δανεικά, styling και μόδα, ΤV, άρτος και θέαμα) και εν τέλει αποκρύπτει την καταπίεση. Δυο όψεις του ίδιου ραγισμένου νομίσματος που βιώνουμε σήμερα.
Θα επιμείνω όμως στον όρο doublespeak του Orwell και εν προκειμένω την διγλωσσία. Πως περνούν τα μηνύματα. Αμέσως βγαίνει η ταμπέλα. "Μηχανισμός στήριξης". Αντιλαμβάνεται ο πάσα εις ότι πρόκειται για κάτι υποστηρικτικό βρε αδελφέ, κάτι που θα μας κρατήσει ζωντανούς, θα μας αναγεννήσει, θα μας κάνει δυνατούς και λοιπές ιλαρότητες.
Στην ουσία είναι ο μηχανισμός βύθισης. (Μας) χρωστάς 300 δις και δεν έχεις πως να τα ξοφλήσεις, ε; No problem. Πάρε άλλα 120 δις για να μην μπορείς να ξοφλήσεις ούτε αυτά σύντομα. Αλλά θα μας δώσεις κάτιτις για εξασφάλιση. Ουσιαστικά δώσαμε ως κράτος το κατιτίς για να εξαγοράσουμε χρόνο. Δεν θέλω να πιστέψω ότι δώσαμε το κατιτίς = εθνική περιουσία για να προλάβουν να φύγουν οι Στοχαστές από την πίσω πόρτα. Αφού ακόμα αυτή η χώρα έχει ασημικά πάντως και αφού και άλλοι κρατάνε τα φουσκωμένα κόκκινα μπαλόνια μας που τους δώσαμε στο Διεθνές ανταλλακτήριο αέρα, δεν μπορεί ακόμα να χρεοκοπήσει.
Βέβαια το ζήτημα είναι ότι η χώρα θα είναι υποθηκευμένη/ενεχυριασμένη, όλη η δημόσια περιουσία της, με δανεικά κι αγύριστα. Ας μου εξηγήσει κάποιος, ΠΩΣ θα αποπληρωθούν αυτά τα δάνεια; Με τα 26δις άμεσους φόρους που εισπράττει το κράτος ετησίως; Με 12δις μόνο για αποπληρωμή τόκων ΣΗΜΕΡΑ; Με τον υφιστάμενο δανεισμό το σύνολο των φορολογικών εσόδων θα πρέπει ΑΥΡΙΟ να πηγαίνουν σε αποπληρωμή τοκοχρεολυσίων όπως και πρωτύτερα καταδείχτηκε. Δηλαδή θα πληρώνουμε και θα επενδύουμε σανό. Με ποια οικονομική/λογιστική μέθοδο/μοντέλο θα λειτουργήσει αυτή η φόρμουλα; ΠΩΣ; ΔΕΝ υπάρχει τρόπος. Είμαστε προ τετελεσμένων. Μπορείς με 200 Ευρώ μισθό το μήνα να ξεπληρώσεις δάνειο για σπίτι στην Εκάλη; Αν η απάντηση είναι προφανώς "ΟΧΙ" τότε προφανώς 172 άνθρωποι στο Ελληνικό Κοινοβούλιο και συνολικά το Ελληνικό Κοινοβούλιο κατ' επέκταση είναι ΠΡΟΦΑΝΩΣ ανίδεοι ή επικίνδυνοι.
ΠΡΟΚΑΛΩ τον οποιονδήποτε να αποδείξει ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι. Ότι "υπάρχει λύση" ή "σχέδιο".
Επίσης όμως ζητώ ως ένας από όλους τους Έλληνες, να δημοσιευτούν ΑΜΕΣΑ οι διμερείς συμβάσεις που θα υπογράψουν εν ονόματι του ελληνικού λαού αυτοί οι πολιτικά λίγοι, οι σοσιαλιστές, του "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο" που λέγανε τότε, μαζί με την Ντόρα Μητσοτάκη.
Ναι, αυτοί, που τώρα αποτελειώνουν ό,τι αφήσανε όρθιο.
Καταλαβαίνει ο κάθε Έλληνας τι συμβαίνει; Έχει πάρει ΧΑΜΠΑΡΙ;
Από την άλλη, ας μην περιμένετε ένας κλητήρας εκ Δύσεως να έρθει μια μέρα να μας κατάσχει το Αεροδρόμιο ή κάποιο νησάκι. Τα ανταλλάγματα προφανώς θα είναι άλλα (ελπίζω, τουλάχιστον). Αλλά, τα 'εκβιαστικά επιχειρήματα' πολλαπλάσια. Κάθε φορά εφεξής που αυτό το κράτος θα επιχειρεί παντελώς ανυπόληπτο διπλωματικές αντιπαραθέσεις, θα επικρέμεται η δαμόκλειος σπάθη της αναξιοπιστίας του και η αδυναμία του να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του. Με τι διαπραγματευτική δύναμη θα πορευόμαστε εφεξής; Προς όφελος, τίνων, τελικά; Που θα οδηγηθούμε; Σε κάποιους γείτονες τρέχουν ήδη τα σάλια.
Γράφαμε παλιότερα για το πόσο σημαντικό είναι να αντιληφθεί ο απλός άνθρωπος τον τρόπο λειτουργίας του νομισματικού συστήματος. Την αξία του εκδοτικού προνομίου, δηλαδή της έκδοσης και της κυκλοφορίας του χρήματος. Το πόσο σημαντικό είναι να ελέγχει κάποιος το νόμισμα. Το πόσο δραματικά επηρεάζει τα πάντα στην ζωή μας, αυτή η παράμετρος. Δεν ξελαρυγγιαζόμασταν αναίτια από αυτό το Site, για τα δεινά στα οποία έχει οδηγήσει τον κόσμο η οικονομική τρομοκρατία. Οι συνέπειες είναι εδώ στην Ελλάδα, ορατές πια. Όπως και το πόσο αδερφικά συνδεδεμένοι είναι οι πολιτικοί καριέρας απανταχού γης, με το οικονομικό Διοικητήριο. Όμως, για χιλιοστή φορά, η Ελλάδα ΔΕΝ είναι το πρόβλημα. Η κρίση της Ελλάδας είναι false flag και τεχνητή. Θα ακολουθήσουν κι άλλες. Μην αυταπατώμεθα ότι τα θύματα θα είναι μόνο τα ψαράκια. Τα θύματα θα είναι και κάποιοι καρχαρίες. Το Αμερικάνικο έλλειμμα, με βάση τα δικά τους στοιχεία είναι $74 τρις. Αυτούς ποιος θα τους (δια)σώσει; Οι Αρειανοί;
Τέλος, κάποιοι αγριεύονται, επειδή το ύφος είναι μόνιμα καταγγελτικό, λένε, δεν υπάρχει ιδεολογία, λείπουν οι προτάσεις. Μα και βέβαια υπάρχει ιδεολογία. Και προτάσεις. Ιδεολογία βασικά, μπορεί να είναι οτιδήποτε μπορεί να γεννήσει ένα βιώσιμο αίσθημα βάσιμης ελπίδας για το μέλλον. Η ιδεολογία θέλει έμπνευση και πίστη. Όμως ο χαρακτήρας των αναρτήσεων δεν είναι προς αυτήν την κατεύθυνση. Είναι ενημερωτικός και με διάθεση να δημιουργήσει προβληματισμό. Αφύπνιση, θα τολμούσα να πω. Δεν θα καλύψω εγώ το ψυχο-πνευματικό-κοινωνικο-πολιτικό σουρωτήρι της περιρρέουσας πραγματικότητας. Πέντε σκέψεις με στοιχεία και δυο προβληματισμοί και όσοι κατάλαβαν, ή ενδιαφέρονται, ευπρόσδεκτοι. Μια αρκούδα έχει τεράστια δύναμη, αλλά πως να την εμπνεύσεις όταν βρίσκεται σε χειμερία νάρκη; Είναι αστείο.
Προφανώς και η ελεύθερη αγορά, ή καλύτερα, η συνταγματικά κατοχυρωμένη ελευθερία στην οικονομική ζωή εν γένει, είναι επιθυμητή. Η ελευθερία γενικά. Ελευθερία έκφρασης, του να τραγουδάς, να κρίνεις, να δημιουργείς, να πολιτευέσαι, να επικοινωνείς, να αυτοεξοριστείς ενδεχομένως, αλλά πάντα, σε τελική ανάλυση, η ελευθερία να ζήσεις. Δεν γεννηθήκαμε οφειλέτες. Να χρωστάμε γενικά και να πληρώνουμε εσαεί. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Όσοι βλέπουν κάποια χρόνια να έχουν περάσει αντιλαμβάνονται μονομιάς το υπονοούμενο, υποπτεύομαι. Οι νεώτεροι ή οι ρομαντικοί, θέλουν και την ιδεολογία και το όραμα, να το πιστέψουν. Η πορεία προς τον πραγματισμό είναι ευθέως ανάλογη με την πορεία της ίδιας της ζωής. Όσο η ζωή προχωρά ο πραγματισμός μεγαλώνει.
Όσο για τις προτάσεις, μία ήταν εξαρχής η πρόταση, η οποία αποτέλεσε και ερώτημα μας.
ΕΙΝΑΙ Η ΑΙΤΙΑ ΟΛΟΥ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ
Το εκδοτικό προνόμιο στους φορείς εξουσίας, τα κράτη. Σε αυτούς που ανήκει. Στους εκλεγμένους και όχι τους διορισμένους. Τους εμφανείς και όχι τους αφανείς. Τους κρινόμενους και όχι τους υποχόνδριους. Ακούστηκε αυτό πουθενά; Διαβάστηκε ποτέ σε κάποιο σχολείο η ιστορία του οικονομικού συστήματος; Η μονεταριστική του βάση; Το πιο σημαντικό πράγμα μετά την οριοθέτηση των συνόρων και την κοινή γλώσσα σε ένα δημοκρατικό έθνος, είναι η οικονομική του λειτουργία. Διότι το σύστημα είναι χτισμένο στην ύλη. Η ανθρώπινη αξία, ισοδυναμεί με την υλική στον κόσμο που ζούμε Η κατοχή του χρήματος, ο αυτοσκοπός που μας έχουν ορίσει, το καρότο και το μαστίγιο, απ' το πρώτο μας το γάλα. Αυτή πρέπει να ελέγχεται από το κράτος, τελεία και παύλα. Για να ξέρουμε τι τρώμε. Τα κράτη δεν μπορούν αενάως να οφείλουν, να χρωστάνε. Από αυτήν την άποψη, εμείς συνιστούμε τα κράτη. Δεν είμαστε μέτοχοι, είμαστε συμμέτοχοι. Συνεπώς, συνοφειλέτες.
Η έννοια της "αλητείας" λοιπόν πρέπει να λάβει την σωστή της διάσταση. Έχει γραφεί και παλιότερα "Αυτοί μασαάνε τα διαμάντια και φτύνουνε γυαλί, αυτό είναι τρέλα, αυτοί μπερδεύουνε την βία με την δύναμη, την αλητεία με την μιζέρια, αυτό είναι τρέλα".
Για τέλος ας αφεθούμε στην μουσική της νεώτερης ελληνικής ιστορίας. Ο χορός του θανάτου. Το μόνο που είναι θλιβερό, είναι τα διαψευσμένα οράματα ενός ολόκληρου λαού, μιας κοινωνίας αν προτιμάτε.
Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση