Τα δάνεια θα επιτείνουν απλώς την αγωνία πριν από τον θάνατο

• Χρεοκοπίες, διασώσεις και αναδιαρθρώσεις σε καιρό παρακμής

Πανηγυρίζουμε. Ίσως πανηγυρίζουμε που οι Ευρωπαίοι συμφώνησαν σε κάτι που περιλαμβάνει λεφτά. Περίπου €1 τρις. Εγώ, δεν πανηγυρίζω ωστόσο, γιατί η «σωτηρία» είναι, για την ώρα ενδιάμεση χρηματοδότηση ώστε να μην πληρώσουμε επιτόκια αγοράς (…κερδοσκόπων) και να κάνουμε κάτι για τα δημοσιονομικά μας. Ο κόσμος μπορεί να πανηγυρίζει που ο ουρανός δεν έπεσε, και εμείς που δεν έπεσε αυτό τον μήνα Μάιο.
Η Ελλάδα, χρωστάει πολύ περισσότερα από ότι χρωστούσε η Αργεντινή, και σαν αριθμό, και σαν ποσοστό στο ΑΕΠ, είναι μάλλον λιγότερο παραγωγική, ανταγωνιστική, και αυτάρκης σε βασικά από ότι ήταν η Αργεντινή – και φως για απεξάρτηση από τις ελεημοσύνες και τις επιδοτήσεις δεν βλέπω, ούτε εγώ, ούτε οι κακές αγορές. Είμαστε ΒΒ+ και άσχετα τι μας λένε, αυτό είναι κομψός τρόπος να πούνε “D” για default. Το χαμηλότοκο δάνειο που θα πάρουμε, δεν είναι παρά άλλη μία, ακόμα, επιδότηση, και απλά παρατείνει την αγωνία, λυπάμαι που το λέω, προς το πιθανό μας άδοξο τέλος. Και αυτό γιατί τα νούμερα είναι αδυσώπητα.
Κατ’ αρχάς, δεν ξέρω αν θα δούμε αυστηρές δημοσιονομικές μειώσεις. Κι αν τις δούμε, αν θα γίνουμε πιο παραγωγικοί και ανταγωνιστικοί… Και αν γίνουν, τώρα είναι αργά για ανάκτηση αξιοπιστίας. Έπρεπε τον Οκτώβριο. Και θα υπάρξουν τα περίπου €120-150 δις, επιδοτούμενο χρήμα, σημερινά ευρώ που θα χρειαστούν στην τριετία; Και αυτή η αναχρηματοδότηση, θα μειώσει το απόλυτο νούμερο του χρέους; Και πες ότι έχει πατριωτικό τρόπο ο Παπακωνσταντίνου να φορολογήσει τους έχοντες. Πόσους θα φορολογήσει; Πόσο; Θα μαζέψει, π.χ. €50.000 μέσο όρο από 250.000 άτομα σε 1-3 χρόνια; €12,5 δις. Σιγά τα αυγά. Και άλλα τόσα πρόσθετη φορολογία εχόντων; €25 δις. Και πες ότι αυτό φτάνει για να ξανακερδίσει την εντελώς χαμένη αξιοπιστία από την αγορά, πιστεύει ότι θα υπάρξει οικονομία ή επενδύσεις με τέτοιο ξεζούμισμα; Ή θα αναπτύξει την οικονομία όταν το φτηνό φυσικό αέριο που εισάγει τώρα, ανέβει 20 ή 40% με το πρώτο δείγμα διεθνούς ανάκαμψης; Ή αν απολύσει 250.000 α λα Ρουμανία, αυτοί θα γίνουν κάτι πιο παραγωγικό από αυτό που θα ήταν αν δεν είχε υπάρξει ο Αντρέας Π.;
Αυτό που φοβάμαι, είναι ότι άσχετα με τον θρίαμβο της υπαγωγής μας στο ΔΝΤ και τον θρίαμβο ότι μπόρεσαν οι Ευρωπαίοι να βρουν μια κοινή γραμμή και 1 τρις ευρώ υπέρ σταθερότητος του νομίσματος και της Ένωσης, πιστεύω ότι, όπως και σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα, εθελοτυφλούμε, ή μάλλον δεν τολμούμε να εκστομίσουμε την αλήθεια: Η ενδιάμεση χρηματοδότηση είναι σχήμα προστασίας του Ευρωπαϊκού και κατ’ επέκταση του διεθνούς τραπεζικού συστήματος, που και αυτό εθελοτυφλεί: Έχει χάσει λεφτά. Και θα χάσει και άλλα. Και ας μου πούνε εμένα τι πιστοποιητικό θα εκδώσουν οι ελεγκτικές εταιρίες για την αξία των χαρτοφυλακίων που έχουν ελληνικά ομόλογα στο τέλος του 2010. Και αν πράγματι λειτουργούμε με το full faith and credit των Μεγάλων Δυνάμεων, οι ορκωτοί ίσως δεν θα έχουν πρόβλημα, αλλά οι Μεγάλες Δυνάμεις προστατεύουν τα δικά τους μαγαζάκια, όχι το δικό μας.
Φυσικά και η τωρινή έκβαση είναι καλύτερη από την άμεση καταστροφή. Αλλά τεχνητό μου φαίνεται αυτό το δίλημμα. Κάτι λείπει από τις εναλλακτικές λύσεις, και αυτό το κάτι είναι η «ρύθμιση». Κατά την γνώμη μου θα ήταν η ιδανική λύση, επειδή στην διαπραγμάτευσή της θα έμπαινε, πακέτο, και η δημοσιονομική ρύθμιση. Ρυθμίσεις γίνονται κάθε μέρα, μεγάλες και μικρές. Επιμηκύνεις τους χρόνους αποπληρωμής, ρυθμίζεις το επιτόκιο (αυτό, εν μέρει, το κάναμε ήδη!).
Που κολλάει εδώ;
Η ευκολία με την οποία Γερμανός αξιωματούχος πρότεινε, σαν αναπόφευκτη λύση, την μερική διαγραφή από τις πιστώτριες τράπεζες, με έκανε να χαχανίσω: Για δες, είπα, θα πληρώσουν πιο πολλά οι Γάλλοι, και πράγματι είμαστε μια κουτσουλιά σαν απόλυτα νούμερα, ή, για την ακρίβεια, σαν η απαραίτητη διαγραφή του 10, 20 ή 30% του υπολοίπου.
Με δεδομένη την διακομματική απόρριψη της «ρύθμισης», η εξήγηση είναι μάλλον στις… Ελληνικές τράπεζες.
Δεν έχουν μόνο οι Γάλλοι και οι Γερμανοί ελληνικά χαρτιά, έχουν και οι Ελληνικές τράπεζες, €40 ή 50 δις. Κάποτε, τα ελληνικά ομόλογα ήταν ο αέρας που ανέπνεαν. Τώρα δεν μπορούν να αντέξουν διαγραφή €5 ή 10 δις. Ακόμα κι αν μηδενιστούν μία η δύο ή/και απορροφηθούν από τις άλλες. Εκτός εάν το ΔΝΤ αναλάβει την σωτηρία τους, κάτι που θα αλλάξει την δομή της …διαπλοκής. Όπως και με το πακέτο των 28 δις, που «βρίζαμε» τον Αλογοσκούφη (ή ήταν ο Παπαθανασίου;) έτσι και με την «σωτηρία» της Ελλάδος: Οι Ελληνικές τράπεζες.
Για το αν η πορεία που ακολουθούμε είναι η ενδεδειγμένη, θα δείξει το μέλλον. Δεν είμαι κατά των Ελληνικών τραπεζών, αν κάποια χάσει τον έλεγχο θα έχει τραγικές συνέπειες για την οικονομία και ίσως και την ναυτιλία. Με την δημοσιονομική ολιγωρία έχω πρόβλημα. 7 μήνες, ή 2,5 χρόνια χαμένα. Και με το θέατρο.
τ. Felix Rohatyn
ΥΓ: το ξαναλέω, για να μην υπάρχει παρεξήγηση, ότι είμαι «τύπου» και όχι ο πραγματικός, που είναι πολύ πιο αξιόλογος από εμένα.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση