Υπάρχει και ελληνική λύση αντί για το ΔΝΤ

• Όταν ανακοινώθηκε η πρώτη φοροεισπρακτική καταιγίδα, έγραψα ένα άρθρο με τίτλο «Μέτρα που θα μπορούσε να πάρει η κυβέρνηση και δεν πήρε». Κυρίως για να εκφράσω τη διαφωνία μου με μια πολιτική, που επιχειρεί να λύσει τα προβλήματα της οικονομίας αυξάνοντας του φόρους και στραγγαλίζοντας τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα για να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητα, ενώ χαϊδεύει τους έχοντες

Τα μέτρα εκείνα, όπως λέγαμε από τότε, απεδείχθησαν ανεπαρκή και δεν έλυσαν το πρόβλημα. Στη συνέχεια, η κυβέρνηση μετά από πολλές παλινωδίες και ασυγχώρητες καθυστερήσεις, υπέκυψε στις πιέσεις των αγορών και τους εκβιασμούς των... ετέρων και οδηγήθηκε σ’ ένα μηχανισμό στήριξης, που στην ουσία είναι μηχανισμός υποδούλωσης. Το ΔΝΤ, δεν είναι απλώς μια κακή λύση. Ίσως αποδειχθεί το εθνικό μας αδιέξοδό . Μπορεί να μας δώσει μια πρόσκαιρη ανάσα, αλλά θα οδηγήσει την κοινωνία μας στη φτώχεια με άδηλη τη συνέχεια.
Η Ελλάδα θα είχε αποφύγει το ΔΝΤ:
α) αν είχε μια σοβαρή κυβέρνηση η οποία πίστευε στις δυνάμεις του ελληνισμού.
β) αν η κυβέρνηση είχε τη φιλοδοξία να αντισταθεί στα κελεύσματα και τις πιέσεις «φίλων», «ετέρων» και «συμμάχων» και έβαζε πάνω απ’ όλα την αξιοπρέπεια της χώρας.
γ) αν η κυβέρνηση, είχε το σθένος να πει την αλήθεια και δεν περίμενε έξη μήνες να προετοιμάσει την κοινή γνώμη για τα δυσάρεστα.
δ) αν είχε την θέληση, αλλά και την ικανότητα να συντάξει ένα σοβαρό, πρόγραμμα, με ορίζοντα τετραετίας.
Το τραγικό είναι ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου, ουδέποτε αναζήτησε άλλη λύση. Δεν ήθελε, δεν ήξερε, δεν μπορούσε; Ο ιστορικός του μέλλοντος θα κρίνει.
Από πού έπρεπε να ξεκινήσουμε:
Το πρόβλημα της Ελλάδος από τον Οκτώβριο και μετά είναι πρόβλημα αξιοπιστίας. Το χρέος και το έλλειμμα ήταν γνωστά από καιρό. Δεν προέκυψαν αιφνιδίως το περασμένο Φθινόπωρο. Εκείνο που ανεδείχθη, ειδικά μετά τον Νοέμβριο, ήταν η αφερεγγυότητα της κυβέρνησης και η αδυναμία της να διαχειριστεί το πρόβλημα. Αυτά δημιούργησαν στην αγορά αίσθηση αβεβαιότητας και άρχισε η σπέκουλα σε βάρος μας.
Κατά τη γνώμη μου, υπήρχε και ένας δρόμος εντελώς διαφορετικός. Το πρώτο νομοσχέδιο που έπρεπε να έρθει στη Βουλή ήταν αυτό που θα έδινε το δικαίωμα ψήφου στους ομογενείς μας από τον τόπο διαμονής τους. Μια τέτοια ενέργεια έχει διττό σκοπό: Αφ’ ενός ενώνεις τον οικουμενικό ελληνισμό και αφ’ ετέρου ενισχύεις τη βάση της νομιμοποίησής σου όταν διαπραγματεύεσαι στο εξωτερικό. Δεν θα εκπροσωπείς μόνο τα δέκα εκατομμύρια των ελλήνων, αλλά και τα εκατομμύρια των ομογενών μας.
Το επόμενο βήμα; ένα σοβαρό πρόγραμμα εξόδου της χώρας από την κρίση, με προοπτική τετραετίας. Το πρόγραμμα αυτό, με ευρύτερη πολιτική και κοινωνική υποστήριξη, θα μπορούσε να αποτελέσει έναν εθνικό στόχο πίσω από τον οποίο θα συμπαρατασσόταν οι υγιείς δυνάμεις της χώρας.
Όμως, κ. Παπανδρέου από την αρχή υπονόμευσε κάθε λύση. Αντί για συναίνεση, άρχισε τις εξεταστικές για να δικαιολογήσει την αθέτηση των υποσχέσεών του. Αντί για τους ομογενείς, επέλεξε τους λαθρομετανάστες. Αντί για μια ελληνική λύση, μας οδήγησε στο ΔΝΤ,
Τι θα μπορούσε να περιλαμβάνει μια ελληνική λύση; Τολμηρές και ρηξικέλευθες ιδέες, που θα επανίδρυαν το κράτος και θα μετέτρεπαν την τελευταία «σοβιετικού τύπου» οικονομία, σε μια δυναμική οικονομία της αγοράς, που θα αξιοποιούσε τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας και θα επένδυε στο ανθρώπινό της δυναμικό.
Ας δούμε μερικές τέτοιες ιδέες:
ΜΕΤΡΑ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΩΝ ΕΣΟΔΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ
Επαναπατρισμός κεφαλαίων – Εθνικό Ομόλογο
Μετά τις αψυχολόγητες δηλώσεις του κ. Παπακωνσταντίνου, για τη φορολόγηση των καταθέσεων και το κλίμα αβεβαιότητας που δημιούργησε, κεφάλαια ύψους 15 δις ευρώ, έφυγαν από την Ελλάδα και κατευθύνθηκαν στις τράπεζες του εξωτερικού. Όσα θα μας δανείσει το ΔΝΤ! Η κυβέρνηση θα μπορούσε να εκδώσει ένα Εθνικό Ομόλογο για τον επαναπατρισμό ελληνικών κεφαλαίων, χωρίς ποινικές ρήτρες, και με ένα ελκυστικό επιτόκιο.
Η χαμένη μάχη της φοροδιαφυγής: Από το σύνολο των ληξιπρόθεσμων οφειλών πάνω από τα 15 δισ. ευρώ, δηλαδή το 85,2%, είναι βεβαιωμένες οφειλές από 6.274 μεγαλοοφειλέτες, επιχειρήσεις ή φυσικά πρόσωπα! Διάφοροι επιτήδειοι, στήνουν εταιρείες, διορίζουν «αχυρανθρώπους», δεν καταβάλλουν φόρους και εισφορές και οδηγούν τις εταιρείες σε πτώχευση. Μήπως είναι καιρός να αναθεωρήσουμε τη νομοθεσία και για χρέη προς το δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία να είναι υπεύθυνοι και με την προσωπική τους περιουσία οι μεγαλομέτοχοι των εταιρειών αυτών; Για να σταματήσει αυτή η κατάχρηση του θεσμού των κεφαλαιουχικών εταιρειών; Μόνο τα μισά να εισέπραττε το δημόσιο, είναι όσο το κόστος όλων των περικοπών! Επιπλέον, είναι πρόκληση εταιρείες που οφείλουν τεράστια ποσά στο δημόσιο να διεκδικούν επιστροφές φόρων και να… επιδοτούνται με κρατικές διαφημίσεις!
Φορολόγηση των τόκων που εισπράττουν οι δανειστές του Δημοσίου: Το δημόσιο για το 2009 κατέβαλ συνολικά 12 δις ευρώ για τόκους! Οι τόκοι αυτοί είναι αφορολόγητοι! Όταν φορολογούνται ακόμα και οι καταθέσεις των συνταξιούχων, είναι αδιανόητο να είναι αφορολόγητοι οι τόκοι των κερδοσκόπων! Η Φορολόγηση ενός μέρους με 10% θα απέφερε έσοδα 1.2 ευρώ!
Φορολόγηση του τζόγου: Ο ετήσιος τζίρος από το τζόγο ανέρχεται σε 55 δις ευρώ ετησίως. Ένας φόρος της τάξεως του 10% που θα καταβάλλεται προκαταβολικά, θα απέφερε στο δημόσιο έσοδα 5.5 δις ευρώ ετησίως. Τα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση, με την πλέον αισιόδοξη πρόβλεψη, θα αποφέρουν 4.8 δις!
Έσοδα από την παραχώρηση της Εγνατίας Οδού: Η ΕΓΝΑΝΤΙΑ Οδός μπορεί να παραχωρηθεί σε κάποια κοινοπραξία που θα αναλάβει την εκμετάλλευσή της για ορισμένο χρονικό διάστημα και το δημόσιο θα μπορέσει να εισπράξει, άμεσα, ένα ποσό της τάξεως 2.5 -3 δις, με τους πιο συντηρητικούς υπολογισμούς.
Επαναδιαπραγμάτευση της Αττικής Οδού: Από την Αττική Οδό διέρχονται πολύ περισσότερα αυτοκίνητα από όσα προέβλεπε η σύμβαση παραχώρησης. Το δημόσιο έχει δύο λύσεις, είτε να εισπράττει τα έσοδα από τα επιπλέον αυτοκίνητα, είτε να απαιτήσει την παράδοση της Αττικής Οδού.
Αδειοδότηση Ηλεκτρονικών ΜΜΕ: Τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ (τηλεόραση και ραδιόφωνο) λειτουργούν χωρίς άδεια εδώ και 20 χρόνια! Προφανώς οι ιδιοκτήτες τους δεν είναι μεροκαματιάρηδες, αλλά κατέχοντες. Το δημόσιο μπορεί να δημοπρατήσει τις άδειες και να εισρεύσει ζεστό χρήμα στα κρατικά ταμεία. Τι περιμένουμε είκοσι χρόνια; Δεν έχει σημασία το ποσό που θα εισπράξει το δημόσιο, αλλά το μήνυμα που θα στείλει.
Επεκτάσεις Πολεοδομικών σχεδίων: Πριν λίγο καιρό, ο Πρόεδρος της Τράπεζας Πειραιώς εκτίμησε ότι η ένταξη στα σχέδια πόλεων κτισμάτων και οικισμών, μπορεί να αποφέρει στο δημόσιο έσοδα έως και 14 δις!!! Αυτό είναι μόνον η μία πλευρά. Με την ένταξη , θα δοθεί ώθηση σε μια σειρά από σχετικά επαγγέλματα, ενώ θα δημιουργηθεί πλούτος, που αυτή τη στιγμή, ενώ υπάρχει, δεν εμφανίζεται πουθενά!
Ιδιωτικοποιήσεις: Η κυβέρνηση έχει εγγράψει στον προϋπολογισμό έσοδα 2.5 δις ευρώ από αποκρατικοποιήσεις, αλλά μέχρι τώρα δεν έχει αναλάβει καμιά πρωτοβουλία. Αντί να περικόπτουμε ένα μισθό από τους εργαζομένους των 700 ευρώ που θα οδηγήσει χιλιάδες οικογένειες στην απόγνωση, θα μπορούσαμε να διαθέσουμε, μέσω του χρηματιστηρίου, ποσοστά από τη ΔΕΗ, τον ΟΠΑΠ, τον ΟΣΕ, τον Αερολιμένα Αθηνών κ.λ.π.
ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΔΑΠΑΝΩΝ
Μείωση του κράτους: Έχουμε ένα υπερτροφικό, αναποτελεσματικό και σπάταλο κράτος, που είναι επιτακτική ανάγκη να περιοριστεί. Βήμα πρώτο η άμεση κατάργηση, επιτροπών, αρχών, οργανισμών, συμβουλίων, που κανένα ουσιαστικό έργο δεν παράγουν. Στήθηκαν μόνο και μόνο για να βολευτούν κομματικοί ημέτεροι. Δεύτερο, πάγωμα των προσλήψεων στο δημόσιο, ενόσω διαρκεί το πρόγραμμα εξόδου από την κρίση. Οι αποχωρούντες υπάλληλοι, θα αντικαθίστανται με μετατάξεις από άλλες υπηρεσίες.
Μείωση των κομματικών υπαλλήλων: Στα περισσότερα υπουργικά γραφεία απασχολούνται στρατιές συμβούλων, οι περισσότεροι εκ των οποίων αμείβονται και υπερωριακά, χωρίς να διαθέτουν και τίποτα ειδικές γνώσεις. Ο αριθμός των συμβούλων μπορεί να περιοριστεί στο ήμισυ και οι υπόλοιπες θέσεις να καλύπτονται από την ιεραρχία των υπουργείων.
Διοικήσεις ΔΕΚΟ και Οργανισμών του Δημοσίου.
Ενοποίηση των θέσεων του Προέδρου και Διευθύνοντος Συμβούλου. Μείωση των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου σε πέντε.
Τοπική αυτοδιοίκηση
Είναι από τα πλέον σπάταλα τμήματα του κράτους. Οι περισσότεροι δήμοι είναι υπερχρεωμένοι. Εκατοντάδες δημοτικές επιχειρήσεις έχουν ιδρυθεί μόνο και μόνο για να εξυπηρετούν την κομματική πελατεία των δημάρχων. Ποια είναι η σκοπιμότητα του Αθήνα 984, που με σχεδόν μηδενική ακροαματικότητα, κοστίζει στους πολίτες της Αθήνας δεκάδες εκατομμύρια; Για να απασχολεί εκατοντάδες δημοσιογράφους οι περισσότεροι από τους οποίους έχουν ήδη άλλες δουλειές; Δεν ξέρω, αν ο Καλλικράτης, λύνει το πρόβλημα, αλλά μια πολιτική συγχώνευσης των δήμων, με παράλληλη κατάργηση άχρηστων οργανισμών είναι προς τη σωστή κατεύθυνση και θα γλυτώσει το δημόσιο από εκατοντάδες εκατομμύρια.
ΕΡΤ-ΕΡΑ-ΑΠΕ-Κανάλι της Βουλής
Η ΕΡΤ κοστίζει στο δημόσιο 700 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο. Απασχολεί τριπλάσιους υπαλλήλους απ’ το ΒΒC! Kαι παρά το γεγονός ότι χρηματοδοτείται από το κράτος, παράγει ελλείμματα! Αντιλαμβάνομαι την ανάγκη να υπάρχει ένα δίκτυο δημόσιας τηλεόρασης, όλα τα άλλα είναι περιττές πολυτέλειες ακόμα για περιόδους παχέων αγελάδων!
Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις
Η σπάταλη κληρονομιά από τη θητεία του κ. Παπανδρέου στο Υπουργείο Εξωτερικών. Έχουν φυτρώσει παντού σαν μανιτάρια. Οι περισσότερες μάλιστα χρηματοδοτούνται από το δημόσιο. Για πιο λόγο, αφού είναι… μη κυβερνητικές οργανώσεις;
Μείωση του αριθμού των βουλευτών
Για μια χώρα δέκα εκατομμυρίων οι τριακόσιοι βουλευτές είναι δαπανηρή πολυτέλεια. Η δημοκρατία μας θα μπορούσε να λειτουργήσει μια χαρά, ίσως και καλύτερα, αν ο αριθμός περιοριζόταν σε πρώτη φάση στους 250 και στη συνέχεια στους 200. Και οι αρχηγοί θα είχαν λιγότερα προβλήματα στο κεφάλι τους. Αν το πολιτικό μας σύστημα θέλει πραγματικά να ανακτήσει μέρος της απωλεσθείσας αξιοπιστίας του, εκτός από την αυτοκάθαρσή του, πρέπει πείσει στους πολίτες, δια του παραδείγματος, ότι έλαβε τα μηνύματα των καιρών για περιστολή των δαπανών. Για όσο διαρκεί η κρίση ίσως πρέπει να επανεξεταστούν κάποια από τα προνόμια τους και οι αποζημιώσεις για τη συμμετοχή των βουλευτών σε επιτροπές.
Κατάργηση της διπλοθεσίας στο δημόσιο. Χιλιάδες επιτήδειοι εισπράττουν δυο και τρείς μισθούς από το στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα και την τοπική αυτοδιοίκηση (μερικοί από αυτούς χωρίς να εμφανίζονται ποτέ), ενώ άνεργοι πτυχιούχοι κάνουν δουλειές του ποδαριού.
Οι υπερτιμολογήσεις των δημοσίων έργων: Είναι κοινό μυστικό ότι τα δημόσια έργα υπερτιμολογούνται. Οι υπερτιμολογήσεις διογκώνουν τις δημόσιες δαπάνες και το δημόσιο χρέος. Ενώ πολλές φορές εμπεριέχουν και πονηρά ποσά.
Οι εγγυήσεις του δημοσίου
Το φαινόμενο της κατάπτωση των εγγυήσεων του δημοσίου προς τρίτους έχει πάρει εφιαλτικές διαστάσεις. Το ποσό είναι ασύλληπτο, καθώς υπερβαίνει τα 18 δισ. ευρώ!
ΟΣΕ: Ο ΟΣΕ, αν και μονοπώλιο, κοστίζει στον έλληνα φορολογούμενο ένα εκατομμύριο ευρώ ημερησίως! Το κράτος απέτυχε στον ΟΣΕ, όπως προηγουμένως είχε αποτύχει και στην Ολυμπιακή. Μόνη λύση είναι η είσοδος στρατηγικού επενδυτή και η άμεση αναδιοργάνωσή του.
Υγεία: Στην Ελλάδα πληρώνουμε για φάρμακα περί τα 9 δις ευρώ, όταν η Ισπανία. πληρώνει 12 δις! Καθόλου περίεργο όταν τα περισσότερα νοσοκομεία διοικούνται από άσχετους προς το τομέα διοικητές! Μια ματιά μόνο στα βιογραφικά αυτών που διορίστηκαν διοικητές! Υπάρχει και ένα άλλο ζήτημα. Τα νοσοκομεία, όπως και πολλοί άλλοι οργανισμοί του δημοσίου, δεν καταρτίζουν ισολογισμούς! Δηλαδή δουλεύουν με πλήρη αδιαφάνεια και χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανένα.
Η δήθεν δωρεάν παιδεία: Προσποιούμαστε ότι δήθεν παρέχουμε «δωρεάν παιδεία»! Κοροϊδευόμαστε! Η παραπαιδεία από το Δημοτικό μέχρι το Λύκειο κοστίζει 1.5 δις ετησίως! Για την ανώτατη εκπαίδευση, οι έλληνες φορολογούμενοι, συνεισφέρουν 7.200 ευρώ το χρόνο για κάθε σπουδαστή! Μήπως είναι καιρός να επανεξετάσουμε αυτή τη «δωρεάν παιδεία» και να επιβληθούν δίδακτρα από κάποια εισοδηματική κλίμακα και επάνω; Τα δίδακτρα θα επιστρέφονται, υπό την μορφή υποτροφίας, στους αριστούχους. Εννοείται ότι οι πραγματικά άποροι φοιτητές θα σπουδάζουν δωρεάν; Δεύτερον, ειδικά για τα συγγράμματα, αντί να τα δίνει δωρεάν το κράτος να οριστεί ένα συμβολικό τίμημα. Παράδειγμα, κάθε βιβλίο θα κοστίζει όσο δυο φραπόγαλα στο Κολωνάκι και ένα πακέτο τσιγάρα! Κανένας δε θα γίνει φτωχότερος! Ισως έτσι εκτιμήσουν και την αξία τους! Των βιβλίων εννοείται!
Δικαιοσύνη: Έχουμε ένα από τα πλέον δαπανηρά και χρονοβόρα συστήματα απονομής δικαιοσύνης. Τα δικαστήριά μας λειτουργούν μέχρι τις 3 το μεσημέρι, ενώ είναι κλειστά σχεδόν τέσσερις μήνες το χρόνο! Καθημερινά σπαταλώνται χιλιάδες εργατοώρες σε άσκοπες μετακινήσεις και εκνευριστικές αναμονές. Επιπλέον, κάθε χρόνο κατατίθενται περίπου 500.000 χιλιάδες μηνύσεις! (Καθημερινή 24-5-09) Ένας λόγος αυτής της απίστευτης δικομανίας είναι η ευκολία με την οποίαν μπορεί να μηνύσει ο καθένας τον οποιονδήποτε και χωρίς σοβαρές συνέπειες μάλιστα. Αν θεσπιστεί ένα σοβαρό παράβολο, ας πούμε της τάξεως των 500 ευρώ, το γεγονός αυτό θα απέτρεπε πολλούς επίδοξους μηνυτές. Τέλος, να γίνουν πιο τσουχτερά τα έξοδα της δίκης (τα οποία να καλείται να πληρώνει ο μηνυτής!) σε περίπτωση που αθωώνεται ο κατηγορούμενος! Εννοείται, όπως συμβαίνει παντού, θα ληφθεί ειδική πρόνοια για τους άπορους.
Άμεση περικοπή των παρανόμων συντάξεων: Η εφημερίδα το «Θέμα», είχε ένα δημοσίευμα σύμφωνα με το οποίο περισσότεροι από 60.000… συνταξιούχοι πληρώνονται κάθε μήνα, αν και έχουν αποβιώσει! Σύμφωνα με εκτιμήσεις των διοικήσεων των Ταμείων, το Δημόσιο και οι οργανισμοί κοινωνικής ασφάλισης χάνουν με τον τρόπο αυτόν ποσά, της τάξεως έως και 2 δισ. ευρώ κάθε χρόνο, δηλαδή περίπου το 1% του ΑΕΠ! Είναι τόσο δύσκολο για το κράτος να εντοπίσει τους επιτήδειους, να τους ζητήσει να επιστρέψουν τα παρανόμως εισπραχθέντα και μάλιστα εντόκως και να στείλει μερικούς στη φυλακή προς παραδειγματισμό;
Μαχαίρι στις ανελαστικές δαπάνες: Εκατομμύρια σπαταλώνται κάθε χρόνο σε προμήθειες υλικών, ενοίκια στέγασης δημοσίων υπηρεσιών, αμοιβές μελών επιτροπών, ανύπαρκτες υπερωρίες, έξοδα δημοσίων σχέσεων, τηλεφωνικά τέλη. Είναι ενδεικτικό ότι σε μια εποχή που οι τιμές σταθερής και κινητής τηλεφωνίας παίρνουν την κατιούσα, το δημόσιο πληρώνει 100 εκατ. ευρώ για κινητά και σταθερά τηλέφωνα!. Οι περισσότερες από τις δαπάνες αυτές είναι εντελώς αδικαιολόγητες και οι υπηρεσίες θα λειτουργούσαν εξ ίσου καλά και χωρίς αυτές!
ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΑ ΜΕΤΡΑ
Διεκπεραίωση επενδύσεων: όποιος έχει επιχειρήσει να ιδρύσει μια ανώνυμη εταιρεία στην Ελλάδα, ξέρει τι τραβάει. Φανταστείτε τώρα έναν ξένο! Χάνεται στους δαιδαλώδεις διαδρόμους της γραφειοκρατίας! Θέλει πραγματικά η κυβέρνηση να δώσει λύση; Ας διοριστεί ένας υφυπουργός παρά των πρωθυπουργών με αρμοδιότητα τις επενδύσεις. Ας συγκροτήσει και μια ομάδα ειδικών-καμικάζι. Όποιος ενδιαφέρεται να επενδύσει στην Ελλάδα, να καταθέτει εκεί τα στοιχεία του φακέλου. Και αν όλα είναι εν τάξει, να πηγαίνει σ’ ένα μήνα και να παραλαμβάνει τις άδειες! Ούτε φακελάκια, ούτε «γρηγορόσημα», ούτε… εκβιασμοί.
Κατάργηση της μονιμότητας στο δημόσιο
Μια από τις βασικές παθογένειες της οικονομία μας είναι το όνειρο του νεοέλληνα να γίνει δημόσιος υπάλληλος. Και ο βασικός λόγος είναι η μονιμότητα. Αντιλαμβάνομαι ότι ο στενός δημόσιος τομέας, πρέπει να έχει μια σταθερότητα, αλλά γιατί να είναι κάποιος μόνιμος από την πρώτη ημέρα; Μια λύση θα ήταν με τη μονιμότητα να επιβραβεύονται οι ικανοί και οι άξιοι υπάλληλοι. Και αυτό να μην το κρίνει ο εκάστοτε υπουργός, αλλά μια ανεξάρτητη αρχή, όπως το ΑΣΕΠ. Κατά τα άλλα να ισχύει στο δημόσιο το ίδιο εργασιακό πλαίσιο που διέπει και τους εργαζομένους στον ιδιωτικό τομέα.
ΕΣΠΑ
Η κυβέρνηση αντί να παρακαλάει την Ε.Ε. για δάνεια, θα ήταν πιο φρόνιμο να ζητήσει την ταχύτερη εκταμίευση των κονδυλίων, που ούτως ή άλλως μας αναλογούν από το ΕΣΠΑ. Με τον τρόπο αυτό και χρήμα θα έρρεε στην αγορά και η οικονομία μας θα έπαιρνε τις αναπτυξιακές ανάσες, που τόσο χρειάζεται για να βγούμε απ΄ την κρίση.
Μείωση της φορολογίας για νέες επιχειρήσεις: Κάθε νέα επιχείρηση που θα ιδρύεται στη χώρα (και δε θα προέρχεται από δολία πτώχευση προηγουμένης) θα φορολογείται για τα τρία πρώτα χρόνια με ένα χαμηλό συντελεστή μεταξύ 10-15%.
Συγχώνευση ΑΤΕ και Τ.Τ.
Με τη συγχώνευση αυτών των δυο ελεγχομένων από το κράτος τραπεζών, δημιουργείται ένας ισχυρός βραχίονας στον τραπεζικό χώρο που θα έχει τη δυνατότητα να παρεμβαίνει στην οικονομία με λογικά επιτόκια, να μην επιζητεί υπερκέρδη και κυρίως να μην κερδοσκοπεί. Με τον τρόπο αυτό θα υποβοηθηθεί η ανάπτυξη στη χώρας.
Η μείωση των επιτοκίων δανεισμού: Η διαφορά μεταξύ των επιτοκίων δανεισμού και καταθέσεων είναι χαώδης. Σε μια φάση που η χώρα μας βρίσκεται σε ύφεση επιβάλλεται η μείωση του κόστους δανεισμού. Κάτι τέτοιο, θα ενισχύσει την ενεργό ζήτηση, τα έσοδα του δημοσίου και θα μειώσει το κόστος παραγωγής. Το δημόσιο διέθεσε 28 δις ευρώ, δηλαδή το 10% του ΑΕΠ για να στηρίξει τις τράπεζες. Είναι υποχρέωση των τραπεζών να βοηθήσουν τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά, περιορίζοντας τα κέρδη τους. Αν οι κρατικές τράπεζες ανοίξουν το δρόμο, οι ιδιωτικές, μπροστά στον κίνδυνο να χάσουν μερίδιο στην αγορά, θα ακολουθήσουν. Θα είναι μια μεγάλη ανάσα, ειδικά για τα νοικοκυριά.
Τουριστική αντεπίθεση: Τη βαριά βιομηχανία της χώρας την εξαθλιώσαμε με …rooms to let! Έχουμε ένα από τα ακριβότερα τουριστικά προϊόντα. Η χώρα μας τους τελευταίους μήνες είναι στο επίκεντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος, έστω και αρνητικά. Πέρασε από το μυαλό των ασχολουμένων με την τουριστική βιομηχανία, να προβούν σε μια δραματική μείωση των τιμών, έως 50% και να απευθυνθούν στην παγκόσμια αγορά; Και δεν αναφέρομαι μόνο στους ξενοδόχους, αλλά όλο το κύκλωμα γύρω από τον τουρισμό. Επί πλέον η τουριστική μας πολιτική είναι ακόμα κολλημένη στη δεκαετία του πενήντα, δηλαδή συρτάκι, σουβλάκι, ούζο και θάλασσα! Σκεφτήκαμε ποτέ να αναπτύξουμε συστηματικά τον θρησκευτικό τουρισμό, τον αθλητικό τουρισμό, τον πολιτιστικό τουρισμό κ.λ.π.
Ιδιωτικά Πανεπιστήμια:
Η Ελλάδα δυστυχώς είναι ο μεγαλύτερος …εξαγωγέας φοιτητών! Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ 51.000 ελληνόπουλα σπουδάζουν στο εξωτερικό και αυτό μας κοστίζει ένα δις ετησίως! Η Ελλάδα βρίσκεται στην πρώτη θέση της σχετικής κατάταξης με κριτήριο τον συνολικό πληθυσμό. Κατά τα άλλα εθελοτυφλούμε απαγορεύοντας την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων! Η ιδιωτική εκπαίδευση επιτρέπεται στη πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια και απαγορεύεται στην τριτοβάθμια! Και μιλάμε τώρα για τη χώρα στην οποία λειτούργησαν η Ακαδημία του Πλάτωνα και το Λύκειο του Αριστοτέλη! Τα πρώτα ιδιωτικά πανεπιστήμια στην ιστορία της ανθρωπότητας! Θα μπορούσαμε για παράδειγμα να προσκαλέσουμε 10-15 κορυφαία πανεπιστήμια του κόσμου για να δημιουργήσουν παραρτήματα σε μερικά από τα κέντρα του ελληνισμού που έχουν παγκόσμια αναγνωρισιμότητας και απήχηση π.χ. Μαραθώνας, Επίδαυρος, Ολυμπία, Όλυμπος, Κνωσός, Σάμος, Δωδώνη, Δελφοί, κ.λ.π. Το δημόσιο παραχωρεί τις απαραίτητες εκτάσεις για να δημιουργήσουν campuses υψηλών προδιαγραφών. Γνωρίζω τουλάχιστον τρία από τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια των ΗΠΑ, που θα πετούσαν τη σκούφια τους στην προοπτική αυτή! Με τον τρόπο αυτό, θα δημιουργούσαμε θέσεις εργασίας, θα διαφημίζαμε τη χώρα στο εξωτερικό, θα δίναμε ζωή στις περιοχές αυτές και τέλος θα προετοιμάζαμε πρεσβευτές του ελληνισμού. Χώρια από το συνάλλαγμα που θα εισέρεε στη χώρα.
Λιμάνια-μαρίνες: Πριν λίγες μέρες μεγάλο κρουαζερόπλοιο διέκοψε τη συνεργασία του με το λιμάνι του Ηρακλείου και βρήκε καταφύγιο στην Αττάλεια. Γιατί; Μα όλος ο κόσμος γνωρίζει ότι τα περισσότερα λιμάνια μας έχουν μείνει πίσω δεκαετίες. Και μιλάμε για την Κρήτη! Στα περισσότερα νησιά η κατάσταση είναι τραγική, τριτοκοσμική. Αυτό το άθλιο κράτος που οικοδομήσαμε έχει το θράσος να επιτρέπει, εντός της ελληνικής επικράτειας, άγονες γραμμές! άγονες γραμμές στο Αιγαίο, όπου «αλώνιζαν» οι Μινωϊτες και οι αθηναϊκές τριήρεις! ! Μια σοβαρή κυβέρνηση, θα απηύθυνε μια πρόσκληση ενδιαφέροντος τόσο προς τους έλληνες εφοπλιστές όσο και ξένους επενδυτές για την αναβάθμιση των λιμανιών και θα τους παραχωρούσε τη χρήση για 15-20 χρόνια. Ότι έγινε και με την Αττική Οδό. Τα έσοδα του δημοσίου θα ενισχύονταν, τα νησιά μας θα αποκτούσαν υπερσύγχρονα λιμάνια, με ότι αυτό συνεπάγεται για τον τουρισμό και την εθνική μας οικονομία. Ανάλογα έργα μπορούν να γίνουν και για μαρίνες προκειμένου να προσελκύσουμε υψηλό τουρισμό.
Ο Πειραιάς να οργανωθεί κατά τα πρότυπα του city του Λονδίνου: Η Ελλάδα διαθέτει το μεγαλύτερο εμπορικό στόλο. Και όμως έχει προβληματικά ναυπηγεία και σημαία όχι ελκυστική. Η κυβέρνηση με μια ανεξήγητη ενέργεια κατήργησε και το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας. Πρέπει να επανεξετάσουμε τη θέση της ναυτιλίας μας και ο Πειραιάς να οργανωθεί κατά τα πρότυπα του city στο Λονδίνο.
Αεροδρόμια: Τα αεροδρόμια της χώρας μετατρέπονται σε ανώνυμες εταιρείες, στις οποίες το δημόσιο διατηρεί το πλειοψηφικό πακέτο. Το υπόλοιπο ποσοστό μαζί με το management παραχωρείται σε στρατηγικό επενδυτή.
Η άρση του campotage: Στο Αιγαίο διατηρείται ένα φαύλο καθεστώς για να εξυπηρετούνται κάποιοι κρατικοδίαιτοι …εφοπλιστές. Εν, τω μεταξύ η χώρα χάνει κάθε χρόνο, με τους πιο συντηρητικούς υπολογισμούς τουλάχιστον ένα δις ευρώ! Υπολογείστε πόσα χρήματα έχασε το ελληνικό δημόσιο τις τελευταίες δεκαετίες για να προασπίζει τα συμφέροντα μιας χούφτας αρπακτικών που κρατούσαν όμηρους νησιά και επιβάτες.
Αξιοποίηση ακίνητης περιουσίας του δημοσίου: Η αξία της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου, με τους πιο συντηρητικούς υπολογισμούς, εκτιμάται μεταξύ 300 και 400 δις ευρώ, με αντικειμενικές τιμές. Σε τιμές αγοράς η αξία της υπερβαίνει το 1,2 τρις . Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων στην περιουσία αυτή δεν υπολογίζονται οι δασικές εκτάσεις. Η περιουσία αυτή αντί να χρησιμοποιηθεί για την ανάπτυξη της χώρας, είτε παραμένει εντελώς αναξιοποίητη, είτε είναι παραδομένη στα νύχια κάποιων επιτηδείων, που τη λυμαίνονται αντί πινακίου φακής! Καμιά κυβέρνηση μέχρι τώρα δεν έχει καταστρώσει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο αξιοποίησης αυτής της περιουσίας που θα απέφερε στο δημόσιο απίστευτα έσοδα.
Το παραεμπόριο
Ο ετήσιος τζίρος του παρεμπόριου ανέρχεται στα 20 δισ. ευρώ ετησίως! Οι απώλειες για το Δημόσιο είναι πάνω από 4 δισ. ευρώ. Aπό 7 έως 10 δισ. ευρώ ανέρχεται ο τζίρος του παρεμπορίου που ασκείται κυρίως από τους μετανάστες στον δρόμο. Με δεδομένο ότι το παραεμπόριο δεν καταβάλλει φόρους, τέλη, δασμούς ή ενοίκια , είναι προφανές ότι ανταγωνίζεται αθέμιτα το υγιές εμπόριο, περιορίζει τα κρατικά έσοδα (ΝΕΑ online 24-4-2010)
Απελευθέρωση κλειστών επαγγελμάτων: Αντιγράφω από άρθρο του κ. Γιάννη Στουρνάρα στην «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ» (01-02-2010) «Η απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων θα μπορούσε να προκαλέσει αύξηση του ΑΕΠ που εκτιμάται σε 1% ετησίως. Πολλοί, αγνοώντας ότι οι αγορές προεξοφλούν με αστραπιαία ταχύτητα τις διαρθρωτικές αλλαγές, απαισιοδοξούν λέγοντας ότι τα οφέλη αυτά, για να υλοποιηθούν, απαιτούν χρόνο. Και όμως, το γεγονός ότι η Ελληνική οικονομία αποτελεί την τελευταία ‘σοβιετικού τύπου’ οικονομία στην Ευρώπη, με εκατοντάδες περιορισμούς που ανήκουν σε μια άλλη, παρωχημένη εποχή, μας δίνει την ευκαιρία να ‘σπάσουμε’ το φαύλο κύκλο της κρίσης και να βελτιώσουμε παράλληλα την ανταγωνιστικότητα των Ελληνικών προϊόντων και υπηρεσιών. Αυτό απαιτεί κυρίως πλήρη αντίληψη αυτών των ευκαιριών και πολιτική βούληση εκμετάλλευσής τους, αγνοώντας το όποιο βραχυχρόνιο πολιτικό κόστος. Στο ΙΟΒΕ έχουμε εκτιμήσει τα ετήσια οφέλη από την άρση αυτών των περιορισμών σε περίπου 10% του ΑΕΠ.»
Επίλογος: Η συζήτηση δεν εξαντλείται εδώ. Για παράδειγμα πολλά μπορούν να ειπωθούν για τον τομέα του πολιτισμού, τη γεωργία, την εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου της χώρας κ.λ.π. Για αυτό και οι προτάσεις αυτές δεν αποτελούν μια συνολική λύση. Άλλωστε, δεν είναι και δουλειά μας να την προτείνουμε! Απλώς σ’ ένα γενικότερο προβληματισμό θέλουμε να συμβάλλουμε…
Κώστας Ροδινός

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση