Η Α(χ)ρεία Φυλή

• Μας χρωστάνε την κουλτούρα τους. ΄Ολη και εις ακέραιον! Αν δεν υπήρχε η Αρχαία Ελλάδα, η Ελληνική Δημοκρατία, η Ελληνική Ποίηση και Φιλοσοφία, αυτοί δεν θα τρώγανε καν βελανίδια! Θα τρώγανε ο ένας τον άλλο!

Ακόμα και το διαβόητο Γ Ράιχ τους στην Αρχαία Ελλάδα το στηρίξανε! Από τα κτήρια μέχρι τα βαθύτατα ιδεολογήματά τους περί Α(χ)ρείας φυλής, τα πάντα, από δω τ’ αρπάξανε, τα ξεπατίκωσαν, τα διαγούμισαν και τα πλασάρανε για δικά τους!
Οι μεγάλοι ποιητές τους, οι φιλόσοφοι, οι επιστήμονές τους, όλοι άνθισαν κάτω από την Ελληνική Σκέψη που γέννησε το Πνεύμα του Δυτικού Πολιτισμού. Που τους εξανθρώπισε και τους υπαγόρευσε τη σύσταση του έθνους τους πρώτα και κατόπιν του κράτους των.
ΟΙ ΣΦΑΓΕΙΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗΣ...
Στα μεγάλα ζόρια μας στην Τουρκοκρατία και στον Αγώνα, ήταν απόντες. Άρχισαν πάλι να μπαινοβγαίνουν με τους αυτοκράτορες τους στη μοίρα μας και στις εθνικές μας συμφορές, διαλέγοντας αυτοί για βασιλιά μας, έναν ελαττωματικό κοψοτσούνη έφηβο που τους περίσσευε, εκεί στις μπυραρίες της Βαυαρίας.
Κι όχι τίποτα άλλο αλλά και η ασπρογάλαζη σημαία των μπυραριών του Μονάχου φτυστή βρε παιδί μου η δικιά μας, πού πήγε η κόκκινη σημαία του Αγώνα;
Δυο φορές από τότε αιματοκυλήσανε την ανθρωπότητα και ηττήθηκαν. Και τις δυο φορές στηριχτήκανε στις φτωχές μάζες της νότιας Ευρώπης για να ξαναστήσουνε το μαγαζί τους.
Στο Δεύτερο Παγκόσμιο, μας επιτέθηκαν, τους καθυστερήσαμε στην Κρήτη, αυτοί κάψανε ολόκληρα χωριά, στείλανε καραβιές από μας στα στρατόπεδα, ξεκληρίσανε τους Έλληνες Εβραίους της Θεσσαλονίκης, σωστά τους τα χώνει ο Νικήτας, μας χρωστάνε τα Καλάβρυτα και το Δίστομο, αλλά και τόσα άλλα.
ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΜΑΣ ΠΛΟΥΤΙΣΑΝ...
Μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, με την ουρά στα σκέλια αλλά με τα τρελά αμερικάνικα δολάρια και τις απύθμενες καταθέσεις των μεγαλοτραπεζιτών τους, σε μας πάλι στηριχτήκανε για να ορθοποδήσουν.
Μαζέψανε με τους αυστηρότερους όρους και κτηνώδεις προδιαγραφές, τον εργατικό ανθό της χώρας μας σε σκληρά συμβόλαια απάνθρωπης μεταχείρισης και ολόκληρο το οικονομικό θαύμα του Δόκτορος ΄Ερχαρντ τους, στηρίχτηκε στους γκασταρμπάϊτερς απ την Ελλάδα, την Ισπανία, την Τουρκία, τη Γιουγκοσλαβία.
Κατόπιν αρχίσανε όταν κι εμείς αναστηθήκαμε, και μπήκαμε, -με τον τρόπο που μπήκαμε, έστω..- στην Ευρώπη, να παίζουν το παιχνίδι του προμηθευτή. Πήρανε τον ΟΤΕ, πήρανε τα ναυπηγεία, πήρανε το μεγάλο μας αεροδρόμιο και μας φορτώσανε με χαλασμένα τανκς που μόλις ρίξεις μια βολίδα ξεβάφει η κάννη και ελαττωματικά υποβρύχια!
Στο τέλος στήσανε και το μεγάλο παιχνίδι, η κεντρική τους τράπεζα με την άλλη την αμερικάνικη και μπερδέψανε τους πολιτικούς μας, πολλούς απ αυτούς τους εξαγόρασαν, φρέσκια γαρ είναι η Ζήμενς, και μας στριμώξανε στο αδιέξοδο των δανείων και των τόκων.
ΑΥΤΟΙ, ΚΑΛΑ ΠΕΡΝΑΝΕ...
Και τώρα οι ίδιοι αυτοί τα κατάφεραν πάλι να απαιτούν από μας να διαλυθούμε ως έθνος για να στηρίξουν αυτοί, την αιώνια λαχτάρα τους για κοσμοκρατορία, που σαν κακό χούι τους συνοδεύει ως τον τάφο, σαράκι μέσα τους, είτε Ανατολικογερμανοί είναι είτε Δυτικογερμανοί..
Γιατί η παγκοσμιοποίηση δεν είναι αποκλειστικά και μόνο αμερικανική έμπνευση και ιστορική πρόταση. Είναι και δική τους, των γερμαναράδων που με τις ατέλειωτες στρατιές των μεγαλοτραπεζιτών τους, ελέγχουν τεράστια κεφάλαια σ’ όλο τον πλανήτη.
Και μας ειρωνεύονται κιόλας! Περνάνε ζωή και κότα με το παντοδύναμο ευρωμάρκο τους, (γιατί κι αυτό το μαγείρεψαν στα μέτρα τους) ενώ στα ηλιοφώτιστα νησιά μας, οι ξεπλυμένες γυναίκες τους βρίσκουν τσάμπα λαχταριστή, μεσογειακή σερνικιά σάρκα, να τους τρίξει τα κόκκαλα, αφού ο σύζυγος με φουσκωμένη την πατσοκοιλιά απ τη μπύρα και τα μπιμπίκια απ τις αρρώστιες του συκωτιού στα αναψοκοκκινισμένα γουρουνίσια μούτρα του, περί άλλα μονίμως τυρβάζει..
ΦΤΑΙΜΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ...
Εμείς όμως, τι κάναμε; Πότε διαμαρτυρηθήκαμε; Πότε απαιτήσαμε τα χρωστούμενα; Πότε σηκώσαμε κεφάλι να μετρηθούμε; Πότε ζητήσαμε τα νόμιμα;
Και τώρα τι κάνουμε, εδώ που οι ίδιοι αυτοί μας φέρανε; Σκύβουμε και παρακαλάμε, μπροστά στην απειλή, ότι θα μας διώξουν απ την Ευρώπη, όπως το στήνουνε στις δημοσκοπήσεις τους;
Ε και λοιπόν; Θα μας κάνουνε τα μούτρα κρέας μ αυτό; Το πολύ-πολύ να ξαναγυρίσουμε στη ιστορική μας δραχμή! Και να τους αφήσουμε να γλύφουνε το γλειφιτζούρι του ευρώ τους.
Που απ το πολύ σάλιο, όλο και πιο γρήγορα λειώνει και θα μείνουνε όλοι στο τέλος με το πλαστικό καλαμάκι, κοντάρι μιας σημαίας αόρατης και μιας Ευρώπης που θα μείνει στην ιστορία, ως ένα τριαντάχρονο πείραμα και έτερον ουδέν!
ΤΟ ΜΑΓΑΖΙ ΚΛΕΙΝΕΙ!
Γιατί αργά ή γρήγορα θα το κλείσουνε το μαγαζί! Είναι όλοι οι ηγέτες τους αλλά και αυτοί που περιμένουν από κάτω να τους διαδεχτούν, εξαγορασμένοι μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο της ζωής τους, από την Παγκόσμια Εταιρία που κουμαντάρει τον πλανήτη, τα τελευταία διακόσια πενήντα χρόνια, και ο νοών νοείτω!
Και που μόλις τους σφυρίξει κλέφτικα, θα κατεβάσουνε τα ρολά, και θα κληροδοτήσουν στους διαδόχους τους, μια ακόμα πιο νέα τάξη, όχι πραγμάτων πλέον, αλλά συνειδήσεων, για να οδηγήσουν την ανθρωπότητα στο μοιραίο τους παιχνίδι.
Αν αφήσουν οι λαοί να τους βγει το παιχνίδι. Γιατί υπάρχουν και «του κύκλου τα γυρίσματα που ανεβοκατεβαίνουν, και του τροχού, που ώρες ψηλά κι ώρες στα βάθη πηαίνουν», κατά πως έγραψε ο εκ των μεγίστων Ελλήνων ποιητών, Βιτσέντζος Κορνάρος.
ΥΣΤΕΡΟΛΟΓΙΟΝ
Μέχρι τότε όμως, εμείς, οφείλουμε να επιζήσουμε, μακριά από τα ξένα σκατά. Μας φτάνουν και μας περισσεύουν τα δικά μας, που δεν μας αφήσανε ποτέ να τα βάλουμε σε μια τάξη, απ τον καιρό που ξαναγίναμε κράτος, οι Μεγάλοι Τοκογλύφοι «Σύμμαχοι»..
Δημήτρης Ιατρόπουλος

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση