Εθνικό ζήτημα η στρατιωτική θητεία

Του Ευθ. Π. Πέτρου
Όταν ο νεοεκλεγείς πρωθυπουργός καλούσε τους Έλληνες σε «συμμετοχή», προς ευόδωση των κοινών στόχων, ίσως να μην συνειδητοποιούσε ότι η μόνη θεσμοθετημένη μαζική συμμετοχή των Ελλήνων πολιτών είναι η συμμετοχή στην κοινή άμυνα. Δηλαδή, η στρατιωτική θητεία, την οποία οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών αντιμετωπίζουν είτε ως «βάρος» είτε ως προνομιακό πεδίο κομματικών εξυπηρετήσεων.
Θα κριθεί εκ του αποτελέσματος αν η σημερινή πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Άμυνας θα κατορθώσει να αντισταθεί στις πιέσεις και θα καταργήσει τις «εξυπηρετήσεις» ή εάν α βυθισθεί στο ίδιο τέλμα στο οποίο κατέληξαν ανάλογες προσπάθειες όλων σχεδόν των προκατόχων της.
Ειλικρινά ευχόμαστε να επιδείξει την πυγμή που απαιτείται, ώστε να καταργήσει αυτή την εγγενή παθογένεια, η οποία τελικά λειτουργεί εις βάρος τόσο των Ενόπλων Δυνάμεων όσο και της κοινωνίας στο σύνολό της.
Δεν είναι εύκολο έργο. Αλλά σε αντίθεση με την επιφανειακή κοινή αντίληψη, η κατάργηση του «ρουσφετιού» δεν δημιουργεί «πολιτικό κόστος». Απεναντίας, αυτός που θα την επιτύχει, θα επαινεθεί στο τέλος ακόμη και από αυτούς που θα βρουν «κλειστή την πόρτα» της μικροκομματικής εξυπηρέτησης. Αρκεί βεβαίως, στην εφαρμογή των σχετικών μέτρων να υπάρξει αυστηρότητα και δικαιοσύνη.
Ανεξαρτήτους τούτου όμως, η γενική αντίληψη περί στρατιωτικής θητείας φαίνεται να παραμένει αμετάβλητη. Τα πεδία στα οποία η κυβέρνηση επιθυμεί την «συμμετοχή» των πολιτών εξακολουθούν να καλύπτονται από πέπλο ασάφειας, ενώ αυτή η συγκεκριμένη συμμετοχή στην εθνική άμυνα φαίνεται ν μην εμπίπτει στα ενδιαφέροντάς της.
Αυτό αναδεικνύεται από τις πρόσφατες αποφάσεις του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, σχετικά με την θητεία, παρότι σε αυτές περιλαμβάνονται αρκετά θετικά μέτρα. Όμως η γενική κατεύθυνση παραμένει στον εσφαλμένο δρόμο που έχει εδώ και δεκαετίες υιοθετηθεί. Δηλαδή, τον λεγόμενο ημιεπαγγελματικό στρατό. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη τεκμηρίωση η διαπίστωση ότι όπως όλα τα ημίμετρα, έτσι και ο ημιεπαγγελματικός στρατός είναι καταδικασμένος σε αποτυχία.
Αρκεί η απλούστατη αρχική παρατήρηση ότι είτε θα καταλήξουμε μετά μερικά χρόνια σε γερασμένο στρατό είτε θα έχουμε ένα κοινωνικό πρόβλημα με ανέργους πρώην στρατιώτες, οι οποίοι «διορίσθηκαν» στο στράτευμα στα πλαίσια μίας άλλη κατηγορίας μικροκομματικών εξυπηρετήσεων. Και αυτό πέρα από το θέμα των οικονομικών επιβαρύνσεων, σε μία εποχή κατά την οποία όλοι μιλούν για δημοσιονομικά προβλήματα. Έχει απασχολήσει άραγε την κυβέρνηση, το γεγονός ότι με διατήρηση της παρούσης δομής δυνάμεων, η επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού από την κατάργηση των στρατευσίμων, μόνο από το Πολεμικό Ναυτικό, μπορεί να ανέλθει στα 200 εκατομμύρια ευρώ;
Από την άλλη πλευρά, επί μέρους ρυθμίσεις που αφορούν είτε στις παροχές προς τους στρατευσίμους είτε στην διατήρηση στην διατήρηση κάποιων αναγκαίων ειδικοτήτων ακόμη και μετά την κατάργηση της θητείας στο Ναυτικό και την Αεροπορία, δείχνουν ότι η μελέτη που έγινε ήταν πολύ πιο προσεκτική από αυτήν του προηγούμενου υπουργού, ο οποίος χωρίς την παραμικρή προετοιμασία ανακοίνωσε μείωση θητείας κατά τρεις μήνες στον Στρατό Ξηράς!!!
Όμως, αυτό δεν είναι αρκετό. Το ζήτημα της θητείας πρέπει να αντιμετωπισθεί στα πλαίσια της νέας δομής δυνάμεων από την οποία θα προκύψουν οι ανάγκες σε προσωπικό. Υπό την προϋπόθεση βεβαίως ότι αυτή την φορά θα αποφευχθούν συντεχνιακές αντιλήψεις που θέλουν την διατήρηση της οροφής του στρατεύματος σε υψηλά επίπεδα, μόνο και μόνο για να μην κινδυνεύσουν μερικές θέσεις στρατηγών (από τους οποίους έχουμε υπερβολικά πολλούς). Καλό θα ήταν να δούμε και τα παραδείγματα στρατών θητείας χωρών με δομή και ανάγκες ανάλογα με τον δικό μας, όπως η Γερμανία και οι σκανδιναβικές χώρες. Η αντιγραφή επαγγελματικών στρατών που αναλαμβάνουν κυρίως αποστολές εκτός συνόρων, δεν είναι και ό,τι καλύτερο.
Και κάτι τελευταίο. Ορθώς αποφασίσθηκαν μέτρα για την επαγγελματική κατάρτιση των στρατευσίμων. Δεν θα έπρεπε όμως κάποτε να αντιμετωπισθεί και τα ζήτημα της ασφαλιστικής αναγνωρίσεως του χρόνου της στράτευσης; Αποτελεί ελάχιστη υποχρέωση του κράτους να αναλαμβάνει τις εισφορές των υπηρετούντων έναντι ου ασφαλιστικού οργανισμού ενός εκάστου, για όσο χρόνο αυτοί συμμετέχουν στην κοινή άμυνα.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση