Το φιάσκο της «Επιτροπής Αποζημιώσεων της Τουρκίας»

Μπορεί ποτέ να γίνει ανεκτό ο ληστής να έχει την απαίτηση να είναι ο ίδιος ο δικαστής που θα τον δικάσει για τη δική του τη ληστεία; Ούτε λίγο ούτε πολύ αυτό ακριβώς είναι που απαιτεί η Τουρκία σήμερα από την ΕΕ, το ΕΔΑΔ και την ανθρωπότητα, να δεχθεί το ληστή ως δικαστή του εαυτού του με το φιάσκο της «Επιτροπής Αποζημιώσεών» της.
Διότι όταν η Τουρκία, διά της δύναμης των όπλων, σφάζοντας, καταστρέφοντας, κακοποιώντας και διώκοντας, έχει εκδιώξει, κακήν-κακώς, τους ιδιοκτήτες από τα σπίτια και τις περιουσίες τους και άρπαξε τα υπάρχοντά τους, τι άλλο από ένοπλη ληστεία έχει διαπράξει και εξακολουθεί να τα κατέχει και να τα εκμεταλλεύεται παράνομα για 40 σχεδόν χρόνια, καταπατώντας κάθε ανθρώπινο δικαίωμά τους;
Θα ανατραπούν και οι πιο αρχέγονοι νόμοι της ανθρωπότητας αν κάτι τέτοιο γίνει ποτέ αποδεκτό από την πιο σύγχρονη κοινωνία της Ενωμένης Ευρώπης και της παγκόσμιας κοινωνίας.
Είναι άξιο κάθε επαίνου το εμπεριστατωμένο 30σέλιδο κείμενο της Γενικής μας Εισαγγελίας που κατέθεσε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Στρασβούργο προς ενίσχυση των γνωστών οκτώ πιλοτικών αγωγών εναντίον της Τουρκίας για τις περιουσίες που έχει βίαια υπεξαιρέσει από τους εκδιωχθέντες και προσφυγοποιηθέντες ή και σφαγιασθέντες σε πολλές περιπτώσεις, ιδιοκτήτες τους.
Συνεχίζοντας τα στυγερά αυτά εγκλήματα προβαίνει σήμερα στη μεθοδευμένη και συστηματική πώληση των κλοπιμαίων σε ξένους κλεπταποδόχους ή τα παραχωρεί σε παράνομα εισαγόμενους από την Τουρκία εποίκους κατά εκατοντάδες χιλιάδες, διαπράττοντας και πρόσθετο έγκλημα πολέμου, εκείνο της δημογραφικής αλλοίωσης του εγχώριου πληθυσμού με στόχο την τουρκοποίηση της χώρας.
Οι αξιόποινες αυτές πράξεις της Τουρκίας, που συνιστούν πολλαπλά στυγερά και επαναλαμβανόμενα εγκλήματα πολέμου, πρέπει να καταγγελθούν τεκμηριωμένα και με τα μελανότερα χρώματα, τόσο στον ΟΗΕ, το Συμβούλιο Ασφαλείας όσο και σε όλα τα Διεθνή Σώματα και Φόρα καθώς και στις Κυβερνήσεις όλων των κρατών του κόσμου και να ζητήσουμε τη συμπαράστασή τους. Επιβάλλεται να στιγματισθούν διεθνώς όχι μόνο η εγκληματούσα Τουρκία αλλά και όλοι εκείνοι οι ασυνείδητοι τυχοδιώκτες που εν γνώσει τους ότι διαπράττουν το έγκλημα του κλεπταποδόχου, αγοράζουν τις ελληνοκυπριακές περιουσίες. Όλοι αυτοί πρέπει να κυνηγηθούν δικαστικά με τη βοήθεια της Κυπριακής Δημοκρατίας όπου και να βρίσκονται.
Είναι τόσο απλό και τόσο ξεκάθαρο το έγκλημα της Τουρκίας, μιας αυτοπροβαλλόμενης ως «υπερδύναμης», να καταδέχεται να κατακλέβει τα υπάρχοντα φτωχών ανθρώπων μιας μικρής και ανυπεράσπιστης χώρας, εκμεταλλευόμενη την υπεροχή της δύναμης των όπλων της και πατώντας επί των πτωμάτων αθώων ανθρώπων.
Ποιος άνθρωπος με κοινή συνείδηση δικαιοσύνης, από οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, μπορεί να ανεχτεί και να συγχωρέσει μια τόσο κατάφωρη αδικία, ένα τόσο βδεληρό έγκλημα αδιαμαρτύρητα; Ποιος όμως τον έχει ενημερώσει; Κανείς.
Είναι εδώ ακριβώς που έχουμε υστερήσει όλα αυτά τα μακρά χρόνια. Δεν φροντίσαμε να ενημερωθεί κατάλληλα η ανθρωπότητα για το ανόσιο έγκλημα σε βάρος της μικρής μας πατρίδας. Αφήσαμε το πεδίον ελεύθερο και οργιάζει η προπαγάνδα της Τουρκίας και των άλλων εχθρών μας και υποστηρικτών του εισβολέα.
Είναι κατανοητό ότι εμείς, μια μικρή νήσος του μισού εκατομμυρίου, δεν μπορούμε να διαθέσουμε τα κολοσσιαία κεφάλαια που διαθέτει η Τουρκία για την παραπληροφορητική και παραπλανητική της προπαγάνδα, ούτε έχουμε πρόσβαση στα διεθνή ΜΜΕ που ελέγχουν οι υποστηρικτές της Τουρκίας και τη συνδράμουν.
Ανέξοδη και αποτελεσματική διαφώτιση
Έχουμε όμως το δίκαιο με το μέρος μας και αυτό είναι ένα μεγάλο όπλο, φθάνει να το χρησιμοποιήσουμε σωστά. Και υπάρχει ο τρόπος και μάλιστα ανέξοδα, αλλά τον αγνοήσαμε. Τον είχα εισηγηθεί από την επομένη της Τουρκικής εισβολής το 1974. Τον είχα προσωπικά χρησιμοποιήσει με άριστα αποτελέσματα.
Είχα ανταποκρίσεις μέχρι και από βουλευτές του Αμερικανικού Κογκρέσου και διάφορους άλλους Ευρωπαίους πολιτικούς και ιδιώτες. Δυστυχώς δεν έχει αξιοποιηθεί από τις Αρχές μας, παρόλο που έχει δημοσιευθεί επανειλημμένα και έχει τεθεί ενώπιον των διαδοχικών κυβερνήσεών μας.
Τον επαναφέρω σε συντομία
Και είναι τόσο απλό: Μια επίλεκτη ομάδα σωστών, ικανών και εμπνευσμένων επιστημόνων, εθελοντών, να ετοιμάζουν ένα σύντομο, μονοσέλιδο κείμενο κάθε εβδομάδα, το οποίο να ελέγχεται και να εγκρίνεται από ειδική επιτροπή άλλων ορθοφρονούντων πάνω στο εθνικό μας πρόβλημα επιστημόνων. Το ένα να προσθέτει στο άλλο και να συμπληρώνουν την πραγματική εικόνα του δράματος της πατρίδας μας και να ζητούμε την κατανόηση και βοήθεια των παραληπτών. Το κείμενο αυτό να μεταφράζεται στις βασικές ξένες γλώσσες και να κληθούν να το φιλοξενούν και να το προβάλλουν σε συγκεκριμένη θέση κάθε φορά για εύκολο εντοπισμό του, χωρίς χρέωση, όλες μας οι εφημερίδες και περιοδικά καθώς και τα άλλα ΜΜΕ.
Είχαμε βεβαίωση πρόθυμης ανταπόκρισης από όλους. Από τις εφημερίδες και τον περιοδικό Τύπο, θα το απέκοπτε κάθε πολίτης και ετοιμάζοντας φωτοαντίγραφα αναλόγως των αναγκών του, να το επισυνάπτει σε κάθε επιστολή, φαξ, email, δέμα του προς κάθε κατεύθυνση τόσο στην Κύπρο όσο και κυρίως στο εξωτερικό.
Και για τους ίδιους τους Κυπρίους ακόμη θα ήταν χρήσιμο για να ενημερωθούμε οι ίδιοι και να γνωρίζουμε το πραγματικό εθνικοκοινωνικό μας πρόβλημα και έτσι ο καθένας θα γινόταν διαπρύσιος κήρυκας των δικαίων μας.
Σήμερα και 36 χρόνια μετά το δράμα και την κατοχή, θα είναι ζήτημα αν βρίσκεις έστω και ένα 10% των συμπατριωτών μας που είναι ορθά ενημερωμένοι. Είναι γι’ αυτό που γίνονται πολλοί εύκολα έρμαιο της ξένης προπαγάνδας με τις γνωστές οδυνηρές συνέπειες.
Στα διανεμόμενα κείμενα να περιλαμβάνεται η έκκληση προς τους παραλήπτες: «Αν συμφωνείτε με το δίκαιό μας παρακαλούμε κάμετε δέκα αντίγραφα και στείλτε τα σε δικούς σας φίλους και συνεργάτες».
Πάνω από 50 εκ. επιστολές φαξ, emails και δέματα φεύγουν κάθε χρόνο από την Κύπρο στο εξωτερικό και ίσως άλλα τόσα επιτοπίως. Φαντασθείτε τον κολοσσιαίο αριθμό μηνυμάτων που θα κυκλοφορούσαν σ’ όλο τον κόσμο όλα αυτά τα 36 δύσκολα χρόνια που πέρασαν από την εισβολή και κατοχή. Και αν μόνο το 10% ανταποκρίνονταν και τα απέστελλαν σε 10 δικούς τους συνεργάτες, μιλούμε για αστρονομικούς αριθμούς με το ανάλογο αποτέλεσμα.
Θα μπορούσε το εγχείρημα να προωθηθεί και στην Ελλάδα με απείρως μεγαλύτερους αριθμούς μηνυμάτων. Και αυτό αφ’ ενός ανέξοδα και αφ’ ετέρου πολύ πιο αποτελεσματικό από μιαν απλή είδηση στον Τύπο. Όταν παίρνεις ένα προσωπικό μήνυμα από φίλο ή συνεργάτη σίγουρα θα το διαβάσεις και θα το προσέξεις πολύ περισσότερο από ένα μικρό δημοσίευμα.
Όμως πέρασαν τα χρόνια, δεν έγινε τίποτε και όταν λέμε στο εξωτερικό σήμερα ότι είμαστε Κύπριοι η πρώτη ερώτηση είναι: «Είσαι Τούρκος ή Τουρκοκύπριος;» και ας είμαστε το 82% του πληθυσμού Έλληνες.
Αυτό είναι το κατάντημά μας.
Υπάρχει ακόμα χρόνος αν θελήσουμε έστω και τώρα να υιοθετήσουμε αυτό το ανέξοδο και αποτελεσματικό μέσο διαφώτισης.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση