Τι αναμένουν οι Έλληνες της Κύπρου από τον Γιώργο Παπανδρέου

Του Σάββα Ιακωβίδη
Στην πολιτική, οι καλές προθέσεις, όταν δεν ενισχύονται από ισχυρά και αξιόπιστα πολιτικο-στρατιωτικά προαπαιτούμενα, συχνά συντρίβονται μπροστά στην αδιστακτότητα του αντιπάλου.
Ο νέος Πρωθυπουργός της Ελλάδας Γ. Παπανδρέου θεωρείται ο αρχιτέκτονας της κατ’ ισχυρισμόν βελτίωσης των ελληνοτουρκικών σχέσεων την τελευταία 10ετία. Μετά τους καταστροφικούς σεισμούς του Αυγούστου-Σεπτεμβρίου 1999, στην Τουρκία και την Ελλάδα, αναδύθηκε, μέσα από τα ερείπια και την οδύνη του θανάτου, η λεγόμενη διπλωματία των σεισμών.
Υποτίθεται πως μέσα από τον κοινό πόνο οι δύο χώρες έπρεπε, επιτέλους, να αντικρίσουν τις σχέσεις τους με διαφορετικό φακό: Της ειρηνικής και φιλικής, γειτονικής συνύπαρξης, αντί της συνεχούς αντιπαράθεσης, που συχνά οδήγησε την Ελλάδα και την Τουρκία στο χείλος της πολεμικής αβύσσου. Είχε ήδη προηγηθεί η θλιβερή για την Ελλάδα κρίση των Ιμίων και η εντεύθεν γκριζοποίηση νησιών του Αιγαίου.
Ο Γ. Παπανδρέου, στο πλαίσιο των προσπαθειών του για εξημέρωση του τουρκικού θηρίου, έφτασε στο σημείο να χορέψει ακόμα και ζεϊμπέκικο ενώπιον του Ισμαήλ Τζεμ. Οι ενέργειες Παπανδρέου ουδέν ουσιαστικό για την Ελλάδα απέδωσαν, παρά μόνο εδραίωσαν στους Τούρκους την εικόνα μιας Ελλάδας έμφοβης και ψοφοδεούς, απρόθυμης και ανίσχυρης να αντιμετωπίσει τις καθημερινές τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο, στη Θράκη και, φυσικά, στην Κύπρο. Προχθές, ο Γ. Παπανδρέου, υπό την ιδιότητα του υπουργού Εξωτερικών, μετέβη στην Κων/πολη. Συναντήθηκε εκτός πρωτοκόλλου με τον Τούρκο Πρωθυπουργό και τον υπουργό Εξωτερικών. Επειδή ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας θα πραγματοποιήσει επίσημη επίσκεψη στην Κύπρο, στις 19 Οκτωβρίου και θα έχει συνομιλίες με τον Πρόεδρο Χριστόφια, θέλουμε να αναλύσουμε κάποια πράγματα.
Αν όλοι συμφωνούν ότι οι μήνες που έρχονται είναι κρίσιμοι για την Ελλάδα και ειδικά για την Κύπρο, τότε γίνεται καθολικά αντιληπτό γιατί Αθήνα και Λευκωσία καλούνται να συναποφασίσουν μια συγκροτημένη και αταλάντευτη πολιτική και στρατηγική αντιμετώπισης μιας αποθηριωμένης Τουρκίας, που ήδη κυριαρχείται και καθοδηγείται από αυτοκρατορικά, νεο-οθωμανικά σύνδρομα. Ποια θα είναι αυτή η πολιτική; Αν λάβουμε υπόψη τις θέσεις Χριστόφια και των συγκυβερνώντων κομμάτων, η Τουρκία δεν πρέπει να περάσει την αξιολόγηση του Δεκέμβρη αλώβητη. Και επειδή δεν συμμορφώθηκε προς τις δεσμεύσεις της έναντι της ΕΕ και της Κυπριακής Δημοκρατίας, κατά τον Μ. Καρογιάν, «πρέπει να πληρώσει ακριβά». Θα πληρώσει; Ιδού το μέγα ερώτημα, επειδή οι πληροφορίες και οι ενδείξεις είναι ότι η ΕΕ δεν φαίνεται πρόθυμη να τιμωρήσει την Τουρκία για την άρνησή της να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις κράτους, υποψήφιου προς ένταξη.
Αντίθετα, όλα συνηγορούν προς την αθώωσή της δι΄ απλών παρατηρήσεων-χαδιών, που η αλαζονική Τουρκία, με τον αέρα της περιφερειακής δύναμης, της στρατηγικής σημασίας της και της αξιόπιστης εικόνας της στους τρίτους, γράφει στα παλαιότερα των πασουμίων της. Η Λευκωσία θέλει τιμωρία της Τουρκίας ακόμα και μονομερώς, είπε προχθές ο Πρόεδρος Χριστόφιας. Με ποιες, όμως, δυνάμεις και ποιες δυνατότητες θα το επιτύχει; Αιτιολογημένα ο Πρόεδρος απαιτεί αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων και των εποίκων, αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας και λειτουργική λύση στο Κυπριακό, στο πλαίσιο του διεθνούς και κοινοτικού δικαίου. Διαφορετικά, κατά την πολιτική Χριστόφια, που στηρίζει η πλειοψηφία των κομμάτων και του λαού, η Κυπριακή Δημοκρατία «θα ακυρώσει τα ευρωπαϊκά όνειρα» της Τουρκίας. Συμφωνεί επ΄ αυτών ο Γ. Παπανδρέου; Και τι λέγει για τις θέσεις μας, όπως αυτές κωδικοποιήθηκαν πρόσφατα από το Εθνικό Συμβούλιο και αποτελούν την κοινή συνισταμένη της ακολουθητέας πολιτικής μας;
Ο Παπανδρέου, σε δηλώσεις του στα τουρκικά Μέσα Ενημέρωσης, είπε τα εξής: «Θέλουμε μια ευρωπαϊκή λύση για μια ενιαία, επανενωμένη Κύπρο. Πρέπει να απελευθερώσουμε την Κύπρο από εξαρτήσεις από τις μητέρες πατρίδες, από στρατεύματα κατοχής, από διαιρέσεις και τείχη». Ακόμα κάλεσε τους εταίρους να επαναβεβαιώσουν την υποστήριξή τους στην ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας και να πουν ότι είναι καλοδεχούμενη, νοουμένου ότι θα εκπληρώσει τις αναγκαίες υποχρεώσεις της προς την ΕΕ και τα κράτη-μέλη. Γιατί ο Παπανδρέου δεν αναφέρει ότι ένα μόνο κράτος-μέλος της ΕΕ δεν αναγνωρίζεται από την Τουρκία και αυτή είναι η Κυπριακή Δημοκρατία;
Πώς ερμηνεύεται η πιο πάνω δήλωση Παπανδρέου; Πρώτον: Ο Έλληνας Πρωθυπουργός επιμένει να σύρει το τουρκικό κάρο στην Ευρώπη, χωρίς η Τουρκία να έχει κάνει οτιδήποτε από το 1999 μέχρι σήμερα για τη βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων ή να υποχωρήσει στο Κυπριακό. Δεύτερον, καλεί την Τουρκία να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της. Κι αν δεν το πράξει, που όπως φαίνεται δεν θα το πράξει αφού κανείς δεν την πιέζει; Τι θα κάνουν η Ελλάδα και η Κύπρος; Τρίτον, με την απεξάρτηση από τις μητέρες πατρίδες, να αντιληφθούμε ότι εννοεί κατάργηση των επεμβατικών δικαιωμάτων Τουρκίας-Ελλάδας; Και η Βρετανία; Τέταρτον, μιλά για απελευθέρωση της Κύπρου από κατοχικά στρατεύματα, διαιρέσεις και τείχη. Πέμπτον, θέλει μια ευρωπαϊκή λύση στο Κυπριακό για μια ενιαία, επανενωμένη Κύπρο.
Όλα αυτά είναι όσα συλλογικά ο κυπριακός Ελληνισμός δικαιωματικά αξιώνει να ισχύσουν πλήρως και στην περίπτωσή του. Αυτά αναμένει από τον Παπανδρέου να διεκδικήσει αταλάντευτα από τους Τούρκους. Θα τα διεκδικήσει; Πώς; Με ποια αξιόπιστη εξωτερική πολιτική; Με ποια στρατιωτική αποτρεπτική ισχύ; Με ποια αποτελεσματική πρωτοβουλιακή διπλωματία; Με ποια οικονομική κατίσχυση; Δεν θα σπεύσουμε να προκαταλάβουμε τη συνάντηση της 19ης Οκτωβρίου. Η πολιτική Παπανδρέου θα ξεκαθαρίσει μέσα από τις προγραμματικές του δηλώσεις και τις θέσεις που θα συζητήσει, και ελπίζουμε να συναποφασίσει και να ενεργοποιήσει με τη Λευκωσία. Και τότε θα κριθεί.
Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση