Οι φεουδάρχες του πολιτισμού

Γράφει: Ο ΔΙΟΝΥΣΟΣ
Διαβάσαμε σήμερα, στο ΒΗΜΑ της Κυριακής (Β2-27.9.09), τέσσερα ΚΑΤΑΓΓΕΛΤΙΚΑ κείμενα γύρω από το Υπ. Πολιτισμού και, γενικότερα, τα Πολιτιστικά μας πράγματα. Πέντε τίτλοι, τέσσερις υπογραφές:
«Τα ανοιχτά μέτωπα του Πολιτισμού...» «Ένα Υπουργείο σε απόγνωση» (ΜΑΡΙΑ ΘΕΡΜΟΥ), «Το θέατρο στενάζει, το χρήμα απουσιάζει» (ΜΥΡΤΩ ΛΟΒΕΡΔΟΥ), «Εθνική Λυρική σε τεντωμένο σκοινί» (ΙΣΜΑ Μ.ΤΟΥΛΙΑΤΟΥ), «Πουθενά στο Εθνικό» (ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ).
Όλα τα κείμενα περιγράφουν με τα μελανότερα χρήματα την κατάσταση στο ΥΠ.ΠΟΛ., στο Εθνικό, στη Λυρική, στα ΔΗΠΕΘΕ, στα Μουσεία και σε όλα, σχεδόν, τα Πνευματικά μας Ιδρύματα. Αφήνοντας να κατανοηθεί από όλους μας ότι η Πολιτεία είναι απολύτως υπεύθυνη για την οικονομική δυσπραγία όλων των Πολιτιστικών πραγμάτων της χώρας μας.
Χωρίς κανένα δικό μας σχόλιο, δημοσιεύουμε μια ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΗ καταγγελία για τους ΦΕΟΥΔΑΡΧΕΣ των Πολιτιστικών μας πραγμάτων (2.10.2005), από μια ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΗ ΚΥΡΙΑ του Πολιτισμού σε μια ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΗ εφημερίδα, χωρίς, ΟΥΔΕΠΟΤΕ, να έχουμε και την παραμικρή έστω διάψευση.
Ας τη διαβάσουμε κι ας συμπεράνουμε, για άλλη μια φορά, ποιοί ΦΕΟΥΔΑΡΧΕΣ, εδώ και 40 χρόνια, είναι ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ απολύτως υπεύθυνοι, για το "Πουθενά" του Πολιτισμού μας, την "Απόγνωση του ΥΠ.ΠΟΛ.", το "Θέατρο που στενάζει" και τη "Λυρική σε τεντωμένο σκοινί".
Και ας συνειδητοποιήσουμε ότι οι δήθεν,σε κάθε προεκλογική περίοδο, καταγγελίες των υπαλλήλων κοντυλοφόρων τους, ένα στόχο έχουν: Να υπενθυμίσουν ότι θα ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΝ φεουδάρχες, οπωσδήποτε. Όπως γίνεται χρόνια τώρα. Με οποιαδήποτε νέα Κυβέρνηση. Είτε αυτή που παθιασμένα στηρίζουν είτε αυτή που λυσσασμένα πολεμούν..
27.9.09

ΛΑΜΠΡΑΚΗ ΜΟΝΟΠΩΛΙΟ Megaron Plus, φωσφορίζουσα κηλίδα στην καρδιά του πολιτισμού μας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ-2.10.05 Aγαπητέ κ. Kαρκαγιάννη Πριν από δύο χρόνια σε ένα κείμενό μου, που δημοσιεύθηκε σε μεγάλη απογευματινή εφημερίδα με τον τίτλο «Kατηγορώ», έκανα μια καταγγελία εξαιρετικής σοβαρότητας για τα πολιτιστικά πράγματα στη χώρα μας, ιδιαίτερα στον χώρο της μουσικής. H καταγγελία είχε την τύχη κάθε φωνής που γυρίζει την πλάτη στην εξουσία: ακούγεται ηχηρά, συζητιέται ψιθυριστά και εξαφανίζεται σαν βότσαλο σε απέραντη λασποθάλασσα. Σήμερα έρχομαι να απαγγείλω ένα νέο «Kατηγορώ», αλλά αυτή τη φορά ένα ονομαστικό κατηγορώ, μια που και οι προηγούμενες αναφορές μου στον ίδιο άνθρωπο αφορούσαν. Τον άνθρωπο που με την αποτρόπαιη αλαζονεία του θέλει να είναι ο μοναδικός και απόλυτος ρυθμιστής των μουσικών και πολιτιστικών πεπραγμένων στην Ελλάδα. Τον άνθρωπο που κάνει τους μουσικούς επαίτες, που προωθεί και προβάλλει ό,τι εκείνος και η συντροφιά του επιλέγουν, αφού κατά κανόνα οι δικοί του άνθρωποι καταλαμβάνουν τις θέσεις-κλειδιά στον πολιτισμό. Eκείνον που σε περίοδο δημοκρατίας εγκαθιστά μια κατάσταση που ανήκει σε εποχές φεουδαρχών, κτίζοντας το φέουδό του στην καρδιά της πόλης με χρήματα -επιμένω- του κράτους, και με την ανοχή των πολιτικών στους οποίους ασκεί εξουσία. O κύριος Λαμπράκης μάς κάνει σαν πολίτες αυτής της χώρας να νιώθουμε ότι όλοι είναι ύποπτοι, αφού φοβούνται τον «τύπο του Συγκροτήματος». Kαλλιεργεί ένα γενικότερο κλίμα απαξίωσης προς τα κοινά, με το απίστευτο σχήμα της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας» που χρηματοδοτήθηκε με χρήματα του κράτους, και που το κράτος εξακολουθεί να το συνδράμει. Tον κύριο Λαμπράκη, ο οποίος «ασελγεί» κυριολεκτικά επί του δημοσίου χρήματος, τον συναντούσα φραγμό στις παρεμβάσεις μου στο YΠΠO και στο υπουργείο Eθνικής Oικονομίας, όπου είχε την απόλυτη προτεραιότητα παροχών και πρόσβασης στα κονδύλια,κρατικά και κοινοτικά. O κύριος Xρήστος Λαμπράκης, ο οποίος θα περάσει στην ιστορία αυτής της έρημης χώρας ως «ευεργέτης» έχοντας απορροφήσει το δημόσιο χρήμα που ανήκει σε όλους. Σε ό,τι αφορά την προσφορά του Mεγάρου, πέρα από το ότι χρηματοδοτείται από το κράτοςαναμφισβήτητα έφερε σε επαφή το αθηναϊκό κοινό με σημαντικές ορχήστρες, μαέστρους, σολίστ, όμως αυτή η φαινομενική προσφορά καλύπτει τον έλεγχο και τη φίμωση όσων δεν υποκύπτουν στους όρους του. Kλείνω με ένα περιστατικό (και θα είχα να αναφερθώ σε πάρα πολλά) που συνέβη στο γραφείο του κ. Xριστοδουλάκη - τότε υπουργού Eθνικής Oικονομίας. Mόλις μπήκα στο γραφείο του, του είπα: «Γνωρίζετε, κύριε Yπουργέ για ποιο σκοπό ήρθα να σας δω».Mου απάντησε τα εξής κυριολεκτικά: «Kυρία Παπαντωνίου, τα χρήματα δόθηκαν και δεν υπάρχουν». «Σε ποιους δόθηκαν, κύριε Yπουργέ;». «Σε άλλες προετεραιότητεςόπως Mέγαρο Θεσσαλονίκης το νέο κτίριο του Mεγάρου Aθηνών».«Mα υπάρχει πιο μεγάλη προτεραιότητα και αναγκαιότητα από την Kρατική Λυρική Σκηνή της χώρας που προϋπήρχε των Mεγάρων;». Eκεί σήκωσε τους ώμους του και δεν μίλησε. Tότε εγώ του λέω: «Δηλαδή, κ. Yπουργέ, πηγαίνουν όλα στον ίδιο άνθρωπο; Kαι μένα τι με συμβουλεύετε που παλεύω σαν τον Δαβίδ με τη σφεντόνα;». Kαι εκείνος μου απάντησε: «Kαι η σφεντόνα πονάει. Συνεχίστε την πίεση», και με αποχαιρέτησε. Πήρα λοιπόν τη σφεντόνα. Kαι ελπίζω αυτή τη φορά το ανάλγητο δέρμα να δεχθεί το τσίμπημά της. Bάσω Παπαντωνίου - Mουσικός
Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση