Θράκη: Ένα σχολείο έκλεισε, ένα τζαμί άνοιξε

Όταν το χρήμα τοποθετείται

πάνω από τα ιδανικά του έθνους

Το κείμενο που ακολουθεί, γλύτωσε από το κλείσιμο ένα σχολείο. Και το σχολείο αυτό άνοιξε και πάλι, έως ότου ληφθεί οριστική απόφαση για την λειτουργία του. Η ευαισθησία του θέματος, είναι πως, αυτό το σχολείο βρίσκεται στη Θράκη. Και είναι ένα Ελληνικό Δημόσιο Σχολείο, όπου οι νέοι άνθρωποι κάνουν τα πρώτα τους βήματα στο Ελληνικό Πνεύμα, το οποίο, σύμφωνα με τα γεγονότα, έχει εκλείψει από τους (αν)αρμόδιους...
"Λένε πως όταν κλείνει ένα σχολείο, ανοίγει μία φυλακή. Όμως, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί πως το άνοιγμα ενός τζαμιού θα σηματοδοτούσε το κλείσιμο ενός σχολείου και μάλιστα στην Θράκη.
Στο νομό Ξάνθης και στο χωριό Βαφέικα, ένα δημόσιο δημοτικό σχολείο αποτελεί παρελθόν. «Έμειναν μόνο 11 παιδιά», δηλώνουν οι κάτοικοι και φανερώνουν το πρόβλημα, ενώ η ρίζα του προβλήματος ξεδιπλώνεται 100 μέτρα παρακάτω... στο τζαμί του χωριού που επί δεκαετίες παρέμενε κλειστό αλλά άρχισε να επαναλειτουργεί τα δύο τελευταία χρόνια, λόγω αύξησης των μουσουλμάνων κατοίκων!!!
Η αλήθεια είναι πικρή και οι κάτοικοι της Θράκης την συναντούν καθημερινά αλλά δεν δύνανται να την αντιμετωπίσουν επειδή είναι τραγικά μόνοι. Η απουσία του κράτους είναι παντελής!!! Σε όλα τα επίπεδα, σε όλες τις εκφάνσεις του...
Η μετακίνηση των μουσουλμάνων Πομάκων, από τα ορεινά χωριά του νομού Ξάνθης προς τις πεδινές περιοχές, ήταν η κύρια αιτία της επαναλειτουργίας του τζαμιού. Αλλά η χαμηλής ποιότητας παρεχόμενη εκπαίδευση στο δημοτικό σχολείο των Βαφέικων (κυρίως λόγω της ύπαρξης παιδιών παλιννοστούντων «Ελλήνων» που δεν γνωρίζουν καλά την Ελληνική γλώσσα) εξανάγκασε τους τόσο τους Πομάκους όσο και τους προγενέστερους κατοίκους - γονείς να εγγράψουν τα παιδιά τους σε καλύτερα σχολεία στην πόλη της Ξάνθης. Η αγωνία των γονέων για καλύτερη εκπαίδευση των παιδιών τους είναι απόλυτα κατανοητή, όμως πλήρως ακατάληπτη παραμένει η πλήρης αδιαφορία της Ελληνικής πολιτείας στο να δημιουργήσει το κατάλληλο περιβάλλον και το πρέπον επίπεδο εκπαίδευσης έτσι ώστε να μην οδηγηθεί στο κλείσιμο ενός (ακόμη) σχολείου...
Είναι κατανοητό πως η τραγική έλλειψη χρημάτων δημιουργεί τα πλείστα όσα ανυπέρβλητα προβλήματα στους μηχανισμούς του κράτους. Είναι όμως εξίσου ακατανόητο και απορίας άξιο πως είναι δυνατόν το κράτος να προχωρά στο κλείσιμο ενός σχολείου και μάλιστα σε μία τόσο ευαίσθητα εθνικά περιοχή, στην Θράκη! Μάλιστα, την ίδια στιγμή ένα τζαμί «επανέρχεται» λόγω του αυξημένου ενδιαφέροντος του Τουρκικού Προξενείου της Κομοτηνής και φυσικά λόγω του πακτωλού χρημάτων που διαθέτει η Άγκυρα για τον εκτουρκισμό της Θράκης... Και η Ελληνική Πολιτεία, οι κυβερνήσεις δεκαετιών, αντιμετωπίζουν με παγερή αδιαφορία το φαινόμενο της διάλυσης και της «παράδοσης» της ακριτικής Θράκης...
Υπάρχουν υπεύθυνοι; Μπορεί κανείς να ονοματίσει, να καταδείξει και να καταγγείλει κάποιον συγκεκριμένο υπεύθυνο; Φυσικά όχι! Σε αυτόν τον τόπο που λέγεται Ελλάδα, είναι μάταιο πλέον να ψάχνουμε τους υπεύθυνους για να τους αποδώσουμε τις πρέπουσες ευθύνες. Οι υπεύθυνοι υπάρχουν μόνο για μοιράζονται τις πρέπουσες... μίζες! Η «κρατική μηχανή», προφανέστατα χωρίς οδηγό, δεν περνά καν από την εσχατιά της Ελλάδας...
Ποιά είναι, πράγματι, τα μηνύματα που στέλνει το κλείσιμο ενός Ελληνικού Δημόσιου σχολείου; Σε μία τραγική αντιπαράθεση των αριθμών, την ίδια στιγμή, στον νομό Ξάνθης και στο Πομακικό χωριό Κένταυρος, υπάρχει ένα δημοτικό (μειονοτικό) σχολείο με 400 μαθητές!!! Υπό την πλήρη φροντίδα της Άγκυρας, η οποία φαίνεται πως έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον για την Ελληνική Θράκη, παρά η Αθήνα...
Δυστυχώς, το κλείσιμο ενός σχολείου, αποδεικνύει την πενία πνεύματος που κυριαρχεί στους (δια)κυβερνώντες του τόπου και της χώρας και οδηγεί σε δρόμους που κανείς δεν επιθυμεί... Η πεζότητα με την οποία αντιμετωπίζεται το συγκεκριμένο γεγονός, μας μεταφέρει μία μεγάλη αλήθεια που έχει γίνει ο πλέον βασικός κανόνας των Ελληνικών κυβερνήσεων: Το χρήμα έχει μεγαλύτερη αξία από την επένδυση στην δημιουργία καλύτερων πολιτών!!!
Δυστυχώς, το κράτος επτώχευσε από ελληνικότητα πολύ πριν πτωχεύσει από χρήματα. Και ίσως κάποιοι θα πρέπει να αναρωτιούνται για το έως πότε θα μπορούν να υπολογίζουν την Θράκη ως αμιγώς υπάρχουσα Ελληνική περιοχή, στην οποία το κράτος υπάρχει πραγματικά και δεν διατελεί ωσεί παρών... Δεν είναι δυνατόν ένα χωριό με πληθυσμό κατά 98% χριστιανικό, να μεταβάλλεται σε μία «κενή ελληνικής παιδείας» περιοχή... και να συνεχίζουμε όλοι εμείς να παραμένουμε απαθείς..."
Το παραπάνω κείμενο (δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Στόχος") επανέφερε σε (υπο)λειτουργία και ουσιαστικά σταμάτησε το κλείσιμο του συγκεκριμένου σχολείου (οι (αν)αρμόδιοι αποφάσισαν την λειτουργία του μέχρις ότου καταλήξουν σε οριστική απόφαση, χωρίς να ορίζουν το πότε, αλλά και χωρίς να προσδιορίζουν τους λόγους που θα επηρεάσουν αυτή την οριστική τους απόφαση...). Για πόσο χρονικό διάστημα όμως; Πιθανότατα μέχρι να ξεχαστεί το «θέμα» ή έως ότου οι τοπικές αρχές αποφασίσουν πως δεν μπορούν να πληρώνουν για τη λειτουργία ενός Ελληνικού σχολείου!!! Κι εδώ προβάλλει το κυρίως πρόβλημα: Είναι τα χρήματα ανώτερα των θεμάτων που άπτονται Ελληνικού ενδιαφέροντος (εθνικών θεμάτων); Μπορεί η έλλειψη χρημάτων να γίνεται εμπόδιο στην συνέχεια του Ελληνικού πνεύματος; Είναι δυνατόν η ιστορική αυτή μέριμνα που μας έχει μεταφερθεί από τις προηγούμενες γενιές, να θάβεται μέσα στην συστηματική ψυχρή γραφειοκρατία; Αν είναι έτσι, μπορούν οι (αν)αρμόδιοι να μας απαντήσουν ποιες χρηματικές πηγές υπήρχαν στο κρυφό σχολειό;
Δεν είναι δυστύχημα η κατάντια που σήμερα ζούμε. Ο Ελληνισμός πλέον κηδεύεται (η εκτέλεσή του έγινε μεθοδικά κατά τα προηγούμενα χρόνια) κι εμείς καλούμαστε να γίνουμε μάρτυρες αυτής της μεθόδευσης κατά της Ελληνικής Παιδείας (με όλα όσα αυτή συμπεριλαμβάνει). Οι γείτονές μας Τούρκοι φροντίζουν με πακτωλούς χρημάτων την δημιουργία και την στήριξη μουσουλμανικών σχολείων μέσα στη Θράκη κι εμείς σε αντιπαράθεση, κλείνουμε τα δικά μας. Γιατί άραγε;
Κωνσταντίνος
Υ.Γ.: Είναι γνωστό σε όλους πως η "παιδεία του τουρκισμού" προπαγανδίζεται μέσω των θρησκευτικών χωρών του Ισλάμ, δηλαδή μέσα από τα τζαμιά. Είναι γνωστό πως ο εκτουρκισμός της Θράκης συντελείται κατά πολύ μέσα από τα κηρύγματα των ιμάμηδων, οι οποίοι (στις περισσότερες των περιπτώσεων) δεν μένουν στη μεταφορά των θρησκευτικών διδαγμάτων, αλλά εμπλέκουν μέσα σε αυτά και, στο κυρίως μέρος τους, την πολιτική της "μητέρας πατρίδας" και φροντίζουν να εργάζονται συστηματικά, καταπιέζοντας τις συνειδήσεις των μουσουλμάνων, προς την κατεύθυνση των στόχων της Άγκυρας. Όταν ένα Ελληνικό σχολείο κλείνει ή απειλείται με κλείσιμο και την ίδια στιγμή ανορθώνεται (επαναφέρεται σε λειτουργία) ένα τέμενος (τζαμί), τότε εκείνη ακριβώς την στιγμή κάποιοι πρέπει να λογοδοτήσουν για εθνική μειοδοσία, κάποιοι πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη των αποφάσεών τους και κάποιοι πρέπει να ενεργήσουν έτσι ώστε να επαναφέρουν (με έργα και όχι με λόγια) τα αυτονόητα που οφείλουν να υπάρχουν και να στηρίζονται μέσα στην Ελληνική επικράτεια. Οτιδήποτε άλλο, μπορεί να επιφέρει σε όλους εμάς συνειρμικές σκέψεις που δεν τιμούν τους (αν)αρμόδιους...

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση