Οι αλήθειες που πρέπει να ξέρουμε για το Κυπριακό

Η επιλογή ανήκει πάντα στους Έλληνες

Η διαιωνιζόμενη εδώ και τριανταέξι χρόνια συζήτηση για την επίλυση του Κυπριακού εμπεριέχει μία θεμελιώδη αντίφαση: η Ελληνική (Ελληνοκυπριακή - Ελλαδική) πλευρά επιδιώκει «δίκαιη και βιώσιμη λύση», εξυπονοώντας την επιστροφή στην προ του 1974 κατάσταση.
Αυτή όμως η επιθυμία αγνοεί το τετελεσμένο της τουρκικής εισβολής και κατοχής, και το εξ αυτού γεγονός ότι η Τουρκία αποκλείεται να επιστρέψει με διαπραγματεύσεις όσα κατέλαβε διά των όπλων. Εκτός αν της προσφερθούν περισσότερα από αυτά που έχει σήμερα, δηλαδή αν της προσφερθεί ο έλεγχος ή συν-έλεγχος ολόκληρης της Κύπρου, όπως εμμέσως προέβλεπε το Σχέδιο Ανάν.
Η Τουρκία φρόντισε να εποικίσει το κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου με εποίκους από την Ανατολία. Πριν από λίγες ημέρες, ενώ ο πρόεδρος του ψευδοκράτους ανακοίνωνε πανηγυρικά ότι η λύση του Κυπριακού είναι έτοιμη στα χαρτιά, ο πρωθυπουργός του έδιδε ιθαγένεια σε μερικές ακόμη χιλιάδες εποίκους. Αυτό σημαίνει ότι η τουρκική πλευρά δεν πρόκειται ποτέ να αποσύρει τους εποίκους, όπως επιμόνως ζητά η ελληνική.Εξ άλλου, υπό την τουρκική επιμονή, η ελληνοκυπριακή πλευρά έχει ήδη συρθεί σε αποδοχή ενός ορισμένου αριθμού εποίκων. Αυτό σημαίνει ότι οι Ελληνοκύπριοι, σε περίπτωση επανένωσης, θα πρέπει να συμβιώσουν ισότιμα με ανατολίτες Τούρκους που δεν έχουν καμμία σχέση με τους ιθαγενείς Τουρκοκύπριους, που τουλάχιστον μιλούσαν Ελληνικά και είχαν κάποιους παραδοσιακούς διαύλους επικοινωνίας με τους Ελληνοκύπριους.
Το κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου έχει μεταβληθεί σε τουρκικό γεωστρατηγικό προπύργιο. Η Τουρκία ουδέποτε πρόκειται να αποσύρει τα στρατεύματά της από τον κυπριακό βορρά. Το έχει δηλώσει σε όλους τους τόνους. Το απέκλεισε και κατά τις διαπραγματεύσεις για το Σχέδιο Ανάν. Τυχόν συμφωνία επανένωσης της Κύπρου θα συμπεριλαμβάνει απαρεγκλίτως την παρουσία τουρκικών στρατευμάτων. Αυτό σημαίνει ότι η τουρκική στρατοκρατία θα αφορά πλέον και το νότιο τμήμα της Κύπρου.
Το κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου είναι υπανάπτυκτο, με τριτοκοσμικές οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές δομές. Η συγχώνευσή του με την ελεύθερη Κύπρο είναι προβληματική έως αδύνατη. Οι Ελληνοκύπριοι θα κληθούν να χρηματοδοτήσουν την ανάπτυξή του, με στόχο την εξομάλυνση του χάσματος μεταξύ κυπριακού βορρά-κυπριακού νότου. Με άκρως αμφίβολα αποτελέσματα, όπως απέδειξε η γερμανική ενοποίηση. Πόσω μάλλον που εδώ πρόκειται για δύο διαφορετικούς κόσμους, γλωσσικά, θρησκευτικά, εθνολογικά, πολιτισμικά.
Οι Τούρκοι δεν πρόκειται ποτέ να δεχθούν σχέδιο επανένωσης που δεν θα συμπεριλαμβάνει προεδρία εκ περιτροπής. Η επανένωση της Κύπρου με κάποιο νέο Σχέδιο Ανάν ή άλλο, επομένως, θα σημαίνει ότι Τουρκοκύπριος πρόεδρος θα προεδρεύει ανά τακτά διαστήματα στο Συμβούλιο Ηγετών της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης. Αλλά ακόμη και ο Ελληνοκύπριος πρόεδρος θα επηρεάζεται, για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας, από την τουρκοκυπριακή κοινότητα. Με αυτόν τον τρόπο, η τουρκική εξωτερική πολιτική θα αποκτήσει μηχανισμό επιρροής στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, ακόμη κι αν η Τουρκία αποκλεισθεί απ’αυτήν.
Αυτά όλα σημαίνουν ότι τυχόν επανένωση υπό τις σημερινές συνθήκες θα αποτελεί βήμα τουρκοποίησης ολόκληρης της Κύπρου και αρχή προβλημάτων για την Ευρωπαϊκή ΄Ενωση. Επομένως, τίθεται το ερώτημα τι πρέπει να επιδιώξουν οι Κύπριοι και γενικότερα ο Ελληνισμός. Κατ’αρχάς θα πρέπει οι ίδιοι οι ΄Ελληνες της Κύπρου να ξεκαθαρίσουν τι ακριβώς επιθυμούν, εγκαταλείποντας τον αδιέξοδο-όπως αποδείχθηκε-θεωρητικό στόχο της δίκαιης και βιώσιμης λύσης,που για τους Τούρκους δεν σημαίνει απολύτως τίποτε.
Εν προκειμένω, λοιπόν, υπάρχουν δύο δρόμοι:
ο πρώτος δρόμος είναι η παραδοχή του αναπόφευκτου γεγονότος ότι οι Τούρκοι δεν πρόκειται ποτέ να επιστρέψουν μέσω της διπλωματικής οδού στρατιωτικώς κατακτηθέντα εδάφη, και-εφ’όσον οι ίδιοι οι Ελληνοκύπριοι έχουν αποκλείσει την έννοια της εθνικής αντίστασης-να θεωρηθεί ο βορράς οριστικώς απολεσθείς. Το επόμενο βήμα είναι μία σκληρή διαπραγμάτευση για την επιστροφή της Αμμοχώστου και της Μόρφου έναντι της αναγνώρισης τουρκοκυπριακού κράτους.
ο δεύτερος δρόμος είναι η αναμονή μίας καλύτερης γεωπολιτικής συγκυρίας,κατά την οποία ο Ελληνισμός θα είναι σε θέση να επιτύχει αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων και των εποίκων, να αποκαταστήσει ενιαίο κυπριακό κράτος και να επιτρέψει στους πραγματικούς τουρκοκυπρίους να συμβιώσουν ειρηνικά ως κύπριοι πολίτες με πλήρη δικαιώματα, όχι όμως ως διακριτή πολιτικό-γεωγραφική οντότητα, στα πλαίσια της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Την επιλογή ασφαλώς θα κάνουν πρώτοι οι ΄Ελληνες της Κύπρου.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση