«Πλαστικοί» ηγέτες στο καμίνι της Ιστορίας

Tου Aλεξη Παπαχελα

Τα μεγάλα αινίγματα της Ιστορίας έχουν πάντοτε ένα ξεχωριστό ενδιαφέρον. Περιμένω με μεγάλο ενδιαφέρον να διαβάσω σε μερικούς μήνες ή χρόνια πώς –για παράδειγμα– πήρε την απόφαση να στείλει στρατεύματα στην Οσετία ο κ. Σαακασβίλι. Τον διαβεβαίωσε κάποιος Αμερικανός επίσημος ότι «όλα θα είναι Ο.Κ., προχώρα και μη σε νοιάζει»; Μήπως, πάλι, τον επηρέασε ένας σύμβουλος που εμφανιζόταν να μιλάει εκ μέρους της Ουάσιγκτον; Πώς και γιατί «διάβασε» τόσο λάθος τη συγκυρία και τις προθέσεις του κ. Πούτιν;
Οι απαντήσεις θα χρειασθούν χρόνο και ένα δύσκολο συνδυασμό ψυχανάλυσης – ρεπορτάζ για το ποιοι ήταν οι συνομιλητές του και ποια μηνύματα έλαβε από αμερικανικές ή άλλες πηγές. Γεγονός είναι ότι ο κ. Σαακασβίλι ανήκει σε μια νέα γενιά πολιτικών ηγετών που είναι ίσως λίγο πιο «πλαστικοί» απ’ ό,τι αντέχεται στο καμίνι της πολιτικής της Κεντρικής Ασίας ή των Βαλκανίων. Ο κ. Σαακασβίλι, ή ο κ. Γκρούεφσκι, έχουν συναντήσει τα κόκκινα χαλιά των Αμερικανών, έχουν συνηθίσει να έχουν απέναντί τους αναλυτές δυτικών think tanks και το μυαλό τους έχει πάρει αέρα πρίγκιπα. Γι’ αυτό δυσκολεύθηκε να πιστέψει ο κ. Γκρούεφσκι ότι θα έπεφτε πάνω στο ελληνικό βέτο στο Βουκουρέστι, γι’ αυτό και ο κ. Σαακασβίλι δεν υπολόγισε πως η «αρκούδα θα έδειχνε για τα καλά τα νύχια της». Μην ξεχνάμε πως πρόκειται για μια γενιά που δεν έχει ζήσει πολέμους, δεν έχει τη βαρύτητα της Ιστορίας στο DNA της και δυσκολεύεται να ξεχωρίσει το εφικτό από το ευκτέο. Γιατί, όπως έδειξε η περίπτωση της Γεωργίας, μετά τα welcome και τις φιλοφρονήσεις των Αμερικανών ακολουθούν μόνο τα κιβώτια ανθρωπιστικής βοήθειας και μόνο σε περίπτωση κρίσης. Οι Αμερικανοί στηρίζουν τον κ. Σαακασβίλι αλλά μόνο στα λόγια, αφού δεν αντέχουν να εγγυηθούν την ακεραιότητα της Γεωργίας ή οιασδήποτε άλλης χώρας της Κεντρικής Ασίας.
Αλλά και ο κ. Γκρούεφσκι έτριβε τα μάτια του μετά το Βουκουρέστι, γιατί δεν πίστευε ότι υπάρχει χώρα που θα τα έβαζε με τους Αμερικανούς για να προστατεύσει τα συμφέροντά της. Στην περίπτωσή του, βέβαια, φαίνεται ότι δεν μαθαίνει από τα λάθη του, γιατί η επιπολαιότητα έχει μετατραπεί σε εφηβικό πείσμα.
Εν πάση περιπτώσει, για να ξαναγυρίσουμε στα αινίγματα της Ιστορίας, ο ιστορικός του μέλλοντος θα μας εξηγήσει ίσως γιατί ο κ. Σαακασβίλι διάλεξε το «μπρα ντε φερ» με τη Μόσχα και γιατί ο κ. Γκρούεφσκι τράβηξε το σχοινί με την Ελλάδα. Πρόκειται για αινίγματα που περιμένουν τη σειρά τους για να λάβουν απαντήσεις μαζί με άλλα, παλιότερα και δικά μας, όπως το ποιος έπεισε τον κ. Ιωαννίδη να μπει στην Κύπρο. Για τον γράφοντα είναι το τελευταίο μεγάλο αναπάντητο ερώτημα, για το οποίο ελπίζουμε ότι κάποια ώρα θα μιλήσει ανοικτά ο Ελληνας ταξίαρχος, που λίγο πολύ φαίνεται ότι έκανε τα ίδια λάθη με τον κ. Σαακασβίλι: Πήρε σοβαρά τις διαβεβαιώσεις κάποιου ή κάποιων που ισχυρίζονταν ότι ομιλούν εκ μέρους των ΗΠΑ, δεν εκτίμησε σωστά τη διεθνή συγκυρία και δεν κατάλαβε ότι περνούσε την κόκκινη γραμμή του ισχυρού του γείτονα.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση