Μετά το ήρεμο καλοκαίρι τι;

Πραγματοποιήθηκε η πολυαναμενόμενη συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν, εχθές στις Βρυξέλλες. Όπως επίσης έγιναν και όλες οι συναντήσεις του Τούρκου προέδρου με Μπάιντεν, Μέρκελ και Μακρόν. Όλες, πλην αυτής με τη Γερμανίδα καγκελάριο, από δύσκολες έως ακανθώδεις και προβληματικές. Παρ’ όλα τα εμπόδια όμως, τα αποτελέσματα δείχνουν να είναι θετικά.

Κατ’ αρχήν, θα πρέπει να τονισθεί ότι όλες οι συναντήσεις και η γενικότερη παρουσία Ερντογάν στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ, εντάσσονται σε μια ευρύτερη στρατηγική της Τουρκίας, μέσω της οποίας προσπαθεί ν’ αναδιπλωθεί και ν’ αλλάξει από την επιθετική και ακραία πολιτική που παρουσίαζε, πριν την αλλαγή ηγεσίας στην Ουάσιγκτον. Για πόσο καιρό και μέχρι ποιο βαθμό θα ισχύσει η αναδίπλωση, παραμένει άγνωστο. Αλλά είναι χαρακτηριστικό πως όλες τις συναντήσεις με τους άλλους ηγέτες, ζήτησε η τουρκική πλευρά.

Ίσως να μοιάζει ασήμαντη τυπικότητα, αλλά δεν είναι λίγο πράγμα να ζητάς κατ’ ιδίαν συναντήσεις με τον Γάλλο ή τον Αμερικανό Πρόεδρο, όταν λίγο καιρό πριν τους έχεις αποκαλέσει με τους χειρότερους των χαρακτηρισμών. Π.χ. τον Joe Biden ο "κουμπάρος Tayyip" τον αποκαλούσε "αιματοβαμμένο τρομοκράτη", λιγότερο από έναν μήνα νωρίτερα. Για τον δε Έλληνα πρωθυπουργό, έχει επανειλημμένα και δημόσια τονίσει, πως δεν θέλει "να τον συναντήσει ποτέ ξανά". Παρ’ όλα αυτά...

Αυτές οι εξελίξεις φυσικά, δεν πρέπει να ξενίζουν. Ο Τούρκος ηγέτης είχε ανεβάσει τόσο ψηλά τον πήχη και είχε δημιουργήσει τόσο μεγάλες προσδοκίες, που ήταν σχεδόν μαθηματικά βέβαιο, ότι θα υποχρεωθεί σε σοβαρότατη αναδίπλωση και θα υποστεί σημαντική μείωση κύρους. Τόσο προσωπικού, όσο και εθνικού. Ήταν ηλίου φαεινότερο!

Επί του πρακτέου, ελάχιστα έγιναν γνωστά για όσα διαδραματίστηκαν κατά τη διάρκεια των συναντήσεων. Πιθανότατα θ’ αργήσουμε να μάθουμε τι πραγματικά συζητήθηκε! Αν το μάθουμε ποτέ! Είναι όμως προφανές, από το κλίμα που επικράτησε μετά τις συναντήσεις και τις δηλώσεις που έγιναν (κυρίως από τον Ερντογάν αλλά όχι μόνο), ότι η Δύση θα επιτρέψει στην Τουρκία να βρει διέξοδο στον αδιέξοδο στο οποίο εγκλωβίστηκε, δίνοντας της την δυνατότητα να αποφύγει την πλήρη γελοιοποίηση.

Όχι όμως χωρίς κόστος, για την ίδια την χώρα αλλά και τον πρόεδρό της. Τα περιθώρια που θα έχει για να "επανορθώσει", θα είναι πολύ μικρά και οι απαιτήσεις των συμμάχων του ΝΑΤΟ πολύ συγκεκριμένες και ιδιαίτερα πιεστικές. Λογικά δε, ξεπερνούν κατά πολύ το όριο μίας ήρεμης σχέσης καλής γειτονίας με την Ελλάδα, μόνο. S-400, Βόρεια Συρία και Κουρδικό κράτος Νότια της Τουρκίας, είναι πολύ πιο "βαριά" ζητήματα, στην εσωτερική πολιτική "ζυγαριά" της γείτονος.

Πρόκειται για ένα κόστος δυσβάσταχτο, το οποίο θα υποχρεώσει τον πάλαι ποτέ κουμπάρο, να ξεχάσει τις φιλοδοξίες του για μία Τουρκία τοπική υπερδύναμη και ηγέτιδα του Μουσουλμανικού κόσμου. Γεγονός που θα έχει σαν συνέπεια, να υποχρεωθεί ν’ "αποσύρει" την σχετική εικόνα, που με τόσο κόπο δημιούργησε το εσωτερικό. Πρόκειται για ένα κόστος το οποίο πολύ δύσκολα θα αποδεχτεί, όσο και αν το συζητήσει. Γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα ότι, άλλο πράγμα να πρέπει να "διαχειριστεί" μια κάλπη που θα τον δίνει ηττημένο με 5-6% κι εντελώς άλλο να πρέπει να "εξαφανίσει ταχυδακτυλουργικά" μία διαφορά του 10-15%. Κάποια πράγματα, απλά είναι αδύνατα!

Σε κάθε περίπτωση, η όλη στάση του στις Βρυξέλλες δείχνει πως δεν αντέχει σε περισσότερη πίεση από το εξωτερικό και ότι έχει σκοπό να κρατήσει σχετικά ήρεμους τόνους, σε όλα τα μέτωπα. Τουλάχιστον προσωρινά!

Ίσως για να προσπαθήσει να μαζέψει τ’ ασυμμάζευτα στην οικονομία του, ίσως για ν’ ανασυνταχθεί και να φτιάξει ένα νέο σχέδιο, ίσως όλα αυτά και κάμποσα άλλα μαζί. Το βέβαιο είναι ότι, όπως έχουν τα πράγματα μετά την Σύνοδο Κορυφής της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, έχει κάθε λόγο και τεράστιο συμφέρον να διατηρήσει το ήρεμο κλίμα συνεννόησης, με όλους αλλά κυρίως την Ελλάδα. Το λιγότερο μέχρι το τέλος μιας, όσο το δυνατόν μεγαλύτερης, τουριστικής σεζόν. Οπότε οι πιθανότητες κλίνουν προς ήσυχα νερά, έως τα μέσα Σεπτέμβρη! Ή και λίγο αργότερα! Το ακριβές διάστημα θα εξαρτηθεί από την πανδημία, την πολιτική κατάσταση στο εσωτερικό της Τουρκίας κ.ά.

Από εκεί και πέρα, τι θα συμβεί ακριβώς, δεν γνωρίζει κανείς! Απολύτως κανείς! Ούτε ο ίδιος ο Ερντογάν, ούτε καν ο Αμερικανός Πρόεδρος Biden! Σίγουρα πολλοί θα προσπαθήσουν να δρομολογήσουν εξελίξεις, Αλλά από το "θέλω" έως το "επιτυγχάνω" υπάρχει μεγάλη, αβυσσαλέα απόσταση…

Πέτρος Λάζος
Capital

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση