Θα πρέπει να δεχτεί το ΝΑΤΟ την ένταξη της Ουκρανίας;

Elisabeth Braw, resident fellow για την εξωτερική πολιτική και άμυνα στο American Enterprise Institute

Εάν είσαι ο Ουκρανός πρόεδρος volodomyr Zelenskiy, αυτές τις ημέρες η απάντηση φαίνεται προφανής: ναι, θα έπρεπε. Το πραγματικό ερώτημα είναι εάν κάτι τέτοιο θα είχε νόημα για το ΝΑΤΟ. Με την αποδοχή της Ουκρανίας, η συμμαχία θα κερδίσει σαφώς ένα ένθερμο μέλος. Επίσης θα κερδίσει μια σύγκρουση που είναι κατά κύριο λόγο "παγωμένη” αλλά αναζωπυρώνεται τακτικά. Δεδομένου ότι μόνο τα κράτη που δεν εμπλέκονται σε εδαφικές συγκρούσεις με τους γείτονες τους επιτρέπεται να εντάσσονται στο ΝΑΤΟ, η Ρωσία μπορεί de facto να αποτρέψει την είσοδο της Ουκρανίας, διατηρώντας τη χώρα σε αυτή τη σύγκρουση.

Αυτό εγείρει το ερώτημα του εάν το ΝΑΤΟ θα πρέπει να κάνει μια πράξη συμπόνοιας και να δεχθεί την Ουκρανία. Θα ήταν μια καλή χειρονομία, αλλά επίσης λιγότερο ωφέλιμο από ό,τι φαίνεται. Ασφαλώς, η Ουκρανία θα ήταν εντός της Συμμαχίας αλλά αυτό θα έδινε στη Ρωσία μια δικαιολογία για να δράσει πιο επιθετικά. Το ΝΑΤΟ με τη σειρά του, θα έδινε σχεδόν αποκλειστικά την προσοχή του σε αυτή τη σύγκρουση. Αυτό δεν θα εξυπηρετούσε συνολικά τη Συμμαχία.

Η στρατηγική ασάφεια είναι μια πολύ καλύτερη πορεία δράσης. Η Ρωσία δεν μπορεί να ξέρει πώς θα απαντήσει το ΝΑΤΟ στην επιθετικότητα έναντι της Ουκρανίας, επομένως η Μόσχα πρέπει να λάβει μια δυναμική απάντηση. Θυμηθείτε: στην αποτροπή, ο φόβος και η έκπληξη είναι οι καθοριστικοί παράγοντες.

Alexander Graef, ερευνητής στο Institute for Peace Reserve and Security Policy στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου

Η Ουκρανία θα πρέπει να έχει την προοπτική να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ κάποια στιγμή στο μέλλον. Ωστόσο, η υιοθέτηση ενός Σχεδίου Δράσης Μέλους (ΜΑΡ) -το πρώτο βήμα προς την ένταξη- είναι η λάθος στρατηγική τη λάθος στιγμή. Η ένταξη δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείται καταχρηστικά για να δείξει πολιτική αλληλεγγύη στην Ουκρανία. Κύριος στόχος είναι να ενισχύσει την άμυνα και την ασφάλεια.

Η διεύρυνση του ΝΑΤΟ προς την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη είχε επιτυχία στο να σταθεροποιήσει την περιοχή, αλλά η εγχώρια και γεωπολιτική κατάσταση σε σχέση με την Ουκρανία σήμερα είναι διαφορετική. Ένα ΜΑΡ για την Ουκρανία δεν θα βοηθούσε στη λήξη του πολέμου στην ανατολική περιοχή του Ντονμπάς, αλλά θα ενθάρρυνε τη Ρωσία να κλιμακώσει τη σύγκρουση και να δημιουργήσει τετελεσμένο.

Ακόμη και αν το ΝΑΤΟ συμφωνούσε σε μια ΜΑΡ, οι ρήτρες συλλογικής άμυνας που περιλαμβάνονται στο άρθρο 5 της Βορειοατλαντικής συμμαχίας θα επεκτεινόταν στην Ουκρανία μόνο αφού γινόταν και επισήμως μέλος του ΝΑΤΟ. Στο παρελθόν, χρειάστηκαν αρκετά χρόνια προκειμένου οι υποψήφιες προς ένταξη χώρες να προχωρήσουν από τη ΜΑΡ στην ένταξη. Στην περίπτωση της Ουκρανίας, τα εμπόδια για την ένταξη είναι ακόμη μεγαλύτερα, κυρίως επειδή ένα τμήμα του εδάφους της χώρας παραμένει υπό κατοχή από τη Ρωσία.

Για τους λόγους αυτούς, το ΜΑΡ δεν θα απέτρεπε τη Μόσχα από το να λάβει στρατιωτική δράση ή να συμβάλει στο να επιτευχθεί συμβιβασμός. Το ΝΑΤΟ θα πρέπει αντί αυτού να συνεχίσει να συνεργάζεται με την Ουκρανία ως ένας εταίρος ενισχυμένων ευκαιριών.

Capital

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση