Στην Άγκυρα χθες υπήρξε Ελλάδα

Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

Αρκεί ένας, και μόνον ένας ΕΛΛΗΝΑΣ σε καίρια θέση, για να αλλάξει το κλίμα της εθνικής μιζέριας, να κάνει υπερήφανους όλους εκείνους, αναμεταξύ μας, που δεν μολύνθηκαν με το μίασμα του εθνομηδενισμού, και να διανοίξει μονοπάτια εθνικής κυριαρχίας.

Ομολογώ ότι ήμουν αντίθετη με τη μετάβαση του κ. Δένδια στην Άγκυρα, με βάση τα όσα θλιβερά συνέβαιναν στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, όλο αυτό το μακρύ κρίσιμο διάστημα., γιατί δεν ήθελα να ζήσω έναν ακόμη εθνικό εξευτελισμό.

Εξυπακούεται ότι αισθάνομαι ευτυχής γιατί έκανα λάθος, και χαίρομαι χαρά μεγάλη γιατί, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ο κ. Δένδιας τον διέλυσε τον “παλιό του φίλο” τον Μεβλούτ, και μάλιστα με απόλυτη αυτοκυριαρχία, και μάλιστα φορώντας βελούδινα γαντάκια, και μάλιστα με σαρδώνιο χαμόγελο.

Αυτή την ώρα στην Αγκυρα, η τόσο πολύτιμη και τόσο ακριβή για τον απανταχού ελληνισμό, που μπόρεσε επιτέλους να σηκώσει κεφάλι, μαζί με τον κ. Δένδια, που ανέπνευσε ελεύθερα και που άρχισε δειλά βέβαια ακόμη, να πιστεύει ότι δεν είναι ένα κακόμοιρο έθνος, όπως πασκίζουν να το θεωρούν ορισμένοι, αλλά μια δύναμη που έρχεται από πολύ βαθιά μέσα στους αιώνες, και που μπορεί και ξέρει να αντιστέκεται στους δολιοφθορείς του.

Όχι, βέβαια! Δεν τελειώσαμε. Τώρα αρχίζουμε, από την άκρη ενός πολύ κακοτράχηλου δρόμου, αλλά όμως που πρέπει οπωσδήποτε να φθάσουμε στο τέρμα του, αν θέλουμε να επιβιώσει η Ελλάδα.

Το ενδιαφέρον τώρα συνίσταται πρώτον στο πως θα μπορέσουμε να φέρουμε επί εθνικής, αλλά και παγκόσμιας σκηνής, από κοινού με τα ελληνοτουρκικά, και τα δύο υπόλοιπα γαγγρενιασμένα ελληνικά αδιέξοδα: πρώτον, το οικονομικό (άθλια μνημόνια, γερμανικά χρέη) και δεύτερον το λαθρομεταναστευτικό.

Και στη συνέχεια, πως θα υποδεχτούν αυτή την καθαρή ελληνική νίκη:

* αυτοί που δεν πιστεύουν στην Ελλάδα και στους Έλληνες,

* αυτοί που θέλουν να δώσουμε ότι έχουμε και δεν έχουμε, φθάνει να μη δυσαρεστήσουμε εταίρους/συμμάχους/φίλους,

* αυτοί που έχουν επιλέξει ως ιστορία μας την παραχάραξή της,

* αυτοί που δεν έχουν εμπιστοσύνη στο λαό μας και πιστεύουν ότι “εμείς φταίμε για όλα”,

* αυτοί που οραματίζονται με αγαλλίαση μια παγκόσμια διακυβέρνηση, κ.ο.κ., γιατί υπάρχουν πολλές ακόμη ανάλογες όσο και αποκρουστικές κατηγορίες.

Θέλω, ωστόσο, να ελπίζω ότι αυτοί που θα σηκώσουν τη σημαία της ελληνικής μας νίκης στην Άγκυρα, θα είναι απείρως περισσότεροι, εντός και εκτός Ελλάδας, από τους λοιπούς μεμψίμοιρους, ανθέλληνες και προδότες.

Και να τονίσω ότι εμείς, στην ΤΙΜΗΣΤΟ 21, έχουμε ήδη και προ πολλού σηκώσει τη γαλανόλευκη με το σταυρό: με τα άρθρα μας, τα συνέδριά μας, τις εκπομπές μας, τις δηλώσεις μας, την απόδοση τιμών στους ήρωές μας, τις συμμαχίες μας, κλπ., κλπ., με όλες αυτές τις πολυπληθείς μας εκδηλώσεις, με τις οποίες έχουμε πολύ ενσυνείδητα επιλέξει τον τρόπο, εορτασμού της επετείου του 1821.

Δεν έχουμε, βέβαια, τυπώσει νομίσματα εμείς, δεν έχουμε επιδοτήσεις βέβαια εμείς, δεν μας αναζητούν βέβαια εμάς τα κεντρικά ΜΜΕ, δεν διοργανώνουμε βέβαια μεγάλες φιέστες εμείς, αλλά ωστόσο πιστεύουμε ότι πασκίζουμε να αποδώσουμε το είδος των τιμών, που προσδοκούν από εμάς οι ήρωές μας. Δηλαδή, την αφύπνιση της εθνικής μας συνείδησης, έτσι ώστε να ηρεμήσει η ψυχή τους, όπου και να βρίσκεται. Να ξαναγεννηθεί η ελπίδα ότι ο τόπος αυτός δεν θα χαθεί.

Να προσθέσω, ακόμη, ότι στην κρίση μου, η νίκη της Άγκυρας είναι καθαρά και μόνον ελληνική.

Που σημαίνει, κατά την κρίση μου πάντοτε, ότι δεν είναι ούτε δεξιά, ούτε κεντρώα, ούτε αριστερή.

Είναι, αντιθέτως, νίκη όλων ημών, και έτσι πρέπει να την χαρούμε και κυρίως έτσι οφείλουμε να την αξιοποιήσουμε.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση