Ενώπιον της Ιστορίας

«Δὲν βλέπετε ποῦ θέλουν νὰ κάμουν τὴν Ἑλλάδα παλιοψάθα; Βοηθεῖστε, διότι μᾶς παίρνουν, αὐτοὶ οἱ μισοέλληνες καὶ ἄθρησκοι, ὅ,τι πολυτίμητον τζιβαϊρικὸν ἔχομεν. Φραγκεμένους μᾶς θέλουν τὰ τσογλάνια τοῦ τρισκατάρατου τοῦ Πάπα. Μὴν ἀφήσετε, γιοί μου αὐτὰ τὰ γκιντὶ πουλημένα κριγιάτα τῆς τυραγνίας νὰ μασκαρέψουν καὶ νὰ ἀφανίσουν τοὺς Ἕλληνες, κάνοντας περισσότερα κακὰ ἀπὸ αὐτὰ ποὺ καταδέχθηκεν ὁ Τοῦρκος ὡς τίμιος ἐχθρός μας!» (Στρατηγός Μακρυγιάννης, «Απομνημονεύματα»)

Από τον Γιάννη Χ. Κουριαννίδη

Τα συγκλονιστικά αυτά λόγια του στρατηγού, της συνείδησης του Αγώνα της εθνεγερσίας μας, ηχούν πιο επίκαιρα από ποτέ. Διακόσια χρόνια μετά, το πρόταγμα του Ελληνισμού παραμένει η εθνική ανεξαρτησία. Πέρα από τους πανηγυρικούς της ημέρας (που κι αυτοί θα ακουστούν σε αποστειρωμένα περιβάλλοντα, χωρίς την παρουσία των πολιτών), αυτό που πρέπει να αναλογιστούμε πρωτίστως είναι το κατά πόσον ο σκοπός της εθνικής μας επανάστασης επιτεύχθηκε.

Προφανώς και η δημιουργία ενός εθνικού κράτους, δηλαδή ενός κράτους με εθνικά χαρακτηριστικά, ήταν το κατ’ αρχήν ζητούμενο. Η απαλλαγή δηλαδή από την οθωμανική δεσποτεία και καταπίεση και η αυτοδιοίκηση του Ελληνισμού μέσα από μια ευνομούμενη πολιτεία, που θα ήταν δομημένη σύμφωνα με τις αξίες και τα ιδανικά του. Η εγκαθίδρυση της βαυαροκρατίας και η βίαιη επιβολή ενός διοικητικού συστήματος εντελώς ξένου με τα ελληνικά ήθη και τρόπου ζωής μάς προσγείωσαν απότομα σε μια πραγματικότητα από την οποία δεν μπορέσαμε έκτοτε να ξεφύγουμε, με εξαίρεση μικρές χρονικές περιόδους.

Το ελληνικό κράτος, με μακροχρόνιες θυσίες και αγώνες του Ελληνισμού, έφτασε μέχρι εκεί που του επέτρεψαν να φτάσει, κρατώντας το πάντα σε ένα καθεστώς υποτέλειας και δορυφορικότητας. Παράλληλα, αντί να λειτουργήσει ως ένα εθνικό κέντρο για τα εκατομμύρια των Ελλήνων εκτός των ορίων του, δρώντας ουσιαστικά ως ένα κουκούλι προστασίας του έθνους, κατέληξε να απορροφά το έθνος συρρικνώνοντάς το εδαφικά και βιολογικά, αλλά πρωτίστως πνευματικά.

Οι Έλληνες πράγματι κατάντησαν η παλιοψάθα της Ευρώπης, ζώντας απροκάλυπτα πλέον υπό ένα καθεστώς που έχει επιβάλει τον σεβασμό στα «δικαιώματα» κάθε κοινωνικής στρέβλωσης και αυτοπροσδιορισμού, που συνάμα όμως δεν επιτρέπει ούτε μία διέξοδο για την αναζήτηση και τον σεβασμό του ύψιστου αγαθού, της ελευθερίας. Έτσι καλούμαστε, υποτίθεται, να εορτάσουμε τον αγώνα για την ελευθερία στέλνοντας sms για να αγοράσουμε ψωμί και γάλα!

Οι πρωταγωνιστές της Επανάστασης κρίθηκαν από την Ιστορία και δικαιωματικά κατέκτησαν μια θέση στο πάνθεον των ηρώων του Γένους μας. Διακόσια χρόνια μετά δεν έχουν ανάγκη τα ωραία μας λόγια και τις εκδηλώσεις λατρείας. Εμείς έχουμε ανάγκη να νιώσουμε τον βηματισμό τους και να τον ακολουθήσουμε στην προσπάθεια για την ολοκλήρωση του Αγώνα τους. Εμείς κρινόμαστε σήμερα για το κατά πόσον είμαστε άξιοι αυτής της κληρονομιάς και αυτής της ευθύνης.

«Ὅσοι ἔχουν τὴν τύχη μας σήμερον εἰς τὰ χέρια τους, ὅσοι μᾶς κυβερνοῦν, μεγάλοι καὶ μικροί, καὶ ὑπουργοὶ καὶ βουλευταί, τό ᾽χουν σὲ δόξα, τό ᾽χουν σὲ τιμή, τό ᾽χουν σὲ ἱκανότη τὸ νὰ τοὺς εἰπῆς ὅτι ἔκλεψαν, ὅτι πρόδωσαν, ὅτι ἤφεραν τόσα κακὰ εἰς τὴν πατρίδα. Εἶναι ἄξιοι ἄνθρωποι καὶ τιμῶνται καὶ βραβεύονται. Ὅσοι εἶναι τίμιοι κατατρέχονται ὡς ἀνάξιοι τῆς κοινωνίας καὶ τῆς πολιτείας». Όσοι δεν αναγνωρίζουν στα γραπτά του Μακρυγιάννη τη σημερινή Ελλάδα σίγουρα «δὲν τοὺς πρέπει ἐλευθεριά». Ραγιάδες κι αυτοί και τα παιδιά των παιδιών τους…

Newsbreak

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση